Bölüm 29
25%

Eclise diğerlerinin en çok ilgisini çekendi. 

Ancak bir şey bu konuda heyecanlanmamı engelledi. 

Derrick ve Rennald’lar her seferinde yalnızca% 2-3 ve en fazla% 5 artmıştı. 

Ancak çok uzun zaman önce tanışamadığım Eclise itibariyle ilgisi hızla artıyordu. 

Bir şey ne kadar hızlı yükselirse o kadar hızlı düşer. 

Oyunu oynadığım zamana baktığımda, zor moddaki ilgi alanları genellikle beklenmedik sahnelerde düştü. 

Bu yüzden kaçışım için Eclise’e tam olarak güvenemiyorum. 

"...İşler ters giderse diye bir başkasına gitmeliyim." 

Soğuk yağan yağmurun kollarıma düştüğünü hissettim, bu da beni soğuttu.

"Evet, bu yeterli. Bu şimdi tamamen beklenmedik değildi, bu yüzden paniğe gerek yok."

Kendimi sakinleştirdim. Aceleci nefesim yavaş yavaş tekrar stabil hale geldi. 

Mide bulantısı onunla yıkandığımı hissettim. 

"Emily çıldırır." 

Aşağı baktım, soğuk bir şey hissettim ve omuzlarımın ıslandığını gördüm. 

Tık, dilimi tıkırdatıp yürümeye başladım. 

Sakinleştiğimde üşümeye ve yorulmaya başladım. 

Malikaneye geri dönmek için acele etmezsem, bu zayıf Penelope’nin cesedinin yarın hastalanacağından emindim. 

*** 

Emily’nin bulmaya gittiği tüm muhbirler, 2 günden daha kısa bir sürede onlardan istediğimi tamamladılar. 

"Leydim. İşte, bunlar onlardan istediğiniz şeylerle ilgili."

Emily masanın üzerine istediğim siyah çayı ve bir parça pastayı bıraktı, sonra aynı tepsiye zarfları koydu kek ve çay hazırlandı. 

Her zarfın mühürlemek için biraz balmumu vardı ve grup sembolleriyle damgalanmıştı. 

Okuduğum kitabı kapattım ve tüm zarfları açtım. 

Zarfın her birinde, üzerinde çok sayıda isim ve üzerinde asil aile isimleri yazılı tek bir kağıt parçası vardı. 

Her makale arasındaki tek fark bir veya iki isimdi. 

"Hepsi bu kadar mı?"

Kağıt listelerini tarayarak sordum. 

Emily duruşunu düzeltti. Panikleyip açıklamaya başladığı için beraberinde getirdiği sonuçlardan hoşlanmadığımı düşünmüş gibiydi. 

"Leydimin o kişi hakkında biraz daha açıklama yapmasının faydalı olacağını söylediler. Bu şekilde daha fazla olabilirler..."

Emily, sesi saniyeler içinde sessizleştikçe yere baktı. 

Tabii ki çıldıracaktı. O gitti, o kadar emindi ki, kişiyi kısa sürede bulacak, ancak karşılığında o kadar çok isim içeren bir liste geldi. 

Ama bu Emily’nin suçu değildi. 

[2. Prensin doğum günü ziyafetine beyaz bir mendille katılan bir asilzade.] 

Emily’ye verdiğim kağıda yazdığım bilgiler bir kişiyi tespit edebilmek için yeterli değildi. 

Bir partide her zaman yanlarında mendil bulundurmak temellerin temeliydi. 

"Ben gidip başka muhbirler bulacağım Ledyim."

"Hayır, sorun değil. Bu kadar liste yeter."

Emily’nin sözlerine kafamı salladım. Asıl amacım bir insan bulmak değildi. 

"Gittiğiniz muhbirlerin numaraları. Birçok yeri ziyaret ettiğini söylemiştin." 

"Ah..."

Emily sonunda gergin ifadesini yumuşattı. 

"Şimdi anlıyorum, bir tane eksik."

Başını eğdi, bunu garip buldu. 

Zarfları tekrar kontrol ettim. Sembollerin hiçbiri "Beyaz Tavşanı" temsil etmiyordu. 

Onların hemen geleceğini düşündüm. 

Buinter’ın harekete geçmemesi beni boş yere bıraktı. 

Kendini göstermediği sürece geriye tek bir yol kalmıştı. 

Katılabileceği her partiye katılmak ve onu normal moddaki kahramanın yaptığı gibi kendim bulmak zorunda kaldım. 

Ne kadar sinir bozucu. 

İç geçirdim. 

"...Onlara tekrar gitmeli miyim?" 

Emily bana hayal kırıklığımı fark ederek temkinli bir şekilde sordu. 

"Gerek yok. Her neyse, ödeme nasıl gitti?" 

"Doğru. Hepsine doğru miktarda mücevher verdim." 

"Aferin."

Normal modda açılan yaklaşan partileri düşünerek dedim. 

"Son birkaç gündür çok çalıştın, bu yüzden mücevherlerin geri kalanı sende." 

"Bu, bu...!"

Emily’nin ifadesi sanki ödülün çok büyük olduğunu düşünüyormuş gibi şasırdı. 

"Hayır, ben iyiyim hanımefendi! Temizlikten sonra kutuyu geri getireceğim." 

"Neden? Mücevherleri sevmez misin? O zaman sana biraz altın vereceğim..."

"Hayır, hayır!" 

Emily reddederken başını büyük hareketlerle salladı. 

"Ben...! Bunlardan hiçbirini istemiyorum Leydim." 

Bu sözler beni başka şeyler hakkında düşünmekten alıkoydu ve onunla yüzleşmek için arkamı döndü. Pek iyi görünmüyordu. 

İnsanlar genellikle heyecanlanıp ödülleri kabul etmez mi? 

Emily hiç heyecanlı görünmüyordu, aksine mağdur olmuş gibi görünüyordu. 

"O ödüllere ihtiyacım yok Leydim. Bunun yerine..."

"Ah." 

Sonra Emily’ye söz verdiğim bir şeyi hatırladım. 

"Endişelenmene gerek yok. Söz verdiğim gibi iğneden kurtulacağım." 

"Evet, zorunda değilsiniz! Leydim sizde kalabilir." 

"...Hmm?" 

Şaşkınlıkla kaşımı kaldırdım. 

İğneden korkan bir kişi, şimdi onu saklamamı mı istiyor? 

Bilinmeyen niyetlerine hafifçe kaşlarını çattım. 

"Bununla, ne istiyorsun." 

Emily ne istediğini konuşmaya başladığında soğuk bakışlarımda tereddüt etti. 

"Ben ...... Ben, hanımın gerçek kişisel hizmetçisi olmak istiyorum." 

"..." 

Gerçekten istediği şeyin bu olup olmadığını anlamaya çalışmak için Emily’ye baktım, sonra umursamazca konuştum. 

"Sen zaten benim kişisel hizmetçimsin. Bu konuda daha fazla bir şey yapamam."

"Leydim!" 

Emily yere diz çöktü. 

"Ben, özür dilerim!"

"..."

"Şimdiye kadar Leydime çok kötü şeyler yaptım. Ne cüretle... Yerimi bilmemeye... Hanımefendinin bana güvenememesi apaçık ortada." 

"Emily." 

"A, ama bana bir şans daha verirseniz, bunu size kanıtlayacağım! Bir hizmetçiye ne kadar faydalı olabileceğimi kanıtlayacağım!" 

Onun tepkisinde kelimeler yüzünden kaybolmuştum. 

"Demek istediğin, benim sağ elim olmak mı istiyorsun?" 

"Evet!" 

Anlayamadım. Şimdiye kadar Emily, Penelope’u taciz ettiği için hep dışarıdaydı. 

Bu malikanede Penelope’ye bu kadar tepeden bakılıyordu. 

Buradaki işçilerden daha kötü bir varlık. Buradaki "sahte gong-nyuh"du. 

Bundan sonra benimle kalırsa bundan daha büyük bir ödül alabileceğini mi düşünüyor? 

Eğer buysa, o zaman ona yazıklar olsun çünkü Penelope’ye gereksiz şeylere harcamayı sevdiği için para ödeneği verilmedi. 

Mücevherleri ancak bir kuyumcu çağırarak satın alabilir ve duruma göre uşak veya dük aracılığıyla satın alabilirdi. 

Emily, yıllardır Penelope’nin kişisel hizmetçisi olarak çalıştığı için bunu en iyi şekilde bilirdi. 

Ne planlıyor?

Emily ona baktığımda kendinden emin bir şekilde şüpheli bir şekilde konuştu. 

"İğneyi yanında tutabilir ve beni şüpheli bir şey yaparken bulduğunda dük’e gösterebilirsiniz." 

"...Bunu mu demek istiyorsun?" 

Emily soruma güçlü bir şekilde başını salladı. 

Yüzünü çok fazla incelemedim ama açıkça yalan söyleyen bir kişinin yüzü değildi. 

Emily önümde diz çökerken bunu bir an düşündüm. 

Bu beklenmedik bir durumdu. Ona buna değecek bir ödül verirsem harekete geçeceğini düşündüğüm bir ekstrayı düşünmek, gönüllü olarak benim tarafımda olacağını söylerdi. 

Bu oyun bölümlerinden biri mi? 

Dürüst olmak gerekirse, bu gerçek hayatta olsaydı mantıklı gelmeyecek bir şeydi. Ancak bu beni olumsuz etkileyecek bir şey değildi. 

Her neyse, sadık bir hizmetçiye sahip olmak faydalı olacaktır. 

Düşüncelerim uzun sürmedi. 

"Sonra mücevher kutusunu kalan mücevherlerle birlikte daha önce olduğu yere geri götür." 

"Leydim...!" 

Emily dokunmuş bir yüzle hızla yerden yükseldi. 

"Teşekkür ederim! Teşekkür ederim hanımefendi! Bundan sonra ben de size hizmet etmek için elimden geleni yapacağım!" 

"Şimdi git buradan." 

Emily, onu sinir bozucu bir şekilde uzaklaştırdığımda bile bana teşekkür etmekten vazgeçmedi. 

Tıklatır-. Emily odamdan çıktığında gözlerimin önünde beyaz bir kutu belirdi. 

Bu konakta çalışan insanlarla ilişkinizin yeniden şekillenmesi nedeniyle şöhretiniz +10 olmuştur. (toplam : 15) 

"İlginç." 

Beyaz şablon cümleyi tesadüfen okudum. 

En başından beri vazgeçtiğim şöhretim şaşırtıcı bir şekilde yükseliyordu. 

*** 

Odamdaki büyük pencereden odama parlak güneş ışığı parlıyordu. 

Bir zamanlar pencerenin yanında duran masa yana itilmişti ve ben yerde uyuklarken oturuyordum. 

Yürüyüşe çıkmayı düşündüm, ama iki X’le nerede, ne zaman ve nasıl tanışacağımı bilmediğim için kendimi bundan alıkoyuyordum. 

Ama güneş ışığı beni yıkarken böyle oturmak, yürüyüşe çıkmak için ruh halimi yerine getirdi. 

Ne kadar huzurlu...

Aslında benim için böyle olma zamanı değildi. 

Emily aracılığıyla bana teslim edilen muhbirlerden gelen cevap postalarını aldığımdan beri yaklaşık iki gün daha bekledim ama yine de Buinter’dan cevap gelmedi. 

Bu yüzden uşağa bir şey istemekten başka çarem yoktu. 

- Yüksek rütbeli genç soylu erkeklerin katılacağı tüm parti davetiyelerini toplayın. 

Aynen böyle. 

Kahya, sosyal çevreye tekrar katılmaya başlayacağım haberinde huzursuz görünüyordu. 

(NOT: Örneğin sosyal çevre, partiler / çay partileri ve diğer sosyal toplantılar gibi şeyler olacaktır.) 

Penelope bundan önce ne kadar yaygara kopardı ki, refleks olarak hemen böyle bir surat yapardı? 

Vay canına, mutlu zamanlı hayatım. Şimdi barış sona erdi..." 

Buinter’ı bulmak için tüm olası partilere katılmak üzere olan kendime acıyordum. 

Tam o sırada. Gıcırtı-. 

Biraz açtığım pencere, sonuna kadar açılana kadar aniden daha geniş açıldı. 

Kısa bir süre sonra açılan pencereden odama kuvvetli bir rüzgar geldi. 

Hay aksi! 

_______