7 Yıl önce, kızın hayatında ilk kez suya düştüğü o gece.
Lelia kendini bir romanın içinde reenkarne olmuş şekilde buldu. 

Suya düştüğü zaman, öleceğini düşünmüştü. Şans eseri, yakınındaki bir çocuk onu kurtardı ve rahipler hemen kıza müdahalede bulundu. Balina gibi su fışkırtarak uyandı. Rahipler kızı koğuşa götürmeye çalıştı fakat Lelia odaya dönmeden önce her şeyin yolunda olduğunu umutsuz bir şekilde ifade etti.

Sıcak bir duş aldı, kıyafetlerini değiştirdi ve titredi. Boğulmamıştı ve sırrını henüz keşfeden olmamıştı. Mucizevi bir şekilde kurtuldu ve titremeye devam etti.

Battaniyenin üzerine zar zor uzanmış, kaya gibi kıvrılmıştı… Sonunda uykuya daldı.
**
Sonraki gün.

Rahipler onu odasında tekrar ziyaret etti.

Az önce uyanmış kızın karşısında ne yapacaklarını bilmiyorlardı,  buranın Lelia’nın anavatanı olarak bilinmesinden korkuyorlardı.
Rahibe boş boş bakan Lelia dün gece gördüğü rüyayı hatırladı.
Önceki hayatını rüyasında görmüştü. Önceki hayatında hastaydı. Yatağında uzanıyordu ve öleceği günü bekliyordu. Bütün gün yatan bir hasta olduğu için yapacak pek bir şeyi yoktu. Yalnızca kitaplar okuyor ve oyunlar oynuyordu. Tüm gün tekrar tekrar oyun oynamak ve romantik konulu kitaplar okumak,  önceki hayatında yaptığı şeylerdi.

Bir gün şöyle oldu. Uzun zamandır beklediği ölüm, nihayet gelmişti. Öldüğü an, korkuyla gelen özgürlüğü hisseti. Ve dua etti…
Eğer yeniden doğacak olsaydı, oynadığı simya oyunu “Alchemy Lottery”de reenkarne olmasına izin verilsin isterdi.

Anlamsız bir duaydı, fakat onun reenkarnasyon arzusu bir gerçeklikten daha fazlası değildi.

İyi de neden bir romanın içindeydi?

Eğer dualarımı dinleseydin, düzgün bir şekilde dinlemeliydin!

Ana karakter olmak yerine, bir roman karakteri olarak reenkarne oldu.

Doğduğu andan itibaren bugüne kadar izlediği yol, orijinal hikayenin akışından daha farklı olmayacaktır.

Romanda hayatının her gününün kaydedilmediğini düşünmek için iyi bir neden.

Rolü büyük bir rol değildi, fakat yardımcı oyuncuydu. Hatta hikayenin tam ortasında ölecekti!

Hayatının önemli olduğunu düşünmese bile, herhangi birinin ana karakter olduğu bir romanda yardımcı oyunculuğu asla düşünmezdi. 

Hayatın ihanetine uğradığını hissetti.

Çok fazla rahatsız hissetmesinden sonra bile duyguları rahatlamıştı.
Önceden bilmek iyi değil mi?

Şu anda 7 yaşındaydı, ölümünden önce hala bol vakti vardı.

"Şey, Majesteleri, Prens Leo, gerçekten iyi misiniz?"
“…Ah.”
Dalgınlıktan sonra, hala mırıldanan rahiplere döndü.

Prens boğulma olayının ardından cansız görünüyordu.

Zayıf olduğu söylenen bir prensti.

Veliaht prens neredeyse boğularak ölüyordu, bu yüzden üst düzey yetkililer bunu öğrenirse hepsi ölecek.

Lelia sahte bir öksürükle, "İyiyim, şimdi gidebilirsiniz."
“Ah, anlıyorum. Fakat biz ihtiyacınız olursa, istediğin zaman arayabilirsin.”

Rahipler başlarını salladılar, hafifçe başlarını indirdiler ve odadan çıktılar.
Yalnız kalan Lelia, muhteşem odanın içine baktı.
Düne kadar tanıdık bir odaydı.

Belki de geçmiş hayatını hatırladığı için şimdi her şey ona yabancı geliyordu.

“Her neyse, bir romanın içine reenkarne oldum…”
Bu romanda kendi geleceğini hatırlayınca ruh hali yine tatsızlaştı.

Biri geleceğine istediği gibi karar verdi! Bu da çok abesti.

“Tekrar ölmek istemiyorum.
Ben ölümcül derecede hastayken erken yaşta ölmemi mi istiyorsun?
Asla ölmeyeceğim!”

Zaten ölümden kaçmak zor değildi. Romanda, Hwangseong göletinde tökezleyip boğuluyordu.

Göletin yakınında gezmeye gitmez o halde, o kadar.

Evet, iyi olacak!

Ama… bir sorun var.

Şimdi o bu kutsal tarafsız bölgede Veliaht Prens olarak bulunuyor.
Erkek gibi görünüp, insanları aldatmalı!