"Beş gün daha. ” Ye Zhen, Lu Beichuan'a baktı ve gülümsedi. "Seninle beş gün daha ilgileneceğim. Beş gün daha sonra veda edebilirim. ”
Dikkatli planlaması sonunda ona istediği sonuçları vermişti. Sadece beş gün daha sabretmesi gerekiyordu, sonra Lu ailesinden sorunsuz bir şekilde ayrılabilirdi. Bunu düşündüğünde, gerçekten onu neşelendiren bir şeydi.
Ye Zhen esnedi. Vücudu zayıf hissediyordu ve hareket etmek istemiyordu. Boynunu sağa sola çevirip kaslarını ve kemiklerini esnetirken, boynundaki bakıcıların bahsettiği kırmızı işaretleri düşündü.
Banyoya yürüdü ve yakasını indirdi. İki tırnak büyüklüğündeki kırmızı iz, solgun boğazında özellikle göze çarpıyordu.
Ye Zhen'in gözleri işaretlerde oyalandı. Onlara boş boş bakmaktan kendini alamadı.
Bu kırmızı işaretler ne zaman ortaya çıktı? 
Sivrisinek isirmasi?
Yoksa alerji miydi?
Bu iki kırmızı lekeyi okşayan Ye Zhen derin düşüncelere daldı.
Basit, tecrübesiz bir genç kız değildi. Bu iki işaret açıkça derindi. Teni açık renk olduğundan ve renk değişikliğinin boyutu göz önüne alındığında, birkaç gün geçmesine rağmen izler hala solmamıştı.
Ancak, bu geçmiş dönemde hiç kimseyle yakın bir teması olmamıştı. Rüyalarından başka.
Bu gerçekten alerjik bir reaksiyon olabilir mi?
-
Gece tamamen gündüzü geçtiğinde, Ye Zhen pencereyi kapattı ve perdeleri indirdi. Hala baygın olan Lu Beichuan'a baktı ve bir an düşündükten sonra bir yorgan aldı ve uyumak için kanepeye uzandı.
Hala o rüyayı görüyordu.
Rüyasında, adam defalarca vücudunun üzerinde yukarı ve aşağı gitti, tekrar tekrar. Sanki onu canlı canlı yutacak gibiydi. Vahşi, vahşi hayvanlardan daha beterdi.
Nefesini tuttu ve durması için yalvardı, ama ona işkence etmeye devam etti. Çaresizdi. Bunu ancak pasif bir şekilde kabul edebilirdi; ağlayamıyordu bile.
-
Ye Zhen uykusundan uyandığında kendini çok doymuş hissetti. Yavaşça vücudunun üst kısmını gerdi. Kendini sersemlemiş hissederek gözlerini kapadı ve tekrar uyumaya karar verdi. Sonraki saniyede, aniden gözlerini açtı. Zihni netlik kazanmıştı. Kanepede uyumadığını fark etti. Yataktaydı. Onu daha da şaşırtan şey, başının Lu Beichuan'ın omzuna yaslanmış olmasıydı. Bir eli Lu Beichuan'ın göğsünde duruyordu. Diğer el yorganın altındaydı ve Lu Beichuan'ın elini sıkıca tutuyordu. Birbirlerine yakındılar.
Bu pozisyon, Lu Beichuan'a sarılmak için inisiyatif almış gibi görünüyordu.
Ye Zhen ona boş boş baktı. Zihni boştu. Sanki sarhoş bir sisten uyanıyormuş gibi hissetti. Kapının sıkıca kapalı olduğunu görünce boş bir şekilde kalktı ve yataktan çıktı.
Yatağa ne zaman çıkmıştı?
Yorgan yatağın üzerine düzgün bir şekilde yayılmıştı. Kanepe, yerinde hiçbir şey olmadan düzenliydi. Önündeki sahne ona uyumadan önce yaptığı her şeyin hayal gücünün bir ürünü olduğunu söylüyordu.
Ayakları halıya dokunur dokunmaz bacaklarının güçsüzleştiğini hissetti. Ye Zhen neredeyse düşüyordu.
Kendine gelip elini beline koyduktan sonra acıyla tısladı. Kendi duyularına inanamıyormuş gibi hissetti. Belinin altındaki bölge o kadar ağrılı ve zayıftı ki, sanki kendi vücudu değilmiş gibi geliyordu.
Dün gece gördüğü rüyayı düşündü. Bu rüya önceki rüyalardan farklı değildi. Ama geçmişte, uyandığında kendini çok tazelenmiş hissederdi. Bugün neden bu kadar ağrılı ve zayıf hissederek uyandı? Ye Zhen'in sezgisi, dün gecenin gerçekten bir rüya olup olmadığını sorgulamasına neden oldu.
Bu süre zarfında meydana gelen her şey göz önüne alındığında, ne olduğunu anlamak için sağduyu kullanamazdı.
Romanın temposuna uyuyor ve romanın konusuna sıkı sıkıya inanıyordu. Ama o bu dünyaya gelmişti. Romandaki en büyük eksiklik onun varlığı değil miydi?
Olabilir mi . . .
Ye Zhen tereddütle yatakta baygın Lu Beichuan'a baktı ve dalgın dalgın düşündü.

bu noveli 100 bölüme kadar hızlıca okumak için NOVEL CEHENNEMİ adlı wattpad hesabıma gelin