Yüksek rütbeli zindanların düzenleri giderek daha abartılı hale geldi. [Goblin Kralı'nın Meskeni]'nde, ışınlandığınız ilk katın her yerinde aşırı büyüme ve ağaçlar vardı. Goblinler 5 kişilik gruplar halinde seyahat ediyor ve tüm katı devriye ederlerdi. Birine saldırdığınız anda, yüksek sesli bir sinyalle diğerlerini uyarıyor ve hepsinin bulunduğunuz yere koşmasını sağlıyorlardı.


Bu zindana dalmak için oluşturulan tarafların, diğer iki grup içeri girmeden önce gruplardan en az biriyle ilgilenecek kadar hasar verenlere sahip olduklarından emin olmaları gerekiyordu. Grubunuz kendilerini 3 grup goblin tarafından kuşatılmış halde bulursa, dua etmekten başka çareniz kalmazdı.

Az önce önümde alarma geçen goblin grubuna baktım. Goblinlerin üzerinde yeşil bir pul tabakası vardı ve boyları 3 metreye kadar ulaşıyordu. Dördünün elinde sopalar ve topuzlar, birinin elinde ise tahta bir asa vardı.

İşe, yeterliliği neredeyse yüze ulaşan ve E seviyesi becerilerle aynı seviyeye gelen F seviyesi [Ateş Topu]'nun etkinliğini test ederek başladım. Daha da yoğunlaşan dönen ateş topu goblinlerden birine doğru fırladı ve patladı.


Goblin birkaç metre geriye itildi ama hiçbir şey olmamış gibi hemen ayağa kalktı. Yeşil pulları sadece hafifçe ezilmişti. Kahretsin, ben de [Ateş Topu]'nun gelecekte hâlâ işe yarayabileceğini düşünüyordum. Hızlı atışı ve hareket hızı, canavarlar gibi yüksek savunmaya sahip olmayan şeylerle karşılaştığımda işe yarayabilirdi ama bu pek de beklediğim bir şey değildi.


Atılgan goblinler neredeyse gelmek üzereydi, bu yüzden elimdeki en saldırgan becerim olan [Azap Alevleri]'ni başlattım. Önümde hızla bir ateş hattı belirdi ve en öndeki goblini vurmak için ilerledi. Çarpışmanın ardından bir saniyelik bir duraksama oldu ve ateş hattı goblinin önünden arkasına doğru ilerlerken bir çığlık yükseldi.

Alev sütununa doğru bir kavrama hareketi yaptım ve elimi sağa doğru hareket ettirdim. Beceri emrimi yerine getirdi, kalın bir ip gibi hareket ederek yatay olarak ilerledi ve sağdaki iki goblinin kafalarını ikiye böldü.


Kalan iki goblin arkadaşlarının bu kadar çabuk öldüğünü görünce hemen korktular ve geri kaçmaya başladılar. Yine de onlara bir şans veremezdim, bu yüzden ilerledim ve mesafeyi korudum, beceriye iki goblinin etrafına hızla sarılmasını emrederek onları cayır cayır yaktım.


Haha! Bu, bu beceriye aşina olduktan sonra kullanmaya başladığım bir yöntemdi. Becerinin sadece önüme alevler fırlatmasına izin vermek zorunda değildim, yeterliliğim arttıkça alev sütununu sadece ileri, çapraz veya yatay olarak hareket ettirmeme gerek yoktu. Yeterli konsantrasyonla, düşmanlarımı alevler içinde boğmak için beceriye bir ip kadar çevik davranmasını emredebilirdim.


Onların işini bitirir bitirmez, 5 goblin daha içeri dalarken hışırtı sesleri duyuldu. Bu sefer yerimde durmadım, onlara soğuk bir sırıtış attım ve önümde ürkütücü bir şekilde kıvranan alev sütunuyla onlara doğru koştum.


[Azap Alevleri]'ni istediğim gibi kontrol etme ve hareket ettirme alıştırmaları yaptım, bu da goblinlerin ölüm çığlıklarıyla sonuçlandı. Çok geçmeden, yerde yanmış 5 canavar daha vardı, vücutları hala aşırı sıcaktan fokurduyordu.


Zaten iki grubu haklamıştım, bir grup daha kalmalıydı. Onların gelmesini beklemedim ve yan taraftaki çığlıklara ve seslere doğru ilerleyerek son beşini de önceki arkadaşları kadar kolay bir şekilde indirdim.


O andan itibaren, artık en sevdiğim yeteneğimin yeterliliğini artırarak katlardan aşağı koşturuyordum. Katlardan birkaçında [Kamuflaj]'ın canavarlara karşı etkinliğini test ettim ve sonuçlar muhteşemdi. Tek bir şey bile fark etmeden birkaç metre etraflarından dolaşabiliyordum, ancak o konumda birkaç saniye kalırsam veya onlara biraz daha yaklaşırsam gözler bulunduğum yere kayıyordu.


Yaklaştığınızda onları uyaran şeyin daha keskin duyular mı yoksa daha güçlü bir burun mu olduğundan emin değildim ama görünmeden etrafta koşturmak eğlenceliydi.


10. kattan itibaren daha fazla goblin okçu ve büyücü ortaya çıkmaya başladı ve bana doğru oklar, ateş topları, yıldırımlar ve kırağı şimşekleri fırlatmaya başladı. Ancak [Kutup Zırhı] ve [Büyücünün Koruma Küresi] her zaman aktifti, bu da okların vücudumdan sekmesine ve büyülerin etrafımdaki şeffaf küreye temas ettikleri anda yok olmalarına neden oluyordu.Bir buçuk saat içinde zindanın 29 katının tamamını koşarak inmiş ve beni BOSS odasına götürecek merdivenlerin son basamaklarının yakınında durmuştum.


Tek görebildikleri, küçük bir varlığın saldırılarını saptırıp emerken, ya vücutlarını ölümüne sıkan ya da kafalarını parçalayan kalın bir ateş sütunuyla saldırmasıydı. Goblin büyücülerini ve okçularını [Kamuflaj] ile şaşırtmak daha da ölümcüldü, çünkü cansız hale gelmeden önce tek bir büyü bile yapamıyorlardı.


D rütbesindeki 3 metre boyundaki canavarların kolayca düşmesini izlerken içimde adrenalin dolaşıyordu ama kendime hedeflediğim şeyin bu olmadığını hatırlattım. D rütbesindeydiler, zayıflardı, tıpkı benim gibi. Kendimi çok büyük göremem. Rastgele herhangi bir milyoner, aynı derecede güçlü beceriler ve birini kolayca aynı derecede güçlü yapmak için yeterli [Çekirdek] satın alabilirlerdi.


İçimde yapmak istediğim değişiklik, uzun zamandır içinde debelendiğim o korkaklık, o çaresizlik hissini hissetmemekti. Yoluma çıkan her ne olursa olsun, ister insan ister canavar olsun, ister eninde sonunda karşılaşacağım en büyük Titanlar olsun, korkmadan onlarla yüzleşmek istedim.


Duygularımı dizginledim ve katları daha da hızlı indim.


Bir buçuk saat içinde zindanın 29 katının tamamını koşarak inmiş ve beni BOSS odasına götürecek merdivenlerin son basamaklarının yakınında durmuştum.


Normal avcıların çektiği acıyı ve neden çoğunun zindanlara günde sadece bir veya en fazla iki kez daldığını anladım. Sağlı sollu düşmanları biçerken acele etmem, her katta birkaç dakika geçirmemi gerektiriyordu. Çok fazla kat ve canavar olduğundan, bir partideki avcıların her kattaki canavarları öldürmek için hayatlarını ortaya koymaları ve hemen ardından enerjilerini toplamak ve iyileşmek için dinlenmeleri gerekiyordu.


Sadece bir zindandan geçmek 5 saat veya daha fazla sürebilirdi. Becerilerimi sonsuza kadar kullanabilmem o kadar büyük bir şeydi ki, şimdi bile kendimi bunun gerçek olup olmadığını sorgularken buldum.


Tüm savunma becerilerimin ve hatta [Kamuflaj]'ın aktif olduğundan emin olarak basamaklardan aşağı indim ve kısa süre sonra ortasında küçük bir dağ olan büyük bir açıklıktaydım. Beni benzetin dağ değil... bu sadece yaklaşık 6 metre büyüklüğünde çok vahşi görünümlü bir goblin. Derisi koyu siyah parlıyordu ve bu da onu bu açıklıkta çok belirgin kılıyordu. Vay anasını. Ellerinde hiçbir silah yoktu ama yine de sadece elleri bile yanına yaklaşan her şeyi parçalamaya yetecek gibiydi.

Bu BOSS birçok Avcının katiliydi, büyük boyutu ve gücü deneyimsiz avcıları bilgili olanlardan hızla ayıklıyordu. Saldırılarından birine bile dayanabilmek için en az 2 D rütbesi Şövalye veya en ağır zırhlara sahip 1 C rütbesi gerekir. Ayrıca ekibinizdeki Büyücüler ve Vahşiler'in bu canavarı mümkün olduğunca kısa sürede alt etmek için birden fazla büyü ve saldırıyı serbest bırakmak üzere enerji biriktirdiklerini umsanız iyi olur, yoksa ölümler peşinizi bırakmaz.


Ondan uzaktaydım, bu yüzden [Kamuflaj] etkinken fark edilmeyeceğimi düşündüm, ancak açıklığa vardığım anda kocaman gözleri üzerime dikildi. Yani çevrenize uyum sağlamak bu tür bir canavarın duyularından kaçmak için yeterli değil mi? Ve bu D seviye boss'un henüz bir Titan olarak sınıflandırılıp sınıflandırılamayacağından emin değildim, ancak büyüklüğü beni bir karınca gibi hissettirdi, çünkü sadece bakışlarıyla tanışmak için başımı kaldırmam gerekiyordu.


Kendimi benim üç katımdan daha büyük bir şeyle karşı karşıya bulduğumda kanımın pompalandığını hissettim. Korkmuyordum. Bu devasa canavara baktım ve hedeflerimi gördüm. Geleceğimi gördüm!


Yavaşça yürümeye başladım ve yürüyüşüm yavaş yavaş koşuya dönüştü. Canavar hareketsiz duruyordu, tek bir ses bile çıkarmıyordu. Sınırsız kahkahalar duyulurken yüzümde bir gülümseme belirdi. Bu devasa canavara doğru ilerlerken yanımda hızla birkaç metre uzunluğunda kalın bir alev hattı belirdi.


Ona yaklaşır yaklaşmaz, kocaman siyah bir yumruk görüş alanımın tamamını kapladı. Alevler de dışarı fırlayıp yumruğun etrafını sarınca kahkahalarım durmadı. Sonra... büyük bir darbe hissedildi.


BOOM!!!


Yumruk sanki tüm dünya üzerime düşmüş gibi hissettirdi. Beni koruyan küreye çarptığını gördüm ve anında kendimi daha önce hiç maruz kalmadığım bir hızla geri uçarken hissettim.


BAM!


Bir saniye sonra arkamdaki duvara çarptım, ayaklarımın üzerine düşerken küresel bir çukur oluştu. Vücudumdaki tek bir kıl bile zarar görmemişti, C seviye beceri [Arcanist'in Koruma Küresi] göstermelik değildi!


Önümdeki canavar daha fazla sessiz kalmadı ve kederli bir uluma, devasa açıklıkta çınladı. Sağ yumruğu yere düşmüş, kollarından sonsuza dek ayrılmıştı. Ayakları yere vurup bana doğru sıçrarken gözlerindeki sakinlik tamamen kaybolmuştu.


Kalan sağlam ellerinden biri sanki bir mumu söndürmeye çalışır gibi bana doğru uzandı. Bu avucun beni ezmesini izlerken, alev yeteneğimin bükülmesini ve dairesel bir şekil almasını emrettim. Avuç yere indiğinde dairesel alev hattı yüksek hızda dönmeye başladı.

ZZIING!


Et ve kemikler parçalanırken korkunç bir ses duyuldu. Goblin Kral'ın kalan kolu acayip bir şekilde ortadan ikiye ayrılmıştı ve koyu kırmızı kan fışkırıyordu. Aramızda sadece bir metre vardı ve dönen alev hattına bu devin boynuna saldırmasını emrederken onun öfkeli yüzüne baktım.


ZING!


Bir saniye geçti ve ardından 6 metre boyundaki canavarın kafası yere düştü.