"Son zamanlarda kendimi kötü ve halsiz hissetmemin sebebinin gün içinde çok çalışmam olduğunu mu söylüyorsun?"
William başını salladı. "Genellikle bütün günü Bay'a masaj yaparak geçirdiğinizi fark ettim. Lu . Hala gençsin, bu yüzden vücudun yorucu çalışmaya dayanabilir. Ama bu çok uzun sürerse senin için iyi olmaz.
Uzman bir doktor olarak William, özellikle patolojik özelliklere duyarlıydı. Bakışları Ye Zhen'in boynundaki kırmızı lekelere indi ve alnı kırıştı. "Bayan Ye, boynunuzdaki o kırmızı izler. . . bir muayene olur musun?"
"?"
"Alerji muayenesi," dedi William, "bu odadaki bir şeye alerjiniz olduğundan şüpheleniyorum. ”
Ye Zhen içgüdüsel olarak kırmızı işaretlere dokundu. "Boynumdaki kırmızı izlerin alerjik bir reaksiyon olduğunu mu söylüyorsun?"
William, "Bayan Ye, sence başka ne olabilir?" diye sordu.
Ye Zhen'in yanakları kızardı. Rüyalarındaki o ürkütücü sahneleri düşündü ve çok doğal olmayan bir şekilde öksürdü. "Boşver . Teşekkürler . Zamanım olduğunda, kontrol için hastaneye gideceğim.
William nazikçe başını salladı.
Günlük muayene yapıldıktan sonra doktor ve hemşireler ana yatak odasından ayrıldılar.
Ye Zhen, hala bilinçsiz olan yataktaki adama baktı. Gülmekten kendini alamadı.
Tam olarak ne düşünüyordu?
Araba kazasından sonra bir yıl boyunca bilincini kaybetti. Lu Beichuan gerçekten komada değilse, neden bir yıl yatakta yatsın ki?
Bazı şeyleri fazla düşünmenin bir faydası yoktu. Ye Zhen, onunla hiçbir ilgisi olmayan bu konuları düşünmemek için elinden geleni yaptı.
Her şey ayarlanmıştı ve Ye Zhen'in planına göre gidiyordu. Bundan üç gün sonra Lu Ailesinden sorunsuz bir şekilde ayrılabilecekti. Ancak, bundan önce kimlik kartını alması gerekiyordu.
Ye Qing'in kimliğiyle Lu Ailesi ile evlenmişti, bu yüzden doğal olarak Ye Qing'in kimlik kartına sahipti. Ye Zhen'in kimlik kartı ebeveynlerinde kaldı. Buradan ayrılmadan önce onlardan alması gerekiyordu.
Üç gün sonra buradan gidecekti ve Lu Beichuan bir yarım ay daha uyanmayacaktı. O zaman geldiğinde, Lu Ailesi birini aramak istese bile Ye Qing'i ararlardı. O, Ye Zhen, dünyanın uzak bir yerinde hayatını mutlu bir şekilde yaşarken.
Bunu düşünen Ye Zhen, Lu Beichuan'ın yatağına oturdu. Kolları ve elleri yorganın üstündeydi. Bileklerinde hafif kırmızı izler vardı çünkü Ye Zhen dün gece bileklerini bir kravatla birbirine bağlamıştı, bu yüzden kan iyi dolaşmıyordu.
Ye Zhen, Lu Beichuan'ın bileklerini nazikçe ovuşturdu. Profesyonel düzeydeki masaj teknikleri, bakıcıdan öğrenme konusundaki zahmetli çabalarının sonucuydu. Lu Beichuan'ın bileklerindeki kırmızı işaretler gözle görülür şekilde solmadan önce uzun süredir masaj yapmıyordu.
Yatakta yatan Lu Beichuan'a bakan Ye Zhen, beş yıldır yetiştirdiği köpeğini düşündü. Buraya göç ettikten sonra, o aptal köpeğin nasıl olduğunu merak etti. Hala iyi besleniyor muydu? Onsuz uyumaya alışmış mıydı? Bu hayatta o aptal köpeği tekrar görme şansı olur mu?
O köpeği düşünür düşünmez, Ye Zhen'in kalbi üzüntüyle sürüklendi. Karamsar hissederek içini çekti. “Seninle ilgilenmek için elimden gelenin en iyisini yapıyorum ve çok uzun bir süredir. Lu ailesinin niyeti o mücevherleri ablama vermek olsa da, seninle evlenen bendim, bu yüzden bazılarını yanımda götürdüğüm için beni eleştirmek için hiçbir sebep yok. Evlenmek gibi bir kaderimiz olduğuna göre, sana bir tavsiyede bulunacağım. “

bu noveli 100 bölüme kadar hızlıca okumak için NOVEL CEHENNEMİ adlı wattpad hesabıma gelin