Öğlen 1 gibi, önümüzdeki 3 yıl evim olacak yurda vardım.

Birinci kattaki resepsiyonist 401 numaralı odanın anahtarını ve kullanım kılavuzunu verdikten sonra, asansöre bindim. Kılavuzu karıştırırken, 'çöp atma günü ve zamanı ve çok fazla gürültü yapmayın diye yazılı uyarıları gördüm. Ayrıca zaman ve elektrik israfı yapmamamız isteniyordu.






“Gaz ve elektrik kullanımıyla ilgili sınırlama koymamışlar cidden, ha… “






Puanlarımızdan otomatik olarak alırlar diye düşünmüştüm.

Bu okul cidden öğrencilerinin iyiliği için çok çaba sarf etmiş.

Yurtları karma yapmalarına şaşırmıştım ama.  Öğrenciler arası ilişkileri yasaklayan bir okula göre,  karma yurtlar olağandışı idi.  Başka bir deyişle,  sex yasaktı.

Evet, çok bariz bir şey.



Bu kadar kolay ve öğrencilere çok yüz verilen bir hayat, öğrencileri nasıl takdire şayan yetişkinler olarak hazırlayacak acaba? İnanması zordu. Ve şu anki duruma göre de, öğrenciler onlara verilenlerin tamamını kullanıyor olmalılar.

Oda, yaklaşık 8 tatami hasırı büyüklüğündeydi. (ÇN: Geleneksek Japon halısı.) Burası, bugünden itibaren benim odam. Hem de ilk kez tek başıma yaşayacağım yer. Mezun olana kadar, okul dışında kimse ile iletişim kurmadan yaşayacağım.

İstemsizce, gülümsedim.

Okulun hem çok yüksek bir iş istihdam olanağı var, hem de Japonya’daki diğer liselerin hepsinden daha çok fırsat ve kolaylık sunmasıyla biliniyor.

Benim için, çok önemli de değildi.

Ama benim bu okulu seçmek için tek ve çok önemli bir nedenim vardı. Ortaokuldayken,  arkadaşlarla, akrabalarla ve diğer öğrencilerle iletişim kurmam yasaktı.



İşte bu yüzden bu okulu seçtim.  Özgürüm.  Özgürlük..

İngilizcesi  “freedom”. Fransızcası, “liberté”.


Özgürlük, en güzel şey değil midir?  Ne zaman istersem,  yemek yiyebilir,  uyuyabilir ve oynayabilirim. Etrafımda bana emirler yağdıran birileri olmadan,  huzurlu bir şekilde mezun olabilirim.


Açık konuşmak gerekirse,  sınavı geçtim mi? Geçtim. Sonuçlar benim için önemli değildi.

Geçmekle geçmemek arasında ince bir fark vardı. Ama sonuçlar açıkladığı zaman,  okula kabul edildiğim için gerçekten mutlu olmuştum.



Etrafımdaki kimse beni ne yargılayabilir ne de bana emirler verebilir artık.



Yeniden başlayabil..  Hayır,  yeni bir  başlangıç. Yeni bir hayat.

Her neyse, şu andan itibaren eğlenceli bir lise hayatına sahip olmayı planlıyorum.



Üniformamı önemsemeden,  yatağa zıpladım.  Çok yorgun hissederken,  kendimi sakinleştirmeye de çalıştım. İlerideki lise hayatımı dört gözle bekliyordum.