Bölüm 229: İlkel Kalbi Aramak! III


Vardıkları anda şiddetli rüzgârların ve fırtınaların sesi kulaklarında uğuldarken, ışınlandıkları ilk nokta Yıkım Kıyameti’nin sınırlarında olduğu için Noah aurasını dikkatlice yaydı.


Kıpkırmızı renk her yeri kaplamıştı, uzayın parçalanıp dağıldığı şok edici manzara her yerde görülüyor ve tehlike her köşede hissediliyordu. Onlardan çok uzakta olmayan, kan kırmızısı renkte dönen tayfunların tehlikeli bir şekilde döndüğü görülebiliyordu ve Yıkım rüzgârları, sürekli iyileşmeye çalışan yırtık alanları geride bırakırken belirli bölgeleri rastgele tahrip ediyordu!


Aşkın’dan bir nefes sesi duyuldu, kendini bilinçsizce Noah’a yaklaşırken buldu, Evrensel Yok Edici Timsah’ın canlı özü etraflarında koruyucu bir çember oluştururken, Noah eğilip Evrensel Birimi okşadı ve yavaşça ileriye doğru süzülmeye başladıklarında daha da yakın bir iletişim için düşüncelerini ona gönderdi.


"Bu Kozmik Özün sadece rüzgârları bile ortalama bir Hegemonyanın savunmasını parçalayabilir. Onlarla karşılaşacak kadar şanssız olsak bile, altımızdaki çağrı hasarın yükünü çekeceği için dikkatli bir şekilde ilerleyeceğiz."


Yıkım fırtınalarının korkunç ulumaları Noah’ın sessiz sözlerini karşılayan tek şeydi, Aşkın gerektiğinde anında patlamak üzere özle vızıldayan figürüyle başını salladı.


"Peki ya bu çağrı tükendiğinde?" Aşkın, o zamana kadar Noah’nın onları götürdüğü yere varmış olacaklarını duymayı umarken dikkatle konuştu, ancak cevabı tamamen başka bir şeydi!


"O zaman Morrin ve diğerlerine geçeceğiz, koordinatlara ulaşmadan önce gitmemiz gereken uzun bir yol var."


Sözleri Aşkın’ın kalbinde şok etkisi yaratırken, sessizce ilerlemeye devam ettiler; Noah’ın aklında tek bir hedef vardı, zihnindeki haritayı takip etti ve Yıkım’ın kıpkırmızı özünün tehlikeli bir şekilde dışarı sızdığını gördüğü kümelerden uzaklaşmaya çalıştı.


Noah dikkatle hareket ederken,  20 dakikadan fazla bir süre boyunca hiçbir sorun yaşamadan ilerlediler, ancak Evrensel Yok Edici Timsah’ın kükremesi bu sırada yankılandı, duyuları yakın bir tehlike hissetti, vücudu parlak bir şekilde aydınlandı ve özünden başka bir kalkan Noah ve Aşkını sarmak için patladı, bulundukları bölgeye anında bir Yıkım fırtınası indi!


WAA!

Kıpkırmızı ışığı tehlikeyle birlikte titreşirken, Noah’ın gözleri giderek daha kasvetli bir hal aldı ve Timsah’la iletişim kurarak her birkaç saniyede bir manasının dörtte birini etraflarındaki azgın kıpkırmızı özle savaşmak için kullanırken, vücudu ondan kaçmak için hızla ileri fırladı.


Korunuyor olsalar bile Noah ve Aşkın’ Evrensel Yok Edici Timsah’ın uğursuz kükremeleri altında birkaç saniye sonra fırtınanın içinden geçerken etraflarındaki özün tehlikelerini hissedebiliyorlardı. Noah Birimin Kökeni’ni kontrol ettiğinde mana rezervlerinin yarısından fazlasının tükendiğini gördü, kendi özü hareket edip yemyeşil alevlerle parlayan renkli bir anka kuşu çağırdığında tepkisi hızlı oldu!


Bu, [Yemyeşil Boşluğun Anka Kuşu] olarak adlandırılan bir başka Evrensel Yarık Patronuydu, Noah’ın figürü Love’ı sarmak ve onu canavarın üzerine itmek için özünü hızla kullanırken, ilerlerken ayaklarının altındaki Timsahı okşadı ve ona Öz Canlandırma İksirlerinin yanı sıra Mana ve Sağlık İksirleri verdi.


Şimdi, biri iyileşirken diğeri beklenmedik hareketler için orada bulunan iki Birim dışarıya çağrılmıştı! Noah tüm tehlikeli olasılıkların ele alındığından emin olmak için büyük bir dikkatle hareket ediyordu, figürleri şimdi iki Birim ile ilerliyordu ve  Yıkımın Kıyamet Boyutunda birkaç saat böyle geçti.


Ölümcül Yıkım Rüzgârları ve Yıkım Fırtınaları ile karşılaştıkça daha da derine iniyorlardı; Noah’ın çağırdığı Birimler engin mana rezervleri ve muazzam yetenekleriyle onları koruyor, Noah zaman zaman bir ya da ikisinin çok fazla yaralanması durumunda diğerleriyle değiştiriyordu.


Onlar ilerlerken bu durum iki saatten fazla devam etti; Kıyamet Boyutu, içindeki tüm yaşam formları çoktan yok olduğu için ölümcül yıkım fırtınalarından başka bir şeyle dolmuyordu. Noah bu tehlikeli düzlemde ilerlerken, bu Kozmik Yıkım Daosu’nu kavradığı sürece, tüm bu bölgeleri son derece kolay bir şekilde geçebileceği aklından çıkmıyordu!


"Ama böyle bir Kozmik Dao’yu kavramak çok uzun yıllar ya da çok özel hazineler gerektirir... ama Gaspçı’nın izlediği yolu izleyebilir ve birkaç hafta ya da ay içinde bunun başarılıp başarılamayacağını görebilirim! İki saatin ardından, Gaspçı’nın İlkel Kalp’i sakladığı yere yaklaştıkça, düşünceleri daha fazla güç düşüncesiyle yanıp tutuşuyordu!


"Neredeyse vardık!"


AŞKIN solgun bir ifadeyle başını sallarken, hem o hem de Noah kısa bir süre önce tehlikeli bir fırtınayı atlatmak için birimlerle birlikte kendi özlerini kullanmak zorunda kalmışlardı.


Ancak bu sırada Noah’ın gözleri parladı, çünkü ileride aurasıyla kıpkırmızı olmayan bir ışık görebiliyordu ve yavaş yavaş parıldayan altın bir tapınak görülebildiği için altın bir parıltıyla parlıyordu!


"Daha hızlı!" Şimdi hatırlanan Evrensel Yok Edici Timsah da güç dalgaları yayarak figürlerini ileriye doğru iterken, altındaki Morrin’i çağırdı.


Tehlikeli bir yolculuktan ve birkaç Birimin ölümden dönmesinden sonra, yıkımın ortasında sakin ve el değmemiş kalan tek şey olan ve giderek genişleyen altın bir Tapınağa vardılar


Yıkım fırtınaları bu Altın Tapınak’tan kaçıyor gibi görünüyordu, Noah’ın kalbi, altındaki Birimler etkilenen bölgeye adım atarken, heyecanla uğulduyor ve nihayet bir nebze huzur hissediyordu.


Tapınak, yükseklere uzanan uzun altın kemerlerle kaplıydı, sıralanıyor ve bozulmamış bir Sunağın bulunduğu tam merkeze doğru tek bir yol sağlıyordu.


Görünüşte kırılmaz bir kristal kutuyla kaplı bu Sunağın üzerinde, titreşen çok renkli tek bir kalp yatıyordu!