Bölüm 2955: Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’u! I


Varoluşsal Hakimiyet Diyar’ı.


Hakimiyet Kurallar’ı.


Onun Varoluşsal Omniversal İmparator Soy’u.


Sonsuz Varoluşsal Omniversal  Tohum!


Tüm bunlar, birbiriyle karmaşık bir şekilde bağlantılıydı ve Noah’ın  asıl amacı ve ayrıcalığı tüm bunları gerçekten anlamaktı ve öncelikle kendisine Imperium’un Niyeti’nden sığınak sağlayan Omniversal Tohum’u anlaması gerekiyordu.


Bu yüzden Ana Beden’i, harikulade mavi denizden ayrılıp, Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum ile olan bağlantısının Dokumalar’ını takip ederken, vızıldadı.


Tüm Kayıtlar’ı içine çekildikten sonra, Extremity’nin Quintessential Kayıtlar’ı bile her şey kendisine ait olsa da onunla ilgili hiçbir şey içermiyordu, ancak Varoluş’unun Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum ile olan karmaşık bağlantısını hala hissedebiliyordu - ve hatta her zamankinden daha net bir şekilde!


Bu bağlantının, Hakimiyetler’i boyunca Dokunduğu’nu hissetti.


Extremityler’i boyunca.


Ama en önemlisi, Varoluşsal Omniversal İmparator Soy’u ile yankılandığını ve sıkıca kenetlendiğini hissetti.


Omniversal bir Soy. Omniversal bir Tohum.


Bu ikisi, birbirine kenetlenmiş bileşenler gibi görünüyordu ve  böyle bir bağlantı sayesinde, Noah, sürekli değişen Omniversal Tohum’un derinliklerine daldı, Gerçekliğ’in Dokumalar’ı bir an sonra çarpıtıldı ve görüntüsü, yüksek yoğunlukta Varoluşsal Extremity Otoriteler’iyle dolu bir alanda belirdi.


Yüz milyonlarcası bulunan Extremity Rün Kutsal Yazıtlar’ı, Kozmik yılanlar gibi dönerek, yanan çok renkli nehirler oluşturan bileşenler haline gelirken, özgürce yüzüyordu.


Aralarında, Manadinamik Kutsal Yazıtlar’ı görülebiliyordu.


Entropi, Genesis, Helios, Kutupluluk, Rüyalar, Çözülme, Avalon ve diğerleri de öyle.


Hepsi, bu alanı çevreleyen devasa nehirlere dönüşmüştü ama hepsi sanki bir devre kartına takılan kablolar kümesiymiş gibi tek bir merkezi noktaya doğru birleşiyordu!


Ve devre kartı... Noah’ın ayaklarının dokunduğu yer, son derece Saf Otorite’den yapılmış düz bir adaydı.


Bir dizi renkle dolu olan ve her an Varoluşsal Extremity Otoriteler’inin dalgalarıyla titreşen bu Otorite’nin en derin yanı saflığıydı.


Herhangi bir Extremity Nokta’ya ait değildi ama Varoluşsaldı!


Üzerinde durduğu bu adanın tamamı Varoluşsaldı ve yine de içine akan Otoriteler, tüm geçmiş Doğa Yasalar’ı, Cennet ve Cehennem Otoriteler’i ve Decretum’daydı.


Sanki her an, bu Saf Varoluşsal Işık bu adadan geri akabilir ve adaya yakınlaşan Extremity ı Noktalar’ı bizzat Varoluşsal hale getirebilirdi!


Böyle bir yerde Noah, tam merkezde, birleşen tüm Otorite’nin Varoluşsal parlaklık yaydığını ve Otorite’nin çok renkli tek bir taht oluşturmak için telaşlandığını gördü.


Noah’ın gözleri, neye baktığını anında anladığı için Varoluş’un ve Extremityler’in Dokumalar’ıyla parladı.


[Varoluşsal Omniversal Taht’ın Tohumu]:: Bir başlangıç noktası ama aynı zamanda bir son. Çok az Varoluş, eğer varsa, böyle bir Taht’ta oturabilir. Ağırlığı çok fazladır. Otorite’si çok kusursuz. Üzerinde yapılabilecekler sınırsızdır.


Böylesine göz kamaştırıcı bir Taht için basit bir giriş.


Yanında ise, Omni Güzelliğe sahip bir kadın figürü görülüyordu.


Açık ten, altın, kırmızı, yeşil, beyaz, siyah ve diğer birçok renkte parlayan parlak saç bukleleri. Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un tüm akıcı Otoriteler’inden yapılmış gibi görünen bir elbise - üzerinde durdukları canlı saf topraklara Otorite akışları yayan bir cübbeye uzanıyordu!


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un Tezahür’ü belirdi ve hafif adımlarla, Noah’ın yanına geldi, elleri, Noah’ın sağına doğru uzandı.


Noah, sağ elini uzatmadan önce ona yakından baktı ve onun önünde diz çökerken, Noah, elini avuçlarının içine aldı!


HUUM!


Mutlak parlaklık ortaya çıkarken, görkemli bir melodi gürledi.


>Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un Dokumalar’ı Varoluşu’nuzla rezonansa giriyor, kontrol etmek yalnızca size ait!>


>Hakimiyetler’inizin Varoluş’un akıl almaz Yapısı’na bağlı ve onun sayesinde tavlanmaya ve daha da genişlemeye başlıyor.>


Parlaklık, yürekleri titretiyordu.


Bu sahne, başka hiç kimsenin görmeye gelmeyeceği bir manzaraydı.


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un Tezahürü’nün diz çökmüş figürüne bakan Noah’ın Niyet’i hafifçe süzüldü.

 
"Gerçekten nesin sen?"


...!


Neydi o?


Küçük bir Dünyada iken yüzen bir Ruhani Toprak olduğu söylenebilirdi.


Ama aynı zamanda gerçek de buydu. Bunun gibi pek çok başka Ruhan’i Toprak vardı, hatta halkı eninde sonunda Canavar Dünyası’ndan bu Ruhani Topraklar üzerinde de hükümdarlık elde etmişti.


Ancak bunların hiçbiri Noah’ın Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’u ortaya çıkardığının yüzde biri kadar bile bir şey yapamamıştı.


Bu da demek oluyordu ki, Noah ve onun gerçekleştirdiği eylemler, önünde duran şeyin ortaya çıkmasını sağlayan başlıca faktörlerden biriydi!


Ama bu Toprağ’ın  şu anda yaptığı şeyi yapabilmesi için. Yani Şu anda üstlendiği Omniversal Tohum kimliğine bürünenbilmesii için. Noah’ı Imperium’un amacından Uzaklaştırabilmesi için. Elbette. Köken’i eşsizdir.


"Ben..."


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un Tezahürü’nden gelen ses sakindi ve diz çöktüğü yerden kalkıp, Noah’ın elini tutarak, onu göz kamaştırıcı Varoluşsal Omniversal Taht Tohumu’na doğru götürürken, tatlılıkla doluydu.


"Ben, Efendi’nin benden yapmayı seçtiği şeyim. Beni bir hiç haline getirebilir ya da daha da yüceltebilirsin. Sen olmasaydın, tomurcuklanan bir Omniversal Tohum olmazdım. Ben sadece, senin başarılarının bir ürünüyüm... Bunun dışında bir şey varsa, Ruhani Topraklar’ın kökenine dair bir şey varsa, ben bile buna vakıf değilim."


WAA!


Sözler’i parlaklık ve Otorite’yle doluydu, Noah, göz kamaştırıcı Taht’ın önünde durmasını sağlayan bu Varoluş’un çok renkli göz bebeklerine derin derin bakıyordu!


Onun titreşen Varoluşsal Otoritesi’ni hissedebiliyordu.


Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un içindeki Sonsuz Büyüklükteki Cennetler’le olan bağlantısını hissedebiliyordu.


Bu Taht’a oturduğu anda, kendisini bekleyen Sınırsız bir Otorite’yi hissedebiliyordu!