Bölüm 2935: Gülünç! I


Vitalis’in buzul dalgaları uçsuz bucaksız bir deniz gibi aşağıya doğru akıyor ve yollarına çıkan her şeyi donduruyordu; uzaktan kendisine benzeyen bir Mimeisthai’ye karşı koyan Kader’in Oğlu bile geri itilmişti!


Buzul ışığı kısıtlayıcıydı ve kişinin Varoluşu’nun Ruhlar’ını tamamen donduracak zincirler gibi sarıyordu ve diğerlerinin tepki vermesini bile zorlaştıran taklit edilmiş bir Quintessence hissi taşıyordu.


Böylece, kabaran buzul denizi aşağıya doğru iniyordu.


Birisi, öne çıkmak zorunda kaldığında pek çok kişinin bakışları parıldadı, Vücud’u, böylesine korkunç bir zamanda varoluşsal ışıklarla aydınlandı bile...


"Hoo..."


Kadim bir Varlığ’ın sesi, sadece bir fısıltıyla yükselirken, Çeliğ’in Ata’sının  görüntüsü öne çıktı.


İri cüssesi, uzun yıllar demirci olarak çalıştığını gösteren belirgin ve yaşlı kaslara sahipti.


Bronz gümüş rengi teni, yaşlılık ve mağduriyet yayarken, gözlerinin önünde, istem dalgaları yükseliyordu.


>Masalı’nız Varoluşsal Alanlara kazınmış uzun bir masaldır.>


>Şimdi Masalı’nızı, kendi Varoluşunuz’a kazınacak şekilde yükseltebilecek bir Varoluş’un Dokumalar’ına katılıyorsunuz - ve Masalınız’ın daha da geniş alanlarda yankılanması için. >


>Masal’ınız sizi, Vitalis ve Vacuous Hyperversal Alanlar’ındaki en seçkin Varlıklar’dan biri olarak güçlendiriyor.>


...!


Çeliğ’in Ata’sı, uzaktan Quintessence Ozan’ın davulları yüksek tempolu hale gelirken, bu uyarıları görmüştü.


TU! TU! TU!


Sanki, büyük bir şeye tanıklık etmek üzerelermiş gibi.


Derin bir ışıkla birlikte birçok İrade yankılanırken, Çeliğ’in Ata’sı kollarını açtı ve... Vücud’u,  göz kamaştırıcı bir gümüş ve bronz denizine dönüştü.


Quintessence ile titreşen bir Deniz.


Uzun ve başarılı bir Masal taşıyan bir Deniz.


Bu Deniz, Vitalis’in buzul dalgalarıyla çarpışmaya devam etti ve ancak içine yakından bakıldığında, sularının sayısız küçük Silahtan oluştuğunu görebilecek kadar genişledi!


BOOM!


Çeliğ’in Atası’nın karşı saldırısı bir tetikleyici gibi davrandığından, diğerleri bu çileyi kendi başlarına halletmenin bir yolunu ararken, Kavramlar’ı, zaten ayakta durmalarını mümkün kılan Varoluş’a güvenmek zorunda kalmadan geri saldırırken, etki yankılandı!


Bu olay olurken, aynı zamanda.


Masallar, ortaya çıkan tüm Efsaneler’ini güçlendirirken aynı zamanda.


Yağma Dokumalar’ı aşağı inmeye başladığında, yaldızlı bir ışığın parıltısı bedenlerinde vızıldamaya başlamıştı!


Yağma Dokumalar’ı ve şimdiye kadar sadece Noah’ın oynadığı gülünç Yetenekler ortaya çıkmaya başladı ve Noah’ın kendisi bile... bu Yetenekler’in sonuncusunu görmemişti!


Sonsuz Hyperversal Cennet’ten uzakta ve şok edici bir savaşın sürdüğü Helios’un kaotik Sonsuz Cenneti’nde Noah, Varoluşsal Hayali Dokuma’nın Hologramı’na yönelik amansız saldırılarına ara vermedi; tüm hasarlar şu anda %50’ye varan oranda yansıtılırken, Varoluş’u, vurgulanan alanlara tekrar tekrar vuruyordu.


Ve Mimeisthai’nin kendisi de, [Varoluşsal Analitik Yağmacı] Hayali Dokuma V2 çağrıldıktan sonra, gücünün %50’sini gösteren Noah’tan gelen bu Yapı tarafından görüşü kapatıldığı için bir adım bile ilerleyememişti!


Bu durum, Mimeisthai’nin şu anda geri püskürtülen tek kişi olduğu şok edici bir gerçeklik yarattı ve Noah’ın saldırı telaşı sona erdiği an, tüm Varoluş’unun yutulmasının sona ereceği an olacaktı.


Mimeisthai, bunu biliyor gibiydi ve böyle bir noktada, kayıtsız Gözler’i, kendisine doğru bakmayan uzaktaki Noah’a doğru soğuk bir şekilde parlamıştı!


Ve gözlerinin içindeki Vitalis muazzam bir şekilde parlamaya başlamıştı.


Etrafındaki beyazlık, vücudunun giderek, daha fazla kısmı çatlayıp, yarılırken, bile bir ışık aurorasına dönüşmüştü.


Sanki her an bu Mimeisthai’nin Varoluş’u yok olacakmış gibiydi!


Yine de böyle bir anda...


HOONG!


Göz kamaştırıcı beyaz ışıktan oluşan bir ışın, Helios’un Sonsuz Cenneti’ni yararak, yukarıdaki uzaya çarptı ve Mimeisthai’nin üzerine inerken, yolu üzerindeki birçok Varoluş Düzlemi’ni paramparça etti.


...!


Ve ardından, sanki nükleer bir beyaz ışık patlaması dışa doğru genişliyormuş gibi, Gerçeklik, sayısız parçaya bölünürken, tüm Varoluş Dokumalar’ı, Kayıtlar ve Extremityler geri itilmişti!


BOOM!


Hayali Dokuma’nın V2’nin figürü, Noah’ın uzaktaki kendi görüntüsüyle birlikte geriye itilmişti.


Paramparça olan Gerçekliğ’in ortasında, sahne netleştiğinde, Noah, her şeyi dengelemek için ellerini salladı...


İleride, parlak ama müthiş bir Gerçeklik sergileniyordu.


Ölüm sancıları içinde olması gereken Mimeisthai.


Ömcekinden daha da parlak bir ışık yayıyordu.


Sanki, yeniden doğmuş gibiydi.


Sanki Nirvana’dan geçmiş gibiydi!


Dört çift parlak beyaz kanat şimdi arkasında duruyordu.


12, kuyruk artık her şeyi delebilecek Varoluş Düzlemler’inin mızrakları gibi dans ediyordu!


Boyutları küçülüp, daha kompakt hale geldikçe, Noah’a olan benzerliği daha da büyümüştü!


Bu canavar, aslında tamamen yok olmadan önce bir dönüşüm geçirmiş ve her zamankinden daha güçlü bir şekilde geri dönmüştü, görünüşe göre bu dövüşü son derece ağır ve uzun bir hale getirmek üzereydi.


Ama Yağma’nın Extremity’si buna gerçekten izin verir miydi?


>Hedefin Dokumalar’ının analizi %75’e yükseldi. Bu noktadan itibaren, Varoluşsal Hayali Dokuma’ya verilen maksimum hasarın %75’i artık gerçek hedefe verilecektir. Ayrıca, hedefin daha iyi anlaşılması sayesinde, artık size doğru fırlattıkları herhangi bir Otorite’nin %37,5’ini hafifletebilirsiniz.>


>Hedefin Varoluş Dokumalar’ının %75’ini taşıyan Varoluşsal Hayali Dokuma V2 artık güçlendirilebilir.>


Düşmanın daha da büyük bir yüzdesi analiz edilirken, Yağma’nın Dokumalar’ı, arka planda çalışmaya devam etmişti!


Ve bu Analiz sayesinde Noah, sadece orada durup, hasarı ana gövdeye yansıtmadan önce alması gereken bir Holograma özgürce saldırabildi, böylece Mimeisthai bir tür Nirvana geçirmiş olsa ve her şeyi sona erdirmek için her zamankinden daha güçlü bir şekilde geri dönmek üzere olduğunu düşünse bile...


"Ruination."


...!