Bölüm 2916: Varoluş Meyve’si! IV


Quintessence’nin Extremity’si, ilk Varoluş Meyvesi onurunu Quintessence Dowager’a sundu!


Quintessence Dowager’a!


Amelia Osmont, sersemlemiş halinden kurtulup, ellerini umursamazca salladığında, Ruination ve Sonsuz Hyperversal Cennet’in Tezahür’ü bu duruma gülümsedi.


"Kes şunu, böyle bir şeye ihtiyacım yok. Kazanmanız gereken bir savaş var, değil mi? Hepsini ihtiyacın kadar al..."


...!


O anda bile, Oğlu için en iyisini istiyordu.


Tıpkı Noah, Ruination ve Sonsuz Hyperversal Cenneti’nin Tezahürü gibi, onun Varoluş’u da, önündeki bu Meyve için haykırıyordu, ancak bir Anne olarak rolü o kadar derindi ki, hepsinin arasında bu Niyet’in bir zerresini bile göstermedi!


Noah, annesinin önünde belirirken, ona gülümsedi, ellerini tuttu ve Varoluş Meyvesi’ni avuçlarına yerleştirdi.


"Geçmişte geçirdiğiniz tüm uykusuz geceler için bir hediye olarak kabul edin. Değiştirdiğin tüm bezler için. Ne zaman hastalansam tüm endişelerin ve stresin için. Yıllarca hiçbir şey yapamadığım gözyaşların için..."


Extremitu Dokuyucu’su, Kayıtlar’ını çok iyi anlıyordu.


Kayıtlar’ının ilk başladığı ana geri dönebilir ve her şeyi hatırlayabilirdi.


Annesi’nin yaşamak zorunda kaldığı kalp kırıklığı ve zahmet! Bebekken durmadan ağladığı uzun geceleri. Babasının evde olduğu daha da uzun günler.


Karşısındaki bu Kadın’ın hakkını hayatı boyunca ödeyemezdi ama en azından şimdi avucundaki Varoluş Meyvesi’ne doğru işaret ederken, onu mutlu etmeyi ve endişelerinden arındırmayı umuyordu!


"Lütfen."


Quintessence Dowager, oğluna sadece tek bir Varlığ’ın tasvir edebileceği aşırı sevgi dolu gözlerle baktı, nefesini bırakıp, elindeki göz kamaştırıcı Meyve’ye bakarken, o anda ağlamadığından emin oldu.


Sonra Meyve’yi ağzına götürdü... ve bir ısırık aldı.


...!


Tüm Varoluş’u, akıl almaz bir ışıkla patlamıştı.


Ağzı, kendi kendine hareket ediyor gibiydi çünküu birkaç ısırıkta, tüm yarı saydam Meyve yok olmuştu!


HUUM!


Hiç şüphesiz, içinde büyük değişiklikler olurken, tüm yüzünde, parlaklık ortaya çıktı. Ama dışarıdan bakıldığında... Noah’ın gözleri kısıldı, çünkü teninin daha parlak hale geldiğini gördü. Daha genç görünüyordu.


Hayır, daha genç değil - daha çok ilk gençlik çağında! Sanki yedikten ve bu Varoluş Meyvesi’ni özümsemeye başladıktan sonra, en mükemmel haline geliyordu!


"Tanrıçam..." Sözler’i, Varoluş Otoritesi’yle dolup, taşarken, büyülenmiş bir tonda konuştu, tüm Varoluş’u, güçle yukarı doğru tırmanırken, vızıldamaya başladı.


"Bunu denemelisin..." Quintessential Dowager, Sonsuz Hyperversal Cenneti’nde, bir Varoluş Meyvesi yiyen ilk kişi olurken, böyle konuşmuştu.


Noah, ellerini sallarken, derin bir bakışla böyle bir sahneye baktı, bu eşsiz Meyveyi oluşturan on binlerce Parça, dört bileşenin tümü için sayı 300.000’e ulaşana kadar ortaya çıktı!


Ve sonra, Galaksiler’in dönen yıldız gövdelerine benzer şekilde, tüm bu parçalar hareket etti ve bir milisaniye içinde, üç göz kamaştırıcı Varoluş Meyvesi meyve verirken, bir araya geldi.


Bir’i, Ruination’a doğru süzüldü.


Bir’i, Sonsuz Huperversal Cennet’in Tezahür’üne doğru süzüldü.


Diğeri ise, Tiran bir ışıkla, Noah’ın ellerine geldi ve bu harikayı ilk kez tadarken ,tüm yarı saydam Meyve ağzına atıldı!


...!


Bir an sonra, vücudunda, yabancı ama doğal bir Otorite filizlendi ve Noah’ın Varoluşu’nun her bir Parça’sı, bunun için savaşıyor gibiydi.


Şu anda Noah, bu Otorite’yi yakından keşfetmek ve anlamak için İradesi’ni son derece analitik hale getirmişti, ancak Varoluş Meyvesi’ni bulduğunda, neredeyse kendini kaybediyordu... Varoluşlar’a, derin bir coşku duygusu yaşatıyordu!


Öyle ki, Varoluşlar’ı içindeki her şey bu Otorite’yi içmeye çalışırken, zihinsel durumlarını bile etkileyebilirdi.


Noah, Varoluş Meyvesi’ni çiğnediğinde, sanki içinde muazzam bir Otorite denizi patlamış gibi hissetti ve başlangıçta bu deniz yönlendirilmeyi bekliyordu.


Sadece bir an için... Noah’ın tüm Varoluşu’na yayılırken, bir yön bekledi, ancak bu an geçtikten sonra, bu Otorite kendi kendine hareket etti.
Sanki Noah’ın  seçim yapmasına bile gerek yokmuş gibi, bir parlaklık patlamasıyla, Noah’ın  Ruhu’nun içine battı! Sanki,.onun en çok neye ihtiyacı olduğunu görmüş ve bunun Noah’ın Ruh’u olduğuna anında karar vermiş gibiydi.


"..."


Noah, bu sahneyi dikkatle analiz etti ve doğal olarak, Varoluş Meyvesi’nin her şeyden önce bir Varoluş’un eksikliklerini gidermeye gittiğini anladı. Bir başka nokta da, bir Varoluş Meyvesi’nin içindeki bu şok edici Otorite’yi kontrol etmekti...


Ama bunu yapabilmesi için yeterli güce sahip olması gerekiyordu!


Ve Noah, Varoluşu’nun içinde filizlenen Otorite Denizi’nin akışını durdurmaya ya da yönlendirmeye çalıştığında, bunu bile yapamadığını fark etmişti!


Bu yüzden... onu serbest bıraktı.


HUUM!


Ruhu’na, yutulmuş Varoluş Meyvesi’nin tüm Otorite’si aktı.


Bu Otorite’nin ne yaptığını incelerken, Noah’ın Varoluş’u boyunca Vermillion Alevler’inin Dallar’ı Dokundu ve Genişliği’nin genişlemeye başladığını hissederken, Ruh’u, derin bir coşku Niyet’i yaydı.


Ruh’u, her şeyi içinde barındıran bir konteynere benziyordu.


Varoluşsal Extremity Otoriteler’i, bu kabın içinde son derece ağırdı! Noah, Varlıklar’ın Varoluşsal düzeyde yalnızca bir ya da iki kavramı alıp, genişletmelerinin mantığını görebildiği için onun tüm Parçalar’ını kaplıyorlardı.


Ama o açgözlüydü.


Ve daha fazla Varoluşsal Kavram’a duyduğu açgözlülüğün bedelini ödemesi gerekecekti ve zaten şu anda Ruh’u vaftiz ediliyordu. Ruh’u olan Kap, Ruhu’nun genişlemesiyle birlikte tutabileceği şey bakımından genişliyordu, mevcut Varoluşsal Extremity Otoriteler’i daha da yükselebilirdi ve dilerse, başka bir Varoluşsal Extremity Otorite’si ekleyebilirdi!



Not: Ne düşünüyorsunuz? Bizim oğlan durmuyor! Herhalde en fazla 15 20 dakika geçmiştir en fazla bu da. Ve Adui 9 gün bekleyeceksiniz diyor.😅 10000 bölüm sonra görüşürüz o zaman.😅😆😆😆😆😆😆 Resmen Zaman Kavram ı geçmiyor. Halbuki diğer serilerde o kadar kolayca akıyor ki.😅