Bölüm 2733: Değişmez Bir Kader! II


Mor Güneş Ailesi’nin Atası’nın yüzündeki ifade sertleşti.


Kendi Soyu’nu kesmeye çalışanlara bakarak, görünüşte bir karara varırken, yumrukları sıkılaştı!


"Ne kendi Soyum’un temelini ortadan kaldıracağım ne de onların öldürülmesine seyirci kalacağım... Görünüşe göre ben de sizin düşmanınız olacağım."


...!


Şok edici bir ilerleme.


Etraflarını saran EXTREMITYLER’İN yüzleri kasvetli bir hal alırken, bir yandan da Rün Yazıtlar’ı ile alev alev yanarak, geri çekildiler.


Mor Güneş Ailesi’nin Atası’nın bedeni parıldadı ve ellerinden, kendi Ailesi’nin ona verdiği ama hiç almadığı bir Kan Kaynağ’ı çıktı; ona bakarken, bakışları çatışma ve utanç doluydu.


Bunu yapmak istememişti.


Avernus Klanı’na olan sadakati yüksekti çünkü klan içindeki birçok önemli güç merkeziyle yakın ilişkileri vardı.


Yine de... olaylar şu anda içinde bulundukları duruma doğru ilerlemişti.


Ve yine de... yapılması gereken yapılmalıydı.


Bir anda, bir yemin edildi.


Avernus Klanı’ndan feragat edilirken, elindeki Kan Kaynağ’ı ağzına doğru fırlatıldı.


Ve bir Kan Kaynağ’ı yutuldu!


Bu sahne buradaki tüm varlıkları şok etti çünkü bu... bir Zenith Kademe 3 Hyperversal EXTREMITY idi!


Avernus Klanı’nın temel direklerinden biri.


BZZT!


Ve şimdi, etrafına soğuk bir şekilde bakarken, aurası, daha da büyük bir güçle yükselmeye başladı.


"Mor Güneş Ailem bugün Avernus Klanı’ndan çıkış yapacak... Sizden, yolumuza çıkmamanızı rica ederken, hiç kan dökmek istemiyorum!"


O, konuşurken, ondan buradaki herkesten daha güçlü bir aura fışkırdı, kör edici mor bir ışık burada çiçek açtı ve ışık yılları boyunca yayıldı.


Bu görkemli ışık... şu anda tamamen başka bir yerde, bu Cehennem Cenneti’nden çok uzaklarda, Çözülme’nin Sonsuz  Cenneti’nde görülüyordu - bu sahne, hayali bir ekranda oynanıyordu.


Tek hayali ekran bu değildi; Yedi Cennet’in tamamında Avernus Klanı’nın Kollarını gösteren çok sayıda hayali ekran daha vardı ve her sahnede, Klanlar’ı arasından Kan Kaynaklar’ını alıp, Avernus Klanı’ndan vazgeçenlerin topluca ayrılması veya ayrılmalarını engelleyenlere karşı savaşması gibi farklı seviyelerde çatışmalar görülüyordu!


İç savaşın tam anlamıyla başlaması ve kaosun çiçek açması yürek parçalayıcıydı.


Buna ek olarak, bir Vitalis Lejyonu’nun yakınında ve içinde alevlere ve küle dönüşen Kademe 2 100 Hyperversal EXTREMITY sahnesini gösteren bir ekran vardı.


Tüm bu sahneler, kadınsı bir ses yankılanırken, yavaşça oynatıldı.


"Bu... şu anda Avernus Klanı’nın her yerinde olan şeydir."


Bu ses, soğuk ve kasvetli bir sesti, çünkü Kahin Amestris’ten geliyordu.


Onun yanında, Avernus EXTREMITY Overlord’un hayali bedeni, son derece soğuk bir ifadeyle konuşurken,  duruyordu.


"Bütün bunlar... tek bir varlık yüzünden mi?"


Bu gerçekten olabilir mi?


Bu, o kadar tuhaftı ki, başkaları buna inanmakta güçlük çekebilirdi!


Yine de Avernus Kahin’i cevap verirken, başını salladı.


"Tüm işaretler Noah Osmont’u gösteriyor. Fark edebildiğim birkaç kayıt Noah Osmont diyor. Bildiğimiz korkunç bir gücün parçası olabilir, muhtemelen EXTREMITY’NİN Sonsuz Cennetler’i ile bağlantılı. Onu destekleyen 3. Kademe ve hatta muhtemelen 4. Kademe EXTREMITYLER olabilir. Şu anki tüm talihsizliklerimiz... hepsi Noah Osmont’un bizimle olan Yok Etme Savaşı’na işaret ediyor!"


...!


Bu şok edici sözler, Avernus EXTREMITY Derebey’i onları soğukkanlılıkla dinlerken, yankılandı.


Şu anda izole bir alandaydılar ve yan tarafta, onları içten içe yok eden  ve Patojenik Otorite’den kurtarmak için Kahin Amestris tarafından Kayıtlar’ı yarılan Kademe 2 ve 3 Avernus EXTREMITYLER ile birlikte kaynayan bir EXTREMITY Blue figürü görülebiliyordu.


Geçmiş Kimlikler’ini ve Kayıtlar’ını bulmaya çalışan pek çok kişinin bakışları boştu.


Avernus EXTREMITY Derebey’i tüm bunlara baktı ve kısa bir süre sonra sert bir ifadeyle konuşurken, bir karara vardı.


"Bir toplantı ayarlayıp, ayarlayamayacağınıza bakın. Gerekirse Senatus EXTREMITY’İ de dahil edin. Ben ve Osmont."


...!


Ondan şaşırtıcı ve inanılmaz bir dizi kelime yükseldi ve anında, Aşama 4 Hyperversal EXTREMITY kalabalığına tamamen adım atan EXTREMITY Blue figürü, böğürürken,  serulean bir Lunacy ışığı yaydı.


"Ne?!"


Avernus EXTREMITY Derebeyi’ne karşı cüretkâr bir soru ve muhalefet.


Yine de bu varlık.... Avernus Klanı’nın mevcut durumunu gösteren birçok hayali ekrana bakmaya devam etti ve kendini tekrar etmedi!


-


Çözülme’nin Cehennem Cenneti’nde.


Sadece iki varlığın bulunduğu izole bir alanda, her ikisi de orijinallerinin klonlarıydı.


Bu iki varlık karşı taraftaymış gibi birbirlerine bakarken, Çözülme Yargıcı’nda büyük bir değişim meydana geldi!


Yüzündeki peçe düşmüştü.


"Svetlana."


Noah, bu ismi söylerken, şeytani bir gülümseme yayıyordu, şu anda EXTREMITY Ruh’u sayesinde 3. Kademe Hyperversal EXTREMITYLER’İN detaylarına göz atabiliyor ve isimlerinin yanı sıra birkaç detayı daha gözlemleyebiliyordu.


Obsidyen göz bebekleri, bozulmamış bir güç ışığıyla parıldarken, yüz hatları, görünür hale geldi, açık teni yıldız ışığı kıvılcımları saçarken, yüzüne, EXTREMITY Derecesi’nde olan uhrevi bir güzellik duygusu yerleşti.


Dolgun ama küçük kırmızı dudakları ve özgürce dalgalanan obsidyen saçları vardı ve beyaz taşlarla işlenmiş fırfırlı siyah bir elbise giyerken, muhteşem ve başkaları tarafından dokunulmaz görünüyordu!


Gözlerinde, büyük bir güç vardı ama yine de Noah’a karşı saldığı tehditkâr Hyperversal EXTREMITY Otorite’si, ona yakından baktığında, tamamen kaybolurken, içinde büyük bir keder ve karanlık görülebiliyordu.


"Eğer böyle bir an geldiyse, o zaman bunca yıldır korktuğum şey düşündüğümden de yakın demektir."


Konuştuğunda, Noah’ın oturmuş bir şekilde kendisine baktığını gördü ve o da aynısını yaptı.


Noah, cevap verirken, çenesine dokunduğunda, onun sözlerine rahatça gülümsedi.


"Büyük Çözülme Yargıcı neyden korkuyor olabilir? Vacuous Hyperversal Soylar’dan geldiğinize göre, Vitalis Cennetler’ine gönderiliş amacınızdan mı korkuyorsunuz? Bunca yıldan sonra fikriniz mi değişti? Yoksa EXTREMITY Curagulus’a katıldıktan sonra mı?"


"..."


Sözleri, Fesih Yargıcı’nın gözleri kısılmış gibi keskindi.


"Konuşma tarzın kolayca öfke uyandırıyor, biliyor musun? Bana bakıp, tüm hikâyemi bildiğinizi varsayabilirsiniz. Neler yaşadığımı ve şu anda nerede olduğumu anladığınızı varsayabilirsiniz. Ama sizi temin ederim ki... yanına bile yaklaşamazsınız."


...!


Gözlerinde, karanlık bir ışık parladı, içinden büyük acı ve keder dalgaları sızdı, bakışları odaklanamadı ve devam ederken, hiçliğe baktı!


"Doğduğum gün, kesinlikle hiçbir şey olmadığım Varlığıma kazındı. Takip eden yıllarda bana hiçbir değerim olmadığı öğretildi. Bunca yıldan sonra, onca dönemeçten sonra, gerçekten istediğim şey..."


İmkânsızı arayan bir bakışla devam ederken, ellerini, yukarıdaki hiçliğe doğru kaldırdı.


"Gerçekte olduğum şey-"


BOOOM!


Sözlerini tamamlanmazken, Cennetler sarsıldı.


Patlama sesi... aslında ondan çıkmıştı.


Bu Zenith Kademe 3 Hyperversal EXTREMITY , kör edici bir tekilliğin çiçek açtığı göğsüne doğru bakarken, ifadesi sertleşti - bu tekillik son derece saf Vacuous Hyprversal Otorite yayıyordu!


"Hayır... o kadar erken değil, henüz değil!"


Konuşurken, içinde bir ıssızlık ve şok duygusu kabardı, Varoluşu’nun içinde bir şeyin harekete geçmesinin ardından bir fenomen çiçek açtı.


Bu fenomen... bunu deneyimleyen tek kişi o değildi çünkü Yedi Cennet’in dört bir yanında benzer fenomenler tam da şu anda çiçek açmaya başlamıştı!




Not: Ne oluyor gene ya.