“Babana söylemek istiyorsan, onu görmeni istiyorum,” dedi Hao Yan Che.
Hao Yan Che yataktan kalktı ve Yuan Gun Gun’u kaldırdı.
“Ben… kıyafet giymiyorum,” dedi Yuan Gun Gun.
"Kıyafet giymene gerek yok," dedi Hao Yan Che. 'Bu senin kanıtın olabilir.'
Yuan Gun Gun, Hao Yan Che'nin elini uzağa itti ve göğsünü kapladı.
Yuan Gun Gun, “Genç efendi nefret dolu bir canavar” dedi. 'Senden nefret ediyorum. Neden bana böyle zorbalık etmelisin? Hizmetçiniz olsam bile, ben de saygı duyuyorum. Senden nefret ediyorum.'
Yuan Gun Gun göğsünü kaplasa da, yırtık iç çamaşırı onun bal küpünü zar zor kapladı. Hao Yan Che o anda birisi onları görürse, o zaman kendini Yuan Gun Gun'a zorladığını yanlış anlayacağını düşündü.
Yatak odası kapısı açıldı, Hao Yan Che hemen pirinç topunu vücudunu korumak için kucakladı.
'Yi Tu, çık dışarı!' Hao Yan Che emretti.
Yi Tu kapıyı kapattı ve hayatı için dua etti.
'Ah!' Yuan Gun Gun bağırdı. 'Hepsi senin suçun! Her şeyi gördüler. Hao Yan Che, senden nefret ediyorum!'
Yuan Gun Gun tuvalete koştu.
'Canavar, senden nefret ediyorum!' Yuan Gun Gun dedi ve banyo kapısını kapattı. Hao Yan Che bir yatak odası duvarını yumrukladı.
Bir saat sonra, Hao Yan Che masasına oturdu, elinde bir rapor tuttu, ancak tek bir kelime okuyamadı. İki saat sonra Hao Yan Che bir kalem tuttu, ama tek bir kelime bile yazamadı.
Üç saat sonra, Hao Yan Che yatak odasının anahtarını aldı ve yatak odasına doğru yürüdü.
"Yuan Gun Gun kapıyı aç," dedi Hao Yan Che.
Yuan Gun Gun cevap vermedi.
"Yuan Gun Gun, sabrımı test etme," dedi Hao Yan Che.
Hao Yan Che, Yuan Gun Gun'a bir şey olduğundan endişeliydi. Kapının kilidini açtı ve uyuyan Yuan Gun Gun’un önünde durdu. Yatağa sokuldu, ağzına bir parmak soktu emdi, hala uykusunda ağlıyordu ve belinin altında bir çarşaf vardı. Gökten düşen bir melek gibi göründüğünü düşünüyordu.
Hao Yan Che kendine güldü. Pirinç topunun bir meleğe benzediğini nasıl düşünebilirdi? En fazla, Yuan Gun Gun bir pirinç topu meleğiydi. Pirinç topu meleğinin yerçekimi nedeniyle uçmaya ve başarısız olmaya çalıştığını hayal etti. Onu güldürdü. Pirinç topu meleği düşerse, ona tatlı için yalvarırdı.
Yuan Gun Gun yastığa karşı bir şey mırıldandı, ama uyanmadı.
"Yuan Gun Gun, uyan," dedi Hao Yan Che.
Hao Yan Che, Yuan Gun Gun'un yanındaki yatağa serildi. Uykusundaki varlığını hissedebiliyor gibiydi. Beline sarıldı ve göğsünde rahat bir yer bulmak için hareket etti.
Hao Yan Che, Yuan Gun Gun uykusunu izledi. Sonunda Hao Yan Que'nin Qiu Li Luo'yu, hatta oğullarını bile kucaklayan herkesten neden nefret ettiğini anladı. "Yuan Gun Gun, pirinç topu meleğim," diye fısıldadı Hao Yan Che. 'Kaderini kabul et, hep benimle olacaksın.'
Akşam altı yirmi sekizde Yuan Gun Gun uyandı ve Hao Yan Che'yi ondan itti.
'Uzak dur!' Yuan Gun Gun dedi.
Yuan Gun Gun, Hao Yan Che'yi görmek istemedi. Arkasını döndü ve sırtı onunla yüzleşti.
Hao Yan Che, Yuan Gun Silahını çevirdi ve kaşları buruştu.
"Ağlarsan seni hemen dışarı çıkarırım," dedi Hao Yan Che.
Yuan Gun Gun yüzünü kapladı, ama titreyen omuzları ona ihanet etti.
"Ağlamak hiçbir şeyi değiştirmeyecek," dedi Hao Yan Che.
'Gözlerini dürtmeye ne dersin?' Diye sordu Hao Yan Che.
“Sen delisin,” dedi Yuan Gun Gun.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
