Cilt 1 ~Dağdan İnen İşsizler ~ İnsanlar neden çalışır? Tarihe isimlerini bırakan büyük insanlar genel olarak işe yaramadı. Dünyanın gizemini çözen filozoflar, insanların yüreğine dokunan sanatçılar - bir destekçisi varken hepsi kendi çıkarlarının peşinden gittiler. Bu yaşam tarzı, akrabalarından geçinip canı ne isterse onu yapan işsizlerinkiydi. “Bu nedenle, dövüş sanatçıları çalışırlarsa kaybederler diye düşünüyorum.” Nikola bunu aydınlanmış bir yüzle söylediğinde, karşı koltukta oturan siyah saçlı kadın hoşnutsuz bir şekilde kaşlarını çattı. “………” “Dövüş sanatçılarının günleri sürekli eğitim gerektirir. Vücudu korumak için birinin tekniğini cilalamanın sonu yok. Üstelik çalışırken insanlarla iç içe olacak ve kendi hayatınızı riske atmaktan çekineceksiniz. Bu nedenle çalışmıyorum.” "Demek istediğini anlıyorum. Demek beni soymaya devam etmek istiyorsun, ha?" “Temelde, evet.” Kadının kaşları derinleşti. Öfkesini tuttuğunda hep aynı ifadeye sahipti. "Kardeşim olmasaydın seni uzun zaman önce tekmelerdim." “Ahahaha, harika bir ablam olduğu için çok şanslıyım.” Beline kadar uzanan saçları ve siyah gözleri olan kadının adı Satella'ydı. Kayıtlara göre kuzenlerdi ama birlikte büyüdükleri için ilişkileri kardeşler kadar yakındı ve Nikola kendi kız kardeşini kandırıyordu. Bu yarım yıl önce başladı. Kahraman grubundan kovulan Nikola, işsiz kaldı ve kendisini herhangi bir insan ilişkisinden koparmak için bir dağda tecrit etti. Satella onun yaşam koşulları hakkında endişeliydi. Bu yüzden yemeğini ödedi ve ona kalacak bir yer sağladı. Ama onu yarım yıl boyunca iş bulmaya bile çalışmadığını gördükten sonra, buna yetti. “Birincisi, parayla başım dertte değil. Sis bana tüm temel ihtiyaçları sağladı. Biraz harçlık istiyorsam, onu kibar bir hırsızdan çalmam yeterli.” Satella derin bir iç çekti. Nikola, dövüş eğitimi bahanesiyle, sınırın etrafındaki dağlarda hırsızların saklanma yerlerine saldırmak gibi bir hobi edindi. Ona göre bu dağ hırsızları, istediği zaman kullanabileceği kumbaralardan başka bir şey değildi. Çöpü temizleyerek topluma bir iyilik yapmaktan bile bir başarı duygusu hissetti. "O hırsızlardan çaldığın meblağın oldukça fazla olduğunu duydum. Neye harcadın?” "Bu bir sır." "Seni tanıyorum, değersiz bir şey olmalı." Satella hoşnutsuzluğunu gizlemeye çalışmadı ve tekrar içini çekti. "Bu kadar iç çekersen mutluluğun kaçıyor, biliyorsun." "Bu seni ilgilendirmez!" "Birincisi, neden beni çalıştırmaya bu kadar heveslisin? Pis zenginsin. Tabii ki küçük kardeşinin senden süzülmesinden rahatsız olmayacaksın.” "Haa, senin bir kontun oğlu olduğunu düşünmek." “Kontship sadece amcanın aldığı onurlu bir unvandır. Yönetilecek toprak yok. Ayrıca şöhrete de ihtiyacım yok. Evlenirsen kocana verebilirsin.” Nikola'nın amcası, yani Satella'nın babası Childa, ünlü bir maceracıydı. O kadar çok başarı bıraktı ki, türünün sadece beşi kaldı. Orory House'dan Childa'yı herkes tanırdı. Başarıları o kadar büyüktü ki, Kral ona bir kontluk ve nesiller boyu yetecek kadar zenginlik verdi. Her şey yolunda giderse, unvanın Nikola'ya devredilmesi gerekiyordu, ancak otoriteye ilgisi yoktu ve Satella'nın kullanmasına izin vermenin daha iyi olacağını düşündü. “Madem bundan bahsetmişsin, amcanın bu seferki yolculuğu epey uzun. Nereye gittiğine dair bir fikrin var mı?” "Tabii ki değil. Nerede olduğu her zamanki gibi." "Ne ayıp. Çalışmak istememek için amcamı yanıma almayı bekliyordum.” "Bu kişi çok sorumsuz. Ancak ben farklıyım. Babamın parasını serbestçe kullanma iznim var. Bu yüzden size destek olmak çok kolay. Ama bu para seni işe yaramaz bir serseri haline getirmek için değil.” "Bum çok fazla. Sen olsan bile abla, kızacağım.” "Eğer kovulmak istiyorsan, yap." "Ah canım ablam. Benim gibi kibar birinin kızmasına imkan yok!” Kaşlarını çatan Satella ve özür dileyen Nikola - iki figür çok farklıydı. Kızkardeş Satella, iri gözleri, belirgin burnu ve soluk renkli dudaklarıyla sansasyonel bir çekicilik yarattı. Beyaz teni ve vücudunu saran siyah elbisesi güzelliğini daha da vurguluyordu. Öte yandan küçük kardeş Nikola, yüzü belirgin olmasına rağmen, bakımsız saçları, balıkları andıran, cansız siyah gözleri ve sakalları nedeniyle figürü harap olmuştu. Ayrıca, yırtık pırtık bir dougi giyiyordu. "Her neyse, seni çalıştıracağım." "Ahahaha ne komik. Benim gibi işsiz çöpleri çalıştıracak bir yer olamaz.” "Senin ne kadar işe yaramaz bir adam olduğunu anladığımda bunu düşünmediğimi mi sanıyorsun? Seni bir işe yönlendireceğim.” "Bir iş ha. Bol tatilli, yüksek ücretli bir iş olmalı ve çalışmasam bile şikayet etmeyecek, değil mi?” "Sanki öyle bir iş var. Ancak bu sizin için uygun bir iş.” "Bana bir saniye ver. Çalışmak gibi bir niyetim yok ve nedenini biliyorsun." "Tabii ki. Kolay bir hayat sülük etmek için, değil mi?” “…………” "Şaka yapıyorum. Ancak, geçmiş travmanızın üstesinden gelmenin ve topluma geri dönmenin zamanı geldi. Dünyadaki insanlar sandığınız kadar kötü değiller." “… Her ihtimale karşı soracağım. Ne işi bu?" “Sana bir okulu yönettiğimi söylemiştim, değil mi? Öyle oldu ki, yeni bir öğretim üyesine ihtiyacımız var. Orada öğretmen olmanı sağlayacağım.” "Gerçekten orada bir şeyler öğretebileceğimi mi düşünüyorsun?" Nikola hayatının çoğunu bir dövüş sanatçısı olarak geçirdi. Bu yüzden krallıktaki bilgi seviyesinin aşağıdan sayılması daha hızlıydı. “Elbette, onlara akademik şeyler öğretebileceğinizi sanmıyorum.” "O zaman ne öğreteceğim?" “Bildiğiniz gibi azalan doğum oranı toplumsal bir sorun haline geliyor.” “Konuşmanın ölçeği kesinlikle büyüdü.” "Sonuna kadar dinleyin. Doğum oranını artırmak için evli çiftlerin sayısını artırmamız gerekiyor. Orada, erkeklerin ve kadınların okuldaki çekiciliğini cilalamanın gerekliliği üzerine görüş dile getirildi. Okulum böyle oldu.” “Çekici erkekler ve kadınlar, ha. Diğer bir deyişle-" "Tabii ki. Kuvvet." Bir süre öncesine kadar, birinin temyizine karar veren şey, gelir ve istihbarattı. Ancak, bu geçmişte kaldı. Şimdi, geliriniz ne kadar yüksek, ne kadar güzel ve ne kadar akıllı olursanız olun, zayıf olmanızın bir anlamı yoktu. Tabii ki, iyi maaş, görünüm ve zeka çekici noktalardı, ancak önemleri güçten çok daha düşüktü. Böyle bir eğilime doğru, belirli bir eleştirmen, "insanın değerine kaslar tarafından karar verilir" demişti. Kadının da erkeğin de güç aradığı bir dünyada bunu sağlayacak bir okula ihtiyaç vardı. "İşsiz bir pisliksin, ama bir zamanlar Kahraman Partisi'nin bir üyesiydin ve dövüş sanatların oldukça önemli. Bir öğretmen olarak kabul edilmelidir. Birine öğreterek, siz de büyüyeceksiniz.” Yanlış bir görüş değildi. Dövüş sanatçıları arasında bazı insanlar öğrenci alarak güçlendiler. Öğretme eylemiyle, vücudun öğrendiklerini sistematik olarak organize ederek, becerinin yeterliliği arttı. “Bir akademinin öğretmeni, ha. İnsanlarla aram kötü olduğu için uyum sağlayıp sağlayamayacağımdan endişeleniyorum.” "İyi olacaksın. Öğretmenler arasında insan dışında devler ve cüceler gibi başka ırklardan insanlar da vardır. Çok iyi uyuyorlar. Bir insan olarak, onlarla oldukça çabuk anlaşabilirsiniz.” "Umarım öyledir." "Ve size hatırlatmak gerekirse, bir iş bulma sınavı var, o yüzden elinizden gelenin en iyisini yapın." "Sınav ha. Can sıkıcı, ama yardım edilemez. ” Nikola bir test yapıldığını duyunca ağzında bir gülümseme oluştu. Eğer sınavı geçemezse ve öğretim üyesi olamazsa, Satella bile vazgeçer ve işsizliğini kabul ederdi. "Ah, bu arada, muayeneyi izleyeceğim. Kasten başarısız olmaya çalışırsan, seni bu evden atarım." "Eee?" "Sokaklarda başıboş dolaşmak istemiyorsan, ciddi olduğun gibi yüzleş." Hiçbir şey söylemesine izin vermeyen bir gülümseme sergileyen Satella'nın önünde Nikola sadece başını sallamakla yetindi.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
