Bölüm 111 - Kaçırılan Luna

Theo'dan ayrıldıktan sonra Helvi doğruca önceki gün ziyaret ettiği giyim mağazasına gitti.

Acelesi vardı, bu yüzden yürümedi veya koşmadı, bunun yerine odadan çıkar çıkmaz mağazanın arkasındaki ara sokağa ışınlandı.

Kimsenin onu görüp görmediğini kontrol ettikten sonra girişe doğru ilerledi.

Mağaza kapalıydı.

Bir önceki gün öğleden önce açıldığı söylenmişti, yani normal bir günde açık olmalıydı.

Mektubun gerçek olduğu giderek daha da netleşiyordu.

Kapı kilitliydi ve üzerinde müşterilere mağazanın kapalı olduğunu bildiren bir tabela asılıydı ama Helvi yine de içeri girdi.

İçeri girdiğinde Luna'nın annesinin çalıştığını gördü, kapının açıldığını görünce önce şaşırdı ama sonra beklenti dolu gözlerle baktı.

Ama gelenin Helvi olduğunu görünce üzülmüş gibiydi.

"Bayan... Helvi? Ne oldu? Kıyafetleriniz yarın hazır olacak demiştim..."

Luna'nın annesi konuşurken gülümsüyordu ama gözlerinden yorgunluğu açıkça okunuyordu.

Sesinde canlılık yoktu ve fiziksel durumu kötü olarak tanımlanabilirdi.

"...Buraya bu kadar ani geldiğim için özür dilerim."

"Hayır, sorun değil, ama..."

"Mağaza bugün kapalı mı?"

"...Evet, geçici olarak kapalıyız."

"...Anlıyorum. Bu arada, Luna'yı hiçbir yerde göremiyorum."

Luna'nın annesi yere baktı ve gözlerindeki hüzün derinleşti.

"Görünüşe göre... Luna yine kaybolmuş... Kocam onu arıyor."

"...Anlıyorum. Baş belası bir kız."

Helvi'ye gelen mektup yalan ya da şaka değildi.

"Onu aramana yardım edeceğim."

"Ha? Emin misin?"

"Elbette. Onu yakında geri getireceğim."

"...Çok teşekkür ederim!"

Luna'nın annesi Helvi'ye teşekkür ederken eğildi.

Çok endişeliydi. Luna bir önceki gün kaybolmuştu ama o zaman birlikte alışveriş yapıyorlardı.

Bu kez durum farklıydı. Luna'nın ailesi uyandığında onu hiçbir yerde bulamamıştı.

Bu daha önce hiç olmamıştı. En azından alışverişe çıktıklarında kaybolmasının bir nedeni vardı.

Ancak bu kez kaybolmamıştı. Büyük olasılıkla biri onu kaçırmıştı.

Luna'nın ailesi bu sonuca ulaştıklarında umutsuzluğa kapıldılar.

Evlerinin önünde müşterilerin siparişlerini koydukları kutu açık bırakılmıştı.

Luna her gün sipariş olup olmadığını kontrol etmek için dışarı çıkıyordu. Eğer kutu açılmışsa, bu Luna'nın o gün de bunu yaptığı anlamına geliyordu.

Ve kutunun açık bırakılmış olması... Kutuyu kontrol ederken götürüldüğü anlamına geliyordu.

Luna'nın babası askerlere kızının kaçırıldığını bildirmek için dışarı çıktı... Ama eğer bir kaçıran tarafından götürüldüyse, sağ salim geri dönme ihtimali çok azdı.

"Büyük bir ihtimalle... Luna kaçırıldı...!"

"...Anlıyorum, anlıyorum. Onu bulacağım, o yüzden beni bekleyin."

"Teşekkürler Bayan Helvi...!"

Helvi dükkandan ayrıldı.

"...Gerçekten başardılar."

Cebinden mektubu çıkardı.

"Geçenlerde tanıştığınız küçük kız bende. Eğer onun yaşamasını istiyorsan, öğleden önce buraya gel."

Dedi mektup.

Luna hakkında olmalıydı.

Idea küçük bir kız gibi görünüyordu ama aslında bir yetişkindi. Onun gibi güçlü bir soyluyu kaçırmanın zor olacağından bahsetmiyorum bile.

Helvi mektubu kimin gönderdiğini bildiğinden neredeyse emindi.

Başkente yeni gelmişti ve ilişkiye girdiği insanların sayısı bir elin parmaklarını geçmiyordu.

Bunların arasında, kendisine karşı iğrenç duygular besleyen ve sonunda düşmanca davranan biri vardı.

"Adını hatırlamıyorum... Daha doğrusu hatırlamak istemiyorum."

Helvi tekrar arka sokağa yöneldi ve mektubu arkasından fırlattı, ardından mektup alev aldı ve bir anda yandı.
"Böylesine keyifli bir yolculuğun ortasında beni iki kez rahatsız ediyorsun..."

Helvi'nin etrafını saran keskin ve soğuk kana susamışlık, arka sokaktaki farelerin bile kaçmasına neden oldu.

"Üçüncünün cazibesi vardır, ama bir şeytan üçüncü kez beklemez."

Mektup Helvi'nin arkasında bir kül yığınına dönüştü.