Because She Had A Time Limit, She Became The Villain’s Daughter-in-law

Bölüm 1
"Öksürük öksürük!"
Göğsüm gıdıkladı ve bir öksürük çıktı. Başımı döndüğümü hissettim.
Mahvoldum.
Bir romana bulaştığımdan beri ilk düşüncem buydu.
"Bu rolü oynamalıyım ..."
"The Empire's Greatest Deal" romanında "Laria Rose Rostry" rolünü oynuyorum.
Açık pembe saçları, parlak mor gözleri ve masum yüz hatları var.
Biraz kısa ama yuvarlak gözleri ve yumuşak ifadesi onu bir köpek yavrusu gibi gösteriyor.
Ama tek sevdiğim görünüştü.

Ben zaman sınırı olan ve yirmi bir yaşında ölecek yardımcı bir karakterim.
"Önceki hayatımda yirmi bir yaşında öldüm ve yirmi bir yaşıma girdiğimde yine burada mahkumum."
"Öksürük öksürük!"
Kan öksürdüğüm için ağzımı havluyla kapatmak zorunda kaldım.
"Ne oluyor, öyleyse Rostry'nin işlerini yapacak tek kişi benim?"
On dört yaşındayım ve şu anda, sözde ebeveynlerim Kont Rostry ve karısının cenazesine katılıyorum.
Bu bedene sahip olduktan sonra, geçmişten anılar doğal olarak aklıma geldi.
Çalışkan babası ve annesi, cömert harcamaları nedeniyle çok fazla borcu vardı, bir araba kazasında öldü ve bana sadece çok büyük borçlar bıraktı.
İlçede hiç parası yok mu? Onu aramalıyım! "
Rosty County'de yaşamaktan asla mutlu olmadım.
Ailem en kötüsüydü ve ev her zaman gürültülüydü. Babam inatçı olduğum için beni yurtdışına okumam için Doğu'ya gönderdi.
"Bu bir cenaze, ama tüm akrabalarım nereye gitti?"
"Benim param! Sadece bu çirkin küçük kız bütün parayı alıyor? "
Tüm akrabalarımın ve arkadaşlarımın bulunmadığı bir cenazede borçlular tarafından soyulmuştum.
Girişe bakıp borçluların sözlerini söyledim. Çünkü şimdiye kadar beni kesinlikle yakacak biri var.
Orijinal kitapta Laria, öldüğü güne kadar bir zaman sınırı olduğunu bilmiyordu ve bunu dünyada sadece iki kişi biliyordu.
Biri annem, Kont Rostry'nin karısı, diğeri ...
Huh? Bu, o ...? "
"Acard Dükü neden burada…?"
Orada uzun bir silueti, koyu saçları ve korkunç kırmızı gözleri olan bir adamın karmaşa içinde yürüdüğünü gördü.
"Kötü adamın yürüyüşü harika ..."
Sadece sessizce yürümek yeterliydi. Onun ezici varlığı dayanılmazdı.
Acard Dükü.
Karoudin Dükü, Ivan Acard.
Sessizce kendi onuruyla yaşadı ama karısı öldükten sonra aniden güçlü bir şekilde delirdi.
Ayrıca orijinal kitaptaki kötü adamdı ve asaletin ve İmparatorluk ailesinin kontrolünü ele geçirmekten başka seçeneği yoktu.
Siyasete geç girmesi nedeniyle henüz ezici bir güce sahip olmamasına rağmen. Arka planda çok çalıştı ve sonunda birkaç yıl sonra aristokratların lideri oldu.
Hatta onunla evlenmeyi bile başardı.
Tabii ki, aristokratları ve İmparatorluk ailesini ele geçireceğini ve istediği hedefe ulaşacağını düşünüyordu ...
Kahraman Prenses Elaine, oğluna değil de erkek başrol'e aşık olurken, hayali hiçbir şey olmuyor.
Orijinal kitapta en büyük amacının ne olduğundan hiç bahsedilmedi ...
Yazar, döviz bozdurma sorunlarını çözeceğini söyledi, ancak bu bedene girmeden önce sonunu okuma şansım olmadı.
Onun varlığıyla gürültülü cenaze anında sessizleşti.
Borçlular sohbet ettiler ve kısa süre sonra Acard Dükü'nün önünde güzelce sıraya girdiler.
"Bu, paranın ve otoritenin gücüdür!"
Yine şaşırdım.
Benim rolüm kötü adam olmak değil, ama çok havalı ... Keşke ben de kötü adam olsaydım.
Herkes kötü adam rolünü oynayamaz. Yedek olarak kimsenin olmadığı kötü adam olduğunu iddia ederse, o sadece odada hayal gören bir adamdır.
Sonra Acard Dükü tereddüt etmeden karşıma çıktı. Sonra kasvetli bir sesle sordu.
Gidecek bir yerin var mı?
Bütün akrabalarım cenazeye gelmedi ve beni sorumlu bıraktı. İlçe ipotek edilmiş ve teslim edilmişti ve tüm hizmetliler kaçtı.
"Ben ... öksürük yok!"
Öksürürken gözleri kısıldı.
Ne söyleyeceğini zaten biliyordum.
O zaman Evan'ın karısı olarak benim kızım olacak mısın?
Bunun olacağını bilmeme rağmen çok şaşırtıcı bir gelişme. Beni aniden görmeye gelmesi şok edici.
Bu yüzden soyluların siyasi seferleri arasında erken bir evlilik teklif ediyor.
Erken evlilik, aristokrat toplumda o kadar nadir değildir. Geleneksel olarak, benim yaşımdaki küçük bir çocuk soylu bir ailede uzun süre kalamazdı, çünkü küçük bir çocuğu almak ve sorumluluk almak, aile üyelerinin miras hakkını vermesini gerektirecektir.
"Matilda annene çok yakın."
"Matilda ..."
Oğlunu doğururken ölen bu Acard Düşesi'nin adıydı.
Matilda yaşıyor olsaydı, seni kesinlikle getirmek isterdi. Bu yüzden seni almaya geldim. "
'Yalanlar.'
Göz kırptım ve kendi kendime düşündüm.

Acard Dükü, sadece iktidara ilgi duyan bir adamdır. Beni bu kadar empatik bir nedenle kabul etmesine imkan yok.
Orijinal kitaba göre, hastalığımı biliyordu ve planlanmış ölümümden yararlanmak için beni oğluyla evlendirmeye çalışıyordu.
Orijinal hikayenin nasıl aktığını biliyorum! Olup biten tüm karanlık olayların farkındayım ve sizin gizli nedenlerinizi çok iyi biliyorum ... '
"Anne babanın tüm borçlarını ödeyeceğim ve sana düzgün bir yaşam sözü vereceğim."
İyiliğini dört gözle bekliyorum, Peder.
Çabuk cevapladım.
Ben o 'kişiydim. Yine de, orijinal hikayede nasıl gittiğini bildiğim halde, hala sonunu değiştirmeye çalışmadım.
Borçlular arasında ölmektense, orijinal haliyle lüks içinde yaşarken erken ölmek daha iyi olmaz mıydı?
"... Baba?"
Acard Düşesi'nin gözleri delici bir bakışla bana baktı.
Benim gibi küçük bir yardımcı oyuncu, böylesine büyük bir kötü adamın karşısında durmaktan korkuyor.
Gözdağıyla cevap verdim.
"Üzgünüm, özür dilerim. Artık bir aile olduğumuzu düşündüm ... "
Bir anlık sessizlik oldu.
"Her şey yolunda."
Herkesi tedirgin eden alçak ve soğuk bir sesle dedi.
"Hadi gidelim."
Duke Acard'ı böyle takip etmeliyim.
Dük Acard, düklüğe giderken, evlilik beyanımızı göndermek için İmparatorluk Sarayı'nda durdu. Ve bu tek belgeyle adım Laria Rose Acard oldu.
"Beklendiği gibi - Düğün falan yok."
Benden bir yaş küçük olan kocam Evan akademide olduğu için onu göremedim bile.
Evan'ın “The Empire's Greatest Deal” da küçük bir rolü vardı, onu tanımlayan sadece birkaç satır vardı. Rolü o kadar küçüktü ki ona alt erkek başrol denemezdi.
Ve ben bu yardımcı karakterin eski karısıyım.
"Ruhumun kapasitesine göre, kötü karakterin rolünü üstlenmem gerekiyor ... ama onun yerine bu bedeni aldım."
Kötü şansımla, kötülük benim gibi bir yeteneği kaybetti.
Genellikle kötülüğün çok parası olur. Nedeni, parası olan insanların başına kötü şeyler bile gelebilmesidir. Ancak parasız, sağlıklı bir vücut veya önemli özelliklere sahip olmayan rolleri desteklemek konusunda yapılabilecek hiçbir şey yoktur.
Zengin ve güçlü bir kötü adama sahip olmalıydım.
Hemen Dükalıktan bir hizmetçiyle birlikte büyük bir oda tahsis edildim.
Ne yazık ki şimdiden ölecek olan benim için orijinalin akışı en iyi yoldur.
Tabii ki, tedavisini bilmiyordum.
"Oclasia ağacının meyvesi."
Beş yaşında bir erkek kardeşim var, Fred.
Benimle aynı pembe saçlara ve mor gözlere sahip. Şu anda çok uzakta olmasına rağmen, mana habitatları nedeniyle yıllardır alışverişlerin engellendiği Doğu Topraklarında yurtdışında okumaktadır.
Sadece ben öldükten sonra geri döndü, orada mezarımın önünde ağlayarak tedaviyi mırıldandığı bir sahne vardı.
"Barbar akciğer hastalığı, Doğu'da yaygın bir hastalıktır ... Beş yıl boyunca her gün on meşe meyvesi yerseniz tedavi edilebilir ..."
Yani benim hastalığım İmparatorlukta tedavi edilemez olarak sınıflandırılıyor çünkü nasıl tedavi edeceklerini bilmiyorlar.
Zaten doğudan kaynaklanan bir hastalık olduğu için mümkündür.
Ancak sorun şu ki ...
Oclasian ağacı nadirdir. Meyvesi şaşılık olsa bile korunması zordur.
Bulması daha da zor
Ocrasia meyvesini piyasadan almak zordu çünkü bir anda ağaçtan düşecekti.
'Bir ya da iki olsun fark etmez ... on tanesini sürekli olarak almak mümkün değil.'
Planlarımı neredeyse bitirdim.
Başka birinin evinde rahat bir şekilde boşta kaldıktan sonra ölmek en iyi sondur.
Bir sonraki yaşamı hedefleyelim. Daha iyisini yapabilirsin. Lütfen, zengin kötülük, lütfen ... '
Ama fikrimi değiştiren şey, benim için ayrılmış odanın yanındaki serada tek başıma yürüyüşe çıktığımda oldu.
Ah? Bu…?'
Yürümeyi bıraktım.
Dük'ün misafir odasında çok sayıda Ocrasia ağacı dikilmişti. Gerçek mi yoksa illüzyon mu olduğuna inanamadım.
Hey, bu mantıklı mı? Bu bir sahiplik tutkunu mu? "
Sanki birisi ayarlamış gibi.
Bu yaşamam için Tanrı'nın işareti mi yoksa Şeytan'ın neşelenme hediyesi mi?
Ha… Yazarın, ilacı tam önüme koyarak benimle dalga geçip geçmediğinden emin değilim… ve beni bu talihsiz karaktere sokuyor.
"Yemek için teşekkürler."

Bu bir şaka değilse, şimdiye kadar aldığım en değerli ve zarif hediyedir.
Orijinal hikâyedeki sahiplik tanrısı veya iblis olsun, bir an ellerimi bir araya getirip minnettarlığımı ifade etmek için dua ettim.
[color=#f8f9fa]Wuxia World'deki en son bölümleri okuyun.[/color]
"Yine de…"
Yine de beni bu tür durumlarda yemek yemesi kolay bir insan olarak görmek yanlış.
"Ölmek üzeresin diye hepsini yiyemezsin."
Ben kolay bir çocuğum ama ağaçtan dikkatlice on olgun meyve topladım.
Şimdi o zaman.
Bu tombul meyve bir küçük resim kadar küçük, bu yüzden sadece bir ısırık aldı, ama çok yumuşaktı.
Parlayan gözlerle düşündüm.
'İyi. Yirmi birden daha uzun yaşayalım! '

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;