O gece Ye Xiu daha yoğun bir faaliyette bulunmadı. Ancak, onuncu sunucudaki pek çok kişi onun varlığı nedeniyle huzursuz hissetti.
Kayıtlar! Bunun nedeni açıkça rekorlardı.
Sonunda, Issız Diyar’ın zindan rekoru kırıldı. Lord Grim, rekorlar konusundaki vazgeçilmezliğini bir kez daha kanıtladı. Ve tüm büyük loncaların midesini bulandıran Dolunay Loncası, Issız Diyar liderlik tablosundaki yerini aldı.
Daha da kötüsü, Dolunay Loncası’nın oyuncuları hiç de mütevazı değildi.
Bir loncada, lonca liderinin mizacı tüm loncayı büyük ölçüde etkiler. Maple Tree’nin yer ve gök arasında hiçbir fark tanımayan kişiliği, Lord Grim ve ekip arasındaki olağanüstü koordinasyonu gördükten sonra biraz parçalandı. Ancak rekoru kırdıktan sonra, ekipteki rolünü nasıl mükemmel bir şekilde yerine getirdiğini düşündü ve kendisini uzman ekibin bir üyesi olarak görmekten kendini alamadı. Biraz çökmüş olan kişiliği yeniden alevlendi.
Dolunay Loncası’nın üyeleri lonca kanalında sohbet etmeyi bıraktı. Dünya kanalına geçtiler. Orada gösteriş yapmaları diğerlerini kıskandırdı. Diğer lonca liderleri nefretle dişlerini gıcırdattı. Onun yerine rekoru kırması için birini tutmuşlardı. Neden bu kadar muhteşemmiş gibi davranıyorlardı? Dünya kanalındaki birçok oyuncu onlarla alay etti, ancak Dolunay Loncası onlara karşı koymayı başardı. Benzer örnekler olarak Blue Brook Guild ve Tyrannical Ambition’ı gündeme getirdiler. Bu muhteşem loncalar yaptıklarını yaptılarsa, neden aynı şeyi yapmaktan utanmalılardı?
Düşerken vurulmak, Mavi Nehir ve Soğuk Gece’yi kasvetli hissettirdi, ancak söyleyebilecekleri hiçbir şey yoktu çünkü bu gerçekti. Lord Grim’i davet edemeyen loncalar bile Dolunay Loncası’na karşı çıkabilirdi. Lord Grim’den bir zindan rekoru kırmak için yardım istemek her zaman günlük ajandalarında yer alan bir görev olmuştu. Dolunay Loncası ile alay edip sonra da Lord Grim’den yardım istemeye giderlerse, bu kendi yüzlerini tokatlamakla aynı şey olmaz mıydı?
Bununla birlikte, tüm dünya artık Lord Grim’in ikame eylemlerinden haberdardı, bu nedenle Lord Grim tarafından belirlenen rekorların sadece çok fazla ağırlığı vardı. Bu nedenle Blue Brook Guild ve Tyrannical Ambition da dahil olmak üzere pek çok oyuncu Dolunay Loncasını küçümsüyordu.
Yeni sunucu! İnek gibi doğan ve kaplanlardan korkmayan yeni oyuncular her yerdeydi. Ama yine de, kaplanlar ne kadar güçlü olursa olsun, bu sadece bir oyundu. Korkacak ne vardı ki? Oyun oynamak eğlence içindir. Kimse bir oyuna acı bir iş gibi davranmak için para harcamaz. Bu yüzden aklına geleni söyleyen pek çok insan vardı. Blue Brook Guild? Zalim Hırs mı? Hımm.
Oyuncular daha fazla küfrettikçe daha da cesurlaştılar. Yavaş yavaş Blue Brook Loncası ve Tyrannical Ambition, Dolunay Loncası ile aynı seviyeye kondu; ikinci sınıf loncalar. Eğer bir değişiklik istemezlerse rekor kıramayacak olan çöplerdi. Issız Diyar liderlik tablosundaki mevcut iki numaralı yer hâlâ Mavi Dere Loncası’nın elindeydi. Ancak bu gerçek oyuncular tarafından tamamen göz ardı edildi.
Mavi Nehir ve Soğuk Gece’nin bu gelişmeyle başa çıkmak için yeterli zamanı yoktu. İkili, eski bir atasözünü düşünmeden edemedi: Öndeki kuş vurulacak!
Lord Grim’i ilk arayan iki lonca olarak, gerçekten bu şekilde itibarsızlaştırılacaklar mıydı? Bu şekilde söylemek gerekirse, bunu duymak oldukça endişe vericiydi. Ancak şu anda, tüm dünya onların eylemlerine karşı muhalefetini dile getiriyordu. Bazen üç loncanın da adı geçiyordu ve bu da onları korkutuyordu.
"Bu doğru değil diyorum." Soğuk Gece Mavi Nehir’e mesaj gönderdi.
"Hepsi o aptal Dolunay yüzünden!" Mavi Nehir öfkeyle yazdı. Eğer o aptal lonca üyeleri dünya kanalına koşup ortalığı karıştırmasaydı, tüm bu nefreti nereden bulacaklardı? Tüm bu nefret ortaya çıkmasaydı, yatarken bile nasıl vurulabilirlerdi? Onlar büyük loncalardı ve itibarlarına çok dikkat ederlerdi. Şu anda, o ikinci sınıf lonca ile aynı seviyeye konuyorlardı. Ayrıca, güçsüz oldukları düşünülüyordu. Verilen zarar çok yüksekti.
Ancak Dolunay Loncası’nın tamamını yakıp yıksalar bile sorun yine de devam edecekti. Bu sözlere karşı koymanın tek bir yolu vardı; herkesi susturmak için yeni bir rekor kırmak.
Ancak, rekor kralı Lord Grim devasa bir dağ gibi yollarını kesti. Onu aşmak için ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar, başaramayacaklardı. Onu kandırmalarının da bir yolu yoktu. Hepsi de Lord Grim’den yardım istemenin güçlerinin olmadığı anlamına geldiğini söylüyordu!
Soğuk Gece ve Mavi Nehir arasındaki bu kısa tartışmadan sonra sessizliğe gömüldüler. Şu anda loncaları büyük bir krizin ortasındaydı.

Diğer loncalar bile ne yapacaklarını şaşırmış durumdaydı. İçinde bulundukları durumda, Lord Grim’i rekor kırmaya yardım etmesi için davet etmek utanmazca bir davranıştı. Kimse itibarını zedelemek istemiyordu. Lord Grim’i loncalarına çekmiş olsalar bile, böyle bir hareket diğer oyunculardan çok fazla eleştiri alırdı.
Kısacası, Lord Grim ismi hâlâ bir zindan rekorunu garantiliyordu. Ancak aynı zamanda, ismi kullanıldığında değerini kaybediyordu. Çünkü Lord Grim’i bir loncanın rekorunu kırmak için kullanmak herkesten olumsuz yorumlar almaktan başka bir işe yaramazdı. Bu, büyük loncaların rekor kırma nedenlerinin tamamen tersiydi. Ancak, geriye dönüp baktığımızda, Lord Grim artık bir parazit gibiydi; hangi loncaya girerse girsin hastalıklı olarak kabul edilecekti. Şöyle söyleyeyim, düşmanların ona sahip olması oldukça iyi olurdu!
Örneğin, Herb Garden ve Excellent Dynasty oldukça mutluydu. Baş düşmanları Blue Brook Guild ve Tyrannical Ambition dünya kanalında alay konusu oluyordu. Bu son derece tatmin ediciydi!
Excellent Dynasty’den Chen Yehui de oyundaydı ve sahnenin gelişmesini izledi. Hiç kimse olayların bu şekilde sonuçlanacağını tahmin edemezdi.
Chen Yehui aslında Tyrannical Ambition’a olanlardan dolayı çok mutluydu ama düşünmeye devam ettikçe, aniden başka bir noktayı fark etti ve hemen daha da mutlu oldu!
Bir taşla iki kuş vurmak!
Ye Qiu. Ne büyük bir gaf!
Chen Yehui mutluluğuna engel olamadı! Saate baktı. Çok geç olmuştu ama Liu Hao’yu olanlarla ilgili haberlerle rahatsız etmenin buna değeceğine inanıyordu.
Chen Yehui çevrimdışı oldu ve ardından Liu Hao’yu aradı.
"Alo?" Liu Hao telefona uykulu bir ses tonuyla cevap verdi. Aniden uyandırılana kadar gayet güzel uyuyordu. Kimse mutlu olmazdı ama Liu Hao öfkesini bastırdı. Daha önce yaptığı büyük hata, sakin kalmanın çok önemli olduğunun farkına varmasını sağlamıştı.
"Haberler iyi Liu! Ye Qiu’nun şansı tükenmek üzere." Chen Yehui bağırdı.
"Öyle mi? Bu gerçekten de iyi bir haber. Ama haber ne kadar iyi olursa olsun, bana yarın da söyleyebilirdin. Sadece kötü ve acil haberler gece bildirilmeli, böylece hızlıca bir plan yapabiliriz, değil mi? Tamam, yorgunum. Seninle sonra konuşuruz!" Liu Hao sözlerini bitirdi ve telefonu kapattı.
Telefondan gelen vızıltı sesi Chen Yehui’yi biraz şaşkınlığa uğrattı. Liu Hao’nun sözlerinin çok makul olduğunu fark etti. İyi haberler daha sonra gelebilirdi, kötü bir şey olmazdı. Ancak kötü bir şey ne kadar erken ele alınırsa, onu düzeltme şansları o kadar artardı.
Sadece iki hafta sonra Liu Hao’nun beklenmedik bir şekilde bu kadar rasyonel olduğuna inanmak istemiyordu. O kadar rasyoneldi ki neredeyse soğuk ve acımasız görünüyordu.
Önceki yarası ne kadar büyüktü?
Chen Yehui sessizce telefonu bıraktı. Az önceki mutluluğu azalmıştı.
Liu Hao’nun mantığı daha da önemli bir hedefi olduğu anlamına geliyordu. Ye Qiu artık onun ana rakibi değildi. Görevi çoktan başka birine vermişti. Chen Yehui ile ilgilenmesi için görevlendirilmişti.

Chen Yehui rahatsız hissetti.
Loncayı o yönetiyordu. Kulübün gelişimi için çok çaba sarf etti. Güzel bir ifadeyle, perde arkasındaki bir kahraman olarak kabul edilebilirdi. Ancak, artık bir daha profesyonel bir oyuncu gibi göz önünde olma şansı yoktu.
Ve ona bu şansı kaybettiren kişi Ye Qiu’ydu!
Chen Yehui aniden yumruklarını sıktı.
Onu yeteneksiz ve yeterince çaba göstermiyor diye yargılayan Ye Qiu’ydu.
Neye dayanarak? Neye dayanarak beni bu kadar kolay reddedebildi? Kulüp neye dayanarak onu profesyonel oyuncular listesinden atıp loncayı yönetmesi için çevrimiçi olmasını sağlayabilirdi?
Ye Qiu!
Chen Yehui ve Liu Hao’nun bu kadar iyi kaynaşmasının nedeni bu isme duydukları derin nefretti. Ama onun hiç şansı olmadı. Onun konumu Mükemmel Hanedanlığın takım kaptanının gücünün çok altındaydı. Ta ki Liu Hao’yu fark edene kadar. Bundan bahsetmişken, Liu Hao’yu başarılı bir şekilde kandıran oydu. Kendisini Liu Hao’ya bir ders olarak göstermiş ve Liu Hao’nun Ye Qiu’dan gün geçtikçe daha fazla nefret etmesini sağlamıştı.
Fakat şimdi Liu Hao çoktan Ye Qiu’nun üzerine yürümüş ve hatta Kulüpte yükselmişti. Ama kendisi...... kızgınlığını dışa vurmaktan başka ne kazanabilirdi ki?
Liu Hao artık Ye Qiu ile uğraşmaya değmeyeceğini düşünüyordu. Çoktan peşinden gideceği yeni bir hedef bulmuştu. Peki ya kendisi? Hâlâ onunla bu küçük oyunu oynayacak mıydı? Kaderinde bu kadar düşük bir konumda olmak var mıydı?
Chen Yehui bunu düşündü ve yumruğunu yavaşça sıktı.
Oyunda, Plantago Tohumu da Lord Grim tarafından büyük ölçüde rahatsız edilmişti. Tiny Herb Takımının profesyonel oyuncuları bu malzemeleri elde etmenin ne kadar zor olduğunu bilmiyorlardı, bu yüzden hepsini Lord Grim’e pervasızca kumara yatırmışlardı. Bunların hepsi nadir bulunan malzemelerdi! Loncalarının büyüklüğüne rağmen, bu malzemeleri toplamak kolay değildi.
Plantago Seed aslında onlara bir öneride bulunmak istiyordu: Arena’ya tüm sunuculardan erişilebilir. Siz eski sunuculara gidebilirsiniz. O Bitki Bahçeleri olduğundan çok daha bereketliydi.
Son Bölümleri wuxiaworld.eu adresinde okuyun
Ama...... Plantago Seed bu profesyonel oyuncularla birlikte olma şansından vazgeçmekten nefret ediyordu. Onlar onun örnek aldığı idolleriydi.
Sadece buna tutunarak, Plantago Seed dişlerini sıktı ve öneriyi yuttu.
Bununla birlikte, dünya kanalında Blue Brook Loncasına yönelik alaylar onu gerçekten mutlu etti. Neşeli birkaç dakikanın ardından Plantago Seed mutluluğunu başkalarıyla paylaşması gerektiğini hissetti. Ve bunu en çok paylaşmak istediği kişi de Mavi Nehir’di!

Arkadaş listesini açtı ve baktı.
Mavi Nehir çevrimiçi değildi! Plantago Tohumu onun için gerçekten üzüldü.