Bölüm 2772: Ata’yı Selamlıyor! I


Mor sıvılaştırılmış otoritenin bozulmamış sıvılaştırılmış dalgaları ayaklarının altından akıyordu.


Sima Klanı’nın bu bölgesinde, üzerlerinde bir ışık aurası dönerken, Noah’ın figürü, Cennet Quintessential Hyperversal İmparator Soyu’nun katıksız Kan Soy’u Otoritesi’ni yaydı!


Bunu yaparken, alnında çok renkli bir parlaklıkla ışıldayan, Sima Kahin’i, Temel’in EXTREMITY’Sİ ve Erikson’un alınlarında yükselen Quintessential Enneagonal Varoluş Mücevherler’inden çok daha görkemli görünen ve çok daha büyük bir ağırlığa sahip olan görkemli bir Quintessential Ata Enneagonal Varoluş Mücevheri vardı.


Yine de üçü de şaşkın bir şekilde Noah’a bakarken, Sima Kahin’i bile önsezisinin doğru çıkması karşısında sersemlemiş görünüyordu.


Aynı anda hem genç hem de en verimli çağında gibi görünen yaşlı figürü, ayaklarının altındaki sıvılaşmış Otorite’ye vururken, bastonunu sıkıca kavradı ve ilerleyerek, bir sonraki anda olduğu gibi onun önünde durdu...


Şok edici bir eylem gerçekleştirildi.


Sima Kahin’i, bu 4. Kademe Hyperversal EXTREMITY,  Noah’ın önünde belirdiğinde, şaşkın gözleri yavaş yavaş derin bir sakinlik hissine büründü... Gözlerini kapatıp, konuşurken, sesi, sakin bir şekilde yankılanırken, başı ona doğru saygıyla eğildi.


"Bu ihtiyar Ata’yı selamlıyor."


...!


WAA!


Hayal edilemez bir eylem.


Bu, bir 4. Kademe Hyperversal EXTREMITY idi.


Bu Sima’nın Kahini’ydi!


Birinin önünde başını eğmesi... EXTREMITY Senatos’un mevcut Retorikçisi’nin önünde olsa bile bunu yapmazdı!


Ve yine de... Erikson ve babası, her ikisinin de aynı Gerçekliği izlediklerinden emin olmak için büyük bir kuşkuyla birbirlerine doğru dönerken, başını gerçekten takdir ve saygıyla eğmişti.


Ancak bir an sonra Sima Kahin’i hafifçe eğilerek, sağ gözünü açtı ve onların sersemlemiş figürlerini gördü; sağ elindeki bastonu hızla iki kez Erikson’un ve Temel’in EXTREMITY’SİNİN kafalarına vururken, keskin sesi çınladı.


"Siz soytarılar hâlâ orada şaşkın şaşkın dikiliyor musunuz? Adam’a saygınızı gösterin!"


...!


Hem baba hem de oğul, Sima’nın Kahini’nin elindeki Düşük Dereceli EXTREMITY Silah’ı olan baatonla vuruldular, acı, onları tüm kuşkularından uyandırdı ve Temel’in EXTREMITY’SİNE çok daha büyük bir güç yüklendi.


Şaşkınca konuşurken, hala kuşku duygusuyla dolu bir şekilde öne doğru adım attı.


"Ben... Ben Ata’yı selamlıyorum."


Alınlarındaki Mücevherler, heybetle parlarken, kelimeler aynı anda hem yabancı hem de doğru geliyordu.


Temelin EXTREMITY’SİNİN yanı sıra, bronz teni canlı bir ışıltıyla titreşen Erikson da öne çıktı.


Bu sahne karşısında Noah, kendisini her zaman akranı olarak gören bu kendinden emin Torun’a hafif bir gülümsemeyle döndü.


Erikson’a gelince, duyguları çalkantılı olduğu için bu gülümsemeyi zar zor görüyor gibiydi.


O seçkin bir dâhiydi.


Olasılığı değiştirme yeteneğine sahipti!


Ancak böyle bir Varlığ’ın önünde... gerçekten de aynı türden akranlar olmadıklarını fark etmeye başlamıştı!


Belki geçmişte öyleydiler. Belki o zaman. Ama şimdi değiller.


"Ah..."


Erikson, bu sahneyi ve Noah’ın gülümsemesini izlerken, Sima Kahini’nin sesi tekrar çınladı.


"Bunu onlar için çok zorlaştırma, ey Ata. Olayları benim anladığım gibi anlamıyorlar."


Konuşurken, başını kaldırarak, Noah’a, özellikle de alnındaki göz kamaştırıcı Mücevher’e baktı ve devam ederken, şu anda sadece ona bakmak için taşımak zorunda olduğu muazzam ağırlığı hissetti - daha önce olmayan bir ağırlık!


"Yedi Klan’ın her birinin arkasında bir Ata Kaynağ’ı var ve hepsi de, EXTREMITY Dereceleri’nin daha büyük hedeflerini ararken, geçen çağlar boyunca çoğu karşımıza çıkmadı. Elbette, daha da kaygısız oldukları için herhangi bir Klan’a veya Mirasa bağlı olmayan diğer Ataları’n Kayıtlar’ı da vardır."


Konuşurken, yaşlı figürü sanki bilinmeyenin çok uzağındaki muazzam Gerçekliği görebiliyormuş gibi yukarıya bakıyordu.


"Sima Klanı’nın Kaydedilmiş Ata’sı en son göründüğünde, o zamanın Sima EXTREMİTY Derebey’i ile sadece konuşmuştu, onu zar zor görebildim. Arkasında,  birkaç EXTREMITY Silahı bıraktı ve kısa süre sonra ortadan kayboldu. Görüyorsunuz... Atalar aramızda yaşamaya ve kalmaya pek meyilli değiller, hele sizin gibi özgürce yaydığınız bir Soy’a hiç sahip değiller."


Noah’a kilitlenmeye ve bakışlarını sabit tutmaya çalışırken, yukarı kaldırdığı gözleri tekrar aşağı indi.


"Örtülü Kayıtlar boyunca, EXTREMITY’NİN Derecelendirmeler’inde farklılıklarını son derece ileri götüren birkaç kişi arasında Çeliğ’in Atası’nı, Kılıcın Atası’nı ve Boksun Atası’nı biliyorum. Senin tam olarak ne olduğunu ve aramızdaki amacının ne olabileceğini henüz bilmiyorum, Ata."


Kurnaz kadın, Noah’ın cevabını beklerken,  ona yakından baktı.


Onun sözleri üzerine Noah, kendi kendine düşünürkenz gülümsemekten kendini alamadı.


Amacı mı? Farklılığı mı?


Sakince durup, parlaklığın tadını çıkarırken, vücudu, çok renkli bir ışıltıyla parladı, Noah, sakince konuşurken, alnındaki Mücevher, Ruhu’na kendisi hakkında bilgi gönderirken, titreşiyordu.


"Bunu söylemek için biraz erken olsa da, benim farkım daha önce duyduğunuz bir fark. Quintessence’nin Gerçek İmparatoru. Quintessence’nin Ata’sı! Ama... henüz bu sıfatı rahatça üstlenebileceğim bir yere gelmedim, şimdilik sadece Quintessence’nin Gerçek İmparatoru’yum."


WAA!


Gerçek Quintessence İmparatoru’nun ayrıcalığını biliyordu!


Ancak Quintessence’nin Ata’sı daha büyük ayrıcalık olduğu için... Noah, henüz Quintessence’de EXTREMITY’E bile ulaşamadığı için bunu henüz alamazdı.


Henüz değil, ama zamanı çok uzak değil!