Ancak Kalia'nın oturduğu vagon malikanenin kapılarından yeni çıktığında, Hemming pencereden dışarı baktı ve aceleyle Kalia'ya seslendi.

"Bayan Kalia."

Uzun ve meşakkatli yolculuk için bir kitap okuyan Kalia, Hemming’in ısrarcı sesine karşı ona baktı.

Hemming konuşmaya başladı, arabanın camlarını örten perdeyi açıp, yanakları şaşkınlıkla hafifçe kıpkırmızı olurken.

''Bayan, dışarıya bakın.''

'Neler oluyor?'

Kalia, arabanın dışında düzinelerce varlık olduğunu hissetti, ancak hiçbiri zararlı değildi.

Hiçbir büyülü enerji hissedilmiyordu ya da bir suikastçının varlığı.

Başını hafifçe eğdi ve Hemming'in yeni açtığı pencereden dışarı baktı.

Kısa süre sonra gözleri önündeki olaya karşı irkilerek büyüdü.

Konağın içinde ve çevresinde dolanan sokaklarda duran, Hizmetçi Ellie, Ahırın Müdür Yardımcısı Thiel ve Şef Ruff'un tanıdık yüzleriydi. . .

'Bu da ne . . . Ah, işini kaybettiğiniz için protesto yapmaya mı geldiniz?'

ÇN: Biraz çalışanlarına güven ya

Bu düşünce karşısında şaşkına dönmüş olsa da Kalia kısa süre sonra kabul etti.

Elbette. Birden işini kaybetmiş olsaydı, aşırı derecede üzgün ve hayal kırıklığına uğramış olması doğaldı.

Kalia ayrılmadan önce, uşaktan görevden alınan çalışanlar için bir tavsiye mektubu yazmasını istemişti, ancak hepsi bu kadar değildi.

Bunun yeterli olmadığını düşünerek, bu çalışanlara tazminat olarak 10 aylık maaş ödemişti.

Sektörün ortalama tazminatının iki aylık ücret olduğu düşünüldüğünde, bu miktar oldukça alışılmadıktı.

'Ama bu tek başına yeterli olmayabilir.'

Kalia protestocularla buluşmak için ayağı kalktı.

At arabası önlerine çekilirken, bir cüce olan Şef Ruff onları temsil ederek kalabalığın önüne atladı. Elinde büyük bir hasır sepet vardı.

Heming vagonun kapısını açarken, şef hızlıca sepeti vagonun içine koydu ve bağırdı: “Dönüş tarihi olmayan bir tatile çıktığınızı duyduk. Hanımefendi, iyi bir karar verdiniz. Biraz dinlenin! Umarız sağ salim geri gelir ve bizi tekrar işe alırsınız! O zamana kadar dönüşünüzü bekleyen birkaç yiyecek daha olacak! O halde, iyi yolculuklar! ”

Gülümseyerek kelimeleri haykıran Ruff, hızlı bir şekilde vagon kapısını kapattı ve elini salladı.

'Bu da neydi . . . ’

Utanan Kalia'nın önüne yerleştirilen sepete göz atan Hemming, içindeki eşyalara hayran kaldı.

''Bu sepette pek çok kurutulmuş et türü var. Kuzu eti, sığır eti ve üzerlerinde dondurucu büyülerle korunmuş domuz eti olmalı. Sepetin içi çok serin. "

Soğutma büyüsüne sahip bir sepet oldukça pahalı olurdu.

Kalia, onları iyi maaşlı işlerinden kovduğu için üzüldü. Eski çalışanlardan böylesine güzel bir hediye aldıktan sonra dumura uğradı.

Yan taraftan Kalia’nın tepkisini izleyen Hemming, "Şef’in karısının geçen yıl hasta olduğunu daha önce işten beş ay izin almak zorunda kaldığını duymuştum. Anlayabildiğim kadarıyla, Şef geri döndüğünde gözleri sulanarak konuşuyor, ona verdiğiniz beş aylık tatil ve teselli parası sayesinde karısının daha iyi olduğunu söylüyordu. Hatta Bayan ölene kadar sadece lezzetli yemekler pişirmek istediğini bile söyledi. "

"Huh. . . Ailesine bakmak zorunda olduğu için izin başvurusunu kabul ettim. . . Bunda bu kadar harika olan ne? . . ."

Bununla Kalia’nın koyun gibi yüzü kızardı.

Gözlerini devirerek ellerinden birini kaldırdı ve kırmızı kulaklarını kaşıdı. Nedense, doğal olduğunu düşündüğü şeyi yaptığı için teşekkür edildiğinde kulaklarının kaşındığını hissetti.

''Bunu yapmayın ve ellerinizi sallayın, Bayan. Herkes sizi selamlamak istiyor. "

Konağın sakinleri olan bazı çalışanlar vardı. Hiçbiri Kalia'nın kaçta ayrıldığını bilmiyordu, bu yüzden bu insanların sadece hoşçakal demek için orada ne kadar süredir beklediklerini tahmin etmek mümkündü.

Kalia tereddüt ettikten sonra arabanın penceresini açtı ve onu uğurlayan insanlara baktı.

Kalia’nın kafası dışarı çıktığında hepsi eğildi ve ona veda ettiler.

''Hoşçakalın Hanımım.''

Kelimeler bir ağızdan çıktı ve Kalia’nın, eğilmiş başlarına bakan bakışları giderek daha da şaşkın hale geldi.

* * *

"Çoktan ayrıldılar."

Habercinin sözleriyle Louismond'un eli dondu ve önündeki belgeyi imzalamasını engelledi.

Sonra kısa bir nefes vererek oturduğu yerden kalktı ve pencerenin önünde durdu.

Yüksek İmparatorluk Sarayı, başkentin iyi bir görünümünü sağlamak için inşa edilmişti.

Louismond'un ofisinden özellikle Doğu Yakası'nın sınırını çok iyi görebiliyordunuz.

Doğu sınırını çevreleyen huş ağacı ormanına doğru gözleri kısıldı.

O ormandan geçerken, başkent'in Sihir Çemberi istasyonunu geçersiniz.

Kalia muhtemelen parşömenlerin büyüsünü kullanarak oradan hareket etmiştir.

Simon'un onları takip etmesini önlemenin tek yolu buydu, daha sonra onları takip edeceğini bildiğinden.

Bu zeki kadın tüm mal varlığını terk etmiş, sadece yenilerini bırakmıştı.

Simon’un büyüsüne sahip olan veya gizli cihazlarının bulunduğu değerli eşyaların çoğunun arabanın içinde olması bekleniyordu.

". . . Bunun doğru karar olup olmadığını bilmiyorum ama iyi yolculuklar Kalia ve çok uzun süre uzakta durma. . . "

Louismond, Kalia tarafından görülmese de, Doğu Kapısı'na doğru giden arabasını bulmaya çalışırken bunu mırıldandı.

Yine de kafasındaki düşünceleri karmaşıktı, ama o çoktan başkentten ayrılmıştı.

Ayrıldığını bilen kalbi tıkandı. Bunu öğrenmek için yarın gelecek olan Simon'u düşünmek baş döndürücüydü.

‘. . . Beni öldürecek.' Louismond acı bir şekilde düşündü.

Kalia'ya değer verdiği için gönderen oydu.

Şanslı olduğu tek bir şey vardı.

Kalia’nın ‘emeklilik’ anlaşması yerine, bunu bir ‘dinlenme dönemine’ çevimeyi başardı.

Çeşitli ikna, yalvar ve yakarışa karşı geri döneceğine söz verdi.

Elbette, bu söz sadece şartlıydı, ancak kötü bir durum değildi. En iyi ihtimalle, gittikten sonra bir yıl, hatta altı ay içinde geri dönebilir.

ÇN: En az 9 ay gelmez

Yani bu "durum" iyi gitmeli, ancak Simon'u kontrol etmenin mümkün olup olmadığını bilmiyordu.

Yapabilecekleriyle, bu "durum" kendisinden ödün verdiği çok önemli bir şeydi.

Louismond bir kez daha acıyla derin bir iç çekti.

"Kalia."

Neden ayrılıyordu? Hâlâ sebebini bilmediği için kalbi ağırlaşmıştı.

—————————————————————————
"Sanırım bir aile kuracağım."
—————————————————————————

Kafası karışan Louisimond'un bunun ne anlama geldiğine dair hiçbir fikri yoktu.

O kişinin yeni bir sevgilisi olmasının imkanı yoktu.

Kalan seçenek, kayıp ebeveynleriydi. . .

———————————————————————
"Ebeveynlerimi bulsaydım, bunu bir sır olarak saklamazdım."
———————————————————————

Kısa süre sonra aklıma evsiz bir aile geldi, ancak düşünce hemen kayboldu.

Yüzde birin altında bir şansla gülünç bir varsayımdı.

"Ahhhhhhhhhhhhhhhhhh. . . "

Bilmiyordum.

Birinin kafasının içinde neler olduğunu nasıl anlayabilirdiniz?

Yaptığı herhangi bir girişim, sadece onun aleyhine olacaktı.

Alnı soğuk cam pencereye yaslanmış olan Louismond, Kalia ile son konuşmasını hatırladı.

Ona, isteğini kabul etmekten başka seçenek bırakmayan son konuşması.

—————————————————————————
"Kaçırılan Majesteleri'ni kurtardığım ve kaçağı kanyonda yakalarken bir mağaraya düştüğüm zamanı hatırlıyor musunuz? O zamanlar, karanlık bir mağarada uzanıp bana doğru gelen yarasaları seyredip, şerefli Majesteleri'ni kurtarıp ve ölürsem bunun bir onur olacağını düşünmüştüm. Ama Şans Tanrıçası benimle ilgilendi ve ölmeden hayatta kaldım. "

‘. . . ’

''İyi o zaman. Ve iki yıl sonra mıydı? Aria Körfezi'ndeki Denizler Savaşı sırasında, Majestelerini kurtarmak için tam olarak 12 oku omzumla engellemiştim. Ah! Bir canavar tarafından çalınan İmparatorluk Ailesi'nin hazinelerini toplamak için dışarı çıktım ve sonunda kollarım kırıldı. "

"Kalia.''

"Ee, başka ne var? Sizi kurtarmak için hayatımı feda ettim Majesteleri. "

‘'. . . Kalia. "

''Evet majesteleri.''

"Başkalarını böyle tehdit etmeyi sana kim öğretti?"

''Bu ... . . . ’'

Kalia, her zamankinden daha fazla güvenle cevap verdi.

"Simon'dan."

* * *

Boooooooooooooooooom!

Vapurun kornasının muhteşem sesi limanı doldurdu.

Yüzlerce kişiyi taşıyan yüzlerce vapur vardı, limanı terk eden ve dönen insanlarla doluydu.

Berrak mavi gökyüzünün üzerinde, renkli kağıttan yapılmış çiçek yaprakları kayan yıldızlar gibi uçtu.

İnsan kalabalığı dans ediyormuş gibi yürüdü.

Liman kentinin özgür ve sanatsal atmosferi sokakları süsledi.

Ancak bu sayısız insan kuyruğuna dayanan güzel liman kentinin hoş atmosferi değildi.

Güm! Güm! Güm! Güm!

Kıvrımlı taş yolda yürürken alçak topuklu ayakkabıların takırtıları duyulabiliyordu.

Bir ya da ikiden fazla adım vardı.

"Liman merkezli Sihir Çemberi'nin iyileşme oranı nedir?"

"Şimdiye kadar yüzde 80. Temel bakımın bugün gece yarısına kadar yapılacağını düşünüyorum. Mana Taşı'nı değiştirdik çünkü manamız tükendi. "

"Programdaki kalan etkinlikler neler?"

"Bu öğleden sonra akademiye yapacağımız ziyaretin iş gezimize son vermesi muhtemel. Sihir Departmanından Tiana, bu gece hızlı bir öğle yemeği yemek istediklerini söyledi. "

"Bunu duymamışım gibi yapalım."

Uzun belirgin altın ipliklerle işlenmiş beyaz pelerinli dört kişilik bir gruptu.

Süslü aksesuarlar olmadan, sade, temiz beyaz üniformalar ve siyah deri eldivenler giydiler, ancak grup limandaki herkesten daha fazla göze çarpıyordu.

Bu, uzun zaman önce "Sihir Dairesi" olarak adlandırılan, ancak o zaman resmi olarak şu anki Veliaht Prens'in emriyle "Sihir Departmanı" olarak adlandırılan İmparatorluk Ailesi'ne ait bir grup büyücülerdi.

İnsanlar kıskançlıkla onlara baktı.

Bir savcı veya haberci görmek oldukça yaygındı, ancak resmi büyücüleri görme fırsatı nadirdi.

Özellikle İmparatorluk Ailesi için bir sihirbaz olmak için yılda yalnızca bir kez yapılan sınavı geçmek gerekiyordu, sınavda zor olduğu için her yıl 10'dan az başarılı başvuru olurdu.

Yılda 10.000'den fazla başvuru vardı, ancak yalnızca 10 kişi geçti!

Gerçekten de eziyet edici seçmelerdi.

Seçmeleri geçmek, tamamen geçtiğin anlamına gelmiyordu. Hayır, Kule'nin bir yıllık eğitim süresi gerekiyordu, bu süre boyunca yalnızca en iyilerin en iyisi, Resmi İmparatorluk Sihir Departmanı'na girebilirdi. Bu son meydan okumaydı.

Seçmeleri geçen 10 kişiden her yıl eğitim dönemine dayanamayan iki ila üç kişi vardı, yani yılda sadece yedisi tüm sınavı geçerdi.

Seçim süreci hala bir zamanlar olduğu kadar anlamsız ve titiz olmasına rağmen, başvuranların sayısı artmıştı.

Bu, İmparatorluk Ailesi'nin desteğinin çok büyük olmasından kaynaklanıyordu.

Halktan insanlara unvanlar verdiler ve bu meslekten gelen maaş, birkaç Marki'nin maaşını aştı.

Ayrıca düzenli olarak İmparatorluk Ailesi tarafından bir teşvik olarak öğle yemeğine davet edildiler.

Şeref ve servet aynı zamanda kariyeri takip ettiğinden, halkın kıskançlıkla dolu olması doğaldı.

Bununla birlikte, Sihir Departmanı'nın günümüzde aynı popülerliğe sahip olmasının tek nedeni tüm bu faydalar değildi.

-Bölüm Sonu-

Tabiki Simon! Hadi ama

Üzücü bir gerçek açıklayacağım size.

İngilizce çevirmen discord hesabı açtı ve artık oradan paylaşacakmış bölümleri. Şuana kadar kimse girememiş sunucuya. Bekliyorum eğer beni sunucuya almaz ise ne yazık ki artık bu seriye bölüm gelmeyecek : (