Bölüm 3150: Varoluş Atlas’ı! V


Zaman, çok az Varoluş’un tamamen kontrol edebildiği tek şeydi.


Noah gibi Zaman’ın Fantastik bir Manipülatörü’nün bile zincirlerinden tamamen kurtulamadığı bir yerde, Kimse’yi beklemeden hızla gelir ve giderdi!


Böylece Zaman, Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum içinde geçip, gitmişti. 


Güvenli Bölge içinde verilen gün yok oldu ve yine de hiçbir düşman istila etmedi.


Ardından bir gün daha geçti ve yine hiçbir düşman istila etmedi.


Bütün bir hafta geçene kadar günler gelip, geçmiş ve Noah’ın Tüm Güçler’ini içeren bir Kum tanesi Büyüklüğüne indirilen Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum, Var-El Eonic Omniverse Kaydın sıradan bir köşesinde saklı kalmıştı! 


Bu anda Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un küçük bir Alan’ı içinde, muazzam İlerleme Dokumalar’ı yapılmıştı. 


BOOM!


"Tekrar!"


Noah’ın Ses"i gürlemişti ve Figür’ü, Dallar’ı dört bir yandan aşağı doğru inen devasa Renksiz kadim bir ağaca karşı koyarken, Doğuştan Sonsuz Quintessential Kan Hat’tı Lumen Hale’si Darbeler’in büyük bir kısmını yansıtıyor ve dayanıyordu... bundan sonra... Renksiz bir Parlaklık, taşınmaz bir Işık kalesine benzer şekilde etrafında dönüyordu!


Daha yakından bakıldığında, donuk bir Autarchial Parılt’ısı görülebiliyordu. 


Ve bu, herhangi bir eklenti olmadan tek başına Noah’ın Figürü’ydü. Herhangi bir Füzyon olmadan.


"Ya!"


Arkadan, Haysiyet ve Buzla parlayan başka bir Varoluş belirmişti, birden fazla Daha Büyük Omniversal  Otorite tarafından desteklenen Parakozm’un güçlü Aura’sı aşağıya doğru akarken, iki Buzlu Kılıç aşağıya doğru sallanıyordu!


Bu, Sona’dan başkası değildi.


Başındaki Rengârenk Kanatlar, Figürü’nün bir tüy gibi uçuşmasına ve sürekli olarak birçok farklı alanda görünüp, yeniden belirmesine neden oluyordu!


Yine de, göz kamaştırıcı Parlaklığ’ı bile Noah’a ulaşamamıştı. 


Güçlü bir Işıkla sorarken, derin bir bakışla ona bakmıştı. 


"Gerçekten Autarchial’e ulaştın mı? Büyükanne İmparatoriçe’ye bile karşı koyup, Autarchical’de olmamanın imkânı yok!"


Gözler’i Parlıyor’du.


Arkasında, Küçük CaCuLaTan, Piety, Fenrir, Nagarius, Tiamatherion ve Sonsuz Varoluşsal Omniversal Tohum’un diğer birçok güçlü Savaşçı’sı, etrafı sarılırken, derin bir Niyet ve amaçla Noah’a doğru ilerlemişti! 


Öyle ki, onun altında bile.


"Bunun için beni affet baba!"


Henry’nin Surat’ı bile, iki Daha Büyük Omniversal Otorite’nin Etkisi ile Noah’a doğru saldırırken, çok az büyümüştü! 


Yine de, yüzlerce savaşçı Noah’ın etrafını sarmış olsa bile, Invictus Hâkimiyet Kanatlar’ı, nihayet arkasına geçerken, dimdik durmuştu. 


Sadece sanki Genişliyormuş gibi titriyorlardı.


Sanki Geriliyorlarmış gibiydi!! 


Ancak bunu yaptıkları anda, tüm Nedensellik bükülmüştü. 


Varoluşsal Extremity Otoriteler’inin Dokumalar’ı kendiliğinden Bozuluyor gibiydi!


Kendisine doğru gelen herkes geri püskürtülürken, Noah’tan yadsınamaz bir Güç Patlaması fışkırmıştı. 


SAA!


Yine de bir Varoluş, Güçlü kalmayı başarmıştı; Delici Dallar’ı, Autarchical Otorite ile çevrili kusursuz bir figür oluşturarak, Noah’ın tam önüne gelmiş ve Noah kaçmak için sağa doğru gitmek zorunda kalırken, kalan savunmasını delip, geçmişti! 


Noah, Sona’ya cevap verirken, Sanctus İmparatoriçesi’nin Gözler’i ihtişamla parlıyordu.


"Hayır... Autarchy’de henüz değil..."


...!


Son günlerde olduğu gibi, henüz Autarchical’de  değildi, ama buna Sonsuz derecede yaklaşıyordu!


İlk Güç Mundi’sinin içinde, Quintessence, şu anda Autarchy Duru’sundan akan Otorite’yi Yuttuğ’u için hüküm sürüyordu.


Ama henüz o noktaya gelmemişti.


Noah’a Autarchical’i tam anlamıyla kullanma ve anlama imkânı vermemişti!! 


Aksi takdirde, buradaki herkese karşı verdiği savaş, kazananın kim olabileceği bilinmeden kalır mıydı? 


"Tekrar!"


BOOM!


Sanctus Autarch’ın Figür’ü, Noah’ın ölümcül Varoluş bıçaklarına benzeyen Renksiz Kanatlar’ının bir Tokadı’yla saygısızca geri savruldu ve Savaş bir kez daha devam etti!


Zaman, bu şekilde geçmeye devam etti.


Yükselen Varoluşsal Yetiştirme Motor’u her geçen saniye, sürekli olarak Atıyor ve Pna, daha da Büyük İlerleme Dalgalar’ı sağlıyordu ve Autarchical Duru’su, Varoluş Atlası’nın İlk Güç Mundi’sinin giderek, daha fazla güç çekmesi için açık kalıyordu!


Bu, sürekli bir pozitif geri besleme döngüsüydü ve Yükseliş’i sadece artıyor gibi görünüyordu.


Günler, bu şekilde geçmeye devam etmişti. 


Bu, Noah’ın son zamanlarda savaşmadan ya da çatışmadan geçirdiği en uzun süreydi ama yakında sona ereceğini biliyordu.


Günler sonra.


Kirlilikten Arındırılmış Varoluşsal Chronos Alanı’nda.


Noah’ın Yükselen Varoluşsal Extremity Klon’u meditatif bir pozisyonda otururken, Etraf’ı kesinlikle hiçbir Otorite Işıltısı’yla çevrili değildi - Figür’ü bir gram bile Mana içermeyen normal bir Varlık gibi görünüyordu.


Yine de, bir an sonra, arkasındaki donuk, Renksiz Kanatlar hareketle titreşti, Noah’ın Gözler’i, önünde bir sahne yansıtılırken, yükseldi.


Gözler’inin Işıl Işıl parlamasına neden olan bu Sahne’nin içinde, Var-El Eonic Omniverse Kaydı’n Ateş Kırmızı’sı Gökyüzü’nde, Varoluş’un kendilerine özgü parlaklığıyla parlayan Üç Figür olduğunu görebiliyordu.


Biri, daha önce de karşılaştığı bir Varoluştu; Sivri Kulaklar’ı ve Işıktan Kanatlar’ıyla parlayan Faesinged Kraliçesi’nden başkası değildi!


Günler önce, ilk kez savaştıkları Gökyüzü’nde dururken, Faeburned Varoluşlar’ının Lejyonlar’ı onun arkasında uzanıyordu.


Onun yanında, Yemyeşil-Altın Kanat’lı bir keçinin özelliklerine sahip bir Varoluş görülebiliyordu - Yeşil Yaşam Kanatlar’ı, konuşlandırılmaya hazır Lejyonlar’la birlikte arkalarında uzanıyordu - Yüz İfadeler’i, parlak ve iyimserlik doluydu.


Satyrus Peri’si!


Sonra, Altın Mücevher Parlaklığ’ında parlayan çok daha büyük bir Varoluş vardı.


Onu, hiçbir Lejyon takip etmiyordu.


Arkasında, Koyu Altın bir Parlaklıktan başka bir şey yoktu, Kanatlar’ı, Trilyonlar’ca Altın Güneşten yapılmış gibi görünüyordu!


Bu... Güneş Kanatlı Leprachanus’tu.


Noah, bu Üç Varoluş’a yakından bakarken, Yağma Dokumalar’ının titreştiğini hissedebiliyordu.


Her biri, farklı bir Varoluş Sistemi’ne sahipti!


Yine de, şu anda olduğu gibi bir araya gelmişlerdi! 


"Arıyorlar..."


...!