Bölüm 13 : Ayın Altındaki Bambu Ormanı Ve Bir Kar Tanesi


Yaklaşık 300 yıl önce, Gu Yue Klanında inanılmaz bir dahi ortaya çıkmıştı. Çok yetenekliydi ve genç yaşta beşinci seviye bir Gu Ustasına kadar yükselmişti, hatta daha da ileri gitme olasılığı vardı. Qing Mao Dağı boyunca ünlüydü, parlak bir geleceği vardı ve klanın gözünde umudun ve sorumluluğun zirvesiydi.

Gu Yue klanının tarihinde herkes ondan en çok bahseden kişiydi - dördüncü klan başkanı.

Ne yazık ki halkını korumak için kendini feda etti ve aynı derecede güçlü olan beşinci Kademe Gu Ustası, şeytani Çiçek Şarabı Keşişi ile savaştı. Şiddetli bir savaştan sonra Çiçek Şarabı Keşişi'ni yenmesine rağmen, şeytanın diz çöküp merhamet dilemesine izin verdi.

Sonunda dikkatsiz davrandı ve Çiçek Şarabı Keşişi'nin sinsi saldırısına yakalandı. Dördüncü baş öfkeyle Çiçek Şarabı Keşişi'ni idam etti, ancak aldığı ağır yaralar nedeniyle zamansız bir şekilde öldü.

Bu trajik olay bugüne kadar dilden dile dolaşmış ve Gu Yue klanı arasında popüler bir hikâye haline gelmişti. Ancak Fang Yuan bu hikayeye inanılmaması gerektiğini biliyordu çünkü hikayede çok büyük bir boşluk vardı.

Önceki hayatında, bundan tam bir ay sonra, sevgilisi tarafından reddedilen sarhoş bir Gu Ustası köyün dışına uzanmış yatıyordu, o kadar sarhoşmuş ki balık gibi olmuş. Taşan şarap kokusu yüzünden sonunda bir Likör kurdunu kendine çekmişti.

Gu Ustası Likör solucanının peşine düşmüş ve Çiçek Şarabı Keşişi'nin kalıntılarını gizli bir yeraltı mağarasında bulmuş, ayrıca Çiçek Şarabı Keşişi'nin mirasını da bulmuştu. Gu Ustası hemen klana geri döndü ve onlara durumu anlatarak büyük bir heyecan yarattı.

Fırtına yavaş yavaş dinerken, o da bundan fayda sağladı - Likör solucanını elde etti, gelişimi arttı, bir zamanlar onu terk eden kız arkadaşı onun yanına geri döndü ve bir süreliğine köyün diline düştü.

Hikayeler nesilden nesile aktarıldığında, yol boyunca değişmesi normaldir. Ancak Fang Yuan'ın anılarında, Gu Ustası'nın hazineyi keşfetme hikayesi oldukça gerçekçi görünüyordu, yine de hikayenin başka gerçekleri sakladığına dair bir his vardı.

"İlk başta bunun farkında değildim ama şu birkaç gündür bir yandan araştırıp bir yandan da analiz ederken, bir şeylerin yolunda gitmediğini hissediyorum." Gece karanlığı çöktü ve Fang Yuan köyün etrafında büyüyen bambu ormanında yürürken, kafasında şu ana kadar elde ettiği ipuçlarını gözden geçirdi.

"Kendimi onun yerine koyup düşünürsem, Çiçek Şarabı Keşişi'nin hazinesini keşfettiğimde neden hepsini kendim için almayayım da gidip klana haber vereyim? Klan onurundan bahsetmeye bile gerek yok, herkesin kalbinde açgözlülük var. Gu Ustası'nın kalbindeki açgözlülüğe ihanet etmesine, hatta tüm çıkar ve menfaatlerini bir kenara bırakıp bu bulguyu klanın üst düzey yöneticilerine bildirmesine neden olan şey nedir?"

Gerçek her zaman tarihin sisi içinde gizlidir. Fang Yuan beynini zorladı ama bir sonuç elde edemedi. Ne de olsa elindeki ipuçları çok azdı. Elindeki iki ipucu kolaylıkla doğru ya da yanlış olabilirdi, bu yüzden tam olarak güvenilemezdi.

Fang Yuan kendini düşünmekten alıkoyamadı. "Ne olursa olsun, bu yeşil bambu şarabı kavanozunu satın aldıktan sonra üzerimde sadece 2 ilkel taş kaldı. Eğer hazineyi bulamazsam başım büyük belaya girecek. Bugün son kumar olarak kabul edilmeli, ya hep ya hiç!"

Ancak ilk etapta bir Gu solucanını rafine etmek için yeterli ilkel taşa sahip değildi. Öyleyse neden bu şaraba yatırıp başarı şansını artırmasın?

Diğer insanların durumunda olsaydı, çoğu muhtemelen tedbiri elden bırakmaz ve ilkel taşları biriktirirdi. Ancak Fang Yuan söz konusu olduğunda, bunu yapmanın verimi çok düşüktü. Risk almayı ve kumar oynamayı tercih ederdi.

Gördüğünüz gibi, Şeytani Grup'un insanları risk almayı seviyor.

Şu anda gece gittikçe koyulaşıyor, bahar ayı bir yay şeklini alıyordu. Bulutlar ay ışığını gizliyor, sanki hilal şeklindeki ayı ince bir tül tabakasıyla kaplıyordu.

Üç gün üç gece boyunca aralıksız yağan yağmur yeni bittiği için, dağların arasındaki bulanık enerji temizlenmiş ve geride en saf tazeliği bırakmıştı. Bu temiz hava beyaz bir kağıt parçası gibi saftı ve şarap aromasının etrafa yayılmasında çok daha etkiliydi. Fang Yuan'ın bu gece güven dolu olmasının ilk nedeni buydu.

Önceki yedi günlük arama süreci kazançsız değildi. En azından Çiçek Şarabı Keşişi'nin o yerlerde ölmediği kanıtlanmıştı. Bu, Fang Yuan'ın güveninin ikinci nedeniydi.

Bambu ormanında otlar bereketliydi, beyaz çiçekler sonsuzdu ve yeşil mızrak bambusu bir kalem gibi dümdüzdü, orman yeşim çubuklarından oluşan bir yığını andırıyordu.

Fang Yuan kavanozun mührünü açtı ve anında yoğun bir şarap aroması yayıldı. Yeşil bambu şarabının Gu Yue Köyü'nün bir numaralı şarabı olduğu söylenebilir. Bu, Fang Yuan'ın bu geceki güveninin üçüncü sebebiydi.





"Bu üç büyük neden bir araya gelmişken, eğer başarılı olacaksam bu, bu gece olmalı!" Fang Yuan şarap kavanozunu yavaşça eğerek küçük bir şarap akıttı ve bir taşın üzerine damlatırken içinden neşelendi. Eğer o avcı grubu bu manzarayı görseydi, muhtemelen delicesine üzülürlerdi. Ne de olsa bu şarap tam 2 ilkel taş değerinde...


Ama Fang Yuan kayıtsızdı.


Güzel kokulu aroma hızla gecenin içine yayıldı. Hafif bir esinti vardı, hafif aroma etrafta süzülüyor ve bambu ormanını kirletiyordu. Fang Yuan olduğu yerde durmuş, aromayı kokluyordu. Bir süre bekledi ama herhangi bir hareket görmedi.


Tek duyduğu, yakın mesafeden bir bülbülün ağlamasıydı, sesi bir dizi çanı andırıyordu. Bakışları sessizdi. Şaşırmadığını hissetti ve birkaç yüz metre ötedeki bir noktaya doğru yürüyerek uzaklaştı.


Burada da aynı şeyi yaptı, birkaç damla şarap döktü ve yerinde bekledi.


Aynı şeyi tekrar tekrar yaptı, birkaç farklı yere daha gitti ve birkaç kez şarap damlattı. Tüm bunlardan sonra kavanozdaki yeşil bambu şarabından geriye sadece biraz kalmıştı.


Fang Yuan, "Bu son kez," diye iç geçirdi. Şarap kavanozunu, dibi gökyüzüne bakacak şekilde ters çevirdi. Kavanozda kalan tüm şarap dışarı aktı. Şarap çimenlerin üzerine serpildi ve yeşil çimenlerin sallanmasına neden oldu. Yabani çiçekler şarapla lekelenerek başlarını hafifçe eğdi.


Fang Yuan bağrındaki son umut kırıntısıyla ayağa kalktı ve etrafına baktı.


Şu anda gece zaten çok derindi. Kalın bir bulut ay ışığını örtmüştü. Koyu gölgeler bir perde gibi bambu korusunu kaplamıştı. Etraf ölümcül bir sessizliğe bürünmüştü; yeşil mızrak bambuların her bir teli tek başına duruyor ve Fang Yuan'ın gözbebeklerinde bir aşağı bir yukarı uzanan çizgiler bırakıyordu.


Sessizce olduğu yerde durdu ve kendi temiz nefes alışını dinledi. Sonra göğsünde taşıdığı küçük umudun yavaşça dağıldığını ve hiçbir şeye dönüşmediğini hissetti.


"Sonunda başarısız oldu." Kalbi mırıldandı, "Bugün üç büyük avantajı bir araya getirdim ama yine de başarısız oldum, Likör solucanının gölgesini bile göremedim. Bu, gelecekte başarı oranının daha düşük olacağı anlamına geliyor. Şu anda elimde sadece iki ilkel taş kaldı ve Ay Işığı Gu'yu rafine etmem gerekiyor. Artık riske giremem."


Risk almanın sonucu genellikle tatmin edici olmazdı. Ancak sonuç ideal olduğunda, elde edilen kâr etkileyici olurdu. Fang Yuan risk almayı severdi ama bir kumar bağımlısı değildi ve kaybettiklerini kumarda geri kazanmayı düşünen biri de değildi. Kendi sınırı vardı, kendi yetenekleri konusunda netti.


Şu anda, beş yüz yıllık yaşam deneyimi ona durma zamanının geldiğini söylüyordu.


Hayat bazen böyleydi. Çoğu zaman mükemmel görünen, baştan çıkarıcılıkla dolu bir hedef vardı. Çok yakın gibi görünse de, pek çok dönemeç ve dönemeçle birlikte, hedef sürekli olarak gerçekleştirilemiyordu. Bu durum insanları huzursuz eder, gece gündüz bunu düşünürlerdi.


Fang Yuan acı acı gülerek, "Bu hayatın çaresizliği ama aynı zamanda yaşamanın cazibesi," dedi ve uzaklaşmaya başladı.


İşte tam o anda.


Hafif bir rüzgâr esti, yumuşak bir kol gibi, gece gökyüzündeki bulutları hafifçe fırçaladı. Bulutlar süzülerek gizli ayı ortaya çıkardı. Gökyüzünde asılı duran hilal şeklindeki ay, beyaz yeşim taşından bir lamba gibiydi ve su gibi berrak ay ışığını yeryüzüne döküyordu. Ay ışığı bambu ormanının üzerine döküldü, dağın kayalıklarına yayıldı, dağdaki nehir ve dereleri yıkadı ve Fang Yuan'ın vücuduna döküldü.


Fang Yuan sade bir kıyafet giymişti; ay ışığının nazik dokunuşu altında genç yüzü daha da güzelleşti. Karanlık bir anda yok olur gibi oldu ve yerini karlı kır çiçeklerinden oluşan bir tarla aldı. Sanki ay ışığından etkilenmiş gibi, bülbül bir kez daha ötmeye başladı, ama bu sefer sadece bir değil, birçok bülbül vardı. Bambu korusunun arasına dağılmış olan bülbüllerin hepsi cevap olarak ötmeye başladı.


Aynı anda, büyük dağlarda yaşayan bir böcek türü olan ve ay ışığı altında aktif olan cırcır böcekleri de hışırtılı bir yaşam şarkısı söylemeye başladı. Onlar sadece geceleri ortaya çıkan yaratıklardı. Vücutları soluk kırmızı ışık yayıyordu; o anda sürüler halinde dışarı fırladılar, her birinin vücudu kırmızı bir akik parlaklığıyla yanıp sönüyordu.


Fang Yuan ilk bakışta, bu Yusufçuk cırcır böceklerinin bambu korusundaki ay ışığı altında zıplayan, yeşil çimenlerin ve kır çiçeklerinin üzerine konan kıpkırmızı su fıskiyeleri gibi olduğunu düşündü.


Bambu ormanı bilinçli bir gölet gibiydi, ay ışığı altında mızrak bambularının yeşil yeşim renkleri ışığın ve pürüzsüz yeşimin parlaklığında parlıyordu. Sık ağaçların ve bahardaki parlak çiçeklerin büyüleyici görüntüsü, Doğa Ana şu anda Fang Yuan'a muazzam güzelliğini gösteriyordu.




Fang Yuan adımlarını bilinçsizce durdurdu ve sanki cennet gibi bir diyardaymış gibi hissetti. Çoktan yola çıkmak üzereydi ama o anda bilinçsizce etrafına bakındı.


Şarabın son damlalarını üzerine döktüğü yabani çiçek ve ot yığını rüzgârda hafifçe titreyerek boş kaldı. Fang Yuan kendi kendine güldü ve görüş alanını geri aldı.


Ancak.


Arkasını dönerken beklenmedik bir şekilde beyaz bir kar tanesi gördü.


Bu kar tanesi çok uzaktaki bir mızraklı bambu direğine yapıştırılmıştı. Ay ışığının altında asılı duran yuvarlak bir inci gibiydi.


Fang Yuan'ın iki gözbebeği şiddetle büyüdü, vücudu hafifçe titredi. Kalbi düştü ve her saniye daha hızlı atmaya başladı.


Bu Likör solucanıydı!