https://novelci.com/ dan oku

Zen ve ekibi ilk bloğa bastığında, blok beyaz bir ışıkla parladı ve onları bir anlığına korkuttu.

"Sakin olun ve her adımımı takip edin," dedi Zen, arkasına bakmadan, gerginlikten terlemeye başladığı halde.

Dört kişilik grup, siyah çizgilerle ayrılmış bloklar, bilinmeyene açılan bir kapı gibi görünürken, birbirlerine sıkıca tutundular.

"Beni takip edin," dedi Zen, bulundukları bloğun sağ önündeki bloğa adım atarken.

Grup, Zen’in arkasında yeterli alan bırakarak her bloğa zıpladı. Zamanla, gerginlikleri azaldı ve Zen’e olan güvenleri arttı.

"OH! Güvendeyiz!" diye bağırdı Melissa sevinçle ve Zen’e tekrar sarıldı. Ancak Zen bu kez ona bakmadı, sadece önlerinde duran küçük kapıya dikkat kesildi.

"Zen?" Sabrina Zen’e yaklaşıp kapıya baktı, ardından onun gözlerine döndü.

"Evet?" diye sordu Zen, kadının ona ne söylemek istediğini bilmese de bir fikri vardı.

"Özür dilemek istiyorum; çok bencildim ve mantıksız davrandım," dedi Sabrina, hafifçe başını eğerek. Bu, Zen’e Dünya’daki Asyalıları hatırlatan bir kültür göstergesiydi.

’Ne kadar nostaljik,’ diye düşündü.

"Sorun değil, buna hakkın var. Sonuçta hayat arkadaşın gözlerinin önünde öldü," dedi Zen, Melissa’nın hala tuttuğu elini kaşıyarak.

Sabrina’nın yüz ifadesi bir kez daha eşinin artık hayatta olmadığını hatırladığı için daha da karanlıklaştı.

"Üzgünüm," diye hemen özür diledi Zen, ama Sabrina elini kaldırdı.

"Sorun değil, haklısın. Onun için yaşamalıyım," dedi Sabrina, gözlerinden yaşlar dökülmek üzereyken.

"Ah, abla. Ne kadar güçlü bir iraden var," dedi Melissa, Sabrina’ya sarılarak, bu kadar trajik bir olaydan sonra bu kadar güçlü durmasını överek.

"Güçlü değilim," dedi Sabrina sadece.

Herkes ona baktı ve kısa bir süre sessizlik atmosferi boğdu, ta ki Zen tekrar kapıya dönüp bakana kadar.

"Gidelim," dedi Dali Zen’e yaklaşarak.

"Haklısın," dedi Zen ve kapıya doğru ilerledi.

Kapı metalden ya da benzer bir şeyden yapılmıştı, bu ıssız ve tehlikeli bir bodruma benzeyen yer için oldukça garipti.

Zen yavaşça kapıyı açtı, ve diğer tarafta 3 dönüşlü bir koridor vardı, ikisi en sonda, biri ise ortada sağa dönüyordu.

"Burada tuzak görünmüyor, beni takip edin," diye emir verdi Zen ve grup birbirine bakarak onu izledi.

Koridor uzun değildi ve grup hızla ilk dönemece geldi; yolda başka bir sandık vardı.

"Güzel!" diye aniden sandığa doğru koştu Melissa.

"Dikkatli ol," diye bağırdı Sabrina, ama Zen kolunu kaldırarak bir tehlike olmadığını işaret etti.

"Bakın çocuklar, bir sürahi daha, su ve... sanırım bu bir çadır ya da bir şey," dedi Melissa, ne olduğunu anlamadan son eşyaya bakarak.

Grup Melissa’ya yaklaştı ve sandığın içine baktıkça yüzlerine birer birer gülümseme yayıldı.

"Bunlar küçük çadırlar, sadece 3 tane var," dedi Sabrina, silindirik çadırlara bir bakış atarak.

"Bu fazlasıyla yeterli; siz birer tane alın, Dali ile ben birini paylaşırız," diye önerdi Zen.

"Bana uyar," dedi Dali.

Gruptaki kızlar birbirlerine bakıp omuz silkti.

Zen üç çadırı aldı, Melissa su sürahisini, Sabrina ise kurutulmuş etleri topladı.

Dali ise ne diyeceğini bilmiyor gibi görünüyordu ve konuşmaya utanıyordu.

Zen önde, Dali hemen yanında, kızlar ise arkada, sessiz bir şekilde ilerlediler.

Grup kavşağa ulaştığında Zen sağa bakarken dengesini kaybedip bir çadırı yere düşürdü.

"Ah," Zen hemen toparlandı ama yine de biraz utanmıştı.

Düşen çadırı almak için eğilmek istedi, ama Dali hızla hareket edip çadırı kaptı.

"Dali, Hayır!" Ancak Dali çadırı kaptığı anda, yanlış bir bloğa bastı.

Tık Fış Fış Fış Çatırt

"SİKTİİİRR!"

https://novelci.com/ dan oku