Bölüm 3247: Vahiyler! I


Etraf uğuldamıştı. 


Koruyucu Lucretia başını yana çevirdiğinde, Güzel Boynu ortaya çıktı ve Vücudu’ndaki Çok Renkli dar Savaş Elbise’si bir Omniversal Silah’ın Işığı’yla titreşti.


Noah’ın arkasında, Omniversal Voyager’ın bu küçük köşesinde, derin bir gerilim havası oluşurken, kendi Omniversal Silah’ı vızıldamıştı. 


"Gözler’iniz, bir Outerversal Morphon Ajanı’nı tam karşınızda dursa bile tanıyabilir mi?"


Kadın’ın Ses’i, Zihni’nde bir Niyet olarak yankılanmıştı. 


Can sıkıntısı ve Şakacı Gözler’i o anda son derece sakinleştiği için Dışarı’ya Ses çıkarmamıştı. 


Noah, bunu görebiliyordu.


Düşünüyordu.


Yargılıyor ve Sözler’inin taşıdığı anlamı taşıyıp, taşımadığını görmeye çalışıyordu.


Sorusuna karşılık Noah, gülümsedi ve Dudaklar’ı herhangi bir Niyet belirtme zahmetine girmeden aralandı.


"Evet. Seni örnek olarak kullanalım. Bu mesafeden, sakladığın bir şey olsaydı, bunu açıkça görebilirdim. Tabii ki bir şey sakladığınızdan değil."


...!


Noah’ın Sözler’i, Gözler’inin daha da soğumasına neden olmuştu ama Bakışlar’ının bir köşesinde, Noah’ın söylediği birkaç Dokuma’nın Omniversal Voyager’ın en önündeki Kız Kardeşi’nin dikkatini çektiğini görebiliyordu.


Neredeyse Omniversal Varoluşlar’ın sahip olduğu Korkunç Algı’yı temsil eden bir kaşıntı gibiydi.


Noah da bunu hissetmişti ve karşısındaki bu Eşsiz Varoluş’un nasıl tepki vereceğini merak etmişti! 


Onun Amacı’nı anlamak ve hatta diğerlerinin bilmediği herhangi bir Bilgi’yi elde etmek istiyordu.


Kız Kardeşi’nin yeni katılan Koruyucu ile ne konuşuyor olabileceğini merak ederken, Komuta İrade’si Koruyucusu Valeria onlara doğru hızla ilerlerken, Lucretia tüm soğukluğunu kaybederek, egzotik Bakışlar’la Noah’a doğru yürüdü, Bacaklar’ı Baştan Çıkarıcı bir hisle hareket ediyordu.


"Mmm, seninle biraz daha özel bir yere gitmeye ne dersin? Yarı Lekeli Omniverse’ye ulaşana kadar Varoluş’un Sonsuz Dokumalar’ını geçmek Saatler hatta Günler alabilir..."


Noah’ın önüne geldi ve Eller’ini Boynu’na doladı, ikisi de, Noah’ın oyuna eşlik ettiği şu anda onları izleyen Komuta Koruyucusu Valeria’nın ağır İradesi’ni fark etmişlerdi! 


"Oh? O zaman Elimiz’de biraz zaman var."


Noah’ın Eller’i Valeria’nın Mübarek Beli’ni Kavramak için uzandı, Valeria’nın Gözler’inde bir an ürpertici bir ışık parladı ama Noah bunu derin bir şekilde bastırarak, ona gülümsedi, Valeria’dan fışkıran Eşsiz bir Altın Otorite Bedenler’ini Omniversal Voyager’ın bu bölgesinden alıp, minyatür Cennetler gibi görünen birkaç özel Lojman’dan birine doğru götürdü.


Canlı meyveler ve Varoluş Nektar’ı dolu Sıvılar’la dolu özel bir Lojman’ın içinde, bir masayı çevreleyen birkaç tahtta, Komuta Koruyucusu Valeria’nın bakışlarını hâlâ hissederken, Figürler’i yeniden ortaya çıkmıştı! 


Koruyucu Lucretia da, Kız Kardeşi’nin Gözler’ini hissetti ve kararlılıkla ilerleyerek, Noah’ın Figürü’nü yakındaki bir Taht’ta doğru itti ve bir Savaş Elbise’si şeklindeki Çok Renkli Omniversal Silahlanma onun etrafında çözülmeye başlarken, ona sarıldı.


Ancak bunu yaptığında, Komuta Koruyucusu Valeria’nın Bakışlar’ı sanki daha fazla izlemeye devam edemeyecekmiş gibi kaybolmuştu. 


Bu olay gerçekleştiği anda, Koruyucu Lucretia’nın Aşk Dolu ifadesi kayboldu ve Noah’ı Tatlı Tatlı Tutan Eller’i keskin Kıskaçlar’a dönüştü; Sağ Eli’ni kaldırdığında, Çok Renkli bir Hançer belirdi; Keskin Uc’u Noah’ın Kafası’na doğru yönelmişti ve üzerinde korkunç bir Otorite toplanmıştı!


Otorite benzersizdi, sanki şimdi ne olursa olsun ya da gelecekte ne olursa olsun, nüfuz edici ışığı ne olursa olsun her zaman hedefini bulacaktı.


Onu tutan Kadın’ın Kızıl Saçlar’ı çılgınca dans ederken, Gözler’i Öfke ve Bitkinlik dolu Öfkeli bir Işık taşıyordu.


"Neden beni rahat bırakmıyorsunuz?! Söz vermişti. Ona verdiğim son haberden sonra, bana ya da yaptığım şeye bakmayacağına söz vermişti! O zaman neden seni gönderdi? İstediği her şeyi yaptım. Tek Şartım’ın bu olduğunu bildiğin halde neden buraya bir Morphon göndererek, itibarımı tehlikeye attın?"


...!


Gözler’inde muazzam bir öfke vardı.


Nefret.


O’ndan bahsederken.


Noah’ı gönderdiğini düşündüğü Varoluş. Morphonlar hakkında konuştuğunda.


O kadar büyük bir Nefret’le doluydu ki Eller’i titriyordu!


Kendisi’nin bir Bildirge olmasından bile Nefret eden ve bunun açığa çıkmaması için Eli’nden gelen her şeyi yapmak isteyen bir Bildirge’nin görüntüsüydü bu!


Noah gülümserken, üzerindeki Hançer’in Korkunç Parıltısı’na bakmıştı. 


"Bu tek bir Patlama’da çok fazla ifşa oldun... Ama beni başka bir şeyle karıştırmış olmalısın. Ben ne bir Morphon’um ne de onun bir Ajan’ı."


Açıkça ve gülümseyerek, yalan söyledi.


Sözler’i, Koruyucu Lucretia’nın Gözbebekler’inin titremesine neden olurken, Lucretia daha da sertleşmişti, İrade’si yayıldı ve Etraflarına eşsiz bir Varoluşsal Extremity Otoritesi’nin Dalgalar’ını yaydı.


Ardından, Omniversal Silahı’nın Ucun’dan Yıldızsı Siyah Işık Toplan’dı.


Bu, Hançer’den Noah’ın üzerine damlayan ve daha küçük Damlacıklar’a bölünerek, yüzünden kayan bir Su Damlası’na benzer şekilde alnına inen Outerversal Otorite’den başkası değildi.


...!


En ufak bir tepki bile vermemişti. 


Koruyucu Lucretia’nın Yüz’ü bu gerçek karşısında Kül Reng’i oldu ve Hançeri’ni geri çekerek, Noah’ın üzerinden indi.


"Ne? Sen... sen... değil misin?! Siktir!"


Bir hata yaptı.


Adam’ın Sırrı’nı çözmüşçesine Bilgi’li Gözler’ini görünce, kendini o kadar basit bir şekilde ifşa etmişti ki!


Öfke dolu Zarif Yüz’ü, Noah’a bakmaya geldiğinde, Hançer’i hâlâ sıkıca kavrıyordu.


"Kimliği’mi gördüğünüz halde, neden başkalarına bir şey söylemediniz? Eğer onlarla bir ilişkin yoksa, sana verilen tek iş Outerversal Morphon’un altındaki Ajanlar’ı ifşa etmekken, sessiz kalmanın sana ne faydası var?"


Onun ne Amac’ı vardı?


Bu Soru Sorulduğu’nda, Noah, başını sallarken, Vücudu’nun İtildiğ’i Taht’tan kalkmıştı.


"Ondan önce. Arkanızdaki Outerversal Morphon, kim o? Ne kadar Güçlü?"


"..."