Horozun ötüşü Maomao'yu uyandırdı ve o harap evinin dışına ayaklarını sürüyerek çıktı. Arkada küçük bir kümes, çiftlik aletleri için bir baraka ve tahta bir sandık vardı. Çapanın olmamasından, babasının tarlada olduğunu anladı. Birini kırmızı ışık bölgesinin hemen dışındaki bir koruda tuttu.
Bunun bacakları için iyi olmadığını biliyor. Babası yaşlanıyordu ve o, onun bu zorlu fiziksel çalışmayı bırakmasını diledi, ama o bunu yapacak herhangi bir belirti göstermedi. İlaçlarını kendi yetiştirdiği bitkilerden yapmayı severdi. Bu nedenle, evlerinin etrafında garip bitkilerden oluşan rengarenk bir koleksiyon vardı.
Maomao, bitkilerin nasıl olduğunu kontrol ederek oradan burada bir yaprak kopardı. Gizli tahta sandığa baktı. Üzerinde fırçayla yazılmış karakterlerin yazılı olduğu bir tabela vardı: DOKUNMAYIN. Maomao bunun üzerine yutkundu. Kapağı geri itti ve nabzını hiçbir şekilde etkilemese de içine baktı. Doğru hatırlıyorsa, sandıkta sakede pişirilmek üzere bırakılmış çeşitli malzemeler vardı. Malzemelerin çok canlı ve bulunması zor olduğunu hatırlıyor gibiydi.
Bir an sonra Maomao, kapağı olduğu gibi geri koydu. Görünüşe göre insanlar işareti dikkate alıyorlardı. Her zaman dikkatli düşünen babası, kutunun içine akıllılık ederek sadece bir şey koymuştu. Birçok malzeme birbirine karışıp toksik hale gelebilirdi.
""Pekala, neyse..."" Düşünceleri kapıdan gelen gürültülü bir vuruşla bölündü. Maomao tembelce başını kaşıyarak evin önünden geçti. Sallanan kapıya yumruğunu vuran paniğe kapılmış görünüşlü kıza, "Kıracaksın," dedi. Verdigris Evi'nden değildi. O, ara sıra Maomao'nun eczanesine gelen yakınlardaki başka bir genelevde hizmetçi-çıraktı.
"Sorun nedir? Babamı arıyorsan, o yok.” Maomao tam esnerken kız onu tutup sürükledi.
Çırak, Maomao'yu Verdigris Evi'nden pek de uzak olmayan orta halli bir geneleve getirdi. Büyük bir yer değildi ama makul bir kaliteye sahipti. Maomao, burada bazı mükemmel patronlarla birlikte birkaç fahişe olduğunu hatırladı. Ama hizmetçi kız onu buraya ne diye getirmişti ki?
Maomao, yıpranmış saçlarını düzeltmeye ve giysilerindeki kırışıklıkları gidermeye çalıştı. Önceki gece pijamasını giymemişti ki bu iyi bir şeymiş gibi düşünmeye başladı. Ama burada Verdigris Evi'nden sıcak su almayı planlıyordu...
“Abla, eczacıyı getirdim!” diye seslendi kız, genelevin arka kapısından geçip odalardan birine yönelirlerken. Orada Maomao, göremediği bir şeyin etrafında toplanmış, makyajsız ve yorgun görünen bir grup kadını fark etti. Yaklaştığında, bir yatakta yatan, aynı yastığı paylaşan, ağızlarından salyalar akan bir erkek ve bir kadın buldu. Yatakta kusmuk izleri vardı.
Yakınlarda yerde bir pipo vardı ve etrafa tütün yaprakları saçılmıştı. Yerde de bazı saman parçaları ve yakınlarda kırık bir cam kap gördü. İçindekiler dökülerek yastığı lekeledi. Hava çok belirgin bir aroma ile doluydu. İki sake şişesi de aynı şekilde kaosun bir parçasıydı, yere dökülüo devrilmişti. Yastığın üzerindeki iki farklı renkte leke neredeyse tuhaf bir sanat eseri gibi görünüyordu.
Bu sahneyle karşı karşıya kalan Maomao'nun gözleri birden açıldı ve uyku onu terk etti. Adamın ve kadının gözlerini açıp onlara baktı; nabzını kontrol etti ve bir parmağını ağızlarına soktu. Fahişelerden birinin parmakları hastalıktan kirlenmiş olduğundan, anlaşılan o ilk değildi.
Adam nefes almıyordu; Maomao, midesindekileri boşaltmak için güneş pleksusuna bastırdı. Bir "hık" sesi duyuldu ve ağzından tükürük fışkırdı. Ağzının içini silmek için çarşafları tuttu. Sonunda onu kaydırdı ve ağzına üfledi.
Bunu gören fahişelerden biri, Maomao'nun kadın için yaptıklarını taklit etmeye çalıştı. Adamın aksine, o hala nefes alıyordu, bu yüzden kolayca kusturabildi. Fahişe ona biraz su ikram etti ama Maomao bağırdı: "Onu sakın ona içirme! Kömür, hayır! Odun kömürüne ihtiyacımız var!” Şaşıran fahişe şaşkınlıkla suyu döktü, ama sonra koridordan aşağı koştu.
Maomao, kusmasını saklamak için göğsüne bastırarak ve ardından onun içine nefes alarak adama aynı işlemi birkaç kez daha uyguladı. Sadece mide asidi gelmeye başlayınca nihayet kendi kendine nefes almaya başladı.
Bu noktada bitkin olan Maomao, kendisine sunulan suyu aldı ve yakındaki pencereden dışarı tükürmeden önce ağzını çalkaladı.
""Sabah sabah..."" Kahvaltı bile yapmamıştı ve şimdi yatağına geri dönmek istiyormuş gibi hissediyordu. Ama bu duyguyu bastırmak için başını salladı ve hizmetçi kızı aradı. "Babamı buraya getirin. Muhtemelen güney duvarının yanındaki tarladadır. Bunu ona ver; ne anlama geldiğini bilecektir." Tahta bir not defteri getirtti ve üzerine birkaç karakter karaladı, sonra da kıza verdi. Çocuk çelişkili görünüyordu ama onu aldı ve gitti. Maomao bir ağız dolusu su daha aldı, bu sefer içti ve sonra getirilen kömürü toz haline getirmeye başladı.
Tütün yapraklarına kaşlarını çatarak; aptalca, sinir bozucu ve zahmetli bir şey, diye düşündü ve sonra iç çekti.
Yaklaşık yarım saat sonra, hizmetçi kızın çağırdığı bacakları sakat yaşlı bir adam geldi. Oldukça zaman aldı, diye düşündü Maomao, ama babasına dikkatlice toz haline getirilmiş kömürü gösterdi. Birkaç farklı bitki türünden kurutulmuş yapraklar ekledi, sonra karışımı içmeleri için adama ve kadına verdi.
"Sanırım bununla iyi iş çıkardın," dedi, sonra yerdeki saman parçalarından birini aldı ve bir ucunu dikkatlice inceledi.
"Fena değil, ha?" Maomao, yaşlı ama kesinlikle yumuşak olmayan babasının çalışmasını izledi. Yerdeki cam parçasıyla tütün yapraklarının bir kısmını aldı. Son olarak, Maomao gelmeden önce çıkan ilk şey olan kusmuğun bir kısmını inceledi.
O giderken onu inceledi. Etrafını yakından gözlemleme gibi bir alışkanlığı varsa, bunu kesinlikle ondan kapmıştı. Usta bir eczacı olan üvey babası olan bu adam, yalnızca bir yeni olgudan iki ya da üç yeni şey ayırt edebiliyordu.
“Bunu hangi zehir olarak aldın?” dedi babası. Ses tonu ona bir tür ders verdiğini ima ediyordu. Maomao tütün yapraklarından birini kendisi aldı ve ona gösterdi. Kırışık yüzünden geniş bir gülümseme geçti ve sanki "Evet, doğru" der gibiydi.
"Su içirmemişsin anlaşılan?"
"Bu ters tepmez miydi?"
Babası, aynı anda hem başını sallıyor hem de başını sallıyormuş gibi görünen belirsiz bir hareketle karşılık veriyordu. "Bağlı olmak. Mide asidi zehirin emilmesini önlemeye yardımcı olabilir. Bu gibi durumlarda, hastaya su vermek sağlıksızdır. Ancak etken başlangıçta suda eritilmişse, seyreltmek bazen en iyi seçimdir." Bir çocuğa talimat verir gibi her şeyi yavaşça, dikkatlice açıkladı. Gerçekten de, Maomao'nun kendisini daha çok kendi başına bir eczacı olarak görmesini engelleyen şey, babasının varlığı olabilirdi. Maomao arka sayadaki şarlatanın doktorluk görevini babasının daha çok hak ettiğini düşünüyordu.
Maomao kusmuğun tütün yaprağı içermediğini gözlemlediğinde, babasının reçete ettiği yöntemin muhtemelen doğru olduğunu anladı. Yaprakların yokluğunu hiç fark etmemiş olabilirdi ama yine de gözden kaçırmıştı. Belki de sandığından daha uykuluydu.
Çırak kız bu muameleyi kendine hatırlatmaya çalışırken, "Bu taraftan" diyerek onun yenini çekiştirdi. Sadece Maomao'nun hayal gücü müydü, yoksa kız bir şekilde somurtkan mı görünüyordu? Her halükarda Maomao, çayın hazırlandığı bir odaya yöneltilmesine izin verdi.
Tatlı kırmızı fasulye ikramını paylaşan bir kadın, "Zahmet ettirdiğim için üzgünüm, bunu mazur görün lütfen" dedi. Artık mesleği yapmıyor gibi görünüyordu; Maomao, onun bu evin hanımı olduğunu tahmin etti. Belli ki Verdigris Evi'nin hanımıyla aynı cimri çizgiyi paylaşmıyordu; sadece bir eczacıya asla çay ve tatlı vermezdi ("Yalnızca müşterilere!").
"Biz sadece işimizi yaptık hanımefendi." Maomao, ödemelerini alabilirlerse yeterince mutlu olurdu. Yanında neşeli bir ruh hali içinde oturan babası, bu kısmı unutma eğilimindeydi, bu yüzden Maomao'nun parayı aldığından emin olması gerekiyordu.
Kadın gözlerini kısarak yan odaya baktı. Hasta olan fahişe şimdi uyuyordu ve erkek müşteri başka bir odada uyuyordu. Kadının yüzü gözle görülür şekilde kararmıştı.
""Aşıkların intihar girişimi olabilir mi?"" Kırmızı ışık bölgesinde bu, o kadar da alışılmadık bir durum değildi. İmkanı olmayan bir adam, sözleşmesinin bitmesine çok fazla zaman kalmış bir kadınla karşılaştığında, akıllarına gelen ilk lanet şey hep bu olurdu. Böyle bir şeyin var olduğuna dair hiçbir kanıt yokken, sonraki yaşamlarında birbirleriyle tanışmak hakkında tatlı sözler fısıldarlardı.
Maomao kırmızı fasulye ikramından biraz aldı ve düşünceli bir şekilde çiğnedi. Çay ılıktı, bir yanında buğday sapı uzanıyordu.
O odada bunlardan birkaç tane gördüm, diye düşündü Maomao. Buğday saplarının içi oyuktu; bu bir saman olarak işlev görmesi için tasarlanmıştı. Buradakiler, bardaklara ruj bulaşmasından nefret ederdi ve içmek için buğday saplarını kullanmak adettendi.
""Tanrım, bir kadın ve erkek arasındaki küçük bir dostluk karmaşık olabilir."" O odadaki adam çok iyi durumda görünüyordu. Bir çapkın gibi olduğu kesindi ama arkasında ince ipekle kaplı bir cübbe vardı. Büyüleyici bir yüzü de vardı: deneyimsiz bir genç kadının kolaylıkla kendine çekebileceği türden bir insan. Maomao, babasının böyle bir önyargıyı düşünmesine izin verdiği için onu azarlayacağını biliyordu, ama bu ona, geleceği olmadığı için çaresizlik içinde zehir içen gecenin bir hanımı gibi görünmüyordu. Kendini ölmeyi isteyecek kadar köşeye sıkışmış hisseden birine benzemiyordu.
Maomao'nun aklına bir fikir geldiğinde, onu takip edene kadar onu bırakamazdı. O sadece böyleydi. Babasının hanımdan parayı aldığından emin olunca, "Hastaya bakacağım" deyip odadan çıktı.
Adam fahişeden daha kötü durumdaydı. Maomao, binanın uzak tarafındaki odasına yöneldiğinde, kapının biraz aralık olduğunu fark etti. Ve küçük çatlaktan çok garip bir şey gördü.
Onu buraya getiren tesellisiz çocuk olan hizmetçi kızdı ve bıçağı kafasına doğru kaldırıyordu.
"Hey! Ne yapıyorsun?!" Maomao aceleyle odaya girip bıçağı çocuktan almaya çalıştı.
"Beni durdurma! O ölmeyi hak ediyor!” Kız bıçağı geri almaya çalışırken kendini Maomao'ya fırlattı. Maomao, yeterince çaresizse bir çocuğun bile ona üstün gelebileceği kadar çevimsizdi. Başka seçeneği kalmayan Maomao, kızın kafasına şaplak attı ve kız darbeden sersemlerken, yanağına sert bir tokat attı. Kız çarpmanın etkisiyle geriye düştü. Ağlamaya başladı, burnundan bol miktarda sümük akıyordu.
Gürültüyle alarma geçen başka bir fahişe odaya girdiğinde, Maomao tam kendi güvensizliğini ifade ediyordu. "N-Neler oluyor burada?!" Bununla birlikte, kendi sorusunun cevabını çabucak kavradı ve Maomao, soruşturmasının aleyhine olacak şekilde başka bir odaya götürüldü.
Aşıkların bu intihar girişiminin merkezindeki adamın zaten sorunlu bir müşteri olduğu ortaya çıktı. Zengin bir tüccar ailenin üçüncü oğluydu ve bir fahişenin gözüne girmek için yakışıklı görünüşünü ve gümüş dilini kullanma, sözleşmesini satın almak için onu belirsiz sözlerle kandırma ve ardından onu bir kenara atma geçmişi vardı. Daha sonra en az bir kadın hayatından umudunu kesmiş ve kendini öldürmüştür. Bu, ölümcül bir kırgınlıkla olan ilk karşılaşması değildi; fahişeliğine öfkelenen diğer kadınlar onu bıçaklamaya ve hatta zehirlemeye teşebbüs etmişti. Yine de babasının en sevdiği cariyenin oğlu olarak, babası her zaman çocuğu beladan kurtarmayı başardı ve bu onu çürümüş, şımarık bir çocuk bırakmıştı. Son zamanlarda, korumaların onu genelevlere sağ salim götürmesi için babasına bile ikna olmuştu.
Ağlamaya devam eden çocuğu okşayan bir fahişe, "Bu kızın ablası başka bir dükkanda çalışıyordu" dedi. Hizmetçi kızın kız kardeşi, adamın sevip terk ettiği kişilerden biriydi. Kızın kız kardeşinden aldığı son söz, sözleşmesinden alınacağını sevinçle bildiren bir mektuptu. Çocuğun ondan sonra duyduğu şey, kendini öldürdüğüydü. Nasıl hissetmiş olabilirdi?
"Buradaki kızlardan biriyle yakınlaştı... Bugün zehirlenmekten kurtardığın kızla yani." Kadın özür dilercesine Maomao'ya baktı.
""Diğer tarafa bak - benden yapmamı istediği bu mu?"" Görünüşe göre kadının umudu, Maomao'nun sempatisini kazanmak ve çenesini kapalı tutmak için bu acıklı hikayeyi paylaşmaktı. Neyse ki kargaşa, babasıyla hanımın bulunduğu odaya ulaşmamıştı. Maomao hiçbir şey söylememeyi seçerse, çocuk büyük olasılıkla cezasız kalacaktı. Ne acı.
Şahsen, bir müşterinin bu kadar baş belası olduğu biliniyorsa, onu yasaklamaları gerektiğini düşündü, ama görünüşe göre onu içeri davet eden talihsiz fahişenin kendisiydi. Çifte intihara teşebbüs olduğu ortaya çıkarsa, bu kuruluşun uğraşması gereken bir baş ağrısı olurdu. Herkesin Maomao ve babasına bu kadar minnettar görünmesinin bir nedeni, Maomao ne kadar iğrenç olursa olsun, söz konusu adamın hâlâ önemli bir ailenin oğlu olması ve Maomao'nun onu ölmekten kurtarmış olmasıydı.
Bu, küçük hizmetçi kıza adaletsizlik gibi gelmiş olmalı.
Onu suçladığımı söyleyemem, diye düşündü Maomao. Tesadüfen bugün evdeydi ama son birkaç aydır Maomao kırmızı ışık bölgesinde değildi. Evinin alışverişini ve diğer işlerini yapan bu küçük kızın, Maomao'nun babasının evde olup olmadığını bildiğinden şüphelenmek makuldü. Ayrıca böyle bir acil durumda normalde eczaneye değil doktora gidilirdi.
Çocuk kasten eczacının dışarıda olacağı bir anı mı seçmişti? Çok genç biri için korkutucu bir çabukluk ima ediyordu. Bu, Maomao'nun babasını getirmekte neden bu kadar yavaş davrandığını da açıklayabilirdi. Bu adamdan ne kadar nefret ettiğinin bir kanıtıydı.
Sonunda Maomao basitçe "Anlıyorum" dedi ve babasının yanına döndü.
"Eve hoş geldin," dedi babası nazikçe. O ve Maomao, sabahın çoğunu olay üzerinde geçirdikten sonra küçük kulübelerine dönüyorlardı. Maomao bozuk para kesesini babasından aldı, içindekileri iki kez kontrol etti ve sonra ona geri verdi. Önerilen miktara biraz sus parası da dahildi. Kötü şöhretli müşterinin durumu stabildi, ama bu muhtemelen buraya gelmesine son kez izin veriliyordu. Sadece bu genelev değil, tüm kırmızı ışık bölgesi. Böyle bir yerde haber çabuk yayılırdı.
Eve vardıklarında Maomao gıcırdayan bir sandalyeye oturdu ve bacaklarını salladı. Hiç bu kadar sıcak su almamıştı. Terleme mevsimi olmadığı için şanslıydı ama etraftaki onca koşuşturmaca sayesinde yine de terliyordu ve mide bulandırıcıydı.
Çifte intihar meselesi de bir o kadar rahatsız ediciydi. Bununla ilgili bir şey onu rahatsız etti. Söz konusu adam o kadar aşağılık biriydi ki çırak kız bile ondan nefret ediyordu ve diğerlerinin söylediklerine göre, en çok ilgilendiği kişi kendisiymiş gibi geliyordu. Böyle bir adam çifte intihar gibi hararetli bir aşk gösterisine kapılır mıydı?
""Fahişe onu zehirledi mi yani?""
Belki de intihar etmeyi seçmemişti. Ancak Maomao bu fikirden çabucak vazgeçti. Adamı zehirlemek için zaten en az bir girişim olmuştu; bir fahişenin ona sunduğu hiçbir şeyi yemek için çok hızlı olmazdı. Maomao kollarını kavuşturdu ve kendi kendine homurdandı. Babası havanda birkaç ot ezerken onu izledi. Bir vuruştan sonra, "Varsayıma dayalı şeyler söyleme" dedi.
Bunu söylemesi, olayın gerçeği hakkında zaten bir sezgisi olduğunu gösteriyordu. Maomao ona acıklı bir şekilde baktı, sonra masaya yığıldı. Olay mahallinde olan her şeyi aklına getirmeye çalıştı. Bir şey mi kaçırmıştı?
Bir adam ve bir kadın vardı, yere yığıldılar. Dağılmış tütün yaprakları, cam kap...
Şimdi Maomao, yanlış hatırlamıyorsa, olay yerinde yalnızca bir cam kap olduğunu kaydetti. Ve buğday sapları ve iki farklı renkte alkol de vardı.
Maomao tek kelime etmeden ayağa kalktı ve su sürahisinin önünde durdu. İçindekilerin bir kısmını kepçeyle topladı, sonra geri koydu. Babası, içini çekip toz halindeki malzemeleri bir kaba koymadan önce onun bunu yapmasını birkaç kez izledi. Sonra ayağa kalktı ve onun önüne gelmek için ayaklarını sürüdü. "Artık bitti," dedi. "Bitti." Saçlarını sevgiyle karıştırdı.
Kepçeyi bir kez daha sürahiye koyup evden çıkarken "Bunun farkındayım" dedi Maomao.
İntihar değil. Cinayet, diye düşündü Maomao. Ve adamı öldürmeye çalışanın fahişe olduğuna inanıyordu. Çapkın oğlu, tatlı dilli, pek çok kadını hem sevip hem de terk eden. Adamın kur yaptığı fahişenin kendisi, onun aşk dolu yakınlaşmalarının en son öznesi, onu öldürmeye teşebbüs eden kişi olabilirdi.
Maomao, fahişenin her zamanki gibi bu kadını sözleşmesinden satın alma sözü vererek kandırdığını güvenle tahmin edebileceğini hissetti. Maomao'nun aksine, birçok insan aşkın bir insanı değiştirebileceğine inanıyor gibiydi. Ve yeterince insan bir fikri yeterince tekrarladığında, yolun bir yerinde o fikir gerçeğe dönüştü.
Çok iyi. O halde fahişe uyanık adamı zehirlemeyi nasıl başarmıştı? Ona zehir olmadığını göstermek yeterli olurdu. Fahişe önce şaraptan bir yudum alırdı, tıpkı Maomao'nun işinde yaptığı türden bir şey. Adam kadının tamamen iyi olduğunu görünce aynı şeyi içerdi. Bu yüzden sadece bir konteyner vardı.
Ancak bu, zehre önce kadının yenik düşeceği ve adamın bozuk şarabı içmeyeceği ihtimalini artırırdı. Maomao'nun ziyafette farkına vardığı gibi bazı zehirler yavaş bir şekilde etki ediyor. Bu durumda etken büyük olasılıkla tütündü. Çiğnendiğinde uyarıcı etkisi vardı ve çabuk etki ederdi.
Fahişe yetenekli bir aktrisse ve keşfedilmeden zehri tüketebiliyorsa, iyi ve güzel, ama Maomao yardım aldığından şüpheleniyordu. Şarabı buğday sapından yapılmış bir kamışla içmişti. Bu tamamen normal bir şeydi ve adamın şüphelenmesine neden olmazdı.
Bu, onun zehirden etkilenmemesini nasıl sağlamıştı? Maomao bunun sakeyle bir ilgisi olduğunu düşündü. İki farklı tip vardı. Tek bir şeffaf cam kapta iki renk sake. Yağ ve su kadar birbirine karışmasalar da, iki tür şarabın yoğunlukları biraz farklı olabilir. Daha hafif bir şarabı daha ağır bir şarabın üzerine yeterince dikkatli bir şekilde dökerseniz, iki katman oluşur. Ve ne kadar güzel olurdu, cam bir kapta iki renkli bir sake. Gözde bir konuğu memnun etmek için hoş bir numara. Ve bu arada fahişe kamışını sadece alt tabakadan içmek için kullanırdı, adam ise kamışsız üst tabakadan içerdi.
Kadın, adamın yere yığıldığından emin olduktan sonra, zehirli şaraptan biraz kendisi içerdi. Ölmek için yeterli değil, inandırıcı bir yanılsama sunmaya yetecek kadardı sadece. Etrafa serpiştirilmiş tütün yaprakları kokuyu gizlemeye yardımcı olur ve insanların tapuyu yapmak için kullandıkları şeyin bu olduğunu düşünmelerini sağlardı. Fahişe kendisi ölseydi, her şey boşa gitmiş olacaktı. Adamın yenildiğinden ve hayatta kaldığından emin olmak için çok çalışmıştı. Bu muhtemelen neden sabah ilk iş olarak bunu yapmayı seçtiğini de açıklardı.
Durumu onun için rahatlıkla fark edecek biri bile vardı.
Maomao o sabah geneleve geldi. Arka tarafa, biraz dinlenmek için zehirli fahişenin konulduğu odaya gitti. Yorgun görünen kadını bir parmaklığa yaslanmış ve gökyüzüne bakarken buldu. Görünüşe göre ayağa kalkmıştı. Bir çocuk şarkısı mırıldanıyordu ve yüzüne geçici bir gülümseme yayıldı. Yine de, diye düşündü Maomao, sonra düşüncesini yarıda bırakarak.
“Abla, ne yapıyorsun?” O sabahki çocuk değildi bu. Bir hizmetçi kız fahişenin parmaklığa yaslandığını görünce seslenmişti. Kadını odasına geri sürükledi ve pencereyi kapattı.
Adamı bıçaklamaya çalışan ilk hizmetçi kızın davranışı, sevgili "kız kardeşi" zehirden ölme tehlikesiyle karşı karşıya olan biri için Maomao'ya tuhaf geldi. Adamı kurtarmak için çok geç kalma umuduyla kasıtlı olarak doktora değil de eczacıya gitmişti. Maomao'nun babasını da çağırmak için acele etmemişti. Fahişe için hiç endişelenmemiş miydi? Yoksa kendisine bu kadar yakın ikinci bir kişinin de ölebileceğine inanmamış mıydı? Maomao olayları gereğinden fazla mı düşünüyordu yoksa kız fahişenin üstesinden geleceğini başından beri biliyormuş gibi mi görünüyordu? *düşüncelerimin anlık özeti*
Sonra, kadının içinde bulunduğu kötü durumu Maomao'ya çok duygusal bir şekilde anlatan diğer fahişe vardı. Ve alışılmadık derecede cömert hanımefendi. Ne kadar çok düşünürse, her şey o kadar garip geliyordu.
""Varsayım yoktu, doğru ya.""
Maomao yeni kapatılan pencereden yavaşça gökyüzüne baktı. Sonunda arka sarayda aylarca hasretini çektiği kırmızı ışık bölgesine geri dönmüştü ama özünde ikisi de aynı yerdi. İkisi de bahçe ve kafesti. İçlerindeki herkes atmosfer tarafından zehirlenerek kapana kısılmıştı. Fahişeler, kendileri tatlı bir zehir olana kadar etraflarındaki toksinleri emmişler. Çapkın oğlu hayattayken, müstakbel katiline ne olacağını söylemek zordu. Zehirlenmeye teşebbüs edildiğinden şüphelenebilirdi. Ama yine de tam tersi de olabilir: genelev onu önemli bir ürününü mahvetmekle suçlayabilir ve bu şekilde ondan bir şeyler koparabilirdi.
Sanırım hangisi olduğu önemli değil, diye düşündü Maomao. Onunla hiçbir ilgisi yoktu. Bu yerde olan her şeye kişisel olarak karışmış olsaydınız, asla hayatta kalamazdınız.
Maomao başının arkasını yorgun bir şekilde kaşıdı ve Verdigris Evi'ne gitmeye karar verdi. O sıcak suyu alacaktı. Yavaş bir tırısta yola çıktı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
