En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Bir mucizenin gerçekleştiği bedene Işık Kodeksinde ’Kutsal Beden’ adı verilir.

’Kutsal Beden’ tabiri anılırken, manastırın başrahibi bir dakikalık saygı duruşunda bulundu. Ancak Gebel hızla devam etti.

“Gençken Kutsal Bedeni tezahür ettiren bir kişi gördüm. Bir gecede sözlü açıklamanın ötesinde yeteneklere sahip oldular. Isaac genç ve kısa boylu, dolayısıyla şimdilik bu kadar ama büyüdükçe bu daha güçlü bir şekilde ortaya çıkacak.”

“Aslında görünüşü sıradan bir çocuğunki gibi değil...”

Isaac’in gerçeküstü görünümü başrahibi bile şaşırttı. Açıkçası, ağır bir baltayı kaldırma yeteneğinden ziyade görünüşünün kendisinin bir Kutsal Beden olabileceği daha makul görünüyordu. Ancak Gebel’in yoğun bakışları karşısında başrahip boğazını temizledi.

“Mucizeler başarılar aracılığıyla bahşedilir ve Kutsal Beden, ilahi vahiy yoluyla tezahür eder. Eğer İshak gerçekten Kutsal Beden ise bunu dikkatle düşünmeliyiz. Kolayca karar verebileceğimiz bir konu değil.”

Gerçekten de dünyada mucizelere sahip pek çok insan var. Yanan fırınlara girip canlı çıkanlar, uzun mesafeleri inanılmaz hızlı hareket edebilenler, hatta ölümden dönenler. Rahipler rutin olarak mum yakma mucizesini bile gerçekleştirebilirler.

Ancak tezahür etmiş bir Kutsal Bedene sahip olanlar temelde farklıdır. Kilise onları bir misyonla dünyaya gelmiş bireyler olarak adlandırıyor.

Hiçbir başarıya imza atmadan mucizelerle doğan bu kişiler, şüphesiz Tanrı’nın ilahi bir görevi yerine getirmek üzere gönderdiği elçilerdir.

Kutsal Beden sahibi olanların çoğu azizliğe yükselmiş veya tarihte önemli izler bırakmıştır. Hatta bazıları melek mertebesine ulaştı.

Bu nedenle Kutsal Bedenin tezahürü öyle hafife alınacak bir şey değildir; Kilisenin tanınmasını gerektirir. Bu Kilise’nin yönünü sarsabilecek bir konu.

Tanrı’nın iradesinin yönünü gösterir.

Ancak Gebel soğuk bir şekilde cevap verdi.

“’Körlerin Altındaki Lambalar’a güveniyor musun?”

’Körlerin Altındaki Lambalar’, Işık Kodeksi’nin yüksek rahipleri için kullanılan bir örtmeceydi. Demek ki, ışığa en yakın oldukları halde, onun parlaklığından kör olmuşlar, ayaklarını bile göremiyorlar.

Gebel, Kilisenin yüksek rahiplerini küçümsedi.

İshak’ı bulduğunda kasten manastırda saklamasının nedeni de budur.

“Eğer İshak gerçekten Kutsal Beden ise ve ilahi bir elçi olarak tanınırsa, eninde sonunda onların arzularına göre politik olarak kullanılacaktır. Isaac yaşına göre erken gelişmiş olabilir ama hâlâ bir çocuk.”

Diyelim ki İshak doğuştan gelen güce sahip bir Kutsal Bedendir. Savaş isteyenler onun varlığını Kilise’nin düşmanlarını yok etme çağrısı olarak yorumlayacak, statükoyu isteyenler ise bunu Baije İmparatorluğu’nun refahını göstermenin bir işareti olarak görecek.

Terazi biraz değişebilir ama sonunda güçlü olan galip gelecektir.

Başrahip Gebel’in görüşüne biraz katılıyordu. O da merkezi Kilise’nin politikalarından hoşlanmıyordu, bu yüzden uzaktaki bir manastıra geldi.

“Peki ne öneriyorsun?”

Başkaları Isaac’in kimliğini keşfetmeden önce dikkatli olmamızı öneriyorum. Hepsi bu, Başrahip.”

Gebel’in sesi gerilim doluydu.

“Elbette buradaki tüm keşişler iyi insanlar ve çocuklar da masum. Ama manastır sadece onlardan ibaret değil.”

Manastırın işletilmesi için köyden sürekli bağış yapılması veya tüccarlarla ticaret yapılması gerekmektedir. Kayıp gezginler veya hacılar ziyaret edebilir ve komşu manastırlardan veya Kilise hiyerarşisinden ziyaretler olabilir.

“En azından Isaac 16 yaşını doldurana kadar zamanlamayı düşünebiliriz. Eğer dünya onu şimdi biliyorsa...”

Gebel durdu, devam edemedi. Başrahip derin bir iç çekti.

“Bildiğiniz gibi Kutsal Bedeni saklamak, Tanrı’nın iradesini dünyadan saklamak gibidir.”

“Farkındayım Başrahip.”

“O zaman bana söylememeliydin.”

Gebel başrahibin önünde eğildi.

Aslında çelişki içindeydi. Kalsen’in ortadan kaybolmasından bu yana İshak’ın Kutsal Beden olmasını umuyordu ama artık bu gerçeği kabul etmek zordu.

’Keşke başından beri kesin olsaydı.’

Kutsal Beden genellikle Tanrı’nın iradesinin insan bedeninde tezahür etmesi olarak tanımlanır. Eski bir şövalye olarak Gebel’in bunu içtenlikle karşılaması gerekir. Ancak Isaac’le bu kadar uzun süredir yakın olduğundan, şimdi genç çocuğun bu kadar ağır bir görevi üstlendiği düşüncesi onu korkutuyordu.

Bu nedenle Gebel bu gerçeği en çok güvenebileceği birine güvenip kabul etmek istiyordu.

Aksi takdirde Isaac’in varlığını herkesten gizleyebileceğini hissetti.

Başrahip, Gebel’in yanıt vermediğini görünce yorgun bir şekilde konuştu.

“Kutsal Bedenin tezahürü, Tanrı’nın iradesinin enkarne olduğu anlamına gelir. Gertonnia İmparatoru Waltzemer’in 20 yaşında Kutsal Beden olarak ortaya çıktığını ve 6 yıl içinde tahta çıktığını biliyor musun?”

“Elbette.”

Gerthonia İmparatorluğu ancak 30 yıl önce düzgün bir şekilde kuruldu. İmparator Waltzemer, Kutsal Bedenin gücüyle çok sayıda lordu ve savaş ağasını bastırarak güçlü bir imparatorluk yarattı. Kilise bunu Tanrı’nın isteği olarak kabul etti.

“Kutsal Bedeni saklarsak, o ’Körlerin Altındaki Lambalar’dan ne farkımız olur?”

“En azından trompeti dünyaya açıkça çalmamıza gerek yok, değil mi?”

“Bu yüzden...”

“Eğer İshak gerçekten Kutsal Beden ise şüphesiz göze çarpacaktır. Bu, Tanrı’nın isteği olmalı. Ancak bu zaman, Tanrı’nın doğru gördüğü zaman olmalı, çok erken değil.”

Başrahibin yardımıyla yani.

Gebel son sözlerini söylemeden bıraktı. Hafifçe iç çeken başrahip, Gebel’in niyetini anladı. En azından sömürülmeyecek kadar büyüdüğünde, zamanlamaya Isaac’in karar vermesine izin verin.

O da bir zamanlar merkezi Kilisenin siyasi oyunlarının bir parçasıydı. Çatışmalardan bıktığı için ayrılmış olabilir ama nüfuzu hala önemliydi. Eğer haber yayılırsa yalnızca başrahip işleri düzeltebilirdi.

“Anladım. Bu Gebel’den gelen bir istek ve Işık Kodeksi tarafından hazırlanmış bir plan olmalı. Trompetleri kendi başımıza çalmak küstahlıktır.”

Başrahip’in sözleriyle rahatlayan Gebel içini çekti. Onu gözlemleyen başrahip sordu.

“Peki Kutsal Beden nasıl ortaya çıktı?”

“Affedersin?”

“Kutsal bir bedenin tezahürü bile çeşitli biçimlerde olabilir. Görünür bir değişiklik göstermeyenlerin olduğunu, bazılarının ışığın veya diğer özel olayların ortasında ortaya çıkanların ve hatta bazılarının enkarne vücutlarını ortaya çıkardıklarını duydum.”

“Enkarne beden derken, fiziksel biçimin değişmesini mi kastediyorsun?”

“Bildiğiniz gibi, İmparator Waltzemer’in kafasında parlayan boynuzlar çıktı ve şafağın taş levhasıyla kazıkta beliren deniz feneri bekçisi Luadin’in yanan ışık formunda olduğu söyleniyordu. Denir ki, beden bir tanrının suretine ne kadar yakınlaşırsa, ona ayrılan güç ve kader de o kadar büyük olur.”

Başrahibin sözlerini duyan Gebel, gördüğü başka bir kutsal bedeni hatırladı. Görünürde herhangi bir fiziksel değişiklik olmadan kutsal bedeni tezahür ettirmişti.

Gebel, Isaac’in baltayı kaldırdığı anı hatırladı.

“Özel bir şeye benzemiyordu.”

Başrahip rahatlayarak gülümsedi.

“Bu büyük bir şans. Saklanması daha kolay olacak ve belki de Işık Kodeksi, Isaac’in omuzlarına ağır bir kader yüklememiştir. Belki de olağanüstü güce sahip bir gençtir sadece.”

Bu ihtimal ihtimal dışı değildi. Mucizelerin geçici olduğu durumlar olmuştur. Önemli bir tarihi iz bırakmadan ortadan kaybolan kutsal bedenler de vardı. Ancak Gebel, Isaac’ı yok edilen köyden getirdiği için bu olasılığı göz ardı etmişti.

Bir mucizenin bir kez gerçekleşmesi tesadüf olabilir, ancak iki kez gerçekleşmesi niyete işaret eder.

Başrahip geçerken mırıldandı.

“Bugünkü konuşmanın hiç yaşanmamış olduğunu varsayalım. İshak’a kutsal bedenden bahsetmemek daha iyi.”

“Evet anladım.”

Bunu bir sır olarak saklayacaklarına söz vermelerine rağmen, başka bir grup kulak onların konuşmasını çoktan duymuştu.

***

Kısa süre sonra Isaac şaşkın bir ifadeyle dokunaçlarını geri çekti.

’Gebel beni manastıra mı getirdi?’

Isaac, Kalsen’in kılıcıyla vurulduğu günü hatırladı.

Oradan manastıra nasıl geldiğini net olarak hatırlamıyordu ama eğer Gebel işin içindeyse, bu onun kimliğini bir nedenden ötürü kasıtlı olarak gizlediği anlamına geliyordu.

Isaac’in kafası karışmıştı, bunu nasıl karşılayacağını bilmiyordu.

’O halde neden bunca zamandır biliyormuş gibi davranmadı?’

Belki de amaç onu diğer yetimlerin arasına saklayıp normal bir çocuk gibi yetiştirmekti. Bu, Isaac’in kimliğinin gizlenmesi gerektiğini ima ediyordu. Tarikatın üst kademelerine onun ’kutsal beden’ statüsü hakkında bilgi verilmemesi de aynı nedenden kaynaklanıyor olabilir.

’Özel muamele görmeyi ummasam da bu tür bir durum beklemiyordum.’

Yeni bilgiler şaşırtıcıydı ama hiçbir şey değişmemişti. Ancak öngörülemeyen bir durum ortaya çıkarsa nasıl davranacağını biliyordu.

Tarihsel olarak, kimliğini gizleyen küçük bir çocuğun hayatı rüzgardaki bir mum kadar istikrarsızdı.

Ve eğer o mum hayatta kalmayı başarabilirse, dünyayı saran bir ateşe dönüşebilir.

***

“Sana kılıç ustalığını öğreteceğim.”

Sonraki sabah.

Bunun zaten farkında olan Isaac pek şaşırmadı. Ancak Gebel’in şüphesini uyandırmamak için memnunmuş gibi davrandı.

“Ama bir şartım var.”

“Bir durum?”

“Dün baltayı kaldırdığınızda olduğu gibi gücünüzü gereksiz yere başka yerde sergilemekten kaçının. Ne dediğimi anlıyorsun?”

Bu onun gerçekleştirdiği mucizelerden bahsetmemek anlamına geliyordu.

’Gerçi, kesin konuşmak gerekirse, bu bir mucizeden ziyade bir canavarın gücüdür.’

Isaac aslında Gebel’in sözlerine sevinmişti.

Asosyal Gebel’in ortalıkta dolaşmayacağına güvenerek gücünü göstermişti. Ayrıca Gebel’in terkedilmiş bir kutsal şövalye kimliği de gereksiz dikkatlerden uzak tutulsaydı daha iyi olurdu.

Aynı şey İshak için de geçerliydi.

Isaac gösterdiği gücün bir mucize olmadığını, dokunaçlı bir canavarın kullanıldığı bir numara olduğunu biliyordu. Eğer üst düzey yetkililer tarafından iyice soruşturulursa, iyi pişmiş bir mangal olur.

’Buradaki kolay yaşamın tadını çıkarmak ve sonra da kaçmak üzereydim. Bu harika.’

“Evet, bu iyi.”

Isaac hemen kabul etti ve Gebel’in ona merakla bakmasına neden oldu.

“Bunu kolayca kabul ediyorsun.”

’Belki de çok kolay kabul ettim?’

İlgiye aç kalması gereken bir çağdı.

Ancak Isaac küstahça cevap verdi.

“Hayır dersem bana kılıç ustalığını öğretmezsin, değil mi?”

Gebel, tepkisine bakılmaksızın aslında Isaac’e kılıç ustalığını öğretmeyi amaçlamıştı. Bu, İshak’ın başkalarıyla geçirdiği zamanı kısaltmak ve kutsal bedeninin kazara ortaya çıkmasını önlemekti. Ayrıca Isaac’in sonunda manastırdan ayrıldığında kendini korumanın bazı yollarını öğreneceğini umuyordu.

“Peki, peki.”

Gebel bunu dün yakacak oduna sapladığı el baltasını çıkarırken söyledi.

“Şunla başlayalım.”

“Balta mı? Tekrar mı kaldırayım?”

“HAYIR. Şu anda sana uygun bir kılıç yok. Kılıcım çok uzun ve elinize uygun değil. Vücudunuz düzgün bir şekilde büyüyene kadar tutabildiğiniz her şeyle pratik yapacaksınız.

Manastırın gerçek silahları yoktu; yalnızca sopalar ve personel vardı. Elbette Gebel’in acil durumlar için hazırlanmış birkaç yedek silahı vardı ama hiçbiri Isaac’e uygun değildi.

“Bir silah düşündüğünüzden daha kolay kırılabilir veya hasar görebilir. Savaşta ele geçirebildiğiniz her şeyle savaşabilmelisiniz. Sonuçta tüm silahların temelleri aynı.”

“Temeller?”

“Düşmana keskin uçla hızla saldırmak.”

Gebel el baltasını kavradı ve ileriye odaklandı.

Manastırda sıradan görevleri yerine getiren Gebel gitti.

Onun yerinde savaştan yıpranmış, kıdemli bir Paladin duruyordu.