“Lu Beichuan sabah uyandıktan sonra seni buraya ziyarete getirdi. Hanımefendi olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Lu bu hediyeleri büyük bir özenle hazırlamıştı. Lu Ailesi size büyük önem vermeli. Zhenzhen, ah, bunu benim için yapabilir misin? Lu Beichuan ile konuşun ve Ye Qing'i aramanıza yardım etmesini isteyin. ”
Anne Ye Ye Qing'den bahsettiğinde içini çekti. “O çocuk bir aydır yok ve ondan haber yok. Banka hesabına para ekledim ama hiç dokunmadı. Sanırım onu bulmamı istemiyor. Ama hayatı boyunca şımartıldı. Asla acı çekmek zorunda kalmadı. Parasız nasıl yaşayabilirdi? Babanla benim tanıdığım insanların bir sınırı var, bu yüzden onu bulamadık. Lu Ailesinin birçok bağlantısı var. Belki de onu bulmanın bir yolu olabilir. ”
Ye Zhen bu tek taraflı konuşmayı sessizce dinlemişti.
"Başka bir şey sormuyorum. Ondan hoşlanıyorsa sorun yok. Geri döndüğü sürece, o adamla evlenmesini kabul edeceğim. Ama ondan hiç haber yokken ne yapabilirim?! Zhenzhen, geri döndükten sonra Lu Beichuan ile konuş. Bir şey düşünmesini sağlayın. Bunu yapabilir misin?"
Mantıken, Ye Qing'in geri dönmesi Ye Zhen için daha faydalı olurdu.
Sonuçta, Ye Qing ne kadar erken dönerse, Ye Zhen o kadar çabuk kendini kurtarabilirdi. Şu anda, bu büyük kötü adam olan Lu Beichuan, kötü bir şey yapmıyordu, ama bunun tek nedeni bacaklarının henüz hareket kabiliyetini geri kazanmamış olmasıydı. Tamamen iyileştiğinde, diğer insanlara nasıl eziyet edeceğini kim bilebilir? Saldırısının yükünü çekecek ilk kişi babasıydı!
Kötü adamın karısı olarak, sonunun da iyi olmayacağından endişeleniyordu.
Ancak Ye Zhen, Anne Ye'nin sözlerini duymaktan kalbinde bir ürperti hissetti. Onun kayırmacılığı çok barizdi.
O zamanlar Ye Zhen'i bencilce ona bir seçenek bırakmadan Lu Ailesine teslim etmişlerdi. Küçük kızlarının iyiliğini hiç düşünmemişlerdi ya da kızlarına Lu Ailesi'nde nasıl davranılacağını umursamamışlardı. Anne Ye'nin düşünceleri yalnızca bir adamla kaçan büyük kızı hakkındaydı. Ye Anne, Lu Ailesi ile evlendikten hemen sonra Ye Zhen'i birkaç teselli sözü söylemek için arasaydı, kalbi şu anda bu kadar soğuk hissetmezdi.
“Anne, sadece yüzeyde nasıl göründüğünü gördün. Geçmişte, Lu Ailesinin evindeki hayatım. . . Bayan . Lu aslında benden pek hoşlanmıyor. Ailemizin sosyal statüsünün onlarınkiyle uyuşmadığını düşünüyor. Lu Ailesi gibi bir aile, benimle nasıl ilgilenebilirler?”
Ye Zhen akıllıca “geçmişte” kelimesini kullandı.
Anne Ye kaşlarını çattı. "Ama Lu Beichuan'ın sana ne kadar dikkatli davrandığını gördüm. İçeri girdiğinden beri sürekli senin elini tutuyordu ve senin kasene de yiyecek ekledi. Birkaç yıl önce, onu bir kez gördüm. O zaman yanındaki kadına sana davrandığı kadar titiz davranmıyordu. ”
Ye Zhen içini çekti. "Anne, gerçekten Lu Beichuan gibi birinin kendisiyle rızası olmadan evlenen bir eş isteyeceğini mi düşünüyorsun? O da daha yeni uyandı. ”
Toy! Fazla naif!
Lu Beichuan'ın niyetinin ne olduğunu bilmiyordu ama bu acımasız ve kalpsiz büyük kötü adamın onu büyük bir komplo yürütmek için kullandığından emindi!
Bir eş de onun için sadece bir piyondu.
"Sonra . . . sadece ondan bahsedin. Lu Ailesi sizi sert bir şekilde reddetmezdi. Sadece bir kişiyi arıyor. ”
“Sadece bir kişi arıyorum. . . Birini bulmanın gerçekten bu kadar kolay olduğunu düşünüyorsan, neden onu kendin bulmadın? Ayrıca ablası kasten biriyle kaçmış. Gizlice onu bulmaya çalışmak yerine neden bir ilan koymuyorsunuz? Sadece o adamla evlenmesini kabul ettiğini söyle. Reklamı gördüklerinde geri dönecekler. ”
"hayır!" Anne Ye sert bir şekilde, “Bunu nasıl yapabilirim?! Bu haber duyulursa, ablan nasıl yaşayacak?
"Bunu öğrenirlerse Lu Ailesi'nde yaşamaya nasıl devam etmemi istiyorsun?"
Bu sözleri duyan Anne Ye boş boş ona baktı. Çocukluğundan beri çekingen olan küçük kızı, onunla rahatça konuşmuştu. İnanılmaz hisseden öfke, Anne Ye'nin kalbinin derinliklerinden yükseldi.