Sang-Hyeon daha önce hiç gitmediği bir kapsül kafede utanç içinde ağladı.
‘Buna inanamıyorum, işe yarıyor.’
On yıl. On yıldır eline yay almamıştı.
Sang-Hyeon, Ju-Hyeok’a o günleri hatırlamadığını söyledi. Ancak…
‘Unutmam mümkün değil.’
Aklı buna izin vermiyordu, özellikle de araba kazasının olduğu gün. Hala kafasında net bir şekilde görebiliyordu.
Sağ elini bir daha asla kullanamayacağını duyduğunda hissettiği duygular. Bu duygular her zaman onunla birlikteydi. Hatta bazen bir kalabalığın içinde doktorun soğuk kalpli bakışını bile görürdü.
“Hıçkırık… İç çekiş…”
Gözyaşlarını durdurmak için dişlerini sıktı ama gözyaşları akmaya devam ediyordu. Nedenini anlayamıyordu.
On yıl sonra nihayet ateş edebilmenin verdiği sevinçten miydi? Yoksa son on yılı boş bir insan olarak yaşadığının farkına varmasından mıydı?
Emin değildi. Yine de, içinde derinlerde bir yerde kaynayan bir şeyin sonunda gözlerinden sızdığını hissetti.
“Hey… Sang-Hyeon.” Ju-Hyeok ne yapacağını bilemeden yanımıza geldi.
Sang-Hyeon onu itti.
“Bana yaklaşma. Bu çok utanç verici…”
Sang-Hyeon yanındaki mendille gözyaşlarını sildi ve Ju-Hyeok’u uzaklaştırdı.
Sahibi yaklaşıp omzuna dokununca biraz sakinleşti.
“İyi misin?”
“Evet, teşekkür ederim. Beni geçmişe götürdü.”
“Keşke anlayabilseydim… ama sanırım anlayamıyorum. Ancak, hayranlık duyuyorum.”
“Üzgünüm?”
“Gençken kurduğunuz hayallere hâlâ bu kadar tutkuyla bağlı olmanız.”
Sang-Hyeon, sahibinin çok fazla çizgi roman veya masal okuduğunu düşünüyordu. Ancak Sang-Hyeon sonraki sözlerini duyduktan sonra bunun bir önemi kalmadı.
Sahibi hemen Sang-Hyeon’un saygısını kazandı.
“Bunu sana yedi milyon wona satacağım.”
“!?”
Sang-Hyeon’un gözleri neredeyse yerinden fırlayacaktı.
‘Yedi… yedi milyon mu? Kapsül makinesinden bahsetmiyor, değil mi?’
Araştırmasına göre, kullanılmış olanlar bile yaklaşık yirmi milyon won’a satılıyor. Yedi milyona satmak kesinlikle bir kayıp olurdu.
“Başka bir cihazdan mı bahsediyorsun? Kapsül makinesinden değil, değil mi?”
“Hayır, bir kapsül makinesinden bahsediyorum. Yayın yapmak istediğini söyledin, değil mi? Bu, tüm yayın özellikleriyle birlikte geliyor. Eski bir model, ancak başlangıç için fena sayılmaz.”
“…”
Sang-Hyeon’un ağzı açık kaldı.
“Ş... Teşekkür ederim!”
Tereddüt etmeden eğildi ve sahibine teşekkür etti. Hayatta alabileceği tüm yardıma ihtiyacı varken tereddüt etmeyi göze alamazdı.
“Sana borcumu nasıl ödeyebilirim?”
“Endişelenmeyin! Sadece on milyon değerinde ucuz bir model. Üç milyonluk indirim, arkadaşlar ve aile indirimi. Ayrıca…”
Sahibi başını kaşıdı ve en erkeksi sırıtışla konuşmasını sürdürdü.
“Ju-Hyeok’un önünde havalı görünmeye çalışıyorum diyelim.”
“!”
‘Havalı görünmek… evet. Bu oldukça önemli.’
Sang-Hyeon başını salladı ve ekibinin, yöneticisinin havalı görünmesi için iş yerinde her türlü pisliği yapmak zorunda kaldığı zamanları hatırladı.
“Sen gerçekten bir beyefendisin,” dedi Sang-Hyeon ciddi bir ifadeyle ve dükkan sahibi güldü.
“Haha! Sen komik bir adamsın.”
“Sana… Sana söylemiştim. O biraz farklı,” dedi Ju-Hyeok şaşkınlıkla kafasını kaşıyarak.
Gülmeyi bırakan ev sahibi, sözlerini düzeltti.
“Soğuk görünmek istediğimden değil. Bu bir yatırım. Çoğu kapsül kafe gibi, ben de kapsül dağıtımından sorumluyum. Yakında büyük olduğunuzda bana bir duyuru yapın! Büyük bir duyuru için üç milyon iyi bir anlaşma.”
“Hah işte.”
Henüz bir oyunu bile düzgünce oynamamış yeni bir yayıncının reklamına kim yatırım yapardı? Hiç kimse. Bu nezaket doğrudan sahibinin kalbinden geldi.
Sang-Hyeon eskisinden daha kararlı bir şekilde başını salladı.
“Evet elbette!”
***
Ertesi gün kapsül kafe çalışanları Sang-Hyeon’un evine geldiler ve kapsül makinesinin kurulumunu tamamladılar.
“Çok teşekkür ederim! Çıkarken bunu iç!”
“Teşekkürler, gerek yoktu.”
Sang-Hyeon ayrılırken her işçiye bir kutu kahve verdi.
Sang-Hyeon’un yayınını kurması yedi saat daha sürdü. Şimdi tek yapması gereken bir oyun satın almaktı.
“Oh, bu bile kolay bir iş değil.”
Alnındaki teri sildi ve Treevy platformunda yayınlanan en iyi oyunlara göz attı.
(Battle Large) 220 bin izleyici
(Hayat Efsanedir) 1,57 milyon izleyici
(Mana Kılıcı) 320 bin izleyici
(Biyolojik Jeopardy) 120 bin izleyici
Çoğunun rekabetçi çevrimiçi oyunlara benzediği görülüyordu.
‘Bunlar fena olmayabilir...’
Bu oyunlar şüphesiz en popüler olanlardı, ancak Sang-Hyeon’un onları oynama niyeti yoktu. Bir oyun ne kadar popülerse, o kadar çok yayıncının onu oynamış olma olasılığı daha yüksektir.
Son derece yetenekli yayıncılar veya komik ve nüktedan olanlar zaten bu popüler oyunları doldurmuştu. Bu rekabetçi sahneler Sang-Hyeon gibi yeni başlayan bir yayıncıya uygun değildi.
‘Henüz büyük ligde değilim.’
Kızıl okyanusa balıklama dalmayı planlamıyordu. Yeteneklerini sergileyebileceği, giderek popülerlik kazanan bir oyun bulması gerekiyordu.
‘Aklımda bir şey vardı...”
Bir oyun dikkatini önceden çekti. Becerilerini sergilemek için yeterli popülerliğe ve gerçekçiliğe sahipti. Mağazada gezinirken buldu.
(Kingdom Age) 170 bin izleyici.
Oyuncular, Kingdom Age adlı bu oyunda orta çağda bir paralı askerin rolünü üstlendiler. Orta çağ teması, gerçekçi mekanikler ve gerçekçi hissettiren dövüşler içeriyordu. Büyüyen hayran kitlesine çeşitli faktörler katkıda bulundu. Bu tür oyunların her zaman sadık bir hayran kitlesi vardı, ancak çok fazla yayıncısı yoktu çünkü artan gerçekçilik, artan zorluk anlamına geliyordu.
Ancak bu Sang-Hyeon’u korkutmadı çünkü daha önce hiç zor bir oyun oynamamıştı. Hemen Treevy’nin mağazasından satın aldı.
(SATIN ALMAK İSTER MİSİNİZ?)
(?59.000)
Ucuz değildi ama kaliteli bir oyundan beklenen de buydu. Sang-Hyeon tereddüt etmeden devam etti.
(EVET)
Zaten yayın kurulumu için kırk milyon won harcamayı planlamıştı. Altmış bin çok daha fazla olmazdı.
(SATIN ALIM BAŞARILI)
Hesabından para çekildi ve oyun açıldı.
(TAM DALIŞ 5 SANİYE İÇİNDE BAŞLAYACAKTIR)
(5)
Yudum.
Sang-Hyeon garip bir şekilde gergin hissediyordu ve gözlerini uyanık tutuyordu.
(4)
(3)
(2)
...
Flaş!
Beyaz bir şimşek çaktı ve bambaşka bir dünya belirdi.
***
Tokat!
Büyük bir el yüzüne tokat attı.
“Kahretsin!”
‘Ne oluyor?’
Sang-Hyeon şaşkın bir şekilde ayağa kalktı. Bir oyunda olmasına rağmen yanakları yanıyordu. Hepsi kafasında mıydı? Sonra biri ona bağırdı.
“Kalk ayağa, serseri! Böyle bir zamanda uyuyan bir paralı asker mi diyorsun kendine?”
‘Ah.’ Oyun başladı. Sang-Hyeon bunun bir oyun olduğunu kendine hatırlatmak zorundaydı.
‘Bu çok gerçekçi değil mi?’
Oyunun yüksek kalitesi nedeniyle çok gerçekçi hissettirdi. Her şey canlı görünüyordu ve Sang-Hyeon, bir oyun karakterinin ona tokat atmasından dolayı neredeyse üzülecekti.
Daha önce oynadığı Olimpiyat oyunundan çok daha gerçekçi hissettirdi. Ses kalitesi de inanılmazdı.
Kısa tık tık.
Arabalar ileri geri gidiyor, çığlıklar yankılanıyor, metallerin çarpışması sesleri duyuluyordu.
‘Savaşta mıyız?’
Sang-Hyeon, beklemede olan yeni biri olarak durumu göremiyordu ama şu anda bir savaşın yaşandığını anlayabiliyordu.
Üstü, ona endişeli bir ifadeyle emirler veriyordu.
“Haydutlar istila etti! Ayağa kalk! Bir silah kap!”
Kıdemli paralı asker ona saldırgan bir şekilde işaret etti.
Daha sonra...
“Acele et! Bir silah kap, piç…”
Paralı asker garip bir surat ifadesi yaparken dondu. Hayır, tüm ekran dondu.
(SİLAHINI SEÇ)
Ders başlamıştı.
Kırbaç.
Sang-Hyeon’un görüşü, iradesi dışında saman dolu bir depoya döndü.
(KILIÇ)
Köşedeki kutuların üzerinde bir kılıç duruyordu.
Bu kez bakışları tekrar sola doğru kaydı.
(MIZRAK)
Mızraklar arabanın arkasında bulunuyordu.
Sonra görüşü nihayet başka bir paralı askerin sırtına takıldı.
(YAY VE OK)
Bu paralı askerin elinde bir yay vardı.
“Ne… Neden yayı olan tek kişi o?”
Sang-Hyeon şaşkınlıkla kafasını kaşıdı, ama tereddüt etmedi. Yaya uzandığında…
— Yay mücadelesinde yayı ve oku mu seçeceksin?
Birdenbire bir sohbet penceresi açıldı.
“!”
Sang-Hyeon hızla sol alt tarafa doğru baktı.
(5 izleyici)
‘Beş kişi mi oldunuz?’
Doğru oyunu seçmiş olmalı, değil mi? Yayınına beş izleyici katıldı bile.
‘Biraz konuşmam gerek sanırım, değil mi?’
Yayının ilk aşamalarında her mesaj ve izleyici önemliydi. Sang-Hyeon oyun duraklatıldığından beri sohbete yanıt verdi.
“Yay meydan okuması mı?”
Sorduğu soruya hemen cevap geldi.
— Yay meydan okumasını bilmiyor musun? Genellikle oyunu üç veya dört kez bitiren kişiler ara sıra bu meydan okumayı yaparlar.
Sang-Hyeon adil bir miktarda yayın izlemişti ve izleyicilerin yorumlarını bir şekilde anlayabiliyordu. Ancak özellikle yay mücadelesi hakkında sormak istememişti.
“Yaylar… iyi değil mi?”
Yay meydan okumasını sadece uzman kişilerin yapması, yayların bu oyunda pek işe yaramayacağı anlamına geliyordu.
— Bilmediğin için mi soruyorsun? Oklar müttefiklere isabet edebilir, zırhlardan sekebilir ve çok sınırlı sayıda gelir, bu yüzden her atışı hesaplaman gerekir.
— Önemi yok. Yayının başlığını gördün mü?
— ???
— İlk yayın günü. Aynı zamanda ilk oyun oynaması.
Diğer izleyiciler de katıldı.
‘Neyden bahsediyorlar? Yayın adı mı?’ Sang-Hyeon başını kaldırdı.
(Otomatik Akış Başlığı)
Bu başlık, Başlangıç Oyuncusu, Yeni Yayıncı başlıklı bir başlıkla yukarıda duruyordu.
‘Ah, yayına bir başlık koymayı unuttum.’
Oyunu başlatmakla çok meşguldü ama otomatik başlık o kadar da kötü gelmedi.
— Şu adamın oyun saatine bak.
— Kimliği dün belli oldu.
Oyunun tanımlama sistemi sayesinde izleyiciler onu arayıp tam başlangıç statüsünde görebiliyorlardı.
— Vay canına, gerçek bir çaylak. Bu heyecan verici.
— Olamaz LOL
Aslında sinirlenmek yerine yeni başlayan birini izlemekten keyif aldılar. Muhtemelen bunun nedeni Kingdom Age’i yalnızca yetenekli oyuncuların yayınlamasıydı.
‘Bu iyi bir seçim oldu.’
Sang-Hyeon mükemmel bir oyun seçtiğini itiraf etmeliydi.
“Hey sohbet, yayı kullanmak zor mu?”
Cevap olarak sohbet kutusunu ?’evet’? ile doldurdular. Beş izleyicinin hepsi yüksek zorlukta hemfikirdi.
“Tamam o zaman.”
Sang-Hyeon yayı aldı.
— ?!
— Bu çaylak oldukça sevimli ve hırçın.
— Dinlemeyen çocuklardan hoşlanmam.
— Lol bence dinlemeyen bir yayıncı olmaya çalışıyor.
Güncel bölümler için https://e-kitaplar.com sitemizi ziyaret edin.