Bölüm 2816: Temizleme! II


Altıncı Extremity Derecesi’ndeki dişi Varlık, yanındaki Demirci titrerken, muazzam bir acı ve şokla haykırdı.


Çok Renkli  Vacuous Hyperversal Varoluşsal Extremity Rün’ü Kutsal Yazıtlar’ı açılırken, eli, hareket etti, iradesi Kimmeryalı Mimarın Kayıtlar’ını arıyordu.


Elodie ile ilgili tüm Kayıtlar’ı!


Ama...


"Hiçbir şey..."


İri cüsseli vücudu titrerken, muazzam bir şekilde yaşlanıyor gibiydi, çünkü Elodie’nin Kayıtlar’ının Extremity’nin Vacuous Kayıtlar’ı ve Extremity’nin  Vitalis Kayıtlar’ında tamamen yok olduğunu şok edici bir şekilde fark etmişti.


Sanki hiç var olmamış gibi.


İri gövdesi titredi.


Yukarı doğru bakarken, Altıncı Extremity Derecesi’ndeki gücü muazzam ve sınırsızdı.


Etrafındaki sessiz boşluğa bakarken,  bakışları şiddetliydi - sanki ona karşı isyan etmek ister gibiydi!


Ancak bir an sonra... aşağı bakarken, bakışları bulanıklaştı.


"..."


Yaşlılık ve güçsüzlük bedenini doldurdu, çünkü bunu kendi içinde bulamıyordu. Bunu yapamazdı.


Altıncı Extremity Derecesi’nde ki bir güç merkezi bile... bir an sonra, körükleri etrafındaki Kaydedilmiş Tarih’i paramparça ederken, çaresizlik içinde kükrerken, ölçülemez bir zayıflık ve güç hissetmişti!


-


Uzay ve Zaman’ın yokluğu boyunca.


Vacuous Hyperversal Etki Alanlar’ı içinde - Azap Cenneti’nin içinde.


Bir adam ellerini sallayarak, etrafındaki birçok figürün kaybolmasına neden olurken, etrafında, sessiz Azap dalgaları kükrüyordu.


Şu anda bakışları ciddiyetle doluyken, Vücudu’nu, kararsız bir şekilde bir Extremity örtüyordu.


"NANKÖR!"


Bir an sonra, Varoluşsal Extremity Otoritesi’nin girdabıyla dolu göz kamaştırıcı obsidyen bir daire çiçek açıp, bu adamın figürüne doğru çökerken, her yerden bu kelime yükseliyordu!


Sağ elini, göğsüne koymaya geldiğinde, gözleri, Cerulean ışık dallarıyla parladı.


Kalbi’nin son atışını hissetti.


Varoluşu’nun içinde oluşturduğu karmaşık Sistem Katmanlar’ını ve kendisi ve sevdikleri için ölümle yüz yüze gelmeyecekleri güvenli bir Cennet yaratmak için yaptıklarını hissetti.


Düşmanın kim olduğunu bilmediği için koruma önlemleri bir an önce otomatik olarak devreye girmişti ama artık bunun bir önemi yoktu.


Sadece kurduğu şeyin yeterli olacağını umuyordu.


BOOOM!


Kıyamete özgü bir parıltıyla, Varoluşsal Extremity Otoritesi’yle vızıldayan dönen çember, Büyük Gaspçı’nın suretinin üzerine geldi.


Kıyamet Otorite’si, Noah Eckert’in üzerine çöktü ve bunu fark ettiği anda, vücudu serbestçe dağılırken, mavi ışık dallarına dönüştü!


Bu Cerulean ışık dallarının büyük bir kısmı, en nihayetinde tamamen yok olup, unutulmadan önce, alçalan obsidyen yıkım çemberinin etrafından dolanmaya çalıştı!


"..."


Perdition Denizler’i, özgürce akarken, geriye büyük bir sessizlik ve hiçlik kaldı.


Noah Eckert’in eskiden olduğu yerde... hiçbir şey kalmamıştı!


Noah Osmont’la ilgili her şey ve herkes için kapsamlı ve belirsiz bir temizlik gerçekleşmişti; Zaman’ın bu yokluğu önemli bir dönüm noktası ve Vitalis ve Vacuous Hyperversal Etki Alanlar’ında olduğu gibi pek çok kişinin zihnine kazınacak bir andı... beraberinde, muazzam bir korku getiren tek bir kişi gürledi.


Aynı anda hem büyük bir güç sergileyen hem de diğer herkese bir hatırlatma görevi gören tek bir kelime!


Varoluş’un her yerinde aynı anda gerçekleştirilen eylemler bu tek kelimenin gücünü daha da pekiştirdi ve onunla birlikte Sonsuz Cehennem Cenneti’n manzarası tamamen değişti.


Klanlar’ın ve Mirasçılar’ın yapısı parçalandı ve ıssızlaştı.


İster Extremity ister Apex Aeonik Yaşam Formu olsunlar, Desilyonlarca dan fazla kişi öldü.


Ve hepsinin çoğu....


HUUM!


Vitalis Hyperversal Otoritesi’nin yankılanan dalgaları, sadece Baş Yutan ve Vitalis Ozanı’nın figürünün kaldığı izole alanda çiçek açtı... Çevre, içinden iri yarı bir Varlık çıkarken, büküldü ve eğrildi.


Extremity Derece’sinde Yüz Hatlar’ı, büyük yaşı ve gücüyle, bu aslında Çeliğ’in Atası’ndan başkası değildi.


WAP!


WAP!


Dakikalar sonra bir Hyperversal Otorite patlamasıyla gelen tek kişi o değildi.


Ve bunu, bir Vitalis Hyperversal Otorite patlaması izledi... beyaz ve siyah parıltılar bir nanosaniye içinde devam etti... bu alan, Extremity Dereceler’inin üst kademelerindeki korkunç auralarla doldu.


Bazıları yoğun bir şekilde Vitalis’in Varoluşsal Extremity Rün Yazıtlar’ı ile sarılmışken, diğerleri Vacuous ile sarılmıştı.


Farklı ırklar ve inançlar insansı formların çeşitleriyle süslenmişti ve bazıları Çeliğ’in Atası’na bakıp, tanıma ve saygıyla başlarını sallarken, aynı şeyi buraya yeni gelen birkaç seçkin Varlığ’a da yapmışlardı!


Hepsinin bakışları, Noah’ın Nanosaniyeler önce olduğu yere odaklanmıştı.


Yan tarafta, Baş Yutan’ın figürü tarihe gömülmüş bu korkunç canavarların gelişiyle titrerken, o anda bu Varlıklar’dan birinin sesi bir parça kederle çınladı.


"Küçük Ozan, her şeyi gördün mü?"


Bu kadınsı sesin sorusu, sanki buradaki işi bitmiş gibi sakince aletlerini ve araçlarını toplayan Vitalis Ozanı’na yöneltilmişti.


Vitalis’in Ozanı’nın maymuna benzeyen suratı, gitmeye hazırlanırken, hiçbir duygu hissetmeden başını salladı.


Bu kez yarattığı senfoni muhteşemdi ama ağzında özellikle kötü bir tat bırakmıştı.


Ayrılmadan önce, Çeliğin Ata’sı akince konuştu ve sözleri Vitalis’in Ozan’ını durdurdu.


"En son Onurlandırılan nasıldı?"


"..."


Ağır bir soru.


Buradaki diğer güçlü Varlıklar’ın ifadelerinin değişmesine neden olan bir soru idi.


Hatta bazı Varlıklar böyle bir soru sorulduğunda, hemen burayı terk etmeyi tercih etti, çünkü bu son Onurlandırılmış Kişi’ye sadece gevşek bir şekilde bağlı olan Sayısız kişinin onunla birlikte nasıl yok olduğunu doğrulamışlardı!


Vitalis’in Ozan’ı yavaşça konuşmadan önce bir an sessiz kaldı.


"Extremity’e ulaştıktan Nanosaniyeler sonra, Extremity’nin Beşinci Kademesindekiler’i katledebiliyordu. Kim bilir ne kadar ileri gidebilirdi..."


WAA!


Vitalis’in Ozan’ı ardında bu sözleri bırakarak, ortadan kayboldu.


Artık Kaydedilmiş ve Kaydedilmemiş Tarihler boyunca her zaman uzanan bir dizi şok edici derecede güçlü varlıkla dolu olan bu alanda, başka bir ses gürledi.


"Yükseldiği kadar çabuk düştü...huzur içinde yat, Osmont."


...!


Derecesi bilinmeyen bir Varlık kaybolmadan önce bu sözleri yankıladı.


Diğerleri ise tüm bu olup, biteni sessiz ve düşünceli bir şekilde izliyordu.


Doğrulayabildikleri tek şey... en son Onurlandırılan Kişi’nin çoktan düşmüş olduğuydu!