Cilt 1 ~ Haydutun İntikamı ~

Orkus'a savaş ilan ettikten sonraki ertesi gün Alice, Nikola'nın banliyödeki ikametgahını ziyaret etti. Güzel ev kapısı, yaşadığı kraliyet kalesiyle aynı seviyede olmasa da, üst asaletin ikametgahı için haklıydı.
“Girmek için yeterli olur.”
Malikanenin önünde Alice, "Daha önce hiç kimsenin evini tek başına ziyaret etmemişti, bu yüzden ne yapacağını bilmiyordu.
"Hey, şuradaki elf!”
“Ahm...”
"Kardeşim, o adamın arkadaşı olmasına imkan yok. Bizimle aynı olmalı.”
"Yani, sen de onun yüzünden acı çektikten sonra intikam için buradasın!”
"Hey, Nikola, buraya gel! Orada olduğunu biliyoruz!”
Üç kişilik şeytani görünümlü grup kapının önünde gürültü çıkarırken kapı açıldı ve Nikola'nın figürünü gösterdi. Belki de bir an öncesine kadar uykudaydı çünkü halsiz bir bakış gösteriyordu.
"Komşuları rahatsız ediyorsun. Bu kadar erken kim ses çıkarıyor? Alice mi? Demek geldin.”
"Evet Sensei!”
"Ne, Sensei?”
"Sen, bunun anlamı ne?”
"Hayır, bu...”
"Alice benim öğrencim.”
'Öğrenci' kelimelerini duyduklarında, zaten kötü görünümlü yüzleri olan üçü öfkeyle daha da kaşlarını çattı ve görünüşlerini kötüleştirdi.
"Piç kurusu, bizi kandırdın!”
“Öğretmen öğretmendir, bu yüzden öğrenci aynıdır. Seni alçak, korkak kadın!”
Üçünün mantıksız sözlerine doğru Alice sadece sorunlu bir yüz gösterebilirdi. Ancak Nikola farklıydı. Kimse farkına varmadan, tekmesi birinin kritik kısmının derinliklerine saplanmıştı. Tekmelenen adam bayılırken kasıklarından kan akıyordu ve onları iki kişilik bir gruba indiriyordu.
"Birdenbire ne yapıyorsun!”
"Çünkü gürültülüsün.”
"Haa?”
"Uyanan sihirli alarm çaldığında, onu susturmak için yumruk atıyorsun, değil mi? Aynı, tamamen aynı.”
"... Etik görüşleriniz her zamanki gibi garip.”
“Ben kimseye karşı böyle bir tavır takınmam ama siz haydutsunuz, değil mi?”
Nikola, üçünün kıyafetlerinin son zamanlarda baskın yaptığı haydutlarla aynı olduğunu fark etti. Bu yüzden ona gelme nedenleri hakkında bir fikri vardı.
"Patronunuzu askere teslim edip intikam almaya geldiğim için bana kin beslediğinizi söylemeyin mi? Eğer öyleyse, kesinlikle yapacak bir şeyiniz yok. Hayatını daha anlamlı bir şey yaparak kullanmalısın.”
"Senin yüzünden neler yaşadığımızı biliyor musun?! Patron ortadan kayboldu ve grup çöktü. Sonra aramızda hizipsel bir anlaşmazlık oldu. Kanlı iç anlaşmazlığı durdurmak için kelleni teklif etmekten ve kendim patron olmaktan başka çarem yok!”
“Sözlerini nasıl değiştirirsen değiştir, temelde beni öldürmeye patron olmak için geldin, değil mi? Bu yeterli. Sen de çöpsün. Yey, yoldaş~”
“Ben, ben...”
“Üstelik patronunu askere teslim etmekten aldığım ödül parasını fakirlere bağışladım. Bir insan olarak benim seviyem sizden daha yüksek!”
"D, yalan söyleme! Senin gibi bir pisliğin bunu yapmasına imkan yok!”
İkisi küfürlü sözler üzerine röleye devam etti. Yanında gelen iki izledim ve “ıvır zıvır nasıl,” Alice aşağı derin düşünce.
"Nikolaaaa, başın benim!”
“Bunu zorla halletmek istiyorsan, hemen gel!”
İkisi, tüm bedenlerini dövüş ruhuyla kaplayarak Nikola ile savaşmaya hazırlandılar. Ezici dövüş ruhu, yanlarındaki birinin nefes almakta zorluk çekmesini sağlayacak kadar baskıcı bir güç taşıyordu.
"Hey, Nikola kasıklarını hedef alacak. Dikkatli olun!”
"Tamam!”
İkisinden biri kasığıyla temkinli davrandı ve gardiyanı başından indirdi. O anda Nikola'nın yumruğu suratına çarptı. Burun sadece bu bilinci kaybolmuş gibi düştü ve kırdı kimin eşkıya.
"Ni, Nikola, her zamanki korkak saldırın nerede? Acımasız taşak kırıcın nerede?”
“Hey, top ya da bir şey için bir manyak değilim. Duruma göre hangi saldırının etkili olduğunu ayırıyorum.”
“Ah...”
“İlk olarak, her zaman topları hedeflemeye çalışmamın bir nedeni var.”
“T-bir sebebi var?”
“Her zaman topları hedeflediğim bilindiğinde, insanlar kaçınılmaz olarak dikkatlerini oraya koyacaklar, değil mi? Bunu yaparak, diğer saldırı türlerine karşı korumaları azaltılacaktır.”
"Yani, taşaklarını tekmelemek için tetikte olmak bizim hatamız.”
Gerçekten “değil. Bu gerçekten bir hata değil. Eğer buna karşı tetikte olmazsan, her zamanki gibi taşaklarına tekmeyi basarım.”
Ne yaparsa yapsın kazanamadı, kalan haydut titrerken düşündü. Bu krizden kurtulmanın bir yolunu aramak için Alice'e bakmaya başladı.
"Seni uyaracağım. Alice'i rehin almaya çalıştığın an boynunu kıracağım.”
“Ah...”
"Ah, bir fikrim var. Uygun bir zamanlama, bu yüzden onu yenmeye çalış Alice!”
"M, ben...?”
Aniden çağrılan Alice, sert bir şekilde yutkundu ve bir duruş aldı. Dövüş ruhunu serbest bıraktı ama hala zayıftı. Birini yumruklayabileceği bir eyalet değildi.
"Tereddüt etmeden bana yumruk atsan da ...”
"Çünkü saldırım Sensei üzerinde işe yaramayacak.”
"Hey, haydut, duydun mu? Yumruğunun senin üzerinde işe yarayacağını söyledi. Sana tepeden bakıyor.”
"...Seni lanet elf kadın!”
"Tamam, o zaman şöyle yapalım. İki kolunu da kıracağım. O zaman onu yumruklayabilirsin, değil mi?”
“Daha da zorlaştıracak ...”
"Rezerve edilmene gerek yok.”
“Söylemen için ...”
Nikola hayduta yaklaştı ve yanağını tokatladı. Hava kesilmiş gibi keskin bir patlama ile adamın yanağı kırmızıya boyandı.
“Ah, Ah!”
"Elbette acıyor. Sana vurdum.”
"... Hiç yüreğin yok mu senin?”
“İlk başta, bir haydut olarak, birçok masum insanı öldürdün. Sana ne yapılırsa yapılsın şikayet edemezsin.”
“Ah...”
"Alice, bunu unutma. Haydut insan kum torbasıdır. Onlar benim tarafımdan vurulmak için kötü işler biriktiren acınacak sihirli aletler, bu yüzden onları kullanmamak utanç verici olacak.”
“Nikolaaaa!”
Aynı zamanda haydut bir çığlık attı, Nikola savunmasız kısmına bir tekme attı. Kanı başına akan haydut, gardını kasıklarından indirmişti ve sonuç olarak, onu dövüş ruhuyla koruyamamış, doğrudan tekme atmıştı. Ezilmiş testislerinden kan aktı. Bilincini kaybetmesi uzun sürmedi.
“Bunu size açıklamak için, tacizimle dolup taşarak, gardını kasık vuruşuma indirdi. Rakibinizin bir açılış göstermesini sağlamak için bu tür bir yöntem de var.”
Nikola tazelenmiş bir gülümseme gösterdi, bu da kimsenin üç adamı dövdüğünü düşünmesine neden olmadı. Alice şaşkın bir ifadeyle gülümsemesine geri döndü.