Bölüm 3251: Maximus! I


Adelaide ve Barbatos’a bakarken geniş altın yataktan kalkmıştı. 


Barbatos’un İnce Bacaklar’ı ve Küçük Beden’i hâlâ Vücudu’nun içinden geçerken, geriye doğru tökezlemişti, Vücud’u çıplak bir haldeyken, bakışları endişeliydi.


"Bizi endişelendirdin mi... aniden ortadan kayboldun ve şimdi bile... her şey yolunda mı?"


Aşağı inip, yumuşak bir Ses tonuyla konuşmaya başladığında, Ses tonu yavaş yavaş Sertliği’ni kaybetmişti. 


Noah, gülümsedi ve Vücudu’ndaki Dövme şeritleri tekrar parlarken, Bakışlar’ının altında çevrenin benzersizliğini hissetti ve...


"Ah..."


Parmaklar’ı onu tekrar hissedebildiğinde, Adelaide bir nefes verdi.


Nihayet, aynı Varoluş Dokusu’na geri dönmüşler gibi hissetmişti ama o Eller’inin içinden geçebileceği bir şey değildi!


Adelaide’nin Gözler’i böyle bir gerçeklik karşısında nemlenirken, o da yumuşak bir Ses’le konuşmuştu. 


"Her şey yolunda mı? Başka bir ilerleme kaydettiniz mi?"


"Mmm..." Noah, ikisinin de hafifçe sarsıldığını görünce başını salladı, özellikle de Adelaide onun Vücudu’na tutunmuş ve sanki bir Saniye sonra tekrar kaybolacağından korkuyormuş gibi bırakmamıştı.


Hâlâ her şeyiyle orada olduğundan emin olmak için ona bir aşağı bir yukarı bakmıştı. 


Barbatos’un yaptığı gibi o da Vücudu’ndaki Yıldız Obsidyen Dövmeler’in Bantlar’ını takip etmişti. 


Adelaide, daha sonra hafif bir tereddütle şefkatle konuşurken, Gözler’inde oluşan Yaşlar’la onun Gözler’ine bakmıştı. 


En büyük korkumu biliyor musun? Kıyamet’ten ya da Ölüm’den değil, bir gün Gözler’inizin içine baktığımda, bana aynı Gözle bakmayacağınızdan. Varoluş’un Akıl Almaz bir seviyesine ulaşıp, beni gördüğünde... hakkımda pek bir şey düşünmemen. Sanki bir taş parçasına bakıyormuşsun ya da En küçük Parçacı’yı gözlemliyormuşsun gibi."


...!


En büyük Korku’su.


Bunu açıklarken, Gözler’i titredi ve devam etti. "Bazen... olduğun yerde durmanı bile düşünüyorum. Daha ileri gitmemeyi. Bunun bencilce olduğunu biliyorum. Biliyorum... Biliyorum."[Not: Sonsuz Romantik Arc’ına Hoş Geldiniz. Bu kadar güçlenmek yeter. Zaten Kurgu’daki Çoğu Karakterler’e tek atacak Nokta’ya geldik. Romantik Kısma odaklanalım mantıklı bence de. 😆]


Utanç duygusuyla Gözler’ini kapatırken, Sözler’ini tamamlayamamıştı. 


Noah, ona sarılırken, hafifçe içini çekmişti yanındaki Barbatos’a döndü, o da hafifçe Burnu’nu çekiyordu ama Güçlü bir duruş sergileyerek, onu kendine çekmişti. 


Cevap verirken, Ses’i derin ve kararlılık doluydu.


"Hepinize şimdikinden daha az sevgiyle bakacağım bir gün gelmeyecek. Muhtemelen, size her zaman artan Sınırsız bir Sevgi’yle bakacağım. Endişelenmenize gerek yok."


Sözler’i iki kadının ona daha sıkı sarılmasına neden olmuştu. 


O’nu, tamamen yeni bir Varoluş Aşaması’na taşıyan ağır ve güçlü İlerlemeler kaydetmişti ve bunun sonuçları çok büyüktü!


Yeni Soyu’nun Nimetler’ini henüz diğerlerine açıklamamıştı bile.


Her şeyden önce bunu anlaması gerekiyordu.


Varoluşu’nun diğer kısımları bunu yapabilirken, Beden’i burada iki Kadın’a sıkıca sarıldı ve onlara ne kadar yükseğe ulaşırsa ulaşsın, asla kendi ailesine bir hiçmiş gibi bakacağı bir noktaya Gelmeyeceği’ne dair güvence verdi.


Bundan emindi!


-


Omniversal Voyager’ın içinde.


WAP!


Noah’ın figürü, Varoluşun Alt Dokumalar’ı olarak adlandırmaya başladığı yere geri döndü ve Görüntü’sü, bir Ses çıkarmak üzere olan şok olmuş Koruyucu Lucretia’nın ona dikkatle bakarken, geri adım atmasına neden oldu.


"Sen... sen ne yaptın? Bunu nasıl yaptın?"


Her şeyden çok şaşırmıştı çünkü az önce olanlar Korkunç bir Güc’ün anlık görüntüsüydü!


Bu Varoluş istediği zaman ortadan kaybolabiliyordu ve ne olursa olsun onu hissedemiyordu bile.


Yetenekler’i konusunda onlara karşı tamamen dürüst değildi.


Yine de, sanki Gözler’inin Ucu’yla küçük bir şeye bakıyormuş gibi sakince ona baktı ve Cevap Verirken, Eller’ini umursamazca salladı.


"Sizin Varoluş Sistemi’niz ve onun Sırlar’ı var, benim de kendi Sırlar’ım var. Yarı Lekeli Omniverse’nin bilinmeyenlerine hazırlanmak zorunda olduğum için orada küçük bir Atılım yaptım. Sen ve kız kardeşinin güvenliği garanti altındayken, geri kalanımız fırlatılıp atılabilir, hatırladın mı?"


O kadar basit konuşmuştu ki, Lucretia’nın yanı sıra Komuta Koruyucusu Valeria’nın gizli Bakışlar’ını şimdi daha da yakından üzerinde hissedebiliyordu.


Ortadan kayboluşunun onu Omniversal Varoluş’un duyularından da tamamen gizleyip, gizlemediğini ya da şimdilik Varoluş’un Daha Yüksek Dokumalar’ı olarak adlandıracağı Altın Cizgiler’den oluşan İplikler’le dolu yerdeyken, Varoluş’unun Dokumalar’ını hâlâ yakalayıp, yakalayamadığını merak ediyordu!


Bir Parıltı’yla, Vizyon’u Varoluş’un Daha Yüksek Dokumalar’ı içinde kalan diğer Bedenler’ine geçti ve son dönüşümle ilgili daha fazla ayrıntı kendini gösterdi.


Onun İlerlemesi’nden etkilenen çok az Varoluş vardı ama Varoluşu’nun Özü’nü Noah’ın Ruhu’nun bir Parçası’nda saklayan ve son yükselişten sonra büyük ölçüde etkilenen biri vardı.


Varoluş’un Daha Yüksek Dokumalar’ında.


Noah, Ruhu’nun Derinlikler’inde Sonsuz Demir Ocağ’ı Sahnesi’ni görürken, Beyaz ve Siyah Gözler’i parlayarak, içine hala Parlaklık Dallar’ı salan Sonsuz Altın İplikler’e bakmıştı. 


Orada, Psioneutrino Parçacıklar’ıyla dolu müthiş bir Altın Işık’la dönen çok sayıda Altın Sonsuzluk Sembol’ü, Sonsuz bir Deniz gibi fışkırıyor ve yoğun bir şekilde dönen tüm Sonsuzluk Semboller’inin etrafında dönerek, her seferinde daha da Güçleniyor’du.


Her şeyin merkezinde ve bunun büyük bir kısmını Emen... Ruination Figürü’ydü.


Gözler’i kapalıydı, Kıpkırmızı Teni’nde Dövme Benzer’i eşsiz İşaretler vardı ve yaydığı Aura Korkunç’tu!


>Varoluşunuz’un Dokumalar’ının içinde, Omniversal Archontes Mühendisi’nin Aracı Rafine ediliyor.


Ruination beklenmedik bir Nimet kazanırken, Noah da olduğu yerde çöktü ve Bakışlar’ını bir anlığına ondan ayırdı.


Gözler’ini kapattı ve içindeki her şeyin Patladığı’nı hissetti!