Ay gece gökyüzünde bir kanca gibi asılı kalırken, küçük karga kederli bir melodiyle ağladı.
Qingyun Tarikatı'ndaki Yasaklı Oda karanlıktı ve iğrenç kan kokusu tadı hissedilecek kadar kalındı.

On sekiz kemik delici çivi adamın uzuvlarına, göğsüne ve karnına nüfuz ederek yağsız vücudunu sıkıca taş duvara sabitledi. Birkaç gündür bu vücuttan kan damlıyordu ve rengi, parlak kırmızıdan koyu kahverengiye yoğuştu.

Acı bilincini gasp etti ve başı puslu, yönünü şaşırmış bir şekilde asılı kaldı. Geçmişteki göz kamaştırıcı, güzel yüz artık kansız ve solgundu. Ancak, sol gözünün altındaki koyu kırmızı gözyaşı köstebek, hala ona yıkıcı bir güzellik veriyordu.
[Ç.N: okuduğum novellerde doğum lekelerini hep köstebek diye tanımlıyorlar. Bu özel bir adlandırma olabilir? Bende bozmak istemedim]

Tıpkı çok fazla çiçek açan ve yakında ölümle mahvolacak bir çiçek gibi.
Yoğun sessizlikte, kapı açıklığının sesi net bir fısıltı yaydı.
"Usta." Yan Jin, alaycı bir şekilde, "Hala on bin kesintiye dayanabilir misin?"


Duvardaki kişi, onu görmezden geldi. Nefes alma sesi yoktu ve sadece göğsünün hafif dalgalanmaları hala hayata yapıştığını gösteriyordu.

Ama ölüm yaklaşıyordu.

Yan Jin'in kara kaşları tek çizgi halindeyken, uzun parmakları adamın hassas çenesini sıkıştırdı. Neredeyse hiç çaba sarf etmeden, adamın kafasını yukarı itti.

Yan Jin'in bileğinde, küçük beyaz yeşim ile süslenmiş beyaz bir brokar bilezik vardı ve hareket ederken hafifçe sallandı. Soğuk bir şekilde, "Bunu ruh kökümü yok etmek için bir geri ödeme olarak düşün." dedi.

Bu sözler önünde ölen adamı şok ediyor gibiydi ve dudakları kırık bir nefes yaymak için ayrıldı. "Yan ... Yan..."

Ağzında güçlü bir pas tadı vardı ve öksürdüğünde dudaklarından kırmızı kan döküldü. Kan boğazını bir isim çıkarabilecek kadar nemlendirdi. "Yan Jin..."

Sadece önünde belirsiz bir gölge görebiliyordu. Adam gözlerini kapadı ve dudaklarında küçük, garip bir gülümseme oluştu. "Beni öldürecek misin? Buna pişman olacaksın."
Mırıldandı, "Öldürdüğün kişi o olacak ... Onu öldüreceksin..."
[Ç.N: bu cümleyi unutmayın sakın! Lazım olacak ilerde ve baya şey anlatıyor aslında. Neyse gelecekte anlayacaksınız]

Bu açıklama kafa karıştırıcı ve tutarsızdı. Yan Jin'in ifadesi daha da soğudu ve elini,
"Ah!" Tereddüt etmeden kenetleyerek kırılgan boynuna yapıştırdı.

Kişi halsizlikten buruştu ve aniden gözlerini açtı. Gözleri boş ve garip bir şekilde parladı. Daha sonra, bulunduğu durumu fark ederek, soluk dudakları titreyerek kendini özgürce mücadele etmeden önce kısa bir süre çöktü. Söylemek istediği bir şey vardı -
Ama kanla ıslanan sivri pençeler onu sıkıca hapsetti ve Yan Jin artık onu dinlemek istemedi.

Parçalanan kemiklerin sesi daha sonra dağıldı.

Her tarafa toz çökmüştü.
....
Acıttı!

Birisi derisinin üzerine bir bıçak batırmış ve tüm kaslarıyla tendonlarını çıkarmış gibiydi. Ağrı kemiklerin derinliklerinden geldi, acı içinde titreyip kıvranıyordu. Ancak, umutsuzlukla dolu zihni açıktı.

Shen Zhixian kabusun altında mücadele etti, ince parmakları yatak örtüsünü kavradı. Vücudu, gözleri açılmadan önce sadece yarım dakika boyunca titredi ve yorgun bir nefes verdi.

... sonunda uyanıktı.

Bu romanı yatmadan hemen önce okumamış mıydı?! Bu, onunla aynı isme sahip top yem ustası değil mi ve çırak tarafından kesilmedi mi?! Duvara çivilenip bıçaklanarak öldürülecek! Ne kabus ama!

Shen Zhixuan dirseğiyle kendini destekledi ve oturmak için döndü. Fakat aniden durdu ve dikkatsizce baktı.

Bir dakika bekle!
Bu doğru olamazdı!

Vücudundaki donuk ağrıyı görmezden gelerek ihmal edilmiş bir anıya odaklandı. Romanı okudu, evet, ama bitirmek için bütün gece ayakta kalmıştı ve henüz uyumamıştı.
Kabus nereden geldi?

Bu xianxia romanı başlangıçta son derece iyi yazılmıştı ama kötü bir şekilde sona ermişti.
Kahraman Yan Jin, yetenekli bir ruh köküne sahipti ve Xiulian dehasıydı. Bununla birlikte, bu tür kitaplarda, kahramanın başına sık sık sefil şeyler gelir ve okuyucuları gözyaşlarına boğulurdu.
[Ç.N: bu kitapta nedense manevi güç ruh kökü diye çevrilmiş ama ne olur ne olmaz diye çeviriye sadık kalacağım]

Yan Jin'in hikayesi bir istisna değildi. Tarikatı tarafından kuşatılmak, ruh kökünü kesen nefret dolu, kıskanç bir efendiye sahip olup gençliğinde işkence gördükten sonra, şeytanın yolunu devralmak ve daha önce ona zarar veren herkesi öldürmek için tamamen kararmıştı. Efendisini, vücuduna on bin kesim yaparak yakaladı ve işkence yapıp, sonra da onu ölümüne boğdu.

Daha sonra, yazar anlatmaya devam etti:

- Yan Jin, efendisinin ölümünden kısa bir süre sonra bir şeylerin gercek tarafını öğrendi ve zihni parçalandı. Tamamen delirdi ve intihar etti. 

Son.

Gerçekten de böyleydi. Yazar gerçeğin ne olduğunu yazma zahmetine bile girmedi.

Bütün gecesini okumak için harcayan Shen Zhixian, bu korkunç sona geldiğinde, dışkıdan boğuluyormuş gibi hissetti.

Bunu unutmaya karar vermek için yarım saat harcayıp, yazara zorlu sert sözlerle dolu yorumu gönderen Shen Zhixian, sakinleşmek ve kendine kahvaltı almak için aşağı doğru gitmeye karar verdi, ama asansörün kırıldığını fark edince sonuç olarak sadece merdivenleri kullanabilirdi.

Kan şekerinin düşük olduğunu, aç karınlı ve uykusuz bir gece geçirdiğini unuttu. Anlık bir baş dönmesi nedeniyle, dengesini kaybetti ve merdivenlerden aşağı yuvarlanırken, başı duvara çarptı.

Sessiz koridorda hiç kimse geçmediği için uzun süre orda yattı.

Shen Zhixian'ın düşüşü çok ciddiydi ve gömleği kanla ıslanıp, vücuduna yapıştı. Kanın keskin kokusu onun uykusunu getirdi. Yardım için çağrıda bulunup bulunmadığını bile bilmiyordu. Vücudunun dilimlenmiş ve doğranmış gibi ağrılı olduğunu hissederek gözlerini genişçe açtı.

Gözleri bir an titriyordu ve kanlı bir karmaşadayken, sanki biri önünde durup, boğazını sıkıca sıkıyordu.
Shen Zhixian sırtının üzerine indi ve tek bir kelime bile söyleyemedi. Gördüğü son şey, önündeki kişinin zayıf şekliydi ve...

Bir çift soğuk, kırmızı göz ...

Ve sonra, hafıza sona erdi.

O NE LAN!
Shen Zhixian yutkunarak boğazına dokundu. 

Ve o kırmızı gözler!

Neden kitaptaki Yan Jin'in efendisini öldürdüğü sahneyi düşünüyordu? !!
Bu top yemi ile aynı isme sahip olduğu için, kitapta "Shen Zhixian" dendiğinde özel dikkat gösterdi. Ve özellikle öldüğü yere dikkat etti.

Vücudu uzun çivilerle tutturulmuş, binlerce kesikle, boğazı paramparça oldu.
Shen Zhixian dudaklarını büktü ve kendini yataktan itti. Çok uzak olmayan bronz aynaya yürüdü. Bir bakıştan sonra sanki yıldırım düşmüş gibi hissetti!

Aynadaki genç adam hem tanıdık hem de tanıdık görünmüyordu.
Tanıdık görünüyordu, çünkü bu yüz, yirmi yıldan uzun bir süredir aynada gördüğü yüze benziyordu. Ama bu da yabancıydı çünkü ... bu gözyaşı şeklindeki ben neydi? Neden bir beniöstebek vardı?

Solgun ve zarif özellikleriyle birleştiğinde, ben onu göz kamaştırıcı bir güzelliğe dönüştürmüştü.

Shen Zhixian, aralıklı ve belirsiz bazı anılar sessizce beynine yerleşene kadar uzun bir süre boyunca aynaya sert bir şekilde baktı.
Sonunda gözlerini kapadı, bir kitaba göç ettiğini ve en kötüsü de bir top yemine göç ettiğini kabul etti.

Bir an için depresyonda kaldı, içini çekti ve hayatı hakkında ciddi bir şekilde düşünmek için yatağa yatmaya gitti.

Orijinal kitap bir zamanlar "Shen Zhixian" ın iyi bir ruh köküne sahip olduğunu ve xiulian uygulamasında olağanüstü olduğunu söylemişti.

Qingyun Tarikatı'ndan sonra ikinci sıradaydı, ancak eğitim sırasında bir yaralanmaya maruz kaldıktan sonra, aralıklı olarak onu boğan bir kalp rahatsızlığıyla boğuşmaya başlamıştı.

Daha sonra, xiulian uygulamasında artık ilerleme kaydedemedi, o kadar ki, manevi gücünü uzun süre bile kullanamadı. Üstünlüğü sonunda tarikat kardeşlerinden birine düştü ve resmi görevleri olmayan bir kıdemli olarak emekli oldu.


Shen Zhixian bir süre yastığa yaslandı ve düşündü. Ancak, bu kadar ciddi bir kalp rahatsızlığına neden olan olayları hatırlayamadı. Muhtemelen göç etmiş olmasından dolayı, hafızası tam olarak yüklenmemişti.

Düşünürken, kapının üzerindeki iki sert anahtar hareket etti ve kalbinin heyecanla atmasına neden oldu. Kim olduğunu soramadan önce kapı açıldı.
Şüphesiz bu kişinin Qingyun Tarikatı'ndaki statüsü o kadar düşük olamazdı, çünkü onun rızası bile olmadan odasına girip çıkabiliyordu ?!

Halen öfkeyle mırıldanıyorken, Shen Zhixian giren kişiye bakmak için gözlerini kaldırdı ve öfkesi hemen söndü. Oh, bu sadece harikaydı. 

O kişinin bir gücü vardı.

Bu nazik ve zarif görünümlü adam, belinde asılı olan mezhep liderinin kimliğini temsil eden yeşim bir kolye ile basit, açık mavi bir bornoz giymişti.

Muhtemelen Shen Zhixian'ın uyanık olmasını beklemiyordu. İki çift göz bir an birbirlerine baktılar. Shen Zhixian, diğer adamın gözlerinde hızla bir sürpriz izi gördü. Kısa süre sonra rahatlamış bir gülümseme ortaya çıktı. "Küçük Kardeş uyanık mı?"

Şaka yapmıyorum! Uyanık olmasaydı, gözleri açık olduğu için uyurgezer olmalıydı!
Shen Zhixian hafifçe mırıldandı ama kalkmak için uğraşmadı. Orijinal bedenin hafızası tam olarak bütünleşmemişti ve bazı anılar hala belirsizdi. Bu kez olduğu gibi, neden kalbi rahatsızlıkla birdenbire o kadar dışarı çıkacaktı?

Ancak, Qingyun Tarikatı'nda en yüksek konuma sahip Song Ming'e karşı tutumu gibi bazı şeyler çok içgüdüseldi.

Ne soğuk ne de sıcak, ne uyumlu ne de tatsız.
Aslında bu anlaşılabilir bir durumdu. Sonuçta, Qingyun Tarikatı liderliği bedenin orijinal sahibine ait olmalıydı. Orijinal sahibinin gözünde, Song Ming muhtemelen pozisyonu tamamen şansla almıştı.

Song Ming, tutumuna çok alışkın görünüyordu ve küçük kardeşinin öfkesini şımartan iyi bir kıdemli kardeş gibi hafifçe gülümsedi. "Gizli Kılıç Köşkü ile olayla ilgileneceğim, böylece küçük kardeş kalbini rahatlatabilsin. Bu olay için kendinizi suçlamanıza gerek yok. "

Bunu duyduktan sonra Shen Zhixian, önceki durumu bilmediğini ve ne olduğunu anlayamadığını fark etti. Bu nedenle, ne kadar çok konuşursa, o kadar fazla kusur ortaya çıkaracağından korkuyordu. Sadece belirsiz ve kesin olmayan bir şekilde cevap verebilirdi. 

Ve sonra uykulu gibi davrandı.
Song Ming durdu ve ona sıcak bir şekilde baktı. "Uykulu olduğunuz için ağabey önce ayrılacak. Küçük öğrenciniz hala dışarıda bekliyor. İçeri girmesine ve dinlenmesini bekleyeceğim."
[Ç.N: çin kültüründen kaynaklanıyor büyük ihtimalle. Çünkü novellerde birisi gitmeden önce hep -önce ayrılacağım- gibi konuşuyor. Bende değiştirmeyeceğim biraz tuhaf gelebilir ama alışırsınız]

Küçük öğrenci.
Shen Zhixian'ın ilk düşüncesi Yan Jin idi. Kırmızı gözler zihninde titredi ve vücudu tekrar ağrımaya başladı. Neredeyse konuşmayı reddetti.
Ancak, Song Ming'in karanlık ve derin gözlerini görür görmez Shen Zhixian'ın kalbi rahatsızlık hissetti. Yutkundu ve hafif bir "Mmmm" mırıldandı.
Açık mavi figür yavaşça uzaklaştı. Bir süre sonra birisi yarı açılan kapıdan içeri girdi ve "Üstat" dedi.
____________

Çevirmen Merlin