En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

“Hey, içeri gir!”

Mumu ve Jin-hyuk neredeyse arabanın hızına kapılacaklardı.

Jin-hyuk ilk başta Mo Il-hwa’nın kim olduğunu bilmediği için şaşırmıştı, ancak Mumu’dan onun hakkında bir şeyler duyduktan sonra şaşırdı.

Çünkü bakmaları gereken kadın buydu.

Jin-hyuk bunun zahmetli bir görev olduğunu düşündü ama ilginç bir şeyi fark etti.

’Dövüş sanatlarında eğitim almış.’

Jin-hyuk, kan puanları serbest bırakıldıktan sonra başkalarının seviyelerini hissedebildi.

Bu nedenle onun dövüş sanatlarını eğlence için öğrenen biri olmadığı gerçeğini hissedebiliyordu.

“Ah. Bu bir fayton mu? İlk defa böyle bir bisiklete biniyorum.”

Mumu içeriye bakarken şöyle dedi:

Jin-hyuk, Mumu’nun konuşma şekli karşısında kaşlarını çattı ve kibarca konuşurken ellerini kavuşturdu.

“Özür dilerim. Leydi Mo. Bu adam dağlarda yaşıyordu, bu yüzden sonunda saygı ifadesi olmadan konuşmaya başladı.

“Yeterli. Zaten aynı yaştayız.”

“Ha?”

“Babamın isteğinden korkmayın ve arkadaş olalım.”

Jin-hyuk onun kibirli tavrından hoşlanmadı.

Çünkü kendisinin ve yanındaki aptalın birlikte sopayla dövüldüğünü düşünüyordu.

Onun aksine Mumu ilginç bir şey söyledi.

“Düşündüğümden farklısın. İlk tanıştığımızda sen oldukça...”

“Aman. Sen hiçbir şey bilmiyorsun. Şimdi biliyor musun? Ben öyle bir kadın değilim.”

“…ah, bunu görebiliyorum.

Jin-hyuk, Mumu’nun onunla sıradan bir konuşma yapmasından utanmıştı.

“Ceza İşleri şefinin kızına karşı bu nasıl bir tavırdır? Gerçekten…”

“Neden? Bize her şeyin yolunda olduğunu söyledi.”

Mumu sorunun ne olduğunu sormak için başını eğdi.

Bunun üzerine Jin-hyuk onu azarladı.

“Gerçekten onun kim olduğunu bilmediğin için mi böyle davranıyorsun? Ne kadar rahat olursanız olun...”

“Evet, iyi olduğunu söyledim.”

“Ha? Ancak...”

“Ah, daha sonra görümcen olduğumda böyle konuş. Bu nasıl? Anladım?”

Mo Il-hwa bunu söyledikten sonra onun kırmızı yanaklarına dokundu.

Jin-hyuk’un kafası karışmıştı.

Ne zaman onun baldızı olacak? Bu ne anlama geliyordu?

“Bayan. Ne söylemeye çalıştığını anlayamıyorum.”

“Bilmiyormuş gibi davranmaya devam et. Kesinlikle Sör Yu Jin-sung’la evleneceğim. O yüzden iyi anlaşalım.”

“... Erkek kardeşim?”

“Evet. Seni kıskanıyorum. Ağabeyinle yaşamak nasıl bir duygu? Kardeşim o kadar aptal ki, beyninin sadece yarısı çalışıyor.”

O kadar çok konuşuyor ki.

Jin-hyuk huzursuzdu ama kesin olarak bildiği bir şey vardı.

Ara sıra bir arkadaşının evine giden ve bozuk plak gibi devam eden bir kadındı.

Bunun nedeni, babasının adını temize çıkardıktan sonra kardeşinin popülaritesinin artmasıydı.

“Ah… öyle mi?”

dedi Jin-hyuk.

Onun kardeşini hedef alan biri olduğunu öğrendiğinde bunu yumuşatmaya karar verdi.

Aslında Jin-hyuk, kardeşinin peşinden gittiğini gördüğü hiçbir kadından pek hoşlanmazdı.

Çünkü saygı duyduğu ve sevdiği kardeşinin kendisine layık gerçek bir savaşçıyla tanışmasını istiyordu ama henüz böyle birini görmemişti.

Görünüşünün ve ifadesinin değiştiğini gören Mo Il-hwa sordu.

“Bu tepkide ne var? O kadar cansız ki.”

Çok akıllıydı.

Jin-hyuk ellerini kavuşturdu ve cevap verdi.

“Kardeşim hakkında pek bir şey bilmiyorum ve eğer onunla ilgileniyorsanız onunla ayrı ayrı konuşmanız daha iyi olur diye düşünüyorum.”

Jin-hyuk konuşmayı kesti.

Ağabeyi ile birlikte olmak isteyen birçok kadın onunla konuşacağı için önceden bir sınır çizmek istiyordu.

Mo Il-hwa somurttu.

’Düşündüğümden daha sorunlu biri.’

Kendini tanıttıktan sonra her şeyin kolay olacağını düşündü ama şimdi zor bir iş gibi görünüyordu.

Yu Jin-sung’u düşünerek aklını sakinleştirdi.

Endişelenmeye gerek yoktu sonuçta 2-3 yılı birlikte geçireceklerdi.

Ve pek çok fırsat olacaktı.

“Ne. İkinizin derdi ne? Babamın sana beni gözetmeni ve korumanı söylediğini biliyorum ama sakın buna kulak asma.”

Aniden bağırdı.

Jin-hyuk onun tavrı karşısında başını salladı.

“Bu yapmamız gereken bir şey. Babam bize bunu söylediğinden beri.”

Jin-hyuk bunu henüz tam olarak kabul etmemiş olsa da babasının başına bela açmak istemiyordu.

Mo Il-hwa bu sözler üzerine homurdandı.

“Yumuşak ya da zayıf değilim.”

“Bu bir ricaydı o yüzden elimde değil.”

“Ve adamın kızı sana iyi olduklarını söylüyor. Ya arkadaşım ol, ya da beni takip ederek rahatsız olursun, beni rahatsız etmeni istemiyorum.”

Jin-hyuk’un karar verme şansı yoktu.

“Bir söz verdiğimde onu tutarım. Bayana göz kulak olmak ve hiçbir şey olmadığından emin olmak benim işim.”

“Zayıf olduğumu mu düşünüyorsun?”

“Onu hiç söylemedim.”

O anda Mo Il-hwa belinden bir şey çıkardı.

Jin-hyuk şok oldu çünkü onun elbisesini gevşetmeye çalıştığını düşünüyordu ama o yumuşak bir kılıç çekti.

Yumuşak kılıçlar normal kılıçlara göre çok daha incedir ve esnek oldukları için esnektirler.

Vay be!

Bunun üzerine kılıcını salladı.

Jin-hyuk kılıcın normalden daha fazla titreşmesi ve kıpırdaması karşısında şok oldu.

’Dövüş sanatlarını öğrendiğini sanıyordum ama bu kadar güçlü olduğunu düşünmemiştim.’

Bu seviyede ondan hiçbir şekilde aşağı değildi.

Muzaffer bir ifadeyle gülümsedi ve şöyle dedi.

“Nasıl oldu?”

“... iyiydi.”

“Sağ? Çünkü öğretmenim Düşmanın Gizli Yumuşak Kılıcıdır.”

’Düşmanın Gizli Yumuşak Kılıcı mı?’

Yine şok oldu.

Düşmanın Gizli Yumuşak Kılıcı, Ma Cho-hyeon.

Güçlü üç öğretmen gibi o da bu dönemde ünlü bir isimdi.

Diğer savaşçılarla karşılaştırıldığında asla düşmeyen harika bir insan.

O kişinin kırk yıl boyunca öğrenci almayacağını duymuştu ama Mo Il-hwa’nın onların gözetiminde öğrenme şansı bulacağı kimin aklına gelirdi?

’Eğer onların öğrencisiyse endişelenmenize gerek yok.’

Jin-hyuk itiraf etti.

Kadın onların onu takip etmelerine ve korumalarına da izin vermeyecekti.

O sırada Mumu yumuşak kılıca baktı.

“Bu farklı. Çırpınıyor.”

“Kelebek gibi değil mi? Bunu bana öğretmenim verdi, adı Kelebek Kılıcı, değil mi?”

Kelebek Kılıcı.

Kelimenin tam anlamıyla bir kelebek gibiydi.

Mumu güldü.

“Kelebek Kılıcı olduğu için kılıç bir Kelebeğe benzeyecek şekilde yapıldı, hehe, komik.”

Onun sözlerine dikkat eden Jin-hyuk, şaşkınlığını gizlemeye çalıştı.

Kadın bununla gurur duyuyordu, Mumu nasıl gülebilirdi?

“Sen delirdin mi?”

Jin-hyuk Mumu’nun dirseğine vurdu.

Ama çok geçti.

Mo Il-hwa dudaklarını yaladı ve sinirli bir sesle Mumu ile konuştu.

“Ne? Komik mi?… Gitmek ister misin?”

“Ah… özür dilerim.”

Mumu hemen özür diledi.

Çabucak özür dilediği için daha fazlasını söylemek zordu.

Çünkü Mumu ne zaman bir şey söylese hiçbir kötü niyet hissetmiyordu.

Neşeli bir sesle şöyle dedi:

“Bu kadar yakışıklı olmasaydın, bu güzel noona (kız kardeş) ağzına bir kılıç sokardı. Sözlerine dikkat et, tamam mı?”

“Ha. Tamam aşkım.”

Mo Il-hwa kollarını kavuşturdu ve öfkesini yatıştırmak için arkasını döndü.

En konuşkan olan o sustuğunda araba sessizce hareket etti.

Jin-hyuk da Mumu ile konuşmadı.

Saat 4 civarında.

İçinde üç kişinin bulunduğu fayton akademiye ulaştı.

Araba yolculuğu sayesinde Mumu biraz uyuyabildi.

Öte yandan Jin-hyuk tüm bu süre boyunca gergindi ve midesi şişmiş gibi hissediyordu.

Arabayı süren arabacı şöyle dedi:

“Hanımefendi, çok fazla insan var, buradan yürümek zorunda kalacaksınız.”

Dedikleri gibi, giriş insanlarla doluydu.

Üçü dışarı çıktılar ve akademinin önündeki saraya benzeyen büyük kalabalığa baktılar.

İtibarını hak edecek kadar muhteşemdi.

Kurucu olan kraliyet ailesi üyesine yakışıyordu.

“Birçok insan var.”

Normalde çok olmasına rağmen şu anda çok fazla var.

On binlerce insan varmış gibi görünüyordu.

Sosyal statüleri ne olursa olsun yetenekli insanları işe alıyorlardı, dolayısıyla imparatorluğun her yerinden insanların gelmesi doğaldı.

Mo Il-hwa dilini şaklattı.

“Tch. Sınava girmek uzun zaman alacak gibi görünüyor.”

“Biliyorum.”

“Böyle olduğunu bilseydim bir şeyler getirirdim.”

Teste girmek kesinlikle çok uzun zaman alacak gibi görünüyordu.

Jin-hyuk cesaretinin yeniden canlandığını hissettiğinde etrafına baktı.

Birkaç ünlü klan mevcuttu.

’Moyong Klanı, Hwang Bo Klanı, Kılıç Klanı… hatta en eski klanların insanları bile burada.’

Yetenekli olanlar öne çıktı.

Buradaydılar çünkü akademiden ayrıldıktan sonra klanları ve isimleri daha çok tanınacaktı.

Kardeşi de içeri girdiğinde böyle olmuş olmalı.

’Bütün bunların arasında kardeşim kursu tamamladı.’

Ona saygı duyuyordu.

Kardeşinin itibarını zedeleyecek biri olmak istemediği düşüncesi kalbinde bir ateş yaktı.

En azından kardeşiyle karşılaştırılabilir sonuçlar elde etmek istiyordu.

“Tch. Bu neden herhangi bir azalma belirtisi göstermiyor?”

Mo Il-hwa homurdandı.

Ünlü klanların çocukları orada olmasına rağmen hala onbinlerce insan var gibi görünüyordu.

“Bizi içeri almayacaklar mı?”

Şaşırdıkları an geldi.

Birisi kadının yanına gelip şunları söyledi.

“Giriş sınavına hiçbir şey bilmeden mi geldin?”

“Ha?”

Baktı ve yanında lacivert üniformalı ince gözlü bir çocuğun durduğunu gördü.

Yaklaşık 17 ila 18 yaşlarında görünüyordu, yani sınava girmek için gereken yaştaydı.

Ona karşı dikkatli olan Jin-hyuk sordu.

“Ve öyle olmalısın?”

“Ahh. Kabaydım. Ben Aşağı Bölge Klanı’ndan Hae-ryang.”

“Aşağı Bölge Klanı mı?”

Bunun üzerine Jin-hyuk’un gözleri parladı.

Aşağı Bölge kötü Güçlerin emrinde çalışıyordu.

Ve bunlar bilgi satan kılıç ustalarından, hırsızlardan, yankesicilerden, dolandırıcılardan ve kırmızı ışıklı bölgelerdeki fahişelerden oluşan bir klandı.

Ancak bu geçmişte kaldı ve artık klan bir bilgi ağı olarak tanınıyor.

’O göz ardı edilemez.’

Jin-hyuk onu selamlamaya çalıştığında,

“Biliyorum. Buradaki güzel bayan, Suç İşleri şefinin kızı Mo Il-hwa ve siz de Yu Jin-sung’un kardeşi ve güçlü üç öğretmenin öğrencisi Yu Jin-hyuk’sunuz, değil mi? Sizinle tanışmak bir onurdur.”

İkisi Hae-ryang karşısında şok oldu.

Gerçekten de bu adam Aşağı Bölge Klanı’ndandı.

“Vay be. Sadece yüzümüze bakarak tüm bunları nasıl bilebilirsin?

Mo Il-hwa’nın sorusu üzerine Hae-ryang heyecanlı bir sesle cevap verdi.

“Ceza İşleri şefinin kızı ve ünlü Yu Jin-sung’un küçük erkek kardeşi hakkında bilgi sahibi olmamak garip olurdu.”

“İnanılmaz.”

Jin-hyuk hayranlıkla söyledi.

Mumu araya girip sordu.

“O halde beni tanıyor musun?”

Hae-ryang buna kaşlarını çattı.

Yüksek rütbeli bir soylunun kızını ve üç muhteşem savaşçının öğrencisi olan büyük küçük erkek kardeşini biliyordu.

Peki diğeri kimdi?

Adam hoş görünüyordu ama başka hiçbir şey bilmiyordu.

“Hm, kusura bakma ama seni tanımıyorum. Buradaki genç efendiyi bilgi eksikliğimden dolayı tanıyamadım, o yüzden bana kendinizden bahseder misiniz genç efendi?”

“Mumu.”

“Ha?”

Hae-ryang bu isme şaşırmıştı.

Ve Jin-hyuk açıklamaya başladı.

“Üzgünüm. Mumu ailemizin evlatlık oğludur.”

“Kabul edilen?”

Eğer Yu Jin-hyuk’un ailesindense, babası yakın zamanda sürgünden affedilmiş demektir.

Ve evlat edinilme olayını ilk kez duyuyordu.

Ancak Jin-hyuk Mumu hakkında konuşmak istemediği için konuyu değiştirdi.

“Ama test hakkında pek bir şey bilmediğimiz konusunda ne demek istiyorsun?”

Kardeşinden test hakkında hiçbir şey duymadı.

Çünkü gidip bunu ilk elden deneyimlemesi gerektiğini söyledi.

Hae-ryang girişi işaret etti ve şunları söyledi.

“Şuradaki kapıyı görüyor musun?”

Kimsenin bunu görmemesine imkân yoktu.

Duvar kadar uzundu ve önünde düzinelerce küçük kapı vardı.

Hae-ryang devasa kapıyı işaret ederek dedi.

“O kapıyı açıp içeri girmek ilk giriş sınavıdır.”