Bir kartanesi yavaşça bulutlu gökyüzünden aşağıya doğru düştü. Şehir ışıkları taze karı yansıtıyordu. Arabalar ve insanlar Kışın en soğuk zamanında bile canlı bir şehrin yanından geçerken duyulabiliyordu. Bir ara sokakta nerdeyse toplum sosyatesi tarafından tamamen unutulmuş bir yerde çöpleri karıştıran bir figür vardı. Küçük figür 10 yaşından büyük bile olamazdı. Onun küçük yetersiz beslenmiş vücüdü hasta ve solgun görünüyordu. O yetersiz beslenme nedeniyle, büyümesi durmuş ve büyük ihtimalle göründüğünden daha yaşlı duruyordu. Onun yırtılmış giysileri ciddi anlamda bu kışlı havaya hiç uymuyordu, fakat o burada soğuk bir mevsimde ve ara sokakta çöpten bir parça bulmaya çalışıyordu.

 "Hiçbirşey... hiçbirşey..." Genç kızın gözleri sulanmıştı. O zaten saatlerdir arıyordu. Aşırı derecede soğuk havaya mağruz kalmış cildi çoktan soğuk hava yüzünden morlaşmaya başlamıştı. "O adamlar bunu çoktan geçti mi..."

*Bam!*

 "Haha! Bekle. Çöpu atmam lazım!" Bir kapının yanından elinde siyah bir poşetle genç bir adam geldi. Genç kız hemen çöp kutusunun görülemeyecek bir kısmına geçti. "S*ktir, dışarısı soğukmuş... "Genç adam içeriye koşmadan önce elindeki poşeti çöp kutusuna fırlattıktan sonra hemen içeriye koşmaya başlamıştı.

Binanın kapısı kapandı, ve gölgelerin arasından küçük bir kız gölgelerin arasından yavaşça ortaya çıktı. Onun gözleri heycanla fal taşı gibi açıldı ve tüm gücüyle çöp kutusuna doğru koşmaya başladı. Binadan çıkan şeyin kokusunu almış ve genç adamın kıyafetlerine iyice bakmıştı. O burasının bir restoran olduğunu bu yüzden de fırlattığı şeyin içinde çok büyük bir ihtmal yemek olabileceğini biliyrdu.

 Genç kızın dudaklar kıvrılmış ve inançla gülümsemeye başlamıştı. Bu gülümseme onun yüzünde nadiren belirirdi. Çöp kutusuna tırmanmakta hiç gecikmedi ve çöp poşetini hiç vakit kaybetmeden açtı. Bazıları halen sıcak olan yemek parçaları onun gözlerinin dlmasına sebep oldu. O hemencicik bir yarısı yenmiş hamburgeri aldı ve yemeye başladı. Uzun zamandır ilk kez gerçek sıcak yiyecekleri tatmak için heyecan içinde çığlık atarken, ağzına giren yiyecek hissi tat alma tomurcuklarını neredeyse acıtıyordu.

*Bang!*

 "Seni s*kik sürtük benim bölgemden yemek mi almaya çalışıyorsun!?" Elinde metal bir sopa olan birkaç katman yırtık giysi giymiş olan bir adam geldi. Adam metal sopayı sert bir şekilde çöp kutusunun köşesine doğru vurdu çıkan ses küçük kızın kulaklarını acıtmıştı.

 Genç kız, üst üste kat kat yırtık giysiler giymiş, bir dişi eksik adama dehet içinde baktı. Yıpranmamış bir kış şapkası ve parmaksız eldivenleri vardı ve gözlerinde bakış omurgasına kadar ürpermesine neden oldu. Titreyen dudakların sadece tek bir cümle çıkabildi. "Sadece te birşey yedim..." 

 "Birşey yiyebileceğini ve bunun iyi birşey mi olduğunu düşündün!? S*ktir git oradan!" Adam içeriye girdi ve genç kızı uzun siye saçlarından yakaladı ve sertçe çekerek onu çöp kutusundan çıkardı ve havaya kaldırdı.

 "Hayır! Dur! Saçımı yoluyorsun! Ahh!" Genç kızın gözlerinden yavaşça yaşlar süzüldü, saçlarının dağılmaması ve başındaki yakıcı ağrıyı hafifletmek adına elinden geleni yaparak vücudunu yukarıya çakmeye çalıştı.

"Bana dokunma seni küçük s*rtük" Adam kolunu sertçe savurarak genç kızı kendisinde uzağa fırlattı ve onu bir çöp torbası yığınının içine uçurdu. Neyseki onu yumuşatacak birşey vardı. Eğerki hiçbirşey olmasaydı küçük kız oracıkta ölmüş olurdu. Genç kız kendisine doğru kıvrıldı(ÇN: Sanırım cenin pozisyonu gibi birşey yapıyor.). Saçlarının nerdeyse koparılacak kadar çok çekilmesi yüzünden aıdan zonklayan başını tutuyordu. Bunun son olmasını ve adamın gitmesini ummuştu.

 Adam çantayı çöp kutusundan çıkardı ve ara sokağa itmeden önce arabasına koydu. Genç kızın önünde durdu, homurdandı ve ardından bacağına tekme attı. "Bölgemden uzak dur. Git bir yerlerde bir hendekte öl. Kahrolası sürtük yemeğimi ziyan ediyor."

Genç kız, yalnızca adamın arabasının gıcırdayan tekerlerinin uzaklaştıkça daha da sezsizleştiğini duydu. Genç kız, onun artık etrafta olup olmadığını kontrol etmek için  başını hafifçe kaldırdı ve ancak gerçekten gittiğinden emin olduğunda rahat bir nefes aldı. Ayağa kalkmaya çalışırken bacağına keskin bir ağrı saplandı. Tekmelendiği yerden büyük bir yarık olduğunu hissetiği için başını aşağıya doğru çevirdi. Genç kız iç çekti. Vücudunda hiç enerjii kalmamıştı. Soğuk çokton tüm gücünü tüketmişti.

 Genç kız sırt üstü uzandı ve gökyüzüne baktı. Düşen kar daha da ağırlaşmıştı. Donuklaşan zifiri kara gözleri ile bulutlu gökyüzüne boş boş baktı. Tek bir kar tanesi uçuşarak burnunun üzerine düştü. Zaten mor olan dudakları yavaşça aralandı: "Görünüşe göre insanlar kılık değiştirmiş iblislerden başka bir şey değil... Eğer bir gün yeniden doğacaksam, o zaman insan olmaktansa lanet olası bir böcek olmayı tercih ederim."

 Genç kızın gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. Her şeyden önce hissettiği soğukluk gitti. Hiçbir şey hissetmedi. Hayır, hiçbir şey hissetmediğinden değildi. Vücudundan bir huzur dalgasının aktığını hissetti. Başına ne geleceğini şimdiden söyleyebilirdi ve bu, mücadelesine nihayet son verebileceğini bilmenin verdiği huzuru sağladı. Pek çok çocuğun, onun gibi genç bir kızın bile en ufak bir umut ışığı bile bulamayacağı kadar dağınık bir dünyada katlanmak zorunda kaldığı mücadele. On altı yaşında, on yaşından büyük görünmüyor. Pek çok kimse gibi evsiz bir yetim olan Kana adında genç bir kız, çırpınan kar taneleri altında öldü.