Bölüm 2340: Aborjinler! I


>Fil Zoster Kovan Kraliçesi>


Dört devasa fil uzvu ve korkunç bir mızrağa benzeyen hortumuyla böğüren bir Leviathan, çevredeki NULLITY ve RUIN dallarının Çılgın Muhterem İmparator Caesar’ın figürünün üzerine çökmesine neden oldu.


Noah ve Ophelia bu sahneyi görmek için yaklaşırken, Noah, kırmızı ve gümüş ışık dallarının arasında süzülüyor ve düşünceli bir şekilde çenesini sıvazlıyordu!


Ophelia, onun düşünceli ifadesini görünce sordu.


>Bir şey mi buldun?>


>Mmm...> Noah, Takdir-i İlahi’nin Düzlem Kayıtlar’ının ortaya koyduğu pek çok olası yolu gözden geçirmeye devam ederken, başını salladı.


>Bu varlıkla Karma ve Kader’i paylaşabileceğim bir yol var.>


Aeonik Çözülme Cenneti’ndeki ünlü varlıklardan birinin gücünü gözlemlerken, aktif olarak öğrendiklerini dile getirdi.


Hem RUIN’IN hem de NULLITY’NİN 9. Sınır Katmanlar’ına ulaşmış bir Leviathan’a doğru...


OOOH!


Caesar, derisi obsidyen bir yıldız ışığıyla titreşirken, daha da büyük bir canavar gibi görünüyordu.


Kelimenin tam anlamıyla Quasarlar’dan oluştuğu için, vücudu sürekli olarak insansı formundan çıkıp, aşırı Yerçekim gücüne sahip dairesel dönen bir kütleye dönüştü - her şeyi yakan ve çökerten yoğunlaştırılmış bir yerçekim gücü ve sıcaklık noktası salarken, Quasarlılar’ın elindeki Borealis’in Mükemmel Sınırı’nın özü ondan fışkırıyordu!


>Fil Zoster Kovan Kraliçesi>’nin aşılmaz derisi, kızıl altın rengi kan taşarken, parçalandı ve vücudunu sonsuz bir köpük dizisine dağıtamadan, Caesar bir kez daha böğürürken, bir Yerçekim gücü onu sıkıca sardı.


BZZT!


Ve yerçekiminin ince çizgileri anında obsidyen bir ışıkla aydınlandı, sanki >Fil Zoster Kovan Kraliçesi>’nin etrafında siyah bir güneş oluşmuş gibiydi, savunması bu ışık altında eridi ve kendini korumak için NULLITY ve RUIN Ntoplasa bile yeterli değildi!



Devasa gövdesi, aşırı sıcaklık ve Yerçekimi biçimindeki korkunç miktarda Hasar Değerinin onu tamamen ezmesiyle anında sıvılaştı.


>...>


Ve geride kalan tek şey tek bir şampiyon oldu.


Etrafını yıldızsı bir parıltı sararken, insansı formuna geri döndü, bakışları, üzerinde durduğu erimiş topraktan gümüş kırmızısı gökyüzündeki Noah ve Ophelia figürüne çevrildi.


Hiçbir duygu içermeyen bir bakıştı bu ve kısa sürdü ama gözleri kilitlendiğinde, Noah’ın yüzünde bir gülümseme vardı!


Bir bakış ve hepsi bu kadar. Caesar daha sonra arkasını döndü ve aynı yolda devam etmek üzereydi. Ama...


>Oh, gerçekten de ilginç Aborjinlerle karşılaştık...>


İnanılmaz miktarda güçle dolu otoriter bir ses yayıldı.


Bu ses ne Noah’tan ne Ophelia’dan ne de Deli Muhterem İmparator Caesar’dan geliyordu.


İkisinin de arkasında, Kaos dallarıyla dolu Kızıl gümüş gökyüzünde, öz dalgaları, göz kamaştırıcı bir dizi varlığın görünümünü ortaya çıkarmak için yolları ayırdı.


Saçları gümüş ve altın rengine bürünmüş, tenleri ışıltılı bir parlaklık yayarken, Epoch Yadigârlar’ını bile utandıracak silahlarla bezenmişlerdi; Silahlar beyaz altın ışığı yayarken, malzemeleri doğası gereği kristaldi.


Vücutları güçlü EXTREMITY dalgaları yayarken, her biri en üstün yakışıklılık ve güzellik sergiliyordu. Bu varlıkların arasındaki en zayıfı bile Quasarianlar’ın veya Noblesseler’in ünlü ve kudretli bir Komutanına denk olabilirdi!


Sanki hiçbir şey onları korkutamazmış gibi, sanki üzerinde durdukları Gökyüzü onlara aitmiş gibi, uzak ve uhrevi görünüyorlardı.


Ve yaydıkları dehşet verici sınır dalgası, her biri diğerlerinin dokunmayı hayal bile edemeyeceği durdurulamaz bir güç gibi görünen konumlarını doğruluyor gibiydi.


Altısı kadın ve altısı erkek olmak üzere 12 kişiydiler; kadınlar büyük hanedanların Kraliçelerine benzerken, erkekler düzinelerce Varoluş Düzlemi’nin İmparatorlarına benziyordu!


Gözleri, uzak geçmişin bilgelerine rakip olacak kadar üstün bir güç ve bilgi taşıyordu; tek bir bakışları doğanın gerçeğini ayırt edebiliyordu.


Konuşan kişi bu grup içinde bile diğerlerinden daha ileride süzüldüğü için ayırt edilebiliyordu ve  o konuşurken, diğerleri sadece sakince onu arkadan izliyordu.


Gümüş ve altın rengi saçları parlak bir Yıldız ışığı yayarken, bu varlığın gözlerini Altın Parıltı çevreliyordu.


>Bu ilginç... Kader bana aslında bu Aborjinlerin yolumuza çıkma gücüne sahip olduğunu ve aslında bizim de geldiğimiz aynı fırsatlar için yarışacaklarını söylüyor. Siz de aynı şeyi mi okuyorsunuz?>


Arkasındaki 11 Regal varoluşun hepsi 9. Sınır Katmanında güçlü bir Sınır parıltısıyla kaplıydı ve her biri hafifçe başını salladı, onlar gibi Noah’a benzer varoluşlar kaderi inanılmaz derecede ayırt edebiliyorlardı!


6 kadından biri, şu anda Noah’a doğru dönmüş, aşırı sakinlik içeren baygın gözlere sahipti.


>Özellikle de şuradaki güzel çocuk için. Görünüşe bakılırsa birden fazla Mükemmel Sınıra sahip... Bu Cennette bir anormallik çünkü Çözülme’nin dışında hiçbir Cennetin atmosferini taşımıyor. Ne yapmalıyız Titus? Aborjinlere çok fazla müdahale etmememiz söylendi. Ama bunlar görevimize pekala engel olabilirler.>


...!


Uzaktan bu sözleri duyan Noah neredeyse kahkaha atacaktı; en son ne zaman birisinin kendisinden güzel bir çocuk olarak bahsettiğini hatırlamıyordu.


Takdir-i İlahi bu varlıkların gücünü ölçüyordu, Noah da durumu ciddiye alıyordu, güçleri altlarındaki Çılgın Muhterem İmparator’dan bile daha yüksekti, çünkü 9’uncu Sınır Katmanında Çoklu Mükemmel Sınırlar’ı vardı!


Titus denen kişi, Kaderin altın ışıltısı etrafında artarken,  gülümsedi, kudret ve Zorbalıkla konuşurken, dudaklarında şeytani bir gülümseme belirdi.


>Doğal olarak, gelecekte pişmanlık duymadan önce rotamızdaki engelleri temizlemeliyiz.>