-Birinci Bölüm- 

Sessiz,sessiz....

“Mirthy.”

Ugh. Yine uyandı.

"Nereye gidiyorsun Mirthy?"

Eşsiz kırmızı renkli gözleriyle bana bakıyordu.

Belki de ayaklarımın değdiği noktayı gördü. Sadece bir çocuk olmasına rağmen beni sadece gözleriyle bile rahatsız ediyordu.

Sadece gülümsedim, ona itaatkar bir şekilde koştum ve yatağın ucuna asıldım.

"Ne? Hayır hayır. Hiçbir yere gitmiyorum."

“Mirthy, hiçbir yere gitmiyorsun, değil mi?”

"Elbette. Ben senin yanındayım. ”

Bu şekilde, büyüdüğümde hayatta kalacağım ve başka bir ülkeye gideceğim.

Kaçmak için daha fazla kişisel bağlantılar kuracağım!

Kraliçenin konumu hiç umurumda değil!

Çünkü bu romanda, bu kırmızı gözlü çocuk yaşlarına veya cinsiyetlerine bakılmaksızın her kardeşini öldüren bir zalim hükümdar olacak!

"Sen benim en sevdiğim kardeşimsin."

Bir melek gibi gülümsedim ve yüzümü elinin içine sürttüm.

Sevimli görünmemi sağlamak için gözlerimi yumuşak bir şekilde kırptım.

Böyle sevimli bir yüzüm olmasaydı, olumsuz bir sonuca yol açabilirdi.

Eylemimi görünce yavaşça bana gözlerini kırptı. Vay. Küçük bir çocuk yetişkin bir adam gibi davranıyor.

Gözlerimi kırpıyordum çünkü heyecanlandım ve gerginleştim.

En şirin ve en kıymetli olan küçük oyuncağıyla ilgileniyormuş gibi saçlarımı düzeltmeye başladı.

Hala bakıma ihtiyacı olan bir çocuk olmasına rağmen -büyüdüğünde kafamı keseceğini bilemezdi.

Doğduğunuzda bir kişi tarafından kalçanızdan vurulduğunuz da ağlarsınız. Waa! Ve sadece bir yaşındayken kafanıza vurduğunuzda ağlarsınız. Waa!

Ben doğduktan sonra ikinci kez 'Waa' diye ağladım.

Hiç kimse doğdukları zamanı hatırlamıyor.

Yine de, ikinci kez olağanüstü bir şekilde doğduğumu hatırlamak zorun kaldım.

Sebebini bilmek ister misin? Çünkü biri tarafından bir kez daha vuruldum.

“Waa! Waaaaaaaaa!”

“Ah, çok gürültülü. Yetişkinler gibi dikkat çekmekte oldukça çok kurnaz. ”

Dürüst olmak gerekirse, onun kim olduğunu anlamadım. Görüntüm bulanıklaştı ve baş dönmemin kötüleştiğini hissettim.

Daha da kötüsü, kafama eliyle vurmuştu ve hala acıyı hissediyordum. Bana bir çekiç gibi vurmasından, içgüdüsel olarak onun çok güçlü olduğunu anladım. Zarardan kurtulmak için harekete geçmeye çalıştım.

“Bir bebeğin nasıl bu kadar tombul elleri olabilir …… Kraliçe gibi görünmüyor. Yani annesine hiç benzemiyor. ”

Gerçekten hareket edemeyeceğimin kadar garip bir durumda olduğumu düşündüm.

Hareket etmeye çalıştığımda, bir bebeğin havada sallanan tombul ellerini görürdüm.

Ona iki kez vurmak istedim çünkü o da bana vurmuştu. Ama bunu yapamadım. Bunun yerine, sadece bana kimin vurduğunu bilmek için yüzünü görmek istedim. Onu görmeye ve vücudumu hareket ettirmeye çalıştığımda bir şeylerin yanlış olduğunu hissettim. Bedenim küçüktü.

Çok küçüktü. Ve geçmiş bedenime kıyasla çok kısaydı.

“Kraliçe Milleotre ne kadar zavallıydı …… Az önce böyle öldü …… Kralın neden Prenses Mirthy'yi sevmediğini anlayabiliriz.”

Büyük bir çabayla ayağa kalkmaya çalıştığımda bana tekrar vurdu ve uzanmamı sağladı.

Waaaaaaaaaaaa!

Bu sefer çok acı hissettim. Gerçekten acıttı. Onun sorunu ne? Neden hareket edemiyorum? Çok üzüldüm ve ağlamak üzereydim.

Ancak, bu üzüntü birisinin 'adını' belirttikten hemen sonra ortadan kayboldu.

“Kralın eşleriyle şansı yok. Eski karısı da Prens Euphil Raize'yi doğururken öldü. ”

…… Euphil Raize? Milleotre? Mirthy?

Bunu söylediğinde, bir şeyin yanlış olduğunu fark ettim.

"Ah ah."

Bana baktı. Bana ne kadar sinirlendiğini görebiliyordum.

Bana yaklaştı ve ağzıma bir emzik koydu.

"Evet evet. Mirthy. Bu senin adın prenses. ”

Sonra kendini anlayamamış gibi güldü.

“Bir yaşındaki bebek bunu nasıl hatırlayabilir? Neden ona bunu söylüyorum? ”

Bir yaşında. Mirthy. Prenses.

Ona karşı intikam düşüncelerimi anında durdurup kendimi ayağa kaldırmaya çalıştım. Gözlerimi tekrar tekrar açtım ve kapattım.

Ve ellerimi gördüm. Gözlerimin önünde sallanan bebek elleri.

Sonra tekrar ağlayama krizine girdim.Ağlamak dışında öfkemi ifade etmenin hiçbir yolu yoktu.

Kahretsin, bir romanda mıyım?

Romanda olmaktan mutlu olabilirsiniz, eğer normal bir romansa ve romanda prensessiniz ve kurgusal dünyada en güzelsiniz.

Ancak, romanda 'Mirthy Raize' olmanız gerekiyorsa, düşünceleriniz değişecekti. Çünkü o genç yaşta ölen güzel prensesti.

Kesin olmak gerekirse, üvey kardeşi 'Euphil Raize' isyanda patlak verir ve o da dahil olduğu tüm kardeşlerini öldürür. Aynı zamanda, prensesi seven krallıkta bir numaralı şövalye de ölür.

Herkes krallıkta bir numaralı şövalye olduğunu söylerdi, ama aslında ikinciydi. Çünkü bir numaralı şövalye Euphil'di.

İnsanlar zavallı ölü prenses ve bu iki şövalye savaşına saygılarını ödemek için şarkı yapamazlardı. Ancak, Mirthy karakterini bir saniyeliğine bile unutmadım ve romanda olduğumdan beri onunla ilgili düşüncelerim aklıma doldu.

Evet. O benim! Ben Mirthy!

On dokuz yaşındayken kafasının kesilmesiyle ölecek olan zavallı bir bir bebek olarak yeniden doğdum!

Aman tanrım.

"Ah ah."

Tombul bedenimi çevirdim. Ses çıkardığımda bana baktı. Ancak, 'Her neyse' diyerek yüzünü geri çevirdi.

Başım ağrıyormuş gibi hissettim.

Kimse beni sevmedi. Artık umurumda değil. Zaten bildiğim bu. En önemlisi hayatım hizmetçinin nezaketinde değil.

Her neyse, kimseye nezaket verilmese de, iki numaralı şövalye bana aşık oluyor.

Bunu daha önce okuduğumdan biliyorum.

Ama boşuna. Çünkü o şövalye benim tarafımda olsa bile, Euphil'i yenemez. Bu, okuduğum romana göre doğruydu.
 
Whew!

''Wew.''

İkinci bir ses çıkardım, dikkatini bana verdi ve yanıma geldi.

Yine de kibar değildi, yapması gereken şeyi yapmasına rağmen. O kadar korkunçtu ki, bir yaşındaki bebeğe vurdu, ama bana yemeği verdi.

''Sorun ne prenses? Acıktın mı? Sadece iki saat önce yemek yedin. Bu yüzden çok tombulsun. ”

Tombul vücudum büyük bir sorun mu? Bir bebeğin tombulken çok sevimli olduğuna inanıyorum.

Öfke ile patlamak üzereydim ... Ama öfkemi tutup gözlerimi daha geniş açtım. Sonra gözlerimi yavaşça, tekrar tekrar kapattım.

“Neh… Neh.”

Size gerçeği söylemek gerekirse, aç değildim.

Hayır, bunu söylerken, aslında acıktım. Her neyse, düşünmek için yalnız kalmam gerekiyordu. Bana yiyecek getirirse, yalnız kalmak için zamanım olacaktı.

Yuvarlak gözlerimi kırptım ve ‘Ah ’diyerek ona ipucu verdim. Ardından, hizmetçi anında gevşedi. Ona bakarak. Stratejim bu sefer çalışıyor, değil mi?

"Biliyorum biliyorum. Bir dakika içinde sana biraz yiyecek getireceğim. ”

Sonra yanaklarımı sıktı. Waaaaaaaa! Ağlamaya başladım, daha sonra mutfağa giderken yanaklarımda acı hissettim.

Hizmetçinin adı Ante'ydi.

Görünüşe göre, burada benim için saraydaki bir gardiyana yalvarması gerekiyordu. Burada bana hizmet etmesi onun için iyi bir şey değildi.

İlk başta, mutlu olmalıydı çünkü bir prenses için hizmetçi oldu. Ancak, öğrendiğinde - sanki bir mayına adım atmış gibiydi. Bunun için üzüldüm ama beni taciz ettiği için sempatik olamadım.

Ante burada olmadığından, hızlı düşünmek zorundaydım.

Çünkü……

"İşte buradasın, prenses."

“Ahhhhhhhh.”

Bir şeyler yedikten ve doyduktan sonra, uykulu hissedersiniz.

“Ahhhhhhhh.”

Oh hayır, uykulu hissetmeye başladım ……

Hemen uyuya kaldım.

Bir plan yapmak çok uzun zamanımı aldı. Bir bebeğin düşünmesinin çok zor olduğunu bilmiyordum.

Bir saniyeliğine düşündüğümde aç ve uykulu oluyordum. Vücudumu döndürürken uykuya daldığım birçok sefer vardı.

Bu bir yaşında bir bebeğin hayatı mı? Bir bebek hakkında her şeyi bilmiyordum, ama birdenbire tüm bebeklere acıdım.

Romanın içine kesinlikle dahil oldum.

Bu benim şuan bulduğum tek sonuç.

Yine de emin değilim, Euphil’in annesi de öldü. Çünkü ona 'eski kraliçe' deniyordu. Ve görünüşe göre, terk edilmemin nedeni kraliçe ile ilgili. - kral tarafından sevilen tek kraliçe. Beni doğurduktan hemen sonra öldü.

Ne kadar dar görüşlü bir adam. Bebeğin annesini öldürdüğünü nasıl düşünebilirdi?

Kral Euphil'e de aynı hislere sahip olabilir. Annesini sevmemiş olsa da, annesini ölümüne götüren bir bebek hissine sahip olabilir.

Mirthy ve Euphil arasındaki yaş farkı beşti.

Şimdi Euphil altı yaşında.

Mümkün olan en kısa sürede yürüyebileceğim bir yaşta olmayı diledim.

'Bu krallığın gerçek galibi Euphil'dir. Bu nedenle, Euphil'in beni sevmesini sağlamalıyım!'

Bir numaralı şövalyenin işe yaramaz olduğunu biliyorum. Bu saray, sonunda terk edilecek olduğu içinde işe yaramaz. Asla kötü şanslı prensesinin unvanını istemiyorum. İhtiyacım olan tek şey büyüdükten sonra da devam edecek bir hayat.

'Buna hazırlanmalıyım.'

Kendime bir söz verdim. Euphil'in yaşadığı saray olduğunu düşündüğüm yere baktım. Sanki sevgimi hissedebilsin diye o yere baktım.

Planım tamamen bununla ilgiliydi:

'Euphil'in beni sevmesini sağlayacağım!'

Evet. Şimdilik, hayatta kalmak için iyiliğimi güçlü, çılgın adama göstermeliyim. Hayatımın devam etmesi için her şeyi yapmalıyım.

Romanda Mirthy'ye acımıştım. Zaten hayatımı bir kez yaşamıştım. Önceki hayatım 22 yılla sınırlıydı.

Basitçe söylemek gerekirse, geçmiş hayatım zamanla sınırlı bir yaşamdı.

Bu haksızlık. Bir keresinde 22 yaşında öldüm ve şimdi kaderim 19 yaşında ölmek.

Yanaklarımı sıkarak bunun bir rüya mı yoksa gerçek bir yaşam mı olduğunu kontrol etmek istedim. Görünen o ki, bunu yapmak zorunda değildim. Hizmetçi Ante yanaklarımı sıkmaya ve kafamı elleriyle vurduğundan, bunun bir rüya olmadığını bilmemin bir yolu yoktu. Bana çok acı verdi.

Geçmiş hayatımda, tüm hayatımı nadir görülen bir hastalıkla yaşadım. Hastalık tedavi edilebilirdi. Ancak, tıbbi tedavi için ödeyecek param yoktu.

Hayatım küçük bir burjuvadan ibaretti.

ÇN: Burjuva: alt orta sınıf.

Terk edilmiştim. Akrabalarımla yaşamak için gönderildim ve kuzenlerim bana 'Hey, annen ne zaman gelecek?' diye soruyorlardı.

Sonra utangaç oldum ve kimsenin dikkatini çekmemeye çalıştım. Tüm bu zaman boyunca onlara yük olmak istememiştim.

Nadir bir hastalığım olduğunu duyunca, baskı altında yaşadığım tüm yıllardan pişman olmaya başladım. Eğer böyle öleceğimi bilseydim, yapmak istediğim her şeyi yapardım. Birçok arkadaş edinir ve birçok erkekle dışarı çıkardım. En az bir kez yakınlardaki bir yere seyahat ederdim çünkü çok seyahat edecek ya da yurt dışına gidecek kadar param yoktu. Aklım bu pişmanlıklarla doluydu.

Ölmek, o kadar korkutucuydu ki.

Geri kalan günlerimi nefes darlığıyla, kan tükürerek geçirdim ve midemde yanma hissi yaşadığımda birden yere çakıldım.

Ve gözlerimi açtığımda Ante'nin yüzünü gördüm. Geçmiş yaşamım sayesinde, Ante’nin kabalığını umursamadığımın nedeni başkalarına kaba davranmamdı.

Büyüdükçe, bağımsız olmak başka bir yere gitmeye çalışmıştım. Geçmiş hayatımda yapmış olduğum şey buydu. Muhtemelen bir prensesin bunu tekrar denemesi benim için daha kolay olurdu. Bu ikinci hayatta, bu çok önemli bir şey olamaz.

Sosyal pozisyon? Prenses? Bunlar benim için değersiz. Her neyse, ölecektim. Tıpkı geçmiş yaşamımdaki nadir bir hastalıktan öldüğüm gibi.

Küçük yumruklarımı sıktım. Euphil isyan çıkmadan önce bu sarayı terk etmeye kararlıydım.

Hayır, buradan çıkmak için izin almam gerekiyor.

Hayır, kimsenin iznine ihtiyacım yok. Pozisyon umurumda değil !!! Gelecekteki oğullarım ve kızlarım asla bir prenses olduğumu bilmeycek!!! Yüksek sesle bağıracağım ve burayı terk edeceğim.

'Sen kralsın Euphil!'

Bunu ilan ettikten sonra, iyilik uğruna gideceğim.

Bunun için ……

Etrafıma baktım ve pes ettim.

Ante bana döndü ve garip olduğumu düşünüyormuş gibi baktı. Bunu görmezden geldim ve toddle yapmaya başladım.

ÇN:Toodle: Güle güle demek. Bence burada el sallama hareketi olarak anlatılmış.

Evet, hayatımın dört yılı hızla geçti.

Zaten beş yaşında bir kız oldum.

Bildiğiniz gibi, beş yaşında bir kız istediği gibi yürüyebilir. Yani şimdi bir insan gibi hareket edebilirim. Biraz kekelememe rağmen, şimdi konuşabiliyorum. Ante'nin yanaklarımı sıkıştıramayacağını düşündüm çünkü konuşabiliyordum. Ama gerçek, düşündüğümden farklıydı.

Ante'nin söylediklerini hala hatırlıyorum.

‘'Prenses, her ne konuşursanız konuşun işe yaramaz. Kimse sizi dinlemeyecek. ”

Bunu zaten biliyordum. Ama, bu hala beni derinden incitiyor.

                                                  -Birinci Bölümün Sonu-
Yeni seriyle merhaba!
Ensest ilişki var diyenler gelmeden önce açıklayayım. Euphil'in kralın çocuğu olmama durumu var. 

Çevirdiğim diğer seriyi güncele getirdiğimde bölümleri atmaya başlayacağım.