[Satın aldığınız romanlardaki yetenekleri her zaman kullanabilirsiniz!]
'Vay canına, bu gerçekten iyi değil mi?'
Tuhaf bir tane seçsem bile, başka bir tane seçebilirim!
Eğer bunda iyiysem, aynı anda iki iyi yeteneğim olabilir.
Piyangonun daha fazla para verdiği söyleniyor!
'İşlerin bir listesi var ve...'
Yani geçmişte çağırdığım bir romanın yeteneğine ihtiyacım olursa, nakit harcamadan çağırabilir miyim? Eğer öyleyse, bu harika!
Gözlerimi dolduran ışık, bir kış gecesinde şenlik ateşinde kıvılcım gibi etrafımda sallandı.
Kitap yine ışık saçıyordu.
Ve...
'... görünüşünü değiştirdi.'
Tekrar baktığımda, Akitus görünüşünü değiştirdi.
Kapakta, bir kum saati gibi birbirine bağlı iki kalp oyması kristal vardı.
Sadece biri pembeydi, diğer kristal ise şeffaftı.
Bu şeffaf kristale yeni bir yetenek koyabileceğimi mi söylüyorsun?
[Karakteristik ]
Okuyucu!
Bu dünyaya gelmiş olmanız tesadüf değil.
Bu, Karma'nın yönettiği kaderdir.
Nedensel oranın belirlediği sınırı aşabilecek tek kişi.
'....Yine dolandırıcılık yapıyor.'
Bildirim penceresine baktım.
Tabii ki bir tesadüf değil.
En çok yorumu aldığım için seçildim!
Nasıl bir tesadüf olabilir?
Rastgele seçim tesadüftür!
Bu yüzden hazırlıklı olun.
Işığın rengini kaybettiği ve karanlığın dünyayı sarmaladığı zamana hazırlanın.
O gün geldiğinde, hem ailen hem de sevdiklerin soğuk rüzgarın önüne düşecek.
Acımasız kışa hazırlanın!
Zamanı geldiğinde nüfuzunu dünyaya yay ve sesini yükselt!
Yumruğunu sıkıp kaldırdığında yanında olanlar güçlü olacaktır.
Artık yalnız değilsiniz.
Cümlelere boş boş baktım.
'Bu ne?'
Karanlık mı geliyor?
Dünyanın sonu gibi mi?
Romantik bir fantezideki gibi, ejderhalar ve canavarlar istila eder.
Benimle birlikte olanlar güçlü olacağına göre bir parti vermeli miyim?
Şeytanı yenen savaşçılar gibi mi?
"..."
Şaka olduğunu düşünmeye çalıştım ama gülemedim.
'Ailemin ve sevdiğim insanların parçalanacağına inanamıyorum. Ölecekler mi?'
Anna, Nancy, Laura ve Tilda.
Ares, Ixion.
Ve.
'Baba.'
"Hahahaha..."
Bunu hayal etmek bile kalbimi acıtıyordu.
'Değerli bir insana sahip olmak böyle bir şey mi?... Ne yapmalıyım?'
Tatlım, burada olmanızın açık bir nedeni var.
Korkma.
Yapabileceğin bir şey var çünkü sen sensin.
Gördüğün sayısız hayatı hatırla.
Yeteneğinize uyan bu özellik size yardımcı olacaktır.
Bu cümlenin sonuydu.
Ama garip bir şekilde güç kazandım.
'Elimden Geleni Yapacağım Çünkü Ben Benim.'
"Pes mi ediyorsun? Senin gibi bir çocuk, akademik geçmişin olmadığı için yazmayı öğrenebildiği için minnettar olmalı. Bunu yapamazsan bana söylemekten çekinme. Yerine geçecek çok insan var."
O zamandan farklı.
Burada yapabileceğim bir şey var çünkü ben benim.
O zaman düşünmem gereken tek bir şey var.
'İşi istiyor muyum?'
Tam olarak ne olacağını bilmiyorum ama her neyse, dünyanın yokoluşu gibi bir trajedi planlanıyordu.
Kıyameti önlemek için yapabileceğim bir şey varsa, ailemi kendi ellerimle koruyabilirsem eğer...
Ne kadar zor olursa olsun, hiçbir şey yapmadan çaresizce trajedi tarafından yok olunmaktan daha iyidir.
'Ben önceki hayatımda kendi tarzıma göre yaşamadım.'
Ne hayat ama, dünya bana gücünü fazla kullanıyor gibiydi.
Bu hayatta, altın bir kaşıkla doğdum ve güç istismarından kaçınacağımı düşündüm, ama dünya gücünü üzerimde kötüye kullanıyor gibi görünüyor.
Artık bundan hoşlanmıyorum.
Kimsenin hayatımı istediği gibi yönetmesine izin vermeyeceğim.
Bir insan, bir canavar, bir ejderha ya da her neyse, hayatımı istediğim gibi yaşayacağım.
'Bunun için güce ihtiyacım var!'
Kendimi korumak için diğerlerinden daha fazla güce ihtiyacım var.
'Ve gücüm-'
Akitus'u sıkıca tuttum.
"Görev!"
[Kontrol etmediğiniz görevler var.]
[Hepsini kontrol edecek misiniz?]
Başımı salladım ve önüme şimdiye kadar aldığım yeni görevler çıktı.
Tek bir harfi bile unutmadan dikkatlice okudum.
Bunların arasında şok edici içerikler de vardı, bilmediğim bilgiler de.
Görevde nasıl başarılı olabileceğimi düşünemediğim bazı şeyler vardı.
Görevleri reddetmenin cezası yoktu.
Başka bir deyişle, zor bir şeyi reddetmek önemli değildi.
Ancak,
[Görevi kabul edecek misiniz?]
"Hepsini kabul ediyorum!"
Kesin olarak cevap verdim.
Göreve yanıt veren sesim öncekinden farklıydı.
Sanki hayatımın iplerini elime alıyormuşum gibi hissediyordum.
'Güzel.'
Bu beni çok iyi hissettirmişti.
O sırada bildirim geldi.
[Yeni bir görev geldi.]
İsteğinizi ve kararlılığınızı övüyoruz!
Sevgili okuyucu, lütfen gücünüzü artırın!
Bu yüzden hayatınızda hiçbir şeyin ters gitmesine izin vermeyin!
Ama aklında tutmalısın,
En zor şey günlük hayatınızı sürdürmektir.
Hiçbir şey insanı günlük hayatını korumaktan ve içindeki mutluluğu hissetmekten daha güçlü kılamaz.
Hala dört yaşında bir çocuksun.
İyi eğlenceler.
-Koşul:
Paeraton Dükü'nü öpün.Ixion'un sırtında taşınmayı sağlayın.Ares ile lezzetli bir şeyler yiyin.
-Ödül: 1.000 nakit piyango bileti
"....ne?"
Sebepsiz yere burnuma dokundum.
Şeytan, bana öyle bir görev verdin ki.
'... Bu görevlerle ilgilenmek yerine yumruğumu kaldırmam gerekmez mi?'
Sessizce başımı salladım.
[Görevi kabul ettin]
Hayatımdaki gücümü fazla kullanmamın zamanı geldi.
* * *
Gün batımında.
Kalenin doğu tarafındaki kanatların bir odasında.
"Dükalığın atmosferi, genç bayan geldiğinden beri tamamen değişti."
"En çok Ekselansları değişti. özellikle genç Bayan 'Baba, Baba, ······' dediğinde."
"Ne diyorsun sen? Ne demek istiyorsun?"
"...Seni kıskanıyorum. Henüz nasıl bilmezsin?"
"Bilmemek en iyisi. Bunu her düşündüğümde, vücudum titreyerek soğuk terler döküyorum."
Neden bu kadar korkuyorsunuz?
Birinin onları isimleriyle çağırmaması normal değil mi?
"Hmm, hmm, her neyse, önemli olan Ekselanslarının en küçük prensesi önemsemesi."
"Güzel olacağından eminim. Tarenka Markisi'nden bir servet getirse güzel olmaz mıydı?"
"Açıkçası bu büyük bir servet, ama konu Paeraton olduğunda bu şaşırtıcı değil."
"Bu doğru. Başka bir aile için bu önemli birşey ama Paeraton'da bir villa mı yoksa at çiftliği mi olduğu önemli değil. Sonunda, önemli olan ne tür bir servet getireceğinizdir."
Bir serveti yargılayan iki şey vardır.
Ne şans getirdiği.
Ya da getirdiğin serveti ne kadar iyi yönettiğin.
"Sadece boş bir mana taşı madenciliği işi."
"O genç. Sadece boş mana taşlarının gömüldüğünü bildiği halde getirdiğini görünce iş bile yapamaz."
Maden çıkardığın an, bir açığın olacak ve açığı kapatmanın bir yolu yok.
Manasız mana taşı çöpten farksızdır, onları kim alır ki?
"Yine de, en küçük hanımın sevildiği göz önüne alındığında, dört yaşındaki bir çocuğun bu tür sonuçlara ulaşması önemlidir."
"En genç prenses vasilik dersi bile almadı, bu yüzden muhtemelen büyük bir olay."
"Bir düşününce, zaten en genç bayanın asistanı olmak için başvuran insanlar var, değil mi?"
"Vikont Dier'in de başvurduğunu duydum."
"Vikont Dier?... Dahilerin dehası mı? Biraz aklını kaçırdığını söyleseler de..."
"Evet, eğer o bir dahi değilse, kim dahi olurdu? Her ne kadar gerçekten aklını biraz kaçırmış olsa da."
"Hmm...."
Konferans odasına bir an sessizlik çöktü.
"Vasiyi etkilemeyeceğini düşündüm çünkü büyü gücüyle doğmadı, ama bu senaryo garipleşti."
"Şu anda olacak bir şey değil."
"Ama yılanın başını küçükken ezmezsek daha sonraki zamanlarda probleme yol açar."
"En genç bayanın ölümcül bir zayıflığı yok mu? Neden bundan faydalanmıyorsun?...."
"Sen ne düşünüyorsun?"
O sırada herkesin gözleri tepede oturan kişinin üzerindeydi.
* * *
"Hahaha, şuna bak! Leydimin benim için çizdiği bir tablo!"
"Leydim bana çiçek tacı taktı"
"Benim için bu resim ..."
"Leydimiz de çizim yapmakta iyi!"
Çalışanlar kendi kağıt parçalarını salladılar ve gülüştüler.
Paeraton Dükü'nün yardımcısı Vikont Erkel gözlerini kapadı.
'Bu ne? Bu sahneyi daha önce görmüş müydüm?'
Aynı şey oluyordu, ancak başkentteki Dük'ün evindeki insanlar yerine bölgedeki Dük'ün kalesinin çalışanlarıydı söyleyenler.
"En genç bayan çoktan kale işçilerine ele geçirdi mi? Başkentteki işçilerden çok daha hızlı!"
Ama ona sinsice bakan bir kişi vardı....
"... Boş yere yaygara koparıyorsunuz."
Paeraton Dükü öfkesini tutamadı ve yüksek sesle konuştu.
Bu işitme üzerine, çalışanların şaşırdık ve sırtları eğilmiş, onların duruş düzeltmek.
Ama
Dük'ün sözlerinden görmezden gelemeyecekleri bir şey vardı.
"Ekselansları, ne demek önemli değil? Ne demek istediniz?"
Bunu duyan çalışanlar şaşırarak sırtlarını eğerek duruşlarını düzelttiler.
"O küçücük eliyle beni düşünürken çizdi. Bir saray ressamının çalışmasından daha değerli."
Nancy'inin yanlarında duran diğer çalışanlar titredi.
"En genç bayanın çizdiği resmin anlamsız olduğunu söylemek haksızlık."
"O küçücük eliyle beni düşünürken çizdi. Bir saray ressamının çalışmasından daha değerli."
Çalışanlar konuşmaya devam ettikçe, Paeraton Dükü'nün yüzündeki sıcaklık kayboldu.
Onu yandan izleyen yardımcı Vikont Erkel soğuk soğuk terledi.
'Herkes çenesini kapatsın! Çünkü Ekselansları hala bir çizim alamadı!'
Ancak, hiç kimse kalbindeki çığlığı duymadı.
Hiçbir şey söyleyemedi çünkü değerli tabloları hakkında bir şeyler söyleyen Dük tarafından zaten herkes hakarete uğradı.
Çalışanlar istemeden Paeraton Dükü'nün yarasına tuz basmaya devam ettiler.
B-bu kadardı, lütfen. Yakında bir toplantımız var ama Ekselansları patlarsa. Her nasılsa...!"
O sırada kurtarıcı Vikont Erkel'in görüş açısına girdi.
Ağabeyi Ixion'un elini tutan ve etrafta dolaşan sevimli bir çocuk.
Bomba sakinleştiricisi!
"Bayan!"
Luatisha, Vikont Erkel'in onu ağlayarak karşıladığını görünce şaşırdı.
"Lulu"
Paeraton Dükü'nün seslenmesi üzerine Luatisha babasına koştu.
Luatisha'yı bir anda kollarında tutarak, kibirli bir bakışla çalışanlara baktı.
"Düşününce, kızım ve ben yeminlerimizi birbirimizin avucunda paylaştık.""
"Ne?"
"İmza ile mühürledik hatta, bu yüzden geri alamayız."
Çalışanların gözleri titredi.
'Bayanla yeminini mi paylaştın?'
'Bir şövalye veya büyücünün sadakat yemini gibi özel bir yemin mi?''
'Birbirinizin avuçlarına kazınacak, asla tersine çevrilemeyecek bir yemin mi?'
'Ben! Ben de yapmak istiyorum! Hanımıma sadakat yemini ederim!'
Dük Paeraton omuzlarını silkti ve Luatisha'nın yüzünde kalın ter damlaları vardı.
'Hayır, ne yemininden bahsediyorsun? Serçe parmaklarımızı birleştirip söz verdik....?'
Ancak, gerçeği söyleyemediği bir atmosferdi.
Kıskançlık dolu bakışları alan Dük Paeraton, Luatisha'nın yanağını sanki gurur duyuyormuş gibi sıktı.
"O zaman konferans salonuna gideceğim."
Sadece bunu söyleyerek Dük Paeraton yavaşça ayrıldı.
Kalan çalışanlar somurtkan bir şekilde sessiz kalırken, Ixion şaşkına dönmüş gibi bir kaşını kaldırdı.
"Benimle yürüyüşe çıkması gerekiyordu."
Onu neden böylece aldın?
***
Konferans salonunun içinde.
Vasallar ağır bir bakışla Paeraton Dükü'nü bekliyorlardı.
Bugünkü toplantı ayda bir yapılırdı ve aynı zamanda yılın son aylık toplantısıydı.
Bu yıl düzenlenip gelecek yıla hazırlanmak için yapılan bir toplantı olduğu için atmosferin önemi kadar ağır olması da kaçınılmazdı.
Ayrıca, Dük Paeraton'un bulunmadığı son üç yılda, bölgede birçok değişiklik oldu.
Kaplanların olmadığı bir yuvada, tilki baş gibi davranmaya meyillidir ve bu süre uzadığında, tilki yanlışlıkla kendisinin bir kaplan olduğunu düşünür.
Kaplan geri döndüğünde, doğal olarak onu geri alacaktı.
Paeraton kadar büyük bir ülkede bile geniş bir arazi parçası var, yani devasa bir idari yapıya sahip bir tilki var.
Tabii ki hala saldırıya karşı koymak için birkaç kurt sürüsü tarafından takip edilen bir bebek kaplan var.
Sırtlanların etten faydalanabilmeleri için harekete geçmelerini bekleyen sıçanlar da var...
Hepsi birbirlerine karşı temkinliydiler, bugünün yarışmasında kendi düşünceleriyle yağsız etin ne getireceğine dair kafalarını yuvarladılar.
Sonunda konferans salonunun kapısı açıldı.
Arka kapıdan değil, ön kapıdan geçebilecek tek kişi Dükalığın sahibidir.
Bütün vasallar uyum içinde ayağa kalktı.
Sahiplerine karşı kibar olmaya çalıştıkları andı.
'Bu ... en genç prenses mi?'
Paeraton Dükü'nünün kucağında küçük bir bayan görüş açılarına girdi.
"Ah, efendim."
Sonunda Vikont Winchern ağzını açtı.
"Bu sadece başka bir toplantı değil, bir kongre! Aile işleriyle ilgisi olmayan bir bayanın katılmasına izin verilmiyor."
"Kızımın ailenin işleriyle hiçbir ilgisi yok."
Paeraton Dükü'nün rahat sesi Vikont Winchern'in sözlerini kesti.
"Vikont öyle mi düşünüyor?"
"Ben, özür dilerim. Ancak, o genç ve henüz hiçbir şeyin sorumluluğunu üstlenmedi ... "
"Nefesin kokuyor."
Dük Paeraton kaşlarını çattı ve kızının burnunu kapattı.
Vikont Wichern'in yüzü kırmızıya döndü.
" 'Koku' ile ne demek istiyorsunuz?"
"Dişlerini fırçalamıyor musun?"
Ne?
Ne kokusu?
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
