Bölüm 2154: Yıkımın Yayılması! II


Gözlerinin içindeki göz bebekleri çığır açan bir parlaklıkla parladı.


O anda gözlerinin içinde öyle bir parlaklık parladı ki, başkaları için bir ömür boyu sürecek bir parlaklığa eşdeğerdi!


Lilith, dalgın dalgın bu parlaklığa baktı.


Bu, değer verdiği her şeyi yerle bir eden düşmandı. Son milyonlarca yıldaki tüm hedefleri ve kurduğu imparatorluk, Apollyon Boyutu’nun bile şu anda kökünden söküldüğünü hissedebiliyordu!


Son Çağ’da hiçbir şey yapmayanlara ve bu Çağ’da her şeyi terk etmeyi seçen Atalar’a karşı o kadar büyük bir nefret duyuyordu ki, onları reddedecek bir güç elde etmek için Gerçek İmparator’un koltuğunu aradı.


Yine de karşısındaki bu varlık... neden Gerçek Taht’a ulaşmadan önce bile Atalar’ın güçlerine karşı durabilecek kadar büyük bir güç yayıyordu?


Neden onun istediği her şeye sahipti?


Lilith, bu varlığın sergilediği tüm güce rağmen her şeyin sona ermesini beklerken, bu Lilith’in aklından geçen bir düşünceydi, ancak iki Atalar’ın Soyundan gelen daha ortaya çıkarken, bile imkansız ihtimaller karşısında gülümsedi. Lilith, hayatı boyunca zihninden silinmeyecek bir sahne gördüğünde o da gülümsedi.


Bu varlığın yıldız saçlarının çılgınca dans ettiğini ve güzel yüzünün parladığını gördü. Gözleri... gözbebekleri EPOCH Yadigârlar’ıymış gibi dönmeye başladı ve Lilith’in kaynağını titreten, bir kez daha bu varlığın verebileceği hasarın birkaç saniye öncesinden bu yana iki ya da üç katına çıktığını hissetmesine neden olan yürek titreten bir ışık yaydılar.


Bu, bu varlığın bir şekilde saniyeler ve saatler içinde durmaksızın güçlenerek, yükseldiğine dair reddettiği düşünceyi doğruluyordu!


Ve o anda, dönen gözleri gerçekliğin kendisini parçalayan ağır ve baskıcı çok renkli bir ışık yaydı; bu ışık ışını bir nanosaniye gibi kısa bir sürede neredeyse Carciel’in ve Atalar’ın Soyundan yeni gelenlerin önüne ulaşırken, bir an sonra birden fazla ışına dönüştü.


"Hmph."


Ve bunun bir şekilde 1 Aeonik Hasar Değerini aşan güçlü ve gerçekten övgüye değer bir saldırı olduğunu gördüklerinde küçümsediler.


Ama bu üstesinden gelebilecekleri bir şeydi.


BZZZT!


Bu anda sadece kemik silahları bile ihtişam saçarken, vücutları ışıl ışıl parladı, şekil değiştirmeye başladılar ve yüzlerini bile fantastik bir NULLITY parıltısıyla kapladılar. 


Apollyon’un kızıl gökleri, çok renkli ışık ışınları bir an sonra hedeflerine ulaştığında haykırdı, bununla birlikte Lilith’i ve kendilerini feda eden Doğanın Sonlar’ını şaşkınlığa uğratan şok edici bir şey oldu.


Hatta Atalar’ın Soyundan gelenlerin bile şaşkınlıkla bakmalarına neden oldu çünkü hedeflerinin bedenlerinde patlaması gereken zarar verici ışık ışınları... bunun yerine bir an sonra etraflarını saran çok renkli dairesel bir ışık parıltısına dönüştüler...


WAP!


Ortadan kayboldular.


...!


Kendilerini savunmak için bariyerler oluşturmuşlardı ama hasar asla ortaya çıkmadı!


Carciel’in bakışları son anda değişti, çünkü yayılan bu çok renkli ışığın gerçek amacını fark etmişti, ancak içinde bulunduğu uzay bölgesi ve tüm vücudu oyulup, başka bir yere taşındığı için artık çok geçti!


Çok renkli ışık ışınları kendilerine doğru alçalan alev alev yanan beyaz alevlere doğru da ilerlerken, ışık onları da kapsayacak şekilde genişledi ve onlar bile yerlerinden oldu.


"..."



Tüm düşmanlar ve hatta saldırıları ortadan kaybolurken, durum bir nanosaniye içinde büyük ölçüde değişti; geride kalan tek şey, şu anda... dikkatini Apollyon Boyutunu yutan Tekilliğe çevirirken, çok fazla bir şey yapmamış gibi davranan tek bir varlığın ihtişamı oldu. Üç bedeninden yoğun altın rengi Mutlak Rüya Otoritesi fışkırdığında, etrafında patlamaya başladı.


Rüyaları gerçeğe dönüştürme otoritesi.


Apollyon Boyutu’nun yutulma hızı, bu varlığın İradesinin dayattığı etkilerle iki katından fazla artarken, Lilith, tüm bunlara boş bir bakışla bakarken, aynı zalim İradenin hala ruhunu sardığını hissedebiliyordu.


Bu varlığa karşı kaybetmişti.


Daha önce bir İmparator olarak kaybetmişti, ancak şimdi geçmiş Boyut Cehennem Hükümdarı tüm bu zaman boyunca öfkesi ve nefreti arasında açıklanamaz duygular hissederken, iradesinde bile kaybetmişti!


Kökeninin bu kadar çok şey kaybettikten sonra her şeyi sona erdirmek için küçük de olsa bir özgürlük kazandığı bir şans bulmak istiyordu ama şimdi içini yakan Nefreti ona... Ya bu varlığın o kadar nefret ettiklerini gerçekten yok edip, edemeyeceğini görecek kadar uzun süre kalırsa? Bunu başaramamış ve şu anda bile uzlaşmamış olsa da, bu mantıksız varlık bunu yapabilirdi!


SHIING!


Mutlak Rüya Otoritesi bir rüyayı gerçeğe dönüştürmeye doğru ilerlerken, altının parıltısı sağanak dalgalar halinde taştı, Apollyon Boyutu önümüzdeki 3 saniye içinde kabaran tekillik tarafından tamamen yutulmaya mahkum olduğu için elde edilen birkaç saniye içinde kalan son taraklarıyla birlikte yutuldu.


Peki ya Atalar’ın Soyundan gelenler?


Pek çok varlık için sorun yaratacak beklenmedik bir yere yerleştirilmişlerdi!


-


BOOM!


Kuzey Empyral Doğa Alanı’nda.


"Lanet olsun!"


Carciel, Doğa Yasaları’nın yoğun konsantrasyonunun üzerine doğru geldiğini hissettiğinde lanet okudu; yanındaki dairesel alet, etraflarında şiddetlenen özün çoğunu filtrelediği için ihtişamla titreşiyordu - Doğa Yasaları’nın lekesi, kaynağını çok yakından sarıyor ve uzun yıllar boyunca inşa ettiği gücü bu yasaların belirlenmiş sınırıyla sınırlıyordu!



Etrafındaki diğer Atalar’ın Soyundan gelenler de aynı durumdaydı ama tüm bunların ortasında bile Carciel’in kavurucu alevleri arkalarında belirmiş ve kontrolsüz bir şekilde aşağıya doğru iniyordu


Quinessential Kainos İmparator’u tek bir hamleyle sayısız sonuç elde etti.


Atalar’ın Soyundan gelenleri, Doğa Yasaları’nın kendi Doğa Boyutsal Empyral Alanı dışında en yoğun olduğu Kuzey Doğa Empyral Alanına göndermişti!


Aynı zamanda, üçüncü bir Çapa’nın kaldırılması için yeterli olan değerli birkaç saniyeyi kazanmıştı!


Not: Adam durdurulamıyor!


Not: Çok şey oldu bu son 10 bölümde biliyorum. Ben de farkındayım.