Geçmişte, profesyonel bir bakıcı Lu Beichuan'ın vücudunu silip yıkamak için gelirdi. Ancak, Ye Zhen Lu ailesiyle evlendikten sonra, ona tekrar tekrar Lu Beichuan'ın vücudunu sadece onun temizleyebilicegini söylediler.
. . . Hangi yılda olduklarını düşündüler? 
Uşak'ın dikkatli bakışları altında, Ye Zhen'in tembellik etmek için gerçekten hiçbir yolu yoktu. Lu Beichuan'ın vücudunu silerken son derece dikkatli ve vicdanlıydı. Bir sanat eserini temizler gibi vücudunu temizledi. Buraya ilk geldiğinde tüm yüzü kızarırdı ve ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu. Ama şimdi sakin kaldı ve bu görevi yaparken ifadesi bile değişmedi. Bu kadar  çıplak Yunan heykeline bakmaktaki sıkı çalışması sayesinde artık yüzü kizarmiyordu. Üstelik Lu Beichuan'ın vücudu o heykellerden  kötü değildi.
Ye Zhen arkasını döndü, havluyu ılık suyla yıkadı ve çoğunlukla kuruttu. Ardından, Lu Beichuan'ın yanağını yumuşak bir şekilde sildi. Yüz hatlarının silueti belirgin ve derindi. Bu adamın görünüşü kusursuz bir şekilde yakışıklıydı. Bir kez açtığında gözlerinin nasıl olacağını bilmiyordu. Dün geceki rüyadaki gibi gözlerine bakar mıydı? Karamsar ve derinden soğuk.
Havluyu kullanarak Lu Beichuan'ın kulağını temizledi. Kulak memesini nazikçe çimdiklediğinde, aniden Lu Beichuan'ın göz kapaklarının hareket ettiğini gördü ve göz kürelerinin göz kapaklarının altında hareket ettiğini açıkça görebiliyordu. Sanki bir sonraki saniye gözlerini açacak gibiydi. Ye Zhen bunu fark etti, ama yine de kayıtsızca kulağını temizlemeye devam etti.
Başlangıçta Ye Zhen, Lu Beichuan'ın gerçekten uyanmak üzere olduğunu düşündü, ancak ailenin doktoru ona parmaklarının yanı sıra gözlerin ara sıra seğirmesinin normal bir sinir refleksi olduğunu söyledi.
Bunu düşündüğünde, doktorun sözleri mantıklı geldi. Romanda, Lu Beichuan bir ay daha uyanmazdı. Henüz zamanı değildi.
Onu temizlemeyi bitirdikten sonra, Ye Zhen losyonu ellerinde ısıttı, ardından sıcak avuçları losyonu Lu Beichuan'ın vücudunun her yerine sürdü. Ye Zhen, Lu Beichuan'ın sağ tarafındaki serçe parmağının kalktığını gördü.
Garipti . Bir yıldır komada olan diğer insanlar bir deri bir kemik kalacak kadar bozulmamış olsa da, fiziksel durumları iyi değildi. Ne olursa olsun bedenlerinin durumu Lu Beichuan'ınki kadar iyi korunmamıştı.
Temizlik ve nemlendirme yapıldıktan sonra Ye Zhen o kadar yorgundu ki sırtını bile düz tutamadı. Lu Beichuan'ın kıyafetlerini tekrar giydirdi ve yorganı çekti.
Tüm hayatı boyunca Lu ailesine hizmet etmiş olan altmış yaşındaki uşak saygıyla Ye Zhen'e, “Çok çalıştın. ” dedi
Ye Zhen uysalca gülümsedi. Bir şey demedi ve yıkanmak için banyoya gitti.
Banyoya girdikten hemen sonra, Lu Beichuan'ı kontrol etmek ve onu beslemek için tıbbi aletler kullanmak için uzman bir doktor ve hemşire odaya geldi.
Bu prosedür Ye Zhen'in yeteneklerinin kapsamında değildi.
Yıkandıktan sonra, Ye Zhen ona uzaktan baktı, sonra aşağı indi.
Yemek odasında Lu Beichuan'ın ebeveynleri ve genç adam yemek masasında oturuyorlardı. Baş koltuğu boş değildi. Yaşlı Usta Lu gelmemişti.
"Baba, anne, günaydın. ”
Peder Lu, Ye Zhen'e baktı ve başını salladı.
Ye Zhen boş baş koltuğa baktı ve "Büyükbaba nerede?" diye sordu.
“Yaşlı Usta birkaç günlüğüne atalarının evine geri döndü. Beichuan bugün nasıl?” Anne Lu, zarif bir makyajla özenle giyinmişti. Gerçek yaşını tahmin etmek kesinlikle imkansızdı. Muhteşem bir görünüm sunan bayan Lu'nun gayri meşru oğlunun önünde meşru eş statüsünü korumanın son yolu.
Anlaşılmaz ve vasat biri olarak görünüşünü korumak için Ye Zhen başını hafifçe indirdi ve "Her şey hala iyi. ”
Anne Lu kasesini ve yemek çubuklarını bıraktı. Endişeli bir tonda, “Elinden gelenin en iyisini yapmalı ve daha iyi  olmalısın. ”