Bölüm 2918: Ağır! II


Sonsuz Hyperversal Cennet’in derinliklerindeki izole bir alanda.


Ruhu’nun sürekli genişlediğini hissederken, Noah’ın iradesi Ruination’a yöneldi.


Ruination, sanki, onun delici bakışlarını hissedebiliyormuş gibi konuşmaya başladı.


"Kendiniz de görebileceğiniz gibi çok karmaşık Üstat. Ancak içimde neden olduğu değişiklikler çok önemli ve bilinmeyen sayıda özümsedikten sonra, onları daha sonra çoğaltabilmeliyim."


...!


Evet.


Bu hâlâ çok yüksek bir rakamdı.


Noah, ellerini tekrar sallarken, onun sözleri karşısında başını salladı.


Bu kez, yüz binlerce Endokarp, Mezokarp, Ekzokarp ve Varoluş Meyveler’inin Tohum Parçalar’ı üzerlerinde çiçek açtı.


Ortaya çıktıkları anda, dönmeye ve birleşmeye başladılar ve kayboldukları yerden yeni parçalar yerlerini aldı.


Ve birleşmenin merkez noktasında... birbiri ardına Varoluş Meyveler’i belirdi... Noah, analiz ettikten sonra, en kritik şeyin önce bu harikaları tam olarak anlamak olduğunu biliyordu.


Ve bunu yapmanın en iyi yolu, onları yutarken ve özümserken, Extremity Dokuyucu’su Unvanı’nından yararlanmak.


Yukarıdan yarı saydam bir ışıkla birbiri ardına meyveler inerken, bu kez, Noah’ın ağzı açık kaldı ve onları teker teker içine çekti.


Bu korkunç mucizenin taşmasından endişe etmedi.


Aç bir süngere benziyordu.


Varoluş’u, sahip olduğu tüm Kavramlar’la zaten ince ince gerilmişti!


Varoluşsal Otorite’nin çiçek açan yarı saysam Denizler’i... her şeyi Tiranlıkla içine almak isterken, onun için kurtarıcı bir lütfa benziyordu!


Ne de olsa, Extremity Derecelerine ilk adımını atmasının üzerinden onun için epey ama başkaları için çok az bir zaman geçmişti.


Dakikalar.


Ona göre, bu süre yeterince uzundu.


Yedinci Extremity Derecesindeyken, Noah, aynı anda on Varoluş Meyvesi’ni yuttu ve onların çiçek açmasının ardından Varoluşu’nun içinde Otorite dalgaları çiçek açtı ve Ruhu’na doğru yükseldi...


Extremity Dereceleri’nin sularındaki figürü bir değişim geçirdi.


Sanki, artık yokmuş gibi bir ışık titreşimiyle anında kayboldu ve Noah, gözlerini tekrar açtığında...


"Huh?"


Etrafındaki su farklıydı.


Çok daha berraktı.


İncelmeye başlamıştı.


Bu derin suların üst yüzeyine yaklaştığını düşündürecek kadar saf görünüyordu.


Ve Noah, buraya vardığı anda, her taraftan ağır ve inkar edilemez bir basınç düşerken, sular kaotik bir hal aldı ve yine de yanan geçici bir ışık onu kaplarken ve saçma bir süreci devam ettirirken, Varoluş’u sadık bir şekilde güçlü kaldı!


Etrafındaki her şeyi onayladıktan sonra... Noah, 10 Varoluş Meyvesi’nin anında tüketilmesinin kendisini Yedinci ve Sekizinci Aşama arasındaki sınırı anında aştığını doğruladı, şu an itibariyle gerçekten de, Sekizinci Aşama içinde dolaşıyordu.


"..."


Dokuzuncu Dereceden uzak bir mesafe.


Extremity’nin ötesinde yatan her şeyden uzak bir mesafe!


HUUM!


Ve şu anda bile, yükselişine devam ederken, Varoluş’u, bitmek tükenmek bilmeyen bir kararlılıkla yanıyordu!


Varoluşu’nun durumu şu anda benzersizdi, çünkü her Varoluş Meyve’si Sonsuz Otorite Denizler’ini içine bıraktıktan sonra, hepsi Ruhu’na doğru yükseliyordu.


Ancak kısa bir süre içinde ondan fazlasını yuttuktan sonra, bu engin denizlerden bazılarının hedefi değişti.


Sanki, bir kez daha seçim yapıyorlarmış gibi durdular.


Böyle bir sahnede Noah, bir kez daha son derece hassas bir şekilde odaklandı.


Beden’i ve Köken’i onu takip edecek miydi?


Köken’i, eşsiz Aletheian Cennetler’ine ve kendi Extremity Damarına sahipti, hatta, harikulade bir Demir Ocağı’na sahip olduğu için kendi başına Ganimet üretebiliyordu!


Acaba... kendi Varoluş Meyveler’ini üretebilecek miydi?


Başkalarının sadece hayal edebileceği bir temel oluşturduktan sonra Vücud’u, eşsiz bir fizyolojiye sahip olmuştu!


Acaba-


BOOM!


Düşünceler’i, Varoluş’u bir ışık darbesi yayarken, durdu.


Ruhu’nun yükselişi devam ettikten sonra, öfkeli Otorite, kendisini, Varoluşu’nun başka bir kısmına yöneltti.


>Kökeni’niz Quinessential bir hırsla yanıyor!>


>Kökeni’niz, onu daha da yücelten bir Otorite’ye maruz kalıyor!>


...!


Varoluş’un Otorite’si, onun Aletheian Cennetler’ini kaplamıştı!


Işıltılı Extremity Damar’ını


Ve...


>Cennetler içinde Cennetler, Katmanlar içinde Katmanlar.>


>İlk Aletheian Cennet’i, sizin Extremity Damarınızda oluşmaya başladı!>


Varoluş Meyveler’inin Otoritesi’nin yönü bölündü. Noah’ın güçlü İrade’si, ölçülebilen ve ölçülemeyen değişiklikleri görerek, bir sonuca varmak için Ruhu’na ve Kökeni’ne bir amaçla aktı.


>Extremity Dokuyucu’su, bir soruyu düşünürken, içinde, Varoluşsal Extremity Otoriteler’ini barındırır.>


Quintessence, Sonsuzluk, Tiranlık ve Başkahraman’a sahipti.


Bu Kavramlar, Varoluşsaldı.


Ancak Varoluş Meyvesi’nin Otoritesi’nin taşan iplerini gördükçe, Noah, merak etmeye başladı.


"Birinin Extremityler’inin Dokumalar’ı Varoluşsal ise, o hâlde, kendi Varoluşlar’ı ne olacak?"


...!


İleriye giden yolu arıyordu!


Kişinin Kavramlar’ı Varoluşsal olabilirdi, evet. Peki ya kendi Varoluş Yönler’i ne olacaktı?


Kişi’nin Ruh’u, Köken’i ve Beden’i ne olacaktı?


Peki ya Ruh, Köken ve Beden Kavramlar’ını da, Extremity’e doğru genişleten Noah gibi bir durum olsaydı - ya bu Kavramlar, Varoluş Unsurlar’ıyla birlikte Varoluşsal hale gelseydi?


Noah’ın İrade’si, Köken’i ve Ruhu’nun derinliklerine bakarken ve merak ederken, yarı saydam Otorite’nin azgın dalgalarını gözlemlerken, ışıl ışıl parlıyordu.


"Bunu başarmamda bana yardım edebilir misin?"


"..."


Varoluş Meyvesi’nin harikulade Otoritesi’nden hiçbir cevap gelmedi.


Bilinçli değildi.


Sadece Noah’ın tam olarak kavrayamadığı Dokumalar’a göre hareket ediyordu.


Nabız gibi atarken, Extremity Damarı’nı sardı, Varoluş’u tersine döndü ve içinde bir Aletheian Cennet’i çiçek açmaya başladı.


Çiçek açan Cennet... Noah’ın Extremityler’inin Dokumalar’ının bir karışımıydı.


Özellikle dört tanesinin.


Quintessence.


Sonsuzluk.


Tiranlık.


Baş Kahraman.


Varoluşsal Extremity Otoriteler’inin Dokumalar’ı, Kökenini dengelerken, Extremity Perde’si içinde çiçek açan ilk Cennet birlikte çiçek açtı.


İlk Aletheian Cennet’i... Varoluşsal Dokumalar’a sahipti!