Küçük bir yolcu uçağı açık, mavi gökyüzünde uçuyordu. Uçakta siyah kıyafetler ve güneş gözlüğü giymiş tek bir yolcu vardı. Ter, solgun yüzünden akıyordu. Birisinden kaçıyormuş gibi gözlerini uçağın etrafında gezdirdi. Soğuk rüzgârda kalmış küçük bir çocuk gibi kıvrılıyordu ve iki eliyle de bir silahı tutuyordu. Adam mafya üyesiydi.
Şu anda güçlü bir organizasyondan kaçıyordu. Aniden sert bir tıklama sesi duydu.
Adam yerinde zıpladı ve sesin kaynağını gördü. Pencerenin dışındaydı.
Pencerenin dışında -bir çocuk vardı.
Yaklaşık 14-15 yaşlarındaydı. Uçağın penceresinin dışından gülümsedi. İmkânsızdı... Yerden 500 metre yukarıda uçan bir yolcu uçağının tepesindeydi.
Mafyanın geriye sıçradığı sırada çocuk pencereyi tekmeleyip kırdı. Uçakta fırtına kadar kuvvetli bir rüzgâr oluştu. Hava, basınç farkı yüzünden dışarıya doğru akım oluşturuyordu ve uçak şiddetli bir biçimde sallanıyordu. Ama mafya üyesi ne rüzgârı ne de sarsıntıyı umursadı. Çocuktan kaçmaya çalışıyordu. Oğlan, ayağını sırtına bastı.
"Liman Mafyası şansını kaybetti." Dedi çocuk keyifli bir sesle. Yeşil bir motorcu ceketi giyiyordu ve aslan yelesine benzeyen kızıl saçları vardı.
Çocuk, çıplak elleriyle yanlarında duran, kendi boyundaki sandalyelerden birisini söküp aldı. Sonra onu fırlattı. Sandalye kırık penceredeki boşluğu kapattı ve içeri giren rüzgârı, kapı görevi görerek durmasını sağladı. Böylece rüzgâr biraz da olsa yavaşladı.
"A-affet beni!" Adam çocuğun ayağı altında acıdan kıvrandı. "Koyunların bölgesine... zarar verdiğim için özür dilerim! Başka seçeneğim yoktu!"
"Ah, demek başka seçeneğin yoktu, anlıyorum. Liman Mafyasındaki o piçlerin en azından bundan haberdar olmaması mümkün değil: Biz Koyunlar bize yapılan yanlışların intikamını alırız... Endişelenme, sen hariç diğer saldırganların hepsini öldürdüm. Ayaklarını uzat ve arkadaşlarının gittiği yere doğru yol al."
Adam uzağına yuvarlanmış silaha uzanmaya çalıştı. Ancak o sırada, zemine bastırılmasıyla yüzü biçimsizleşti ve kemiklerinden sesler çıktı, adam sadece acıdan inleyebildi. Çocuğun yaptığı tek şey ayağını sırtına hafifçe bastırmaktı.
Yer çekimi yüzündendi. Bedenindeki yer çekimi, ağırlığını onlarca kat arttırmıştı.
"Kötü değil. Liman Mafyasından beklenildiği gibi." Dedi çocuk keyifle. "Neden yerçekimim seninle ilgilenirken intikamımın tadına bakmıyorsun? Ama ondan önce bir şey var. Söyle, neden bizim bölgemize saldırdın?"
"İsteyerek... isteyerek saldırmadık!" Adam zarar görmüş akciğerlerinden hırıltılı bir nefes aldı. "Yapmak zorundaydık... çünkü benim sorumlu olduğum silah deposu... Felâket Tanrısı tarafından yok edildi. Arahabaki’nin siyah alevleri... cehennemden geri döndü."
"Arahabaki mi?"
Çocuğun gülümsemesi kayboldu.
Yerçekimi birkaç saniyeliğine zayıfladı.
O sırada, adam çocuktan kaçarak uzağa düşmüş silahı eline aldı ve çocuğa doğrulttu. Sadece silah kullanmaya alışkın birisi bu işin içinden çıkabilirdi.
Çocuk sessizliğini sürdürdü ve elleri cebinde, adama soğukkanlılıkla baktı.
"Sorun değil, ateş et. Dene ve ne olacağını gör."
"Geber, Koyun Kral, Nakahara Chuuya!"
Adam tetiği çekti.
Elleri hala cebindeyken yüzündeki ifadesizliğini koruyan çocuk yarım bir dönüş yaparak mermiyi tekmeledi.
Sabsonik hızda* ilerleyen mermi çocuğun ayak tabanına çarptı.
Normal hızda geri seken mermi adamın boğazını deldi. Kan sıçradı ve adam geriye doğru çöktü.
Çocuk yavaşça dönüşünü tamamladı ve eski konumuna geri döndü.
"Liman Mafyasındaki herkesi öldüreceğim."
Çn: sabsonik, ses hızının bir altı @bungoustraydogs-tr /tumblr
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
