O kule, adanın merkezinde, her yerden görülebiliyordu.

Bir gözlem tesisi, adanın simgesi ve bir saat kulesi olarak işlev gören kule, güç üretmek için kullanılan bir grup dev yel değirmeni dışında adanın en yüksek yapısıydı. Konik, üçgen bir şekle sahipti ve üç tarafı; İngiliz topraklarına, Fransız topraklarına ve Alman topraklarına bakıyordu. Üç taraf, ilgili ülkelerin mimari tarzlarında yapılmış ve karakteristik tasarımlarıyla süslenmişti.

Arnavut kaldırımlı yolların ilgili bölgelere yayıldığı, iyi bakımlı, insan yapımı bir orman kulenin etrafına uzanıyordu.

Atsushi, kuleye yakın o arnavut kaldırımlı yollardan birine yaklaşıyordu. Bu ada ne kadar büyük olursa olsun, oraya varması kaplanın bacaklarının ancak birkaç dakikasını almıştı. Burası Dazai'nin tuzağını kurduğu yerdi.

Atsushi o saate baktı. —11:54

Aniden kafasında hızlı bir düşünce belirdi— önce Ajans çalışanlarını kurtarması gerekmez miydi?

Tıpkı Kunikida ve kendisi gibi, diğer Ajans çalışanları— Tanizaki ve Kenji ve diğerleri— benzer şekilde yakalanıp bu adada bir yere kapatılmış olmalıydı. Efsanevi bir teröristle tek başına yüzleşmek zorunda kalacağı düşüncesiyle ürperiyordu.

Ancak, Atsushi'nin düşünceleri aniden bölündü. Sanki biri ona tokat atmış gibi bir şok yaşadı içinden.

İngiliz tarafındaki arnavut kaldırımlı yoldan hızlı adımlarla yukarı yürüyen biri… Görünüşe göre kuleye yönelmişti… Bunda bir hata olamazdı. Arkası dönüktü ve fark etmemiş gibiydi.

Atsushi hızla ağaçların gölgesine saklandı. Ne yapmalıydı? Aralarında yaklaşık on beş metre mesafe vardı. Atsushi kaplan gözleriyle ortalama bir insandan çok daha iyi ve uzağı görebiliyordu. Onu rakibinden bir adım öne çıkaran o gözlerdi.

Bu noktada, arkadaşlarını arayacak zamanı yoktu.

Tek başına gitmekten başka çaresi yoktu.