” . . . Seni cimri kapitalist!" Güzel uyumlu bir aileden gelen William, bu kadar karmaşık bir aile durumunu anlayamadı. "Olması gereken her şeyi söyledim. Başka bir şey yoksa, ben gidiyorum. ”
Lu Beichuan onu durdurmak için seslendi, "Artık o ilacı Xiao Amca'ya vermek zorunda değilsin. ”
Kısa bir süre William tepki vermedi. "Ne ilacı?"
Lu Beichuan kısa ve öz bir şekilde, "Derin uyku ilacı. ”
William aniden fark etti, "Bu ilaç. . . bunun için endişelenme. Herhangi bir olumsuz yan etkisi yoktur. Vücut için faydalıdır. ”
"Dedim ki," Lu Beichuan tekrarladı, "bu ilacı artık Xiao Amca'ya vermeyin. ”
William kaşlarını kaldırdı, "Tamam, anlıyorum. Ama birkaç gün önce karınızın boynundaki o kırmızı izleri gördüm, bu yüzden alerji olup olmadığını kontrol etmesi için hastaneye gitmesini söyledim. "Odanın etrafına baktı, omuz silkti ve "Bu odada kötü bir şey var" dedi. ”
"William!"
William yürekten güldü ve bu fırsatı kullanarak odadan ayrıldı.
Lu Beichuan tembelce yatak başlığına yaslandı. Gözleri kısıldı.
Son zamanlarda uyandıktan sonra bu kadar çok konuştuktan sonra gerçekten yorgun hissediyordu.
Araba kazası bir yıl önce olmuştu. Yarım yıl sonra bilinci yerine geldi. O zaman, Yaşlı Usta Lu'nun ona verdiği yetkinin çoğu Lu Shaoren'in eline geçmişti ve belinin altında hiçbir şey hissetmiyordu. Teşhis, hayatının geri kalanını yatakta geçirebileceği yönündeydi.
Sadece bu küçük güç için, Lu Shaoren kendi oğluna acımasızca zarar vermişti.
Baba ve oğul? Lu Beichuan alay etti.
Ye Zhen kapıda duruyordu. Lu Beichuan'ın yüzündeki kara kaşları görünce, ruh hali son derece karmaşıktı.
Daha yeni uyanmıştı ve şimdiden büyük bir plan üzerinde mi çalışıyordu? Nasıl duracağını ve huzurlu olacağını gerçekten bilmiyordu. Böyle korkunç bir sona sahip olmak ona hizmet etti!
Ye Zhen yürüdü. Yüzü, işlerin plana göre gitmediği için kızgınlık gösterdi. "İyi misin?"
Lu Beichuan gözlerini açtı. Düşünceli bir şekilde ona baktı. Neden üzgün ve endişeli hissettiğini bilmiyordu ama bu manzarayı görünce ruh hali aniden düzeldi.
Yarı şaka yaparak, "Küçük bir kız kardeşin olduğunu duydum. Adı Ye Zhen mi?"
Ye Zhen boğuldu ve son derece doğal olmayan bir şekilde gözlerini kırptı. Gerçek duygu ve düşüncelerini boş bir ifadenin arkasına sakladı. "Ne?"
"Tek yumurta ikizisiniz, değil mi? İkiniz tamamen aynı mı görünüyorsunuz?”
Lu Beichuan'ın delici bakışıyla karşı karşıya kaldığında, saklanacak hiçbir yer yokmuş gibi hissetti. Ye Zhen, görünüşünü tamamen görmüş gibi hissetti. Sırtında bir karıncalanma hissetti.
“En. . . evet, tamamen aynı görünüyoruz. ”
Lu Beichuan kasten onunla oynadı. “İkiniz tamamen aynı olduğunuza göre, bundan faydalandığınız bir durum oldu mu?”
Ye Zhen kendini zayıf hissetti ama sakin bir görünüm sergiledi. Lu Beichuan'a bakarak, adalet ondan yanaymış gibi sertçe konuştu, “Bu mümkün değil. Aynı görünsek de kişiliklerimiz farklı. Küçük kız kardeşim, çocukluğumuzdan beri korkaktır. Konuşmayı sevmiyor. O özellikle. . . hoş değil! Sessiz kalsak bile, bizi tanıyan bir kişi bizi kolayca ayırt edebilir. Birbirimiz gibi görünmeye çalışsak bile, kusurların ortaya çıkması kaçınılmaz!”
"Haklısın . Rol yapmak için ne kadar uğraşılırsa çalışılsın, kaçınılmaz olarak kusurlar ortaya çıkacaktır. Lu Beichuan başını salladı. “Hiç kimse bir diğeriyle tam olarak aynı değildir. İki insan çok benzer olsa bile, küçük farklılıklar olması gerekir. Ve aralarında küçük bir fark olduğu sürece, farklılaşmanın bir yolu olacaktır. Merak etme . Seni tanıyabileceğim. Seni kesinlikle kız kardeşinle karıştırmayacağım. ”
"Oh, Lu Ailesi ile evleneli uzun zaman oldu ama hala resmi olarak eve dönmedin, değil mi? Birkaç gün bekleyin, ben de sizinle eski evinize anne babanızı ve küçük kız kardeşinizi görmeye geleceğim. ”
Ye Zhen: . . . Kötü adamın zamanını büyük bir plan yapmakla geçirmesinin daha iyi olacağına karar verdi.
bu noveli 100 bölüme kadar hızlıca okumak için NOVEL CEHENNEMİ adlı wattpad hesabıma gelin