Rahatlama zamanı sona erdi ve en yoğun sezon intikamla kapıma geldi.
Bu noktadan sonra kendimi güçlendirmem ve ardı ardına cenaze törenleri yapmam gerekiyordu. Sadece bu da değil, bunu yılın en soğuk ve en sert zamanında yapacaktım.
"Buraya size eşlik etmeye geldik."
Paladinler, bir ay önce söz vadettikleri gibi tekrar ortaya çıktı. Ucuz bir battaniyeye sarındım ve at arabasına bindim.
Kahretsin, çok soğuk! Böyle saçma hava koşullarında çalışırken donabilirim. Talihsiz bir hata sonucu herhangi bir uzvum kesilmemiş olsaydı büyük bir rahatlama olurdu.
Sarp dağ yamacındaki ormanı geçtikten sonra nihayet manastıra en yakın köye ulaştık. Köylülerin hepsi valizlerini toplamıştı ve yavaş yavaş evlerinden çıkıyorlardı. Grupta Gril ve Charlotte da vardı.
Kız kendisinden çok daha büyük bir bagaj taşıyordu ki bu oldukça şaşırtıcı bir manzaraydı. Beni arabada görünce ya saygısından ya da sıradan bir selamlama olarak başını hafifçe eğdi.
Vay be. Hey sen. Oldukça güçlüsün değil mi? Muhtemelen benden çok daha güçlü değil mi?
İçimden dilimi tıklattım.
Buradaki tüm köylüler yaklaşan 'Ölüm Dalgası'ndan kaçmak için Ronia derebeyliğine tahliye ediliyordu.
"Bu Ölüm Dalgasının ölçeği ne kadar büyük?"
Bu konuda okuduğum kitapların çoğunun saf abartı eserleri olduğu hissine kapıldım. Ancak gerçekten dedikleri kadar tehlikeliyse, benim için oldukça zahmetli bir hal alırdı.
"Kesin ölçek hâlâ bilinmiyor ekselansları. Ancak yılın en soğuk gününe denk gelecek şekilde bir ay boyunca aralıksız saldırıya uğrayacağımız kesin. Geçen yıl, bir hafta boyunca kaleyi savunmak için beş bin kadar ölümsüz ortaya çıktı ve Büyücü Kral'ın ölüm yıl dönümü olan 25 Aralık'ta, Ölüm Dalgası boyunca en yüksek sayıyı kaydettik."
Beş bin, öyle mi…
"Kalede konuşlanmış kaç kişi var o halde?"
"Ronia derebeyliği, her zaman yaklaşık yirmi bin kişilik savaş gücüne sahiptir ve bu sayıyı tamamlamak için düzenli olarak daha fazla hükümlü gönderilir. Ayrıca yakın gelecekte saflarımıza katılması planlanan yaklaşık iki bin kadar başka suçlumuz da var, ekselansları.”
Peki, bu durumda o kadar da tehlikeli olmamalı değil mi?
Bakışlarımı uzaktaki derebeyliğe çevirdim.
Ne yazık ki kale umduğum kadar büyük değildi. Dürüst olmak gerekirse oldukça perişan görünüyordu.
Kale duvarları aslında ahşap surların ve taş barikatların bir koleksiyonuydu ve sadece on iki metre yüksekliğindeydi. Yine de içinde saklanan şehri koruma rollerini vurgulamak istercesine, derebeyliği görünür bir boşluk bırakmadan çevrelediler.
Burası 'Kurbanlar Kalesi' olarak anılıyordu değil mi? Ölülerin öfkesini yatıştırmak için tüm 'kurbanların' toplandığı yer mi?
“Keşke bu duvarlar Game of XX'deki sur gibi olsaydı…”
Kutsal İmparator'un yetkisiyle, Çin Seddi'ni gölgede bırakan bir sur inşa edilebilirdi. Elbette böylesine görkemli bir duvarın inşa edilmesi, devasa uzunluğunun etkili bir şekilde denetlenebileceği anlamına gelmezdi ve bir noktaya odaklı saldırı gerçekleşirse duvar zaten kolayca aşılabilirdi.
Bu nedenle, "yaşayanları" bir araya toplayarak ölümsüz sürülerini tek bir noktaya çekmek ve onları hemen orada durdurmak daha akıllıcaydı.
Bir ay.
Bir ay içinde 'Ölüm Dalgası' önemli ölçüde zayıflayacaktı. Eğer o kadar dayanabilirsek tabi.
İlkbahar ve yaz mevsimi geldiğinde, ölüler bir kez daha uzak kuzeye, bedenlerinin çürümesini önlemek ve bu süreçte daha fazla şeytani enerji toplamak için Ölü Ruhlar Ülkesine geri döneceklerdi.
"Burada gerçekten çok sayıda hükümlü var," dedim.
Bizim gezici grubumuza benzer bir zamanda, birbirine zincirlenmiş mahkumlar ve kölelerden oluşan uzun bir alay Ronia derebeyliğine götürülüyordu. Bunlar, yakında gelecek olan 'Ölüm Dalgası'na karşı savunma yapmakla görevlendirilen sözde 'askerler'di.
Her biri ölüm cezası veya ömür boyu hapis gibi ağır cezalara çarptırılmış ciddi suçlulardı.
Buraya her türden hükümlü getirilmişti; katillerden tecavüzcülere, soygunculara kadar – kurban olarak hizmet etmeye oldukça uygunlardı. Bir bakıma bu, eldeki meseleyi halletmenin mantıklı bir yoluydu ama...
"Yanlış anlaşılmaydı! Sadece bir ekmek çaldım! Ben kimseyi öldürmedim... O piç herif Paron bana iftira attı...!”
Mahkumlardan biri acı bir şekilde direndi, ancak bölgeye yerleştirilen askerler tarafından dövülüp morartıldı.
Sürüklenen alay arasında haksız yere suçlanan birçok kişi olduğundan hiç şüphem yoktu. Gerçek ne olursa olsun, fedakarlıkları kıtanın geri kalanının bir yıl daha görece barış içinde yaşamasını sağlamalıydı.
"Bir dakika bekle. Ön saflarda savaşmayacağım değil mi?”
Böyle bir şey olabileceğinden, bir an önce konuyla ilgili açıklama istemek zorunda hissettim.
"Göreviniz yaralıları iyileştirmek ve ölenlerin cenaze törenlerini gerçekleştirmek olacak ekselansları. Her yıl yaklaşık iki ila üç bin kurban görüyoruz.”
Bu hiç de rahatlatıcı değil.
"Bana yardımcı olacak diğer rahiplerden ne haber?"
“Sizin dışınızda arınma törenini yapabilecek yaklaşık seksen Rahip var. Ancak askerler cenazelerde size yardımcı olacaktır, ekselansları.”
"Ciddi ciddi seksen kişinin en az iki bin kişiyi iyileştirmesi gerektiğini ve bunun üzerine ölüler için arınma törenleri yapmasını mı öneriyorsun?”
“Ekselansları, Ölü Ruhlar Ülkesinden gelen tüm ölümsüzleri hesaba katarsanız, tahmininiz en azından üçe katlanmalıdır."
“…”
"Ara sıra bizim tarafımızda fazla çalışmaktan ölen birkaç kişiyle karşılaşsanız da sonunda olumlu sonuçlanacak ekselansları.”
Hey sen. Bana dürüst ol. Kutsal İmparator tarafından gönderilen bir suikastçısın değil mi?
Onlara saf bir memnuniyetsizlikle baktım ama Paladinlerin hepsi hoşnutsuzlukla dolu gözlerimi görmezden geldi.
Kısa süre sonra derebeyliğe vardık ve hemen bölgenin lordu tarafından çağrıldım. Feodal lord, kırklı yaşlarının ortalarında, oldukça gösterişli bıyığıyla çok yönlü bir adamdı.
İmparatorluk Sarayı için ayrılan vergilerin bir kısmını aktardığı şüphesiyle bu yere düşürüldüğünü duymuştum.
Acaba nedeni bu muydu?
"H-hoş geldiniz Ekselansları!"
Feodal bey nedense bana oldukça şefkatli davrandı.
"Buyurun. Lütfen biraz çay için, ekselansları. Keyifle tüketebileceğiniz başka içeceklerimiz de var. Ah, hava şartlarından etkilenmiş olmalısınız, o halde sıcak suyla rahatlatıcı bir banyo yapmayı düşünür müsünüz…?”
Bırakın derebeyi olmayı, belini büküp ellerini ovuştururken daha çok bir uşak gibi davranıyordu.
Bana karşı neden bu kadar dostça davrandığına dair oldukça iyi bir fikrim vardı. Muhtemelen, 'Kutsal İmparator'un torunu' olan İmparatorluk Prensi'nin gücünü ödünç alarak kendi orijinal bölgesine dönmeyi umutsuzca istiyordu. Ki bu da bendim.
“…”
Belki de başlangıçta düşündüğümden çok, çok daha güçlü bir statünün tadını çıkardığımı hissetmeye başladım.
Köylülerin şimdiye kadar etrafımda nasıl davrandıklarını hatırladım, sonra hala beni görmezden gelen Paladinlere baktım. Evet, hala sessizce duruyorlardı.
Şu arsız piçlere bakar mısın?
"Pekâlâ ekselansları... Birkaç dakika içinde sizin için sıcak bir yemek hazırlayacağız, o yüzden..."
"Bana bir oda ver."
"Ekselânsları?"
"Görüyorsun, biraz dinlenmek istiyorum. Kaldığım süre boyunca bana hizmet edecek birini de istiyorum.”
Bir hizmetçi yanımıza yaklaştı, birkaç atıştırmalık ve bir fincan siyah çayı masaya koydu. Yüzüme kazınmış sümüksü bir sırıtışla ona baktım.
Şaşkınlıkla irkildi ve titremeye başladı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
