Bölüm 2370: Çözülmenin Damarı! II


Tüm Sınırlar’ı 9. Sınır Katmanına doğru yükselirken, Varoluş Unsurları sürekli olarak arınmaya ve güçlenmeye devam etti ve daha sonra Mükemmel hale gelmek üzere değiştirildiler.


Tüm bunların ortasında, Ruhu hala Manadinamik ve Nullity’nin Yakınsamasına odaklanmaya devam ediyordu - Yakınsama yüzdesi yavaş yavaş yükselirken,  İsimsiz EXTREMITY  Dynamisi’nin ne işe yarayacağı konusunda birçok şey yavaş yavaş netleşiyordu!


Mana ve Nullity’nin birleşimi. Saf enerji ve hiçliğin birleşimi... bundan ne çıkabilirdi ki?


Noah’ın ruhu, İsimsiz EXTREMITY  Dynamis’inin metalik mavi ışığını kontrol ettikçe, yavaş yavaş daha net bir resim elde etti!


>Bilinmeyen EXTREMITY Dynamis’ini mükemmelleştirmek için Yakınsama yüzdesi arttıkça, bu Otorite’nin doğası yavaş yavaş sizin için erişilebilir hale gelecektir>


>Aeonik Anti-Mana’nın Tam Otorite’si meyve vermeye çalışıyor.>


>Aeonik Mana Drenajı’nın Tam Otorite’si meyve vermeye çalışıyor.>


...!


Evet!


Sadece lividus renkli özle yaptığı ön testlerden, Aeonik  Anti-Mana ve Aeonik Mana Drain olarak adlandırılan yetenekleri anlamaya başlamıştı!


Mana ve Nullity’nin Yakınsaması yavaş yavaş sona yaklaşırken, Genesis EXTREMITY Enstitüsü’nün Cennet Öğrenciler’ine karşı mücadelede bir şekilde gösterildiği gibi, bu yetenekler ve daha fazlası avucunun içinde olacaktı.


Bu yüzden bu özün Varoluş yönleri arasında dolaşımına odaklandı ve tam Yakınsamaya ulaştığında... artık İsimsiz kalmayacağını biliyordu.


Bu EXTREMITY Dynamis’i, Mana ve Nulity’nin görkemli bir şey doğurmasıyla bir ayrım kazanacaktı!


"Ama tüm bunlar olurken"...


Lividus renkli özün dallarıyla çevrili ana bedeni başını kaldırdı ve Abyssal Kutsal Topraklar’daki Gerçek Sanguine Klonuna bağlanırken, etrafındaki ışık aurorasına baktı.


Titus ve Genesis EXTREMITY Enstitüsü’nün Cennet Müritleri tarafından geciktirildikten sonra ilerlemeye devam etmişti, ancak İradesi etrafındaki boşlukta bir değişiklik görebiliyordu; Genişleyen dağlar ve NULLITY ve RUIN’IN fırtınaları... inceliyordu.


Abyssal Kutsal Topraklar’ın dış çevresini geçiyordu ve nihayet daha derin bölgelerine doğru dalmak üzereydi!


-


Gerçek Sanguine Klonu, Sonsuz Düzlem’in Saldırı ve Savunma yöntemlerine her zamankinden daha aşina olduğu için Aeonik Düzlem Xyston ve Aeonik Düzlem  Aegis’i çağırmış ve elinde tutmuştu.


Mızrağın ucundaki minyatürleştirilmiş Gerçeklikler’in akışları ve Aegis’teki sayısız Sonsuzluk sembolü ile figürü çağlar öncesinden kaydedilmiş yiğit bir savaşçı gibi görünüyordu ve tüm tavrı baskıcı güç dalgaları yayıyordu!


Etrafındaki Kaos Kaynakları derisinin üzerinde geziniyor ve hatta içine işliyordu; RUIN ve NULLITY ise her zamankinden daha uysal görünüyordu; Noah, ilerledikçe, yoğunlukları azalıyordu, ta ki çok geçmeden...


SHAA!


Kızıl ve gümüşün birbirine karıştığı sıvılaşmış bir duvarın önünde durdu ve her yöne uzanan donuk kırmızı bir alan ortaya çıktı.


Bu duvar hakkında söylenebilecek tek şey, genişliğinin yanı sıra, 9. Sınır Katmanındaki özün yaydığı aurayı aşacak kadar birbirine bağlanmış NULLITY ve RUIN’IN yoğunluğuydu!


Böyle bir duvar, sadece 9. Sınır Katmanı’nda birden fazla Sınır’a sahip olanlar teorik olarak onu aşabileceğinden, ortalama Muhterem İmparatorları izole edecek ve girişlerine izin vermeyecekti.


Ancak şu anda bile ruhu Entropik EXTREMITY Varlığı’nın nimetleriyle değişime uğrayan Noah için...


BZZT!


Xyston’u sadece RUIN ve NULLITY’NİN devasa sıvılaşmış duvarına dokundu ve sıvı dalları Mızrağın etrafını sarmak için ortaya çıktı, sonunda yukarı çıktı ve ruhu derin bir parlaklık yayarken, Noah’ın bedenine yapıştı! Daha sonra sıvılaşmış özün dalları tarafından emildi ve onların içinde yoğun bir uzay-zaman aurası ve... daha da derin bir şey hissetti!


Bir bölgeden diğerine geçmek için sadece bir duvardan geçmiyormuş gibi hissederken, vücudu bu ışıkla sarılmıştı.


RUIN ve NULLİTY’NİN dallarına dayandığı anda tamamen başka bir yere taşındığını hissetti, uzay-zamanın bir özünden ve Dynamis’in özünden bile daha bozulmamış görünen bi şey uzayda mekik dokurken, içinden geçti!


BOOM!


Vücudunda zorla değişiklikler yapılırken, ruhu sıkıştırılıyormuş gibi hissetti, yepyeni bir alanda cisimleşirken, boyutu büyük ölçüde küçüldü.


Evet. Zorla boyutu değiştiriliyordu!


Noah, normalde bulunduğu alana bağlı olarak boyutunu değiştirebilirdi; bulunduğu alana bağlı olarak bir dünya kadar küçük veya bir Kozmos kadar büyük veya hatta bir Gerçeklik nehri kadar muazzam olacak şekilde adapte olabilirdi. 


Ancak o anda, hayal edilemeyecek kadar derin ve güçlü bir otorite kendisini dayatmış gibi görünüyordu ve boyutu mavi gezegende bir insan olduğu zamanki formuna benzer bir şekilde ayarlanmıştı - yaklaşık 170 ila 2 metre!


Ve bunu daha da fazla hissetti, çünkü ortaya çıktığı alanda kendini sadece bir karınca gibi hissediyordu!


Sayısız kızıl ve gümüş kule benzeri dikilitaş uzayda süzülüyordu.


Noah’ın figürü, bu dikilitaşlardan birinin tepesindeydi, 2 metrelik boyu bir kum tanesi gibiydi ve dikilitaşlar bile ondan 100.000 ila 1 milyon kat daha büyüktü!


Tüm uzay, katılaşmış RUIN ve NULLITY gibi görünen bu parlak dikilitaşlarla ışıl ışıl aydınlanmıştı!


Aşağıda toprak yoktu, sadece diğer dikilitaşların zirvelerinde zar zor görülebilen sonsuz bir ışık yayılıyordu...


Yoğun bir karanlığa gömülmüş gibi göründüğü için sadece bir kısmı görülebiliyordu ve yine de etrafını saran yoğun karanlığın içinde kaybolurken, sonsuz bir şekilde arkaya ve öne doğru kıvrılıyordu.


Noah’ın buranın kimliğini anlamak için çok fazla bakmasına gerek kalmadı; sayısız dikilitaşın arasında sonsuza dek aşağıya doğru kıvrılan şeyin ne olduğunu anladığında gözleri ağır bir ışık yaydı.


Bu, Çözülme’nin sadece bir anlık görüntüsüydü.


Çözülme’nin EXTREMİTY Damarı... aynı zamanda onun boyutunu zorla küçültmek için kendini zorlayan otorite!