Şafak vakti, şafak kırılıp geniş otlaklar açıldığında şehri terk ettim. Yapmam gerek tek şey mistik bir şelalenin aktığı dağın zirvesine tırmanmaktı. 
...
Hazırlıklarımı yapmıştım. Çantamda her şeyi hazırlamıştım. Mistik şelalenin görüntüsü büyüleyiciydi. Birisi beni itti. Suya düştüm... 

Uyandığımda kendimi gündüzsefaların arasında buldum. Kupkuruydum. Oysa suya düştüğümden o kadar emindim ki... Çantamı kontrol ettim. Her şey tamdı... yol boyunca ilerledim. Her tarafta sadece gündüzsefaları var. Çok garip. Ama bir yandan da huzurlu...
Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı bile. Neden bir anda kırılgan olmaya başladım? Gözyaşlarımı sildikçe yenileri çıkıp duruyordu. Gözyaşlarım! Durmuyorlar! 
Bir ses duydum. Bu ses bir kadına aitti. Şöyle dedi
-Burası 
-duygular bahçesi!