Tık tık, tık tık...

Bir çift zarif el klavye ve farenin üzerinde geziniyor, canlı bir senfoniyi andıran ritmik vuruş sesleri çıkarıyordu. Ekran parlak bir ışıkla yanıp söndü ve rakibi kanlar içinde yere yığıldı.

 Ye Qui kıkırdadı ve elini kaldırarak ağzındaki sigarayı çıkardı. Gümüş-beyaz duman çoktan havada asılı duran uzun sarmallar oluşturmuştu Çıkardığı sigarayı masanın üzerindeki eksantrik şekilli kül tablasında çabucak söndürdü ve Ye Qiu’nun eli tekrar klavyeye gitti. Tam rakibine birkaç kelime söylemek üzereyken odasının kapısı aniden büyük bir gürültüyle açıldı.

Ye Qiu sanki bu anı bekliyormuş gibi başını bile çevirmedi. Sadece “Hazır mısın?” diye sordu.

"Evet.” Su Mucheng’in cevabı da gayet netti.

“O halde gidelim!” Ye Qiu rakibinin düello talebini reddetti ardından Glory’nin özel giriş cihazındaki kartı dikkatlice çıkardı. Kapıya yöneldi ve çıkarken elbise askısından ceketini aldı.

Gece çoktan kararmıştı ama Club Excellent Era’nın ışıkları hâlâ yanıyordu. Ye Qiu ve Su Mucheng odadan çıktılar ve koridorun sonuna kadar yürüdüler. Burada geniş bir konferans salonu vardı; girişte dijital ekranlar duvarları neredeyse tamamen kaplamıştı. Ekranlarda “Glory Professional Alliance” sıralamaları ve çeşitli teknik istatistikler gösteriliyordu.

Sıralama: Team Excellent Era, 19 numara - sondan ikinci sırada.

Bir zamanlar ligde üst üste üç şampiyonluk kazanmış bir takım için bu skor özellikle acı vericiydi. Sanki herkesle alay ediyormuşçasına parlak ve göz kamaştırıcı bir şekilde duvarda asılı duruyordu.

Ancak odadaki atmosfer gergin değildi. Aksine, biraz canlıydı. Excellent Era üyelerinin hepsi sanki Güneşin etrafını saran gezegenler gibi tek bir kişinin etrafında toplanmıştı. Çoğu Ye Qiu’nun gelişine tepki vermedi ancak tepki verenler de soğuk ve alaycı ifadelerle Ye Qiu’yi hızlıca süzdüler.

“Ye Qiu, kulüp yeni transfer edilen Sun Xiang’ın senin kaptanlık görevini devralmasına karar verdi. Şu andan itibaren, One Autumn Leaf hesabınınn kontrolü Sun Xiang’da olacak.” Takım menajeri Ye Qiu’ye Hiçbir kibarlık göstermeden veya önceden bir uyarıda bulunmadan, sanki bir çöpü atıyormuş gibi sıradan bir tavırla durumu anlattı.

Su Mucheng konuşmak için ağzını açtı ama Ye Qiu hafifçe kolundan çekiştirdi. Hafifçe gülümsedi ve başını sallayarak şaşırmadığını gösterdi.

“Ye Abi, kusura bakma, gelir gelmez senin yerini aldım.” Konferans masasının sol tarafında Excellent Era’nın takım kaptanının özel koltuğu duruyordu. Bu koltuk Ye Qiu’nun koltuğu olmalıydı. Ancak Sun Xiang bu sözleri söylerken Ye Qiu’ye göz ucuyla bile bakmadı. Bu artık bir duyarsızlık değil, tamamen saygısızlıktı. Bakışları Ye Qiu ile birlikte gelmiş olan Su Mucheng’in bedenine kaydı.

“Ye Kardeş, özür dilerim, gelir gelmez senin yerini aldım.” Konferans masasının sol tarafındaki koltuk Excellent Era’nın takım kaptanına ayrılmıştı. Orası Ye Qiu’nun yeriydi. Ancak Sun Xiang gelişigüzel bir şekilde oraya oturmuş konuşurken Ye Qiu’ye bakmıyordu bile. Bu artık bir umursamazlık değil, kıskançlıktı. Bakışları Ye Qiu ile birlikte gelmiş olan Su Mucheng’in bedenine kaydı.

Dürüst olmak gerekirse, Su Mucheng gerçekten de Ye Qiu’dan daha dikkat çekiciydi. Glory Professional Alliance’ın bir numaralı güzeli olarak biliniyordu. Şov dünyasına atılsaydı, yine de nadir bulunan bir güzellik olarak kabul edilirdi.

Onu her gün gören Excellent Era üyeleri bile Su Mucheng’in içeri girdiğini gördüklerinde biraz afallamışlardı. Ancak hemen toparlandılar çünkü bugün dikkatlerini hak eden daha önemli bir kişi vardı.

“Haha, Xiang kardeş, bu laflarla bu pozisyon kesinlikle sana yakışıyor.” Odadaki herkes Sun Xiang hakkında konuşmaya başladı.

“One Autumn Leaf gerçekten de Kardeş Xiang’ın  olmalı! Savaş Tanrısı’nın gerçek gücünü sadece o gösterebilir.”

Herkesin odaklandığı konu Glory Professional Alliance’ın yeni neslinin dahi oyuncusu Sun Xiang’dı. Geçen sezon lige katıldığında, Sun Xiang En İyi Çaylak ödülünü mükemmel istatistikleriyle kazanmıştı. Bu sezon rezalet gözüken Team Conquering Clouds’u sekizinci sıraya çıkardı ve playofflara yükselme konusunda güçlü umutları vardı. Ancak sezon ortası transfer döneminde, çökmekte olan Excellent Era’ya transfer oldu. Bunun nedeni, Excellent Era’nın bu sezonki performansı korkunç olsa da, Glory’nin Savaş Tanrısı olarak kabul edilen bir karaktere sahip olmalarıydı: Savaş Büyücüsü One Autumn Leaf.

Sun Xiang gençti ve henüz Alliance kariyeri başlayalı iki yıl bile olmamıştı ama bu Excellent Era üyelerinın ona hiç utanmadan kendilerinin ağabeyi olduğunu söylemelerini engellemedi. Sun Xiang’ın ekibin gelecekteki lideri olacağı açıktı ve onların iltifatlarını gönül rahatlığıyla kabul etti. Gözleri küçümseme ile dolu Ye Qiu’ye bir bakış bile atmasından bir süre geçmişti.

“Ye Qiu, One Autumn Leaf’in hesap kartını Sun Xiang’a teslim et!” dedi takım menajeri.

Ye Qiu daha önce etkilenmemiş olsa bile, şu anda kalbinin sıkışmasına engel olamıyordu. Ye Qiu, One Autumn Leaf, bu iki isim arasındaki ilişki çok açıktı. Bu, Glory’ye ilk başladığında yarattığı isimdi.

On yıl. Bu hesap Ye Qiu’ya tam on yıl boyunca eşlik etmişti. O zamanların acemisi, önemsiz Savaş Büyücüsü, Glory’deki ünlü Savaş Tanrısına dönüşmüştü. Ancak yedi yıl önce profesyonelliğe adım attığında, kulüple One Autumn Leaf’in tüm haklarını onlara devreden bir iş sözleşmesi imzaladı. Ye Qiu bir gün yollarının ayrılacağını uzun zamandır biliyordu ve o gün nihayet gelmişti.

Ye Qiu’nun parmakları hafifçe titredi. Profesyonel bir oyuncu için ellerin sürekli sabit olması şarttı. Bu yaşlı usta muazzam, rakipsiz bir psikolojik sağlamlığa sahipti ama şu anda elleri titriyordu. Yanında duran, Su Mucheng başını eğmişti. Bu sahneyi görmek istemiyordu ama yardım edecek gücü de yoktu.

Herkesin onun yaşadığı başarısızlığa sevinen bakışları altında, gümüş-beyaz hesap kartı olan One Autumn Leaf’i Sun Xiang’a teslim etti.

Sun Xiang’ın gözleri heves ve heyecanla parladı. Excellent Era son iki yıldır büyük bir düşüş yaşıyordu ama sırf One Autumn Leaf’in bu üstün hesabına sahip oldukları için buraya isteyerek transfer olmuştu. One Autumn Leaf’in eski sahibi Ye Qiu son birkaç yıldır iyi bir performans gösterememişti ve sık sık kulüple tartışmalara giriyordu. Sun Xiang onun yerine geçeceğine takıma ilk katıldığı anda emindi.

“Benim!” Sun Xiang kartı tuttuğu anda bir heyecan patlaması hissetti. Ancak geri çekmeye çalıştığında, karttan bir direnç kalıntısı hissetti.

Sun Xiang, Ye Qiu’nun isteksizliğini hissetti ve kibirli bir şekilde kıkırdadı, “Bırak, Ye Kardeş. Ellerine bak, nasıl da titriyorlar! Bu eller Savaş Tanrısı’nın gücünü nasıl gösterebilir? En iyisi bana bırak! Savaş Tanrısı unvanının bir kez daha Glory’de yankılanmasını sağlayacağım. Emekli ol artık”

Şu ana kadar Ye Qiu, hesap kartını verirkenki isteksizliği dışında çoğunlukla kayıtsız davranmıştı. Ancak bunu söyledikten sonra Sun Xiang, Ye Qiu’nun gözlerinde keskin bir parıltı gördü ve Ye Qiu’nun titreyen ellerinin aniden sakinleştiğini fark etti.

“Bu oyunu seviyor musun?” Ye Qiu doğrudan Sun Xiang’a bakarak sordu.

“Ne?” Sun Xiang şaşırdı

“Eğer seviyorsan, tüm bunları çalıyormuş gibi değil benim sana hediyem olarak kabul et.”

“Ne dedin sen? Bunun seninle ne ilgisi var?” Sun Xiang aniden kontrolünü kaybetti. O anda, nedenini bilmeden, Ye Qiu’den daha aşağılık olduğunu hissetti. Rakibinin tutumuna yenilmek istemiyordu. Buraya Ye Qiu’nun yerine geçmek için gelmişti. Buraya Savaş Tanrısı One Autumn Leaf’i almaya gelmişti.

“Ona iyi bak.” Sun Xiang tam kendini toparlamak isterken Ye Qiu hesap kartını çoktan bırakmıştı. Bu cümleyi belli belirsiz söyledi ve gitmek için arkasını döndü.

“Ye Qiu!” O anda, menajer aniden seslendi.

Ye Qiu durdu ve başını hafifçe o tarafa çevirerek müdürün söylediklerini dinledi: “Kulübün şu anda sana verebileceği uygun bir hesap  yok. Şimdilik sadece bir eğitim görevlisi olarak kalabilirsin!”

Eğitim görevlisi... Alliance’ta bir hanedanlık kurmuş kişi, Glory’nin tüm bireysel ödüllerini kazanmış bir usta, şimdi sadece bir eğitim görevlisi olabilecek kadar düşmüştü.

Sun Xiang  hemen yüksek sesle güldü. “Kardeş Ye’nin beceri seviyesiyle, eğitime yardım etmek sorun olmaz. Glory Professional Alliance’ın bir numaralı eğitim görevlisi olabileceğine eminim!”

“Ha ha.” Ye Qiu bu hakarete gerçekten güldü. Menajere doğru döndü. “Eğitim Görevlisi mı? Bunun gerekli olduğunu sanmıyorum. Konratımı feshet!”

“Kontratı feshetmek mi?" Menajer derin düşüncelere dalmış gibi görünüyordu.

“Doğru. Kontratın feshini talep ediyorum.”

“Aceleci olma!” Su Mucheng hemen Ye Qiu’yu durdurmak için atıldı. Alliance’ın kendi kuralları vardı. Kontrat süresi boyunca özel sebepler dışında, kontratı iptal etmek isteyen herkes ceza ücreti ödemek zorundaydı. Ye Qiu ve Excellent Era’nın sözleşmede hâlâ bir buçuk yılı daha vardı. Eğer sözleşmeyi zorla feshetmek isterse, kaybedecekleri çok büyük olacaktı. Ancak Su Mucheng bundan da öte, Ye Qiu’nun gitmesinden korkuyordu.

“Patron henüz gelmedi, konuşmaya devam etmeden önce onun gelmesini bekleyin!” Su Mucheng Ye Qiu’nun sakinleşeceğini umuyordu.

Ye Qiu menajerin yüüzndeki alaycı ifadeyi uzun zaman önce fark etmişti. Başını Su Mucheng’e doğru salladı ve acı içinde  güldü. “Mucheng, anlamıyor musun? Benim ayrılmam patronun amacı. Artık bu kulüp için hiçbir değerim yok. Ben sadece bir para israfıyım."

“Saçmalamayı bırak, para israfı değilsin. Senin yeteneğinle kimse boy ölçüşemez,” dedi Su Mucheng.

“Bu sadece bir yetenek meselesi değil. Bu bir iş meselesi,” dedi Ye Qiu. “Benim hiçbir zaman ticari bir değerim olmadı.”

“Senin bir değerin olabilirdi. Sen vazgeçmeyi seçtin.” Müdür bu anda sert bir şekilde araya girdi.

“Senin bir değerin olabilirdi. Sen değerinden feragat etmeyi seçtin.” Müdür soğuk bir şekilde araya girdi.

“Doğru, bu benim seçimim,” dedi Ye Qiu. Güncel Glory Profesyonel İttifakı giderek gelişiyor, sponsorlar akın akın geliyordu. Glory’deki ünlü oyuncular doğal olarak sponsorluk ya da reklam için rağbet görüyordu. Ancak Ye Qiu en üst seviyedeki oyuncu bile olsa, tüm reklam tekliflerini reddetti. Röportajlara veya basın toplantılarına katılmayı bile reddetti. Sanal gerçeklikte gerçek varlığını dikkatle gizleyen eski bir netizen gibiydi.

Kulüp bu konuda son derece memnuniyetsizdi. Onların gözünde o, yanı başlarında bir altın yığınıydı ama yine de en ufak bir kâr bile elde edemiyorlardı. Ona tahammül edebilmelerinin tek nedeni, gücünün zalimce olması ve Kulübün şan ve şöhret kazanmasına yardımcı olmasıydı. Ancak başarıları azaldıkça,her şey geçmişte kaldı.

“Alliance’ın ticarileşmesi hayatta kalmamızı sağladı, ama şimdi...” Ye Qiu daha fazla bir şey söyleyemedi. Bu gelişimin iyi mi yoksa kötü mü olduğunu da bilmiyordu. Mevcut Alliance açgözlülükle doluydu. Her Alliance yöneticisinin ilk düşündüğü şey, kâr elde etmek için ekibi nasıl sömüreceğiydi. Oyun oynamayı seven ve zafer için yorulmadan mücadele eden Ye Qiu, Alliance’ın ilk günlerine dair anılarına değer veriyordu. Ancak şimdi Alliance yalnızca kâr için çabalıyordu.

Su Mucheng başka bir şey söylemedi. Aynı yolda Ye Qiu ile birlikte yürümüştü; o da tüm bunlara tanıklık etmiş bir ustaydı. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Ye Qiu’nun gerçekten ayrılmak istediğini biliyordu ve onu engellemek sadece daha fazla acı çekmesine neden olacaktı.

“Madem öyleyse, bende...”

“Gerek yok.” Ye Qiu gülümseyerek Su Mucheng’in sözünü kesti. Onun ne söylemek istediğini biliyordu ve bu yüzden ona şöyle dedi: “Merak etme, henüz tüm umudumu kaybetmedim. Geri döneceğim.”

“Fena değil. Tanıdığım hırslı Ye Qiu bu işte. O zaman ceza ücretinden bahsedelim! Dürüst olmak gerekirse, bunca yıldır bizimle birlikte olduğun ve çok fazla katkıda bulunduğun için seni çok zorlamayacağız. Eğer ayrılmak istiyorsan, o zaman hep birlikte oturup kontratının feshi ile ilgili detayları konuşalım. Ne dersiniz?”

“Bana açıkça söyle. Koşullar nedir?” Ye Qiu sordu.

Menajer, "Şartlar basit: emekli olduğunu duyurmalısın" dedi.

“Emeklilik! Sen bu duruma zorlamamak mı diyorsun?” Su Mucheng çok kızmıştı. Ye Qiu bu yıl 25 olmuştu. Rekabetçi e-sporlardaki profesyonel oyuncular için bu yaş zaten yaşlılık olarak kabul ediliyordu ve bu yaşta emekli olmak hiç de garip değildi. Ancak Ye Qiu bırakmak istemediğini zaten açıkça belirtmişti. Excellent Era menajerinin emeklilik şartı açıkça onun şahsına yönelikti.

Emekli profesyonel oyuncular elbette bir turnuvaya katılma hakkına sahip değildi. Her ne kadar geri dönebilseler de, Glory Professional Alliance’ın emekli bir profesyonel oyuncunun ancak tam bir yıl sonra geri dönebileceğini belirten bir kuralı vardı. Bu, bir gün emekli olup ertesi gün geri dönen kişilerin oynadığı takım değiştirme oyunlarını önlemek içindi.

Ye Qiu zaten kariyerinin son demlerini yaşıyordu. Her gün çok değerliydi ama şimdi bir yılını boşa harcamasını istiyorlardı. Bir yıl sonra, tekrar dönmek istese bile, yaşlanmış olacaktı ve beceri seviyesini korumak için bir yıllık yoğun rekabetten yoksun olacaktı. Eski şöhretine sahip olsa bile, bir takımın onu kabul etmeye istekli olacağı oldukça belirsizdi. Buna ek olarak, Ye Qiu’nun ölümcül bir kusuru vardı. tüm ticari işleri reddediyordu.

Bu kabul edilemez bir koşul gibi görünüyordu ama Ye Qiu sadece başını salladı. “Kabul ediyorum.”

“Deli misin sen?” Su Mucheng haykırdı. 

“Bunca yıldır çok çalıştım, bir yıl dinlenmenin nesi kötü?” Ye Qiu gülümsedi.

“Ne... ne yapmayı düşünüyorsun?” Su Mucheng anlamıyordu.

“Pek bir şey değil.” Ye Qiu başını çevirdi. Müdür belgeleri çoktan teslim etmişti. Ye Qiu onlara bir göz attı ve biraz güldü. Gerçekten de buna uzun zaman önce hazırlanmışlardı! Ye Qiu bunları düşünürken kalemi kâğıda götürdü ve hızlıca imzasını attı.

Ye Qiu yedi yılını geçirdiği bu yere son bir kez baktı. kimseyle vedalaşmadı ve sessizce gitmek için arkasını döndü.

“Seni uğurlayacağım.” Arkasından gelen tek kişi Su Mucheng oldu.