Murasame gözlerini kapattı. Sonsuza kadar süren bir göz kırpması gibiydi. Az sonra gözlerini yeniden açtı, yüzü alışılmadıktı.
Dişlerini göstererek gıcırdama sesleri çıkardı; gözyaşları, açık gözlerinden dökülmek için zorluyordu. Deliye dönmüş yüz ifadesi, katıksız bir tükenmişliğe dönüştü.
Sonra Matsuda farkına vardı.
Murasame Soushun adındaki kişi artık burada değildi.
"Süper Lise Seviyesi Öğrenci Konseyi Başkanı" dedikleri adam, tamamen yok olmuştu.
Ona tanıdık olan oğlan, artık sona ulaşmıştı.
"B-B-Beeeeennnnn"
"O şey" ağzını yırtılırcasına açtı, kelimeye bile benzemeyen kelimeler söylemeye başladı.
"Kimi? Kimden bahsediyorsun?" Matsuda ellerini "o şeyin" yatağının yanına koydu ve sorarken ona yukarıdan baktı. Devasa, kırmızı, yaralı gözler kısa süreliğine Matsuda'ya döndü.
"Enoshi…ma…Jun…….ko"
Enoshima Junko.
Şok onu ele geçirdiğinde bedeninin içi, bir şey tarafından mağlup edilmişti. Bu şey kendi kalbinin atışlarıydı. Bunun oluşturduğu sert etki, Matsuda'nın sesini yitirmesine sebep oldu.
Aniden, "o şey" bağırdı.
"…AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!" Yüzüne hızlıca kan gelerek koyu kırmızı bir renk oluşturdu, onu bir şeytana benzetti. "ENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKOENOSHİMAJUNKO!"
"O şey" korkunç biçimde bağırmaya devam etti, bozuk bir plak gibi.
"ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR! ÖLDÜR!" Bağırmayı ve çığlık atmayı sürdürdü, tekrar tekrar haykırmaya devam etti.
"O şey" tüm vücudu ile bağırdıkça Matsuda az bir soğukluk hissetti. Bunun nedeni soğukkanlı olması değildi. Soğukkanlılık hissi kaybolmuştu, bu daha çok vücudunun kendisinin ısısı düşmüş gibi hissettiriyordu.
O her şeyi çoktan anlamıştı.
Umudun Zirvesi Akademisi'nin Tarihindeki En Büyük, En Kötü Olayla ilgili her şeyi çoktan anlamıştı.
Murasame Soushun'un ve Umudun Zirvesi Akademisi'nin gerçek düşmanı, yüksek ihtimalle, Enoshima Junko'ydu.
Bu onun vardığı sonuçtu, bunu zaten en kötü durum senaryosu olarak tahmin etmişti.
Matsuda'nın keder verici çözümünü uygulamaktan başka seçeneği yoktu.
Öyleyse seçeneğim kalmadı.
Geri dönüş noktasını uzun zaman önce aştım zaten.
Karnının alt kısmının oralarda bir şey fokurdamaya ve kaynamaya başladı. Tüm vücudu hala sıcakken enerji kazandı. Matsuda, Murasame'ye doğru döndü.
"Hey… Öncesinde eğer seni korumam gerekirse korurum demiştim, değil mi?" Sakin bir sesle konuştu. "Ama ayrıca ne pahasına olursa olsun korumam gereken biri de var. Onu korumazsam umutsuz kalır… Bu yüzden, onu korumak için her şeyi feda edeceğime karar verdim."
Kelimeler ağzından çıktığında çığlıklar tarafından yutuluyordu. Buna rağmen Matsuda konuşmaya devam etti.
"...Ben berbatım. Bu konuyu özellikle düşünmek istemiyorum. Eğer önemsediğim kişiyi unutursam ve ölürse… bu dayanılmaz bir düşünce… Dolayısıyla onu koruyacağım. Ne olursa olsun koruyacağım."
Matsuda yumuşak bir sesle konuşurken ellerini, "o şeyin" boynunun etrafına yerleştirdi.
Yine de "o şey" çığlık atmaya devam etti. Olanları anlıyor gibi görünmüyordu.
- Bunun için bana beslenen bir kin varsa o zaman bana beslenen bir kin vardır.
Matsuda gözlerini yumdu ve kendi kendine düşündü.
- O kişinin kin besleyeceğinden bahsetmiyorum, kendime kin güdeceğim demek istiyorum.
Sonraki saniyede, Matsuda tüm gücünü ellerinde topladı ve boynu sıktı.
Nihayet o son derece gürültülü ses, "o şeyin" çığlıkları, durdu.
Ona ayrılmış olan yatak, yüksek bir zangırtı sesi ile sallanmaya başladı.
Matsuda öne eğilmiş, saçları gözlerinin önüne düşmüştü. Ama sıkı tutuşunu gevşetmedi. Hatta daha çok sıktı, tüm gücünü ellerine verdi.
Kısa sürede yatağın sallanması duruldu. Ellerinin sarılı olduğu şeyin verdiği his kayboldu.
"O şeyin" verdiği hissin sonu.
Biraz sonra, Matsuda tekrar gözlerini araladı. Bedenindeki tüm kaslar, katı bir demir parçası gibi gergin ve bitkin hissediyordu. Alnından ter aktı, uzun kirpiklerine düştü.
Boş gözlerle, görüş alanını yatağın üstündeki "o şeye" doğru yöneltti. Bu gözlerden çıkan ışık kaybolmuştu, tek kalan şey derin bir karanlıktı.
Bu gözler, karanlığın kendisinden daha derin bir karanlığı taşıyordu.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
