-ÖLDÜRME HİSSİ VE ACIMASIZLIK BİRLEŞTİ.-

-“YÜKSEK SEVİYE BASKIYA” TÂBİ TUTULUYORSUNUZ-

-“ASLA PES ETMEME” YETENEĞİNİZ SAYESİNDE BİR ŞEKİLDE BASKIYA DAYANIYORSUNUZ.-

 Öncelikle bana o gördüklerimi ve bakışlarını unutturacak seviyede tatlı bir sesle seslendi. "Merhaba küçük Bey! İlayda hanımın arkadaşı olabilir misin?" Bir anlığına karşımda başka biri varmış gibi hissettim ancak o anki korkumu bastırmam gerekliydi sanki bir şeyler söylemeyi unutmuşum gibi davrandım. Kadının sorularını görmezden gelip İlayda’nın yanına koştum. "Yakında ben bu okula geleceğim sende mi buraya başlıyacaksın?" İlayda bende bir sıkıntı varmış gibi baktı. Onu suçlayamazdım çünkü cidden bir sıkıntı vardı ve olabildiğince kaçınmaya çalışıyordum. İlayda biraz şaşırmış bir ses tonuyla. "E-evet buraya başlayacağım. Sendemi buraya başlayacaksın Atilla?" Diye bana sordu. Arkamdaki o korkunç bakışlardan kaçınmak için normal küçük bir çocuk gibi davrandım. Belki şuan İlayda’yı kullanıyor olabilirim ama erken yaşta ölmek gibi bir niyetim yok. "Eğer istersen arkadaş olabiliriz ne dersin?" İlayda bu sözlerimi duyar duymaz gözleri parıldıyı verdi sanki ilk kez böyle bir şey duymuş gibi. "E-eğer çok istiyorsan yapabileceğim bir şey yok sanırım arkadaşın olabilirim." Bunu dedikten sonra arkamdaki kadın tehdit edeci ve korkuya sokacak bir ses tonuyla. "Heee demek adınız Atilla. Tanıştığımıza sevindim Atilla Bey." Onun düşüncesinin aksine ben onunla tanıştığıma hiç sevinemedim aksine yüzünde ki gülümseme rahatlatmaktan çok korkudan kaçmamı istememe neden oluyordu ama işin en kötü tarafı artık adımı biliyordu. Kadın ile İlayda bu olaylardan sonra koridordan yürüyerek uzaklaştılar onlar giderken tek yaptığım ayakta durmaktı. Müdürün odasının kapısının açıldığını duydum büyük ihtimal annem ve babamdı ama arkamı dönemiyordum. Annem bana “Hadi Atilla gidiyoruz hem o bağrışmalar neydi?” diyince hiçbir şey yapmadım. Babam omzuma dokundu ve “Hadi gidiyoruz koç.” dedi. Omzuma dokunup sözlerini söylemesi ile yere çökerek kusmam aynı anda oldu. On da annem ve babam beni alıp hastaneye götürmek istediler ama kusmanın ardından gelen rahatlıktan sonra onları durdurdum birkaç bahane sonrası endişeli bir şekilde beni eve götürdüler yolda eğer istersem beni hastaneye götürebileceklerini söylediler ama bir doktordan çok rahat bir uyku çekmek ve bu yaşananları unutmaya çalışmak benim için daha iyi olacaktı. Olaylar üzerinden üç gün geçti annem ve babam bu süreçte olabildiğince benle ilgilendiler hatta o kadar çok ilgilendiler ki bir nokta aşırı sinir bozucuydu.

Aradan üç uzun gün geçti bu süreçte artık kendimi daha güçlü ve dinç hissediyordum. Bu süreçte İlayda ve hizmetçisini evimizin iki veya üç blok ötesinde yaşadığını öğrendim. Nasıl öğrendiğim ise ayrı bir sıkıntıydı. Dışarıda kaldırımda otururken bir arabanın için de o ikiliyi gördüm. Şükürler olsun ki beni öyle kolayca fark edemediler. Ben de bunu fırsat bilip evlerine kadar takip ettim. Trafik ışıkları sağolsun ki onları yavaşlatmıştı ve onları kolayca takip edebildim. 

Artık yavaşça okula başlama vaktim geldi. Anaokulunun kapısının önündeyim hayatımın gerçek manada başlamamın ilk adımı. İlk dört yıl boyunca çektiğim şınav, mekik ve squadları hep yaptım bir gün bile eksik yok, eminim baya güçlü olmuşumdur. Gördüğüm çoğu çocukta bu kadar kalıplı bir bedeni yok. Tüm endişelerim korkularım ve heyecanımla içeri adımımı attım. İlk işim sınıfa doğru girmek oldu. Sınıfa ilk girişimde herkes bana bakıyordu bunu normal karşılıyorum. Hepsi onlardan daha büyük olduğumu düşünüyor olsalar gerek... Sessizce içeri doğru yürüdüm ve köşeye bir yere oturdum…. AŞIRI UTANDIM BEE! Bu ne böyle zihin yaşı olarak onlardan kat ve kat daha büyüğüm ama hiçbir şekilde konuşacak halim yok! Biraz oturup bekledikten sonra içeri İlayda ve onun bakıcısı girdi. İlayda beni gördü ve bana doğru yürümeye başladı birkaç kız onu görür görmez çevresini sardı. Sanki hepsi ondan etkilenmiş. Hatta ve hatta büyülenmiş gibiydiler. Gerçi şöyle bir bakınca anlıya biliyorum. Ne kadar benim gözümde küçük tatlı bir çocuk olsa da. yaşıtları için sanki bir oyuncak bebek gibi duruyordu ama her ne kadar tatlı dursa da ondan uzak duracağım. Eğer ona yakınlık gösterirsem yanındaki katilde –hizmetçi- bana bir o kadar yakın olacaktı. Üzgünüm İlayda. Ne kadar ilk arkadaşını böyle kaybedeceksen de sende uzak durmalıyım. Ben kendi içim de düşüncelere dalmışken. Sınıfa hocamız girdi. Onun yüzünü tabir etmem gerekirs-?!


[size=2][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]-DOĞA ÜSTÜ YETENEK: MADALYONUN İKİ YÜZÜ AKTİFLEŞTİRİLDİ.- [/font][/size]