Bölüm 2318: Muhterem! III


Gözleri, aşırı bir berraklıkla dolarken, etrafına RUIN ve NULLITY dalgaları yayıldı.


Gerçek Sanguine Klonu şu anda daha da parlak bir mavi parıltıya sahipti, Manadinamikler etrafında güçlü bir şekilde dalgalanıyordu, Quintessence onu destekliyordu ve Noah’ın içindeki daha birçok kaynak son derece parlaktı!


Tüm bu kaos ve savaşın ortasında Noah, Ophelia ile konuşurken, önündeki her şeyi sakince okudu.


>Abyssal Kutsal Topraklar bilinmeyen sırlar barındırırken, burası dağınık ve kaotik. İçeride daha da fazla Aeonik Abyssal Kutsal Leviathan olacak, oraya girip, kendi yolumuzu bulabiliriz...>


Üç farklı Soyun Muhteremleri’nin çoğu, Çözülmenin Aeonik Cenneti’nde gelişen bazı Medeniyetlerin güçlerinin bir parçası oldukları için ilerlemişlerdi ve olaylar geliştikçe, bu konuma çok daha fazla önem verilmeye başlanmıştı. Bu da daha fazla Muhterem’in ve Soylar’ın güç merkezlerinin buraya gönderileceği anlamına geliyordu ve ilerleyen ve daha fazlasını kazananlar ileride çok daha kolay bir zaman geçirecekti!


Ophelia, Noah’ın sözlerini başıyla onayladı ve Bilgeliğin sürekli akan kelimelerine bakmaya devam ederek,  daha önce hiç orada olmayan yeni bilgi izleri buldu.


>Bu topraklarda ne kadar derine inersek, o kadar tehlikeli hale gelir. Bilgelik, bir noktada sadece Apex Aeonik Yaşam Formları’nın hayatta kalabileceği yerlerin ortaya çıkabileceğini söylüyor...>


Noah, bu sözleri duyduğunda, gülümsemesi daha da parlaklaştı.


>İyi.>


WAA!


Kalbinde fetih ve zorbalık uyandı, yüksek hızlarda tamamen keskin bir bıçak haline gelirken, daha da hızlı gelişmek için hayal edilemez rakiplere ihtiyacı vardı!


İleriye doğru süzülmeye başladığında, yoğun bir güç konsantrasyonu taşırken, ayaklarının altında yeni genişlemiş birçok Sınır’ın otoriteleri dalgalanıyordu.


Ophelia, onun arkasında sakin bir şekilde süzülürken, gezintiye çıkmış bir çift göksel organizma gibi görünüyorlardı; Kutsal Topraklar’ın derinliklerine doğru ilerlemeye başladıklarında, şu anda önlerinde tek bir varlık bile durmuyordu!


-


Çözülmenin Aeonik Cenneti boyunca.


Gerçeklikler büyüklüğündeki RUIN dallarının sonsuz yılanlar gibi döndüğü bir yerde, benzersiz bir Küçük Düzlem yılmadan yüzüyordu.


Muhteremler’i doğrama tahtasındaki bir et parçasıymışçasına parçalayacak RUIN dalları çalkalanırken, bu Küçük Varoluş Düzlemi sakin bir şekilde süzülürken, hepsini görmezden geldi, yıldız ışıltısı ve harikasıyla parlarken, sınırlarında benzersiz bir güç dolaşıyordu.


Ve bu düzlemin sınırına yakın bir yerde, bir şelaleye dönüşen NULLITY denizi görülebiliyordu; özellikle iki korkunç aura bu denizin üzerindeydi, biri şelaleye dönüşen NULLITY denizinin kenarında otururken, diğeri bu gümüş denizin tam ortasındaydı ve kalın zincirler denizden yükselip,  üm vücudunu sıkıca sarmıştı.


Merakla parıldayan koyu renk saç telleri omuzlarından aşağı dökülürken, gözleri... uzaklara bakarken, sonsuz tekillikler gibi parlayan yuvalara sahipti.


Cildi, 9. Sınır Katmanı’ndaki yüzlerce Sınır’ın saldırılarına rağmen yok edilemez gibi göründüğü için harikulade ve güçlü bir ışıltıyla parlıyordu, zincirlenmiş olmasına rağmen onunla ilgili her şey zarafet ve güç yayıyordu!


NULLITY şelalesinin kenarında oturan varlığın yüzünde meraklı bir ifade vardı ve ara sıra bu küçük düzlemin etrafındaki bariyerin dışına uzanıyordu; elleri, Gerçeklikler büyüklüğündeki RUIN’IN kalın sarmal dallarını yumuşak bir şekilde sarıyor ve onları balık tutuyormuş gibi çekip.... ağzına doğru fırlatıyor ve onları bütün olarak yutuyordu.


Bu onun rutini gibi görünüyordu, sanki bunu sayısız kez yapmış gibiydi, obsidyen derisi kara delikleri utandıracak şekilde her türlü ışığı yutuyor gibi görünürken, uzuvlarının ve başının etrafındaki devasa Crimson Halolar şeffaftı ve zar zor görülebiliyordu!


Her şey normalde olması gerektiği gibi akıyor gibi görünüyordu ki, aniden, boş soketleri olan zincirlenmiş varlık, yorgunluk dolu yaşlı bir sesle bir irade ortaya koydu.


>Yanılmışız>


WAA!


Serbest bıraktığı iradesi, etrafındaki NULLITY denizinin kaynamasına neden olurken, NULLİTY ile dalgalanan zincirler ve etrafındaki kızıl RUIN izleri bir kakofoni gürültüsüyle dans etti!


>Hmm?>


Zincirlenmiş varlığın önündeki Noblesse’nin Yaşam Formu gülümseyerek, başını geriye çevirdi ve bir başka kalın RUIN filizini bitirirken, dudaklarını yaladı.


>Yaratılış İmparator’u ne hakkında yanılmışız?>


Sözleri sanki bir arkadaşıyla konuşuyormuş gibi gerçek bir merak taşıyordu ve Yaratılış İmparator’u olarak bahsettiği kişi, melankoli duygusuyla devam ederken, ağır EXTREMITY dalgaları salan RUİN dallarının genişliğine doğru baktı!


>Neden çatışmaya ve daha fazlasını aramaya devam ediyoruz? EXTREMITY Cennetler’ine vardığımızda, gücünü ararken, önümüzde Sonsuz bir Düzlem gördük. Daha sonra, EXTREMITY Çatlaklarından geçebilen ve hatta diğer Aeonik Cennetler’ine adım atabilen Yaşam Formları haline geldiğimizde gereğinden fazla güç kazandık... yalnızca daha da büyük topraklar ve daha da güçlü varlıklar bulmak için. Bu sadece...>


Konuşurken, başını salladı, devam ederken, sözlerinde yorgunluk ve melankoli her zaman mevcuttu!


>Yükselişin Gökkubbler’i olanlar yok olur. Sınırları EXTREMITY’E doğru genişleyenler yok olur. Senin ve benim gibi Apex Aeonik Yaşam Formları olarak adlandırılabilecek bir aşamaya ulaşmış varlıklar bile yok olur. Bana bir bakın. Son bir milyar yıldır burada zincirlenmişim ve benim neyim Apex diye bağırıyor? Benim neyim daha yüksek bir yaşam formu diye bağırıyor?>


Sözleri Noblesse Apex Aeonik Yaşam Formu’nun yüzündeki gülümsemenin solmasına neden olurken, bu varlık bile önlerindeki kıpkırmızı dalların genişliğine bakmak için döndüğünde kasvetli bir ifade çökerken, büyük bir umutsuzluk yayıldı!


Yaratılış İmparator’un söylediklerini inkar etmedi - hayır, inkar edemezdi çünkü bu varlığın hisleri aslında çok da uzak değildi!