"Bir kez daha söyleyeceğim. Bırak beni!"
"Kardeş, neden bu kadar inatçısın? Beni takip edersen sana her şeyi verebilirim. Komadaki biriyle kalmanın ne anlamı var?” Lu Beifan birkaç sert nefes aldı. “Ye Qing, tatlım, benimle ol. Benimle ol, tamam mı? Sana her şeyi verebilirim. Sana hayatımı bile verebilirim!”
Lu Beifan'ın kulağına alaycı bir şekilde fısıldayan bir ses, "Bana hayatını bile verebilir misin? Yok canım?"
Aynı anda bu sözler söylendiğinde, son derece öfkeli bir ses odaya girdi, "Piç!"
Şaşıran Lu Beifan onu bıraktı.
Kapının eşiğinde duran ve destek almak için bastonuna dayanan yaşlı bir adam vardı. Geleneksel Çin kıyafetleri giyiyordu ve saçları özenle taranmıştı. Delici gözleri sanki birini öldürecekmiş gibi görünüyordu.
Yaşı ilerlemiş olmasına rağmen, Yaşlı Usta Lu büyük kargaşalardan yıpranmış biriydi. Öfkeli olduğunda, ikinci nesil hedonist(hazcı) Lu Beifan'ın kaldırabileceği biri değildi.
Lu Beifan onu görür görmez bacaklarının zayıfladığını hissetti.
“B-Büyükbaba, açıklamama izin ver. Göründüğü gibi değil. O . . . , beni baştan çıkarmaya çalışan o!”
Yaşlı Usta Lu sertçe bastonunu yere vurdu. Ciddi bir şekilde, "Bu piç kurusunu dışarı çıkar!" dedi.
Koridorda duran iki koruma öne çıktı. Her biri Lu Beifan'ın kollarından birini tuttu ve onu zorla odanın dışına sürükledi.
Villa, Lu Beifan'ın sefil feryatlarının sesiyle doldu.
“Dede, ben bir şey yapmadım!” Ye Zhen, Yaşlı Usta Lu'ya baktı. Bakışları sertti. Yaşlı Usta Lu'nun gözleriyle hiçbir çekingenlik belirtisi olmadan karşılaştı, ancak vücudu istemsizce titriyordu.
Yaşlı Usta Lu içini çekti. Geçtiğimiz dönemde atalarının evinde uzakta olmasına rağmen, Lu Beifan'ın aşağılık davranışlarını duymuştu. Bu genç kadının güvenecek kimsesi olmadığını anlamıştı. Aşağılandığı ve haksızlığa uğradığı zamanlarda bile sadece sessiz kalabiliyordu.
"Korkma. Büyükbaba bunun seninle bir ilgisi olmadığını biliyor. Suç tamamen o utanmaz yaratık Lu Beifan'da. Merak etme . Büyükbaban kesinlikle bu yanlışı senin için düzeltecek!”
Ye Zhen sonunda başını sallamadan önce uzun bir süre sessiz kaldı.
Yaşlı Usta Lu, hala baygın olan Lu Beichuan'a baktı ve derin bir iç çekti. "Beichuan'a iyi bak. Endişelenme, Lu ailesi sana kötü davranmayacak. ”
Ye Zhen sessizce cevapladı, “evet ”
Bastonunu kavrayan Yaşlı Usta Lu arkasını döndü ve gitti.
Ye Zhen tekrar oturdu.
Lu Beifan onu yalnız bıraksaydı, onu ezmekle uğraşmazdı.
Lu Beifan bir aptaldı. Lu ailesine girdiği ve kısıtlama olmadan hareket ettiği gerçeğiyle hava attı. Lu Shaoren onu kabul etti diye herkesten üstün olduğunu düşündü. Ancak Lu Shaoren'in üstünde biri vardı, her şeyden sorumlu bir babası vardı.
Yaşlı Usta Lu, Lu Shaoren'in bu piç oğlu hakkında çok şey düşünmesini umursamadı. Yaşlı Usta Lu'nun umursadığı şey, Lu ailesinin girişimini sürdürmek için nitelikli bir halefinin olmasıydı.
Üstelik, Yaşlı Usta Lu, Lu ailesinin bilgiçlik kurallarını koymuştu. Kurallara ve adaba bu kadar önem veren bir insan, baldızına şehvetle bakan kayınbiraderi gibi yüz kızartıcı bir meselenin var olmasına izin verebilir mi?
Ye Zhen yataktaki kişiye baktı ve gülümsedi. “Lu Beichuan, bugün rakiplerinizden birinden kurtuldum. Sadece bir karıncayı eziyor olsa da, zor işi yapan yine de parmağıydı. ”
Lu Beichuan'ın göz kapakları titredi. Göz kapaklarının altındaki gözbebekleri hareket etti. Sanki gözlerini açacakmış gibi görünüyordu. Ancak, gözleri bir sonraki anda huzura döndü.

bu noveli 100 bölüme kadar hızlıca okumak için NOVEL CEHENNEMİ adlı wattpad hesabıma gelin