Bölüm 2250: Bir Çağın Sonu Bir Devrin Başlangıcı! III


Yağma Halycon Düzleminde.


Desiderius, bu Düzlemsel Alanın içinde olmazken, Theseus’un figürü de hiçbir yerde görünmüyordu, bu alanın kenarındaki hazine Önbellekleri şu anda kapanmaya başlarken, Yağma’nın canlı direkleri tüm hedeflerini kaybetmişti!


Kaç tane tam Önbellek elde edildiğinin ve yeni yükselmiş bir 6. Sınır Katmanı varlığının ölümünden ne gibi nimetler elde edildiğinin hesabını yapıyorlardı!


Yağma Halycon Düzlemi hızla geri çekilirken, tüm altın ışık çubukları Hazine Önbellekleri’nin içine çekildi ve birçok Önbellek onun Geniş Alanına girerken, Noah’ın yakındaki bedenlerinden biri tarafından emildi!


>Theses’un Aeonik Quintessential Hazine Önbelliği elde edildi.>


>25x Aeonic Quintessential Hazine Önbelleği elde edildi.>


...!


Geldiği varlığın ismine özel olarak belirlenmiş bir Hazine Önbelleği ortaya çıktı.


Tüm birikimleri, odaklandığı Sınır, Kanı! Her şey tek bir Önbellekte toplanmıştı ve tüm bunların ötesinde, milyarlarca yıllık anılar Noah’ın ruhuna işliyordu!


Kendilerine Atalar diyenlerin anıları.


EXTREMİTY Mahzenleri’nin anıları!


Bu varlıkların Sonsuz büyüklükte bir Bölgede kurdukları Kutsal Mekenlar’ın fantastik anıları... Çözülmenin Aeonik Cenneti.


Üstünlük için NOBLESSE’ye karşı savaştıkları bir bölge.


Noah’ın Aeonik Ruhu, bu varlığın sahip olduğu bağlantılarla ilgili daha da büyük anılarla bombardımana tutulurken, bu yoğun bilgileri gözden geçirmeye başladı.


Kılıç Kutsal Mekenlar’ındaki ebeveynleri olan Atalar hiç şüphesiz şu anda onun ölümünden haberdardı.


Onun ölümü... çok çabuk öğrenilecek bir şeydi. Atalar, kendi Düzlemler’indeki birkaç gücü bastırmak için aşağıya gönderdikleri güçlerin tamamen yok olduğunu hemen anlayacaklardı.


Ama bu Düzlem’in kendisi artık yoktu.


Savunma mevzilerini terk edip, geri göndermek için daha fazla varlık ayırabilseler bile, EXTREMITY Mahzenleri’ndeki bir Kutsal Mekan’ın içindeki daha da büyük bir başka Pilon’a bağlanan Yükseliş Pilonu’na geri dönmek için Çorak Topraklar’ı bulamayacaklardı... Noah’ın Sonsuz Düzlemi, o Yadigârı kendi Yadigâr’ı olarak yeniden yaratmak amacıyla bu Pilon’u neredeyse tamamen yutmuştu!


Ve eğer gerçekten de geçmişte Çorak Toprakların bulunduğu bu alana gelirlerse...


>Bırakın, gelsinler!>


9 klonun bedenleri, Yağma’nın ışıltısı hala etraflarını sararken,  yeniden ortaya çıktı, iradeleri hala Yağma’ya susamış olarak yankılanıyordu!


-


EXTREMITY’NİN Düzlemsel Çitler’inın dallarının sızdığı bölgede.


Uçsuz Bucaksız Düzlemsel Çitler’in dallarında HİÇLİK izleri görülebildiği için sayısız öz birbirine karışmıştı, bu bölgede sürekli olarak birleşen ve daralan soyut otorite dalgaları vardı!


Tüm bunların ortasında, göz kamaştırıcı Gerçek Quintessence Tahtı görkemli bir şekilde süzülürken, üzerindeki İmparator, Sonsuz Düzlem Xyston’unu fırlattığı düşmanına bakıyordu.


Belirsiz bir şekilde, Desiderius’un sağ tarafının ince bir tabakasında, uçurumumsu sağ gözünün bir kısmı olarak kaldı ve ağzının ancak üçte biri hala mevcuttu!


Obsidyen Halolar’ı paramparça olmuş ve kırılmıştı, yoğun bir yaşam gücü hala vücudunun kalan çok az kısmını sarıyordu.


Bu kadim varlığın sesi, bu gerçekliği meydana getiren anomaliye bakarken, bu durumda bile dışarıya doğru yayılmaya devam etti.


"Aradığınız şey buysa benden öfke, kuşku ya da inançsızlık görmeyeceksiniz. Bu yoldan uzaklaşmanız için size tekrar yalvaracağım. Yükselmenizin yolunu açanın benim planlarım olduğunu hatırlayın... Kaderin Gerçek İmparator’u bile benim sayemde EXTREMITY Mahzenlerinde refah içinde yaşarken, bu geçmiş Çağlar’ı benim yönlendirdiğimi hatırlayın. EXTREMITY’E Mahzenlerinde dost edinmenin düşman edinmekten çok daha iyi olduğunu anlayacaksınız. Çünkü tek bir düşmana sahip olmak, bütün bir Soy değerinde düşmana sahip olmak demektir! Peki, hangi yolu seçeceksin-"


BOOOM!


Desiderius’un sözleri hiç bitmedi.


Quintessence’ın devasa Gerçek Tahtı altın mavisi alevlerle yıkanarak, anında Desiderius’un önünde belirdi, Quintessence’ın Gerçek İmparatoru’nun cevabı ise tahtını bu NOBLESSE’NİN üzerine yıkmak oldu!


Bu varlığın varoluşunun geri kalan yönleriyle yakınlaştı ve aşırı bir zorbalıkla aşağıya bakarken, sesi çevreye hükmetti!


>Acınası.>


WAA!



>Gerçekliğin kıvrımlarında entrikalar çeviren ve saklanan o çok büyük Desiderius. Kendini her şeyi hesaba katan ve büyük planları olan kadim bir varlık gibi gösteren! Senin daha zorlu biri olacağını düşünmüştüm...! Şimdi sana hayal kırıklığı olduğunu söyleyeceğim!>


...!


Aeonik Ruh Hasar Değerleri 20.000’e yaklaşırken, tekilliklerin alevleri gök gürültüsüyle aşağı inerken, bu muhteşem NOBLESSE’NİN kalan yaşam gücü ve gücü hiçliğe doğru öğütülürken, bu kadim varlık hiçbir saygı duygusuyla muamele görmedi!


Öfke ya da kuşku göstermeyeceğini söylemişti.


Ama o hâlâ ruhu olan biriydi.


Hâlâ duyguları vardı.


Tüm olası yollara baktığı sakinliğinde bile, hepsinin kapandığını ve sadece tek bir yolun kaldığını gördüğünde... nasıl olur da herhangi bir duygu göstermezdi?!


Düşmanlarını zayıflatan büyük bir şampiyon olarak, soyuna zaferle dönmesi gerektiği için yolu görkemli bir yol olmalıydı. Planlamış, planlamış ve hatta başarmıştı! Ama bu...


NOBLESSE’NİN kalan ruhu istikrarsızlıkla titremeye başladığında, şanlı yolunun gördüğü şey bu değildi!


Not: Bizim oğlan Yağma’ya hâlâ doğmadı.